She finally had to สุดท้ายต้องรักเธอ

 
"ไม่เลยฟาง อย่าคิดอย่างนั้นอีกน่ะ พี่บอกกับฟางว่าพี่จะมารับมาส่งฟางก็คือตามนั้นโอเค เลิกคิดได้แล้ว"โทโมะพูดแล้วยีหัวฟางเบาๆเพราะความไร้เดียงสาไม่รู้เรื่องของเขา
 
 
"พี่โทโมะฟาง ฮึกๆฮือ"ฟางพูดสะอึกสะอื้นพร่ำร้องไห้อย่างหนักพร้อมโผล่กอดโทโมะหน้าขาวใสเปื้อนน้ำตาซบลงที่อกแกร่งกรานของโทโมะเพราะความอ่อนแอ
 
 
"พี่จะอยู่ข้างฟางตลอดไปใช้มั้ยพี่จะไม่ทิ้งฟางไปไหนใช่มั้ยฮือฮึกๆฮือ"หญิงสาวพูดทั้งน้ำตาตอนนี้น้ำตาเธอไหลออกมาจนหน้าอกของโทโมะเปี้ยกไปทั่ว
 
 
"ฟางจำไว้น่ะว่าพี่จะไม่มีวันทิ้งฟางไปไหนแน่นอน"โทโมะผละกอดออกจากฟางแล้วพูดออกมาก่อนจะกำชับกอดอีกครั้ง ภาพทั้งสองตอนนี้อยู่ในสายตาที่อาฆาตหึงหวงของใครบางคนที่แอบเฝ้ามองเค้าอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก
 
 
"หยุดร้องไห้ได้แล้วครับคนดีของพี่ป่ะขึ้นรถกันเดี๋ยวพี่จะพาไปกินติมเอาไหม"โทโมะผละกอดออกแล้วค่อยๆเช็ดน้ำตาให้ฟางเบาๆก่อนจะเอ่ยปากชวนเธอไปกินไอติมเพื่อปรับอารมณ์และบรรยากาศไม่ให้เธอเศร้าไปมากกว่านี้ ทั้งสองขึ้นรถแล้วโทโมะก็ขับรถออกไปโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีรถสปอร์ตคันหรูขับตามเค้าทั้งสองไป
 
หน้าร้านไอติม
 
ในขณะที่ทั้งสองกำลังลงรถ
อย่าให้ความหวังทั้งๆที่เธอ........................??
 
"ฮัลโลค่ะ"ฟางได้ยินเสียงโทรศัพท์ของตัวเองก็โทรศัพท์หยิบมาดูว่าใครโทรมาแต่เบอที่โทรมานั้นเป็นเบอที่เธอไม่เคยรู้จักและเป็นเบอที่ไม่ได้เมมไว้เธอจึงรีบรับสายก่อนที่เบอแปลกนั้นจะตัดไปเสียก่อน
 
 
"(ฟาง อยู่ไหน)"
 
 
"พี่เขื่อนหรอค่ะฟางอยู่หน้าร้านไอติมอะคะเอ่อพี่เอาเบอใครโทรมาอ่ะค่ะฟางไม่เห็นรู้จักเลย"
 
 
"(ชั่งเถอะรีบกลับบ้านเร็วฟ้ามันออกไปหาฟางเดี๋ยวฟ้าจะไม่เจอฟางน่ะ)"
 
 
"ฟ้ามาทำไมค่ะ"
 
 
"(อะอะเอ่อเอิ่มฟ้ามันมีเรื่องจะปรึกษาอ่ะรีบกลับน่ะเดี๋ยวฟ้ามาจะไม่เจอเรา)"
 
 
"เออคะๆๆ"ฟางตอบแล้วตัดสายทิ้งไป
 
 
"มีอะไรมั้ยฟาง"โทโมะถามฟางเมื่อเห็นหน้าพร้อมอาการงงๆของเธอ
 
 
"ป่าวคะฟางว่าเรากลับกันก่อนมั้ยค่ะฟางต้องรีบกลับบ้านเพราะว่าฟ้าเค้ามาหาฟางอ่ะคะ"หญิงสาวพูดออกมาโดยไม่รู้เลยว่าคนที่โทรมานั้นไม่ใช่เขื่อนแต่เป็นใครบางคน
 
 
 

 
ใครคือคนโทรมาหาฟาง
 
ใครคือคนที่ขับรถตามฟางกับโทโมะ
 
เค้าจะเป็นใครคนเดียวกันหรือไม่ติดตามตอนหน้าน๊าาาคร๊าาาา