LOVE!! Her 0r His

 
 
 
 
 

 
 
 
 
เปลี่ยนทอมให้เป็นเธอ คุณเคยได้ยินไหม ???
แล้วเปลี่ยนเธอในเป็นนายละ เคยคุ้นหูบ้างหรือเปล่า ???
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตอนที่ "11"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                    โทโมะนั่งรอแก้วอยู่ที่เดิม จนเขาได้ยินเสียงคนหัวเราะและพูดคุยกันหน้าบ้าน พร้อมกับคน 2 คนที่ปรากฏตัวขึ้น ฟางมองโทโมะสลับกับป๊อปปี้ ทั้ง2ฝ่ายยังคงดูจะอึ้งๆไป จนฟางเองก็เริ่มกังวล
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นายแล้วแก้วละ " ฟางเปลื่อนเรื่อง แล้วยิ้มให้โทโมะ ชายหนุ่มไม่ตอบ แต่มองไปด้านบน ฟางมองหน้าโทโมะที่นิ่งๆก็แปลกใจรีบเดินขึ้นไปบนห้อง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"  กะ แก้ว..." เสียงแผ่วเบาที่ออกมาจากริมฝีปาก สาวหวานแทบทรุดเมื่อเห็นสภาพของเพื่อนรักคนนี้ ก่อนจะรีบเข้าไปกอด แก้วร้องไห้กอดตอบฟางอย่างหนัก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้วแกเป็นอะไร " ฟางพูดกับเพื่อนสาว แก้วไม่ตอบเอาแต่ส่ายหน้า ฟางรีบพาเพื่อนสาวไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนที่แก้วจะนั่งเหม่อลอย อยู่บนเตียง ฟางมองสภาพเพื่อนสาวก็รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ...... "ฟางเดินลงมาจากบนบ้าน ก่อนจะมองหน้าโทโมะอย่างเอาเรื่อง ป๊อปปี้เห็นดังนั้นจึงถามขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เกิดอะไรหรือเปล่าฟาง " ป๊อปปี้ถามจบฟางก็กระตุกยิ้ม ก่อนจะเดินมาหน้าโทโมะ ชายหนุ่มมองฟางโอยไม่คิดที่จะกลัว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นายทำอะไรเพื่อนฉัน " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฉันเปล่า " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี๊ยะ!
 
 
 
 
 
 
 
 
" ................ " ป๊อปปี้รีบเข้าไปดึงตัวฟางออกจากโทโมะ โทโมะมองหน้าฟางอย่ารู้สึกผิด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ถ้านายไม่ได้ทำ แล้วไอ้ที่เพื่อนฉันเป็นอยู่เนี่ย... มันเรียกร้องความสนใจหรือไงไอ้เลว!!! " ฟางตำคอกออกมาอย่างเสียงดัง พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย แห้วคือเพื่อนที่เธอรักมากที่สุด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฉันไม่ได้ทำอะไรเพื่อนเธอ แก้ว..โดนข่มขืน แต่ฉันไม่ช่วยไว้ทัน " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แล้วทำไมเพื่อนฉันถึงโดนแบบนั้น เพราะแก้วไม่เคยที่จะไปไหนคนเดียว " ฟางพูดตามความจริง โทโมะอึกอัก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ตอนนั้นฉันโมโห เลยทิ้งเพื่อนเธอเอาไว้แก้วเลย... "  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี๊ยะ!! 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พอ! ได้... ต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับแก้วอีก " ฟางพุด โทโมะมองหน้าหญิงสาวอย่างไม่เข้าใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" มันไม่มีเหตุผลนะฟาง " ป๊อปปี้พูหลังจากที่เงียบไปนาน ฟางมองป๊อปปี้ที่เข้าข้างโทโมะก็ยิ่งโกรธมากขึ้น 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" หึ เข้าข้างกันจังนะคะ อ่อ..ฟางลืมไปว่าคุณ 2 คน รักกัน!! " ฟางพูด ป๊อปปี้มองหน้าฟางอย่างโมโห
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ถ้ายังพูดไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องพูด " ป๊อปปี้พูด ก่อนจะเดินจับมือโทโมะออกจากบ้านไป ฟางมองภาพนั้น ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม 'ทุกอย่างที่ฉันทำมาไม่ได้มีค่าสำหรับคุณเลยหรือไงกัน ป๊อปปี้ '
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ป๊อปกลับไปดูแลฟางเถอะ " โทโมะพูดกับป๊อปปี้ที่พากันออกมาหน้าบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ช่างเขาเถอะ ตอนนี้เขาคงไม่พร้อมที่จะคุยกับใคร นอกจากแก้ว.." ป๊อปปี้พูดหลังจากที่เย็นลงแล้ว โทโมะมองป๊อปปี้ที่ดูจะเข้าใจความรู้สึกของฟางดีก็อดพูดไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ดูเข้าใจกันดีนะ " โทโมะพูด ป๊อปปี้มองหน้าอดีตเพื่อนรัก! อย่างนิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เรื่องของเรา มันคงจบจริงๆสินะ " โทโมะพูดหลังจากเงียบไปนาน ป๊อปปี้ไม่ตอบ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ......... "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" โมะยอมรับนะป๊อป ว่าเวลาโมะอยู่กับแก้วโมะลืมความทุกข์ไป "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อืม ป๊อปก็คงเป็นแบบนั้น " ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" งั้นเรามาเป็นเพื่อน! ที่ดีต่อกันนะ " โทโมะพูด ป๊อปปี้พยักหน้าก่อนทั้ง2คนจะกอดกันแล้วก็หัวเราะกันออกมา เป็นช่วงเดียวกับที่ฟางออกมา ด้านนอก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฉันแพ้แล้วใช่ไหม?? " ฟางพูดเบาๆกับภาพตรงหน้า ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" มีงานด่วนหรอคะ พี่อาย "
 
 
 
 
 
"  คะ มีปัญหานิดหน่อยที่ท้ายไร่นะคะ "
 
 
 
 
 
" งั้นเดี๋ยว แก้วจะรีบบอกฟางนะคะ "
 
 
 
 
 
" แก้วไปเร็ว เห็นมีคนบอกว่าปัญหาใหญ่เลยอ่ะ  เฮ้ออ อะไรนักหนานะฟางเพิ่งกลับมาจากเรียนพิเศษนะคะมีงานอีกละ "  สาวหวานเดินบ่นไปตลอดทาง ทำใหสาวห้าวอดหัวเราะไม่ได้ 
 
 
 
 
 
 
 
"  ไหนอ่าแก้ว ฟางไม่เห้นมีเลย " 
 
 
 
 
 
 
" นั่นสิฟาง ทำไมไม่เห็นมีคนเลย หรือว่าเรามาผิดที่ "
 
 
 
 
 
 
" ไม่ผิดหรอกครับ "
 
 
 
 
 
 
" อ้าว! พี่บอลไหนละคะปัญหาที่เกิดหน่ะ ทำไมไม่เห็นมีคนอื่นมาช่วยกันเลยละคะ " ฟางถามบอลอย่าไร้เดียงสา ชายหนุ่มยิ้มกริ่มพร้อมกับเดินมาหาหญิงสาวทั้ง2คน แก้วเองก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่แปลกๆ
 
 
 
 
 
 
" ฟาง ฉันว่ามันแปลกๆ"
 
 
 
 
 
 
" ฉันก็ว่ายังังั้น"
 
 
 
 
 
"  ปัญหามันใหญ่มากเลยครับน้องฟาง น้องแก้ว " ชายหนุ่มเดินเข้ามาหาฟางกับแก้วก่อนจะกอดหญิงสาวเอาไว้ 2 ข้าง ฟางกับแก้วสบัดตัวออกก่อนจะวิ่งหนี แต่มีลูกน้องของแบงค์ที่มาดักหน้าพวกเธอเอาไว้ก่อน
 
 
 
 
 
 
"  แก้ว!!! "
 
 
 
 
 
 
 
" ฟาง!!! อย่าทำอะไรฟางนะ "
 
 
 
 
 
 
" ฮึกฮือออ อย่าๆๆ "
 
 
 
 
 
 
" งั้นไม่ทำน้องฟาง พี่ก็ขอเชยชมน้องแก้วหน่อยนะครับ "
 
 
 
 
 
" ไม่ อย่า.." แก้วดิ้นหนีแรงกำยำของผู้ชายแต่ก็สู้ไม่ได้
 
 
 
 
 
 
" ไม่!!!! " สาวหวานร้องไห้เมื่อเห็นเพื่อนสาวโดนชายหนุ่มคนนั้นพรากความบริสุทธิ์ของเธอไป แก้วร้องไห้ดิ้นไปมาใต้ร่างของชายหนุ่มคนนั้น อย่างทรมาน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้ว! "โทโมะที่กำลังกอดกับป๊อปปี้อยู่ได้ยินเสียงกรี๊ดมาจากด้านบนของบ้านก็มองหน้ากับป๊อปปี้พร้อมกับวิ่งึ้นปด้านบน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฟาง มันมาอีกแล้วฮึกฮืออออ " ภาพที่ 2 หนุ่มเห็นคือภาพที่2สาวกอกันกลม แก้วกอดฟางแน่นเหมือนหาที่พึ่ง เธอเหมือนหลบหลีกอะไรบางอย่าง ส่วนฟางก็กอดแก้วแน่นพร้อมกับร้องไห้อย่างหนัก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไม่มีอะไรแล้วแก้วไม่มีอะไรแล้ว " ฟางพูดทั้งน้ำตา ถ้าวันนั้นเพื่อนเธอไม่ร้องห้ามไอ้พวกบ้านั้นคนทีจะเป็นแบบนี้คงเป็นเธอ แต่เธอเองก็ไม่ได้ดีไปมากกว่าแก้วเท่าไร ภาพพวกนั้นยังคอยย้ำเตือนเธอมาเสมอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้ว..." โทโมะค่อยๆเดินเข้าไปหา2สาว พร้อมกับเอามือวางลงบนไหล่ของหญิงสาว แก้วรีถอยหนี พร้อมกับตะคอกไล่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฮึกฮืออฟาง มันมาอีกแล้วแก้วเกลียดมัน  กรี๊ดดดด!!! "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไม่แก้วไม่ ฟางจะไม่ยอมให้ใครทำอะไรแก้วอีกแล้ว ขอโทษที่ปล่อยให้ไปคนเดียว ขอโทษ ฟางขอโทษ " หญิงสาวกอดเพื่อนรักแน่น เธอรู้สึกผิดเหลือเกิน ยิ่ง2 สาวร้องไห้หนักมากกว่าเดิมเท่าไร ยิ่งทำให้ 2หนุ่มสงสัยมากกว่าเดิม