LOVE!! Her 0r His
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 21.29 น.
แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2558 22.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
15) 15:อาการแปลก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
เปลี่ยนทอมให้เป็นเธอคุณเคยได้ยินไหม???
แล้วเปลี่ยนเธอให้เป็นนายละ คุ้นหูบ้างหรือเปล่า???
ตอนที่15
งานสังคมไฮโซ ผู้ดีหลายคนที่ต่างมางานนี้เพื่อสร้างภูมิ สร้างสังคมให้กับตัวเอง มันคือวงวเียนชีวิตของพวกคนรวย ของพวกที่ชอบใส่หน้ากาก แต่มันจะทำไงได้เมื่อมันป็นแบบนี้มานานนับร้อยปีแล้ว
" ยิ้มหน่อยสิ " โทโมะพูดกับแก้วที่ยืนทำหน้าบึ้งตั้งแต่เดินเข้างานมา
" ฉันไม่ชอบ " แก้วหันไปตอบร่างสูงแล้วมองไปรอบงานที่มีพวกคุณหญิงคุณนายต่างมาประชันความรวยกัน แทนที่จะเอาเงินที่ไปแต่งหน้าทำซื้อเครื่องประดับพวกนี้ไปทำบุญ เหอะ!
" ไปกันเถอะ แม่กับพ่อผมรออยู่ " โทโมะดึงหญิงสาวเดินเข้าไปหาพ่อแม่ของเขา แก้วเหวอที่ชายหนุ่มพาเธอไปหาพ่อแม่ของเขา
" แม่ครับพ่อครับ "
" โทโมะ ลูก! " คุณหญิงมายู (สมมุตินะ555) รีบเข้าไปกอดลูกชายอย่างคิดถึง ผิดกับพ่อของชายหนุ่มที่มองโทโมะนิ่งๆ
" แล้วนี่ใครละลูก " คุณผู้หญิงพูด
" แฟนผมครับแม่ เธอชื่อแก้ว " แก้วยกมือไหว้สวัสดีพ่อและแม่ของโทโมะ แม่ของชายหนุ่มมองแก้วพร้อมกับยิ้ม แต่พ่อของเขากลับปั้นหน้านิ่งเหมือนเดิม
" ผมไปหาท่านก่อนนะคุณ แล้วตามไปละ " พ่อของชายหนุ่มเดินออกไป โทโมะมองตามพ่อของตัวเองเศร้าๆ คุณหญิงมายูเข้าไปกุมมือลูกชายเอาไว้ แล้วยิ้มให้
" ไม่เป็นไรหรอกลูก เดี่ยวพรุ่งนี้เราไปเจอกันนที่บ้านนะ แม่ชวนหนูด้วยนะลูก " แก้วยิ้มหวานก่อนจะพยักหน้า ก่อนที่คุณหญิงะเดินตามสามีออกไป แก้วมองตามแล้วกลับมามองผู้ชายที่มากับเธอ
" นายทะเลาะกับพ่อหรอ " แก้วพูด โทโมะพยักหน้าเล็กน้อย แก้วมองแววตาของโทโมะที่เศร้าๆ ก็จับมือโทโมะขึ้นมาแล้วดึงโทโมะไปที่โต๊ะอาหาร
" อ่ะ ช๊อกโกแล๊ต นี่กินสะจะได้หายเศร้า " แก้วยื่นช๊อคบราวน์ให้กับโทโมะ ชายหนุ่งมองแก้วที่ยื่นมาให้ ก่อนจะกินตามที่หญิงสาวบอก แต่กินโดยที่หญิงสาวยังคงถือให้เขา เอาง่ายๆ กลับกลายเป็นหญิงสาวกำลังป้อนเค้าอยู่
" กินเองดิ มือก็ไม่ได้หัก " แก้วอึ้งปนเขินก็รีบยัดขนมให้โทโมะ ชายหนุ่มขำ ก่อนสายตาจะเห็นหนุ่มสาวคู่หนึ่งที่เดินมาพร้อมกัน
" เศร้าป้ะเนี่ย ... คุณป๊อปเค้าก็แค่ให้ยัยฟางออกงานเป็นเพื่อนอ่ะ อย่าคิดมากเลย " แก้วพูดเมื่อเห็นโทโมะมองทั้ง2คนนิ่งๆ
" เป็นห่วงหรอ " โทโมะยักคิ้วให้สาวสวย แก้วรีบเบือนหน้าหนี ร่างสูงหันกลับมาอ้อนให้แก้วป้อนโน่นป้อนนี่ โดยอ้างว่าเดี๋ยวไม่เนียน เพราะที่นี่มีเพื่อนของพ่อกับแม่เขาเยอะ จนร่างบางต้องยอมทำตาม
" คุณป๊อป ฟางแต่งตัวผิดหรือเปล่าทำไมคนอื่นๆมองฟางจัง " ฟางที่โดนคนอื่นจ้องก็ทำตัวไม่ถูก แล้วพูดกับชายหนุ่มเบาๆ ป๊อปปี้ยิ้มขำก่อนจะส่ายหน้าแล้วยิ้มให้ฟางสบายใจก่อนจะเดินพาฟางเข้าไปหาพ่อกับแม่ของเขา
" สวสัดีครับพ่อ แม่ " ป๊อปปี้ยกมือไหว้พร้อมกับสาวหวาน คุณหญิงสายสมรหันมามองลูกชายกับสาวหวานที่สง่าไม่น้อยยืนอยู่ข้างๆๆ
" แม่นี่สินะ ที่ทำให้หนูมิ้นมาถอนหมั้นแก " คุณหญิงสายสมรมองฟางอย่างรังเกียจ จนหญิงสาวแทบจะยืนไม่ไหว ป๊อปปี้เห็นสายตาของผู้เป็นแม่ก็รีบจับมือฟางเอาไว้
" ครับ แต่มันก็ถูกแล้ว น้องมิ้นเขาเข้าใจและยอมรับกับความรักของป๊อปกับฟาง น้องเขายังยินดีกับป๊อปด้วยซ้ำ " ป๊อปปี้พูดกลับอย่างหนักแน่น
" แกรู้ได้ยังไง ว่าน้องเค้าไม่เสียใจ หึ! มัวแต่นอนกกกับนังนี่ละสิ " คุณหญิงมองฟางอย่างเหยียดหยาม แล้วพุดกับป๊อปปี้
" แม่ครับ นี่แฟนผม แม่ควรให้เกียรติ์เธอบ้าง " ป๊อปปี้เริ่มหงุดหงิดแทนสาวหวานข้างกาย
" หยุด! ถ้าอยากจะต่อปากต่อคำกันละก็ ไปทำกันทที่บ้าน ตอนนี้ใกล้เวลางานแล้ว ไปคุณหญิง " พ่อของป๊อปปี้พูดแล้วเดินนำไปอีกทาง คุณหญิงสายสมร ได้แต่มองร่างบางข้างกายลูกชายอย่างขัดใจ ก่อนจะเดินตามสามีไป
" คุณป๊อป ทำไมแม่คุณน่ากลัวจัง " ฟางพุดแล้วทำหน้าสยดสยอง ป๊อปปี้มองฟางยิ้มๆ
" ท่านก็เป็นแบบนี้แหละ หิวไหมหาอะไรทานกัน " ฟางส่ายหน้าก่อนที่พิธีกรจะประกาศเริ่มงาน
" ............ " คุณหญิงจันทร์เพ็ญประธานของงานนี้กำลังกล่าวเปิดพิธี แต่มีอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอ ต้องสะดุด แขกคนอื่นๆในงานต่างมองผู้อาวุโสบนเวทีที่เงียบไปดื้อๆ
" เอ่อ..คุณป๊อป ฟางอยากกลับแล้ว " ฟางเห็นผู้หญิงที่อยู่บนเวทีมองมาทางเธอ ฟางก็รีบพูดกับป๊อปี้
" ฟาง..." แก้วที่เห็นก็รีบเดินมาหาฟาง ฟางมองหน้าแก้ว ก่อนที่สาวห้าวจะพยักหน้าแล้วจับมือฟางเดินออกไป
" เดี๋ยวๆ พวกเธอจะไปไหนกัน " โทโมะพูดแล้วรั้งแขนแก้วเอาไว้
" ดิฉันขอจบเพียงเท่านี้คะ ขอบคุณคะ " ผุ้หญิงอาวุโสคนดังกล่าวรีบเดินลงมาจากด้านล่างเวที ก่อนจะรีบเดินเข้าไปหาป๊อปปี้และโทโมะ
" ท่านย่าสวัสดีครับ " ทั้ง2หนุ่มยกมือไหว้ผู้ใหญ่ที่เคารพ คุณหญิงจันทร์เพ็ญกลับยิ้มบางๆแล้วมองหาสาวน้อย2คนที่เธอเห็นเมื่อกี้
" ท่านย่ามองหาใครหรอครับ " ป๊อปปี้ถาม
" เปล่าหรอกจ้ะ ตามสบายนะลูกนะ " ป๊อปปี้กับโทโมะโค้งเบาาา ก่อนที่คุณหญิงจันทร์เพ็ญจะเดินออกไป
" ฟางไม่น่ามาเลย " ฟางพูดแ้วส่ายหน้า
" ไม่เป็นไรฟางเราไม่ได้ตั้งใจ เราไม่รู้ "
" เค้าคงอยากจะไล่เราไปให้พ้นสินะ เรามันน่ารังเกียจนิ "
" ฟาง..." แก้วมองสาวหวานที่ร้องไห้แล้วพูดออกมาอย่างเจ็บใจ ฟางปาดน้ำตาของเธอลวกๆ ก่อนจะเดินออกไปจากที่ตรงนั้นพร้อมกับแก้ว ...
ฝากด้วย555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
