LOVE!! Her 0r His

9.8

เขียนโดย mintmathuros

วันที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 21.29 น.

  25 ตอน
  245 วิจารณ์
  38.91K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2558 22.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

11) 11:ฟางขอโทษ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 


 

 

 

 

เปลี่ยนทอมให้เป็นเธอ คุณเคยได้ยินไหม ???

แล้วเปลี่ยนเธอในเป็นนายละ เคยคุ้นหูบ้างหรือเปล่า ???

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ "11"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    โทโมะนั่งรอแก้วอยู่ที่เดิม จนเขาได้ยินเสียงคนหัวเราะและพูดคุยกันหน้าบ้าน พร้อมกับคน 2 คนที่ปรากฏตัวขึ้น ฟางมองโทโมะสลับกับป๊อปปี้ ทั้ง2ฝ่ายยังคงดูจะอึ้งๆไป จนฟางเองก็เริ่มกังวล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" นายแล้วแก้วละ " ฟางเปลื่อนเรื่อง แล้วยิ้มให้โทโมะ ชายหนุ่มไม่ตอบ แต่มองไปด้านบน ฟางมองหน้าโทโมะที่นิ่งๆก็แปลกใจรีบเดินขึ้นไปบนห้อง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"  กะ แก้ว..." เสียงแผ่วเบาที่ออกมาจากริมฝีปาก สาวหวานแทบทรุดเมื่อเห็นสภาพของเพื่อนรักคนนี้ ก่อนจะรีบเข้าไปกอด แก้วร้องไห้กอดตอบฟางอย่างหนัก 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แก้วแกเป็นอะไร " ฟางพูดกับเพื่อนสาว แก้วไม่ตอบเอาแต่ส่ายหน้า ฟางรีบพาเพื่อนสาวไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนที่แก้วจะนั่งเหม่อลอย อยู่บนเตียง ฟางมองสภาพเพื่อนสาวก็รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ...... "ฟางเดินลงมาจากบนบ้าน ก่อนจะมองหน้าโทโมะอย่างเอาเรื่อง ป๊อปปี้เห็นดังนั้นจึงถามขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เกิดอะไรหรือเปล่าฟาง " ป๊อปปี้ถามจบฟางก็กระตุกยิ้ม ก่อนจะเดินมาหน้าโทโมะ ชายหนุ่มมองฟางโอยไม่คิดที่จะกลัว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" นายทำอะไรเพื่อนฉัน " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฉันเปล่า " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี๊ยะ!

 

 

 

 

 

 

 

 

" ................ " ป๊อปปี้รีบเข้าไปดึงตัวฟางออกจากโทโมะ โทโมะมองหน้าฟางอย่ารู้สึกผิด 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ถ้านายไม่ได้ทำ แล้วไอ้ที่เพื่อนฉันเป็นอยู่เนี่ย... มันเรียกร้องความสนใจหรือไงไอ้เลว!!! " ฟางตำคอกออกมาอย่างเสียงดัง พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย แห้วคือเพื่อนที่เธอรักมากที่สุด 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฉันไม่ได้ทำอะไรเพื่อนเธอ แก้ว..โดนข่มขืน แต่ฉันไม่ช่วยไว้ทัน " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แล้วทำไมเพื่อนฉันถึงโดนแบบนั้น เพราะแก้วไม่เคยที่จะไปไหนคนเดียว " ฟางพูดตามความจริง โทโมะอึกอัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ตอนนั้นฉันโมโห เลยทิ้งเพื่อนเธอเอาไว้แก้วเลย... "  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี๊ยะ!! 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พอ! ได้... ต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับแก้วอีก " ฟางพุด โทโมะมองหน้าหญิงสาวอย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" มันไม่มีเหตุผลนะฟาง " ป๊อปปี้พูหลังจากที่เงียบไปนาน ฟางมองป๊อปปี้ที่เข้าข้างโทโมะก็ยิ่งโกรธมากขึ้น 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" หึ เข้าข้างกันจังนะคะ อ่อ..ฟางลืมไปว่าคุณ 2 คน รักกัน!! " ฟางพูด ป๊อปปี้มองหน้าฟางอย่างโมโห

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ถ้ายังพูดไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องพูด " ป๊อปปี้พูด ก่อนจะเดินจับมือโทโมะออกจากบ้านไป ฟางมองภาพนั้น ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม 'ทุกอย่างที่ฉันทำมาไม่ได้มีค่าสำหรับคุณเลยหรือไงกัน ป๊อปปี้ '

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ป๊อปกลับไปดูแลฟางเถอะ " โทโมะพูดกับป๊อปปี้ที่พากันออกมาหน้าบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ช่างเขาเถอะ ตอนนี้เขาคงไม่พร้อมที่จะคุยกับใคร นอกจากแก้ว.." ป๊อปปี้พูดหลังจากที่เย็นลงแล้ว โทโมะมองป๊อปปี้ที่ดูจะเข้าใจความรู้สึกของฟางดีก็อดพูดไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ดูเข้าใจกันดีนะ " โทโมะพูด ป๊อปปี้มองหน้าอดีตเพื่อนรัก! อย่างนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เรื่องของเรา มันคงจบจริงๆสินะ " โทโมะพูดหลังจากเงียบไปนาน ป๊อปปี้ไม่ตอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ......... "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" โมะยอมรับนะป๊อป ว่าเวลาโมะอยู่กับแก้วโมะลืมความทุกข์ไป "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อืม ป๊อปก็คงเป็นแบบนั้น " ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" งั้นเรามาเป็นเพื่อน! ที่ดีต่อกันนะ " โทโมะพูด ป๊อปปี้พยักหน้าก่อนทั้ง2คนจะกอดกันแล้วก็หัวเราะกันออกมา เป็นช่วงเดียวกับที่ฟางออกมา ด้านนอก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฉันแพ้แล้วใช่ไหม?? " ฟางพูดเบาๆกับภาพตรงหน้า ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" มีงานด่วนหรอคะ พี่อาย "

 

 

 

 

 

"  คะ มีปัญหานิดหน่อยที่ท้ายไร่นะคะ "

 

 

 

 

 

" งั้นเดี๋ยว แก้วจะรีบบอกฟางนะคะ "

 

 

 

 

 

" แก้วไปเร็ว เห็นมีคนบอกว่าปัญหาใหญ่เลยอ่ะ  เฮ้ออ อะไรนักหนานะฟางเพิ่งกลับมาจากเรียนพิเศษนะคะมีงานอีกละ "  สาวหวานเดินบ่นไปตลอดทาง ทำใหสาวห้าวอดหัวเราะไม่ได้ 

 

 

 

 

 

 

 

"  ไหนอ่าแก้ว ฟางไม่เห้นมีเลย " 

 

 

 

 

 

 

" นั่นสิฟาง ทำไมไม่เห็นมีคนเลย หรือว่าเรามาผิดที่ "

 

 

 

 

 

 

" ไม่ผิดหรอกครับ "

 

 

 

 

 

 

" อ้าว! พี่บอลไหนละคะปัญหาที่เกิดหน่ะ ทำไมไม่เห็นมีคนอื่นมาช่วยกันเลยละคะ " ฟางถามบอลอย่าไร้เดียงสา ชายหนุ่มยิ้มกริ่มพร้อมกับเดินมาหาหญิงสาวทั้ง2คน แก้วเองก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่แปลกๆ

 

 

 

 

 

 

" ฟาง ฉันว่ามันแปลกๆ"

 

 

 

 

 

 

" ฉันก็ว่ายังังั้น"

 

 

 

 

 

"  ปัญหามันใหญ่มากเลยครับน้องฟาง น้องแก้ว " ชายหนุ่มเดินเข้ามาหาฟางกับแก้วก่อนจะกอดหญิงสาวเอาไว้ 2 ข้าง ฟางกับแก้วสบัดตัวออกก่อนจะวิ่งหนี แต่มีลูกน้องของแบงค์ที่มาดักหน้าพวกเธอเอาไว้ก่อน

 

 

 

 

 

 

"  แก้ว!!! "

 

 

 

 

 

 

 

" ฟาง!!! อย่าทำอะไรฟางนะ "

 

 

 

 

 

 

" ฮึกฮือออ อย่าๆๆ "

 

 

 

 

 

 

" งั้นไม่ทำน้องฟาง พี่ก็ขอเชยชมน้องแก้วหน่อยนะครับ "

 

 

 

 

 

" ไม่ อย่า.." แก้วดิ้นหนีแรงกำยำของผู้ชายแต่ก็สู้ไม่ได้

 

 

 

 

 

 

" ไม่!!!! " สาวหวานร้องไห้เมื่อเห็นเพื่อนสาวโดนชายหนุ่มคนนั้นพรากความบริสุทธิ์ของเธอไป แก้วร้องไห้ดิ้นไปมาใต้ร่างของชายหนุ่มคนนั้น อย่างทรมาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แก้ว! "โทโมะที่กำลังกอดกับป๊อปปี้อยู่ได้ยินเสียงกรี๊ดมาจากด้านบนของบ้านก็มองหน้ากับป๊อปปี้พร้อมกับวิ่งึ้นปด้านบน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฟาง มันมาอีกแล้วฮึกฮืออออ " ภาพที่ 2 หนุ่มเห็นคือภาพที่2สาวกอกันกลม แก้วกอดฟางแน่นเหมือนหาที่พึ่ง เธอเหมือนหลบหลีกอะไรบางอย่าง ส่วนฟางก็กอดแก้วแน่นพร้อมกับร้องไห้อย่างหนัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ไม่มีอะไรแล้วแก้วไม่มีอะไรแล้ว " ฟางพูดทั้งน้ำตา ถ้าวันนั้นเพื่อนเธอไม่ร้องห้ามไอ้พวกบ้านั้นคนทีจะเป็นแบบนี้คงเป็นเธอ แต่เธอเองก็ไม่ได้ดีไปมากกว่าแก้วเท่าไร ภาพพวกนั้นยังคอยย้ำเตือนเธอมาเสมอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แก้ว..." โทโมะค่อยๆเดินเข้าไปหา2สาว พร้อมกับเอามือวางลงบนไหล่ของหญิงสาว แก้วรีถอยหนี พร้อมกับตะคอกไล่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฮึกฮืออฟาง มันมาอีกแล้วแก้วเกลียดมัน  กรี๊ดดดด!!! "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ไม่แก้วไม่ ฟางจะไม่ยอมให้ใครทำอะไรแก้วอีกแล้ว ขอโทษที่ปล่อยให้ไปคนเดียว ขอโทษ ฟางขอโทษ " หญิงสาวกอดเพื่อนรักแน่น เธอรู้สึกผิดเหลือเกิน ยิ่ง2 สาวร้องไห้หนักมากกว่าเดิมเท่าไร ยิ่งทำให้ 2หนุ่มสงสัยมากกว่าเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา