She finally had to สุดท้ายต้องรักเธอ

"ขอบคุณนะคะที่มาส่งฟาง"ฟางที่กำลังจะลุกแต่

ปุก เสียงโทรศัพท์ฟางหล่นทำให้ฟางและโทโมะเอื่อมมือไปหยิบโทรศัพท์พร้อมกันทั้งสองจับมือกันแล้วสายตาของเค้าทั้งสองมองกันอย่างยาวนานจน 

โทโมะค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้หน้าฟาง ใกล้ ใกล้จนทั้งสองได้รู้สึกถึงลมหายใจของกันและกันโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีรถคันนึงจอดดูเหตุการณ์ของเค้าทั้งสองอยู่

ปิ๊กกกกกกปิ๊กๆๆๆๆ

เสียงแตรรถคันนั้นบีบเรียงยาวจนทั้งสองสะดุ้งแล้วผละออกจากกัน

"อะเอ่อฟางไปก่อนน่ะค่ะ"ฟางพูดก่อนจะรีบเดินลงจากรถโดยที่ยังไม่ลืมหยิบโทรศัพท์อออกมาด้วย

"เกือบไปแล้วมั้ยเรา"ฟางพูดก่อนจะหันกลับมามองรถของโทโมะอีกครั้งก่อนที่รถคันที่เธอมองนั้นจะค่อยๆเคลื่อนล้อออกไป

"เอะฟ้ามาแล้วทำไมบ้านยังเงียบอยู่เลยหรือว่ายังไม่ถึง"ฟางพูดก่อนจะเดินเข้าบ้าน

ระหว่างที่เธอกำลังจะเดินเข้าครัวไปเตรียมขนมมาไว้รอฟ้าอยู่นั้น

"อร๊าาาายปล่อยนะปล่อย"ฟางร้องออกมาเสียงดังเมื่อมีคนมาจับที่ไหล่เธอ

"พี่ป๊อป"ฟางที่เห้นชายคนที่อยู่ตรงหน้าก็อุทานชื่อออกมาอย่างแผ่วเบาเพราะเค้าคืออดีตแฟนเก่าของเธอ ฟางอุทานออกมาแล้วกำลังจะเดินหนีแต่กลับถูกป๊อปปี้ลั้งมือไว้

"ปล่อยฟาง ปล่อย ฟางบอกให้ปล่อย"ฟางพยามยามแกะมือป๊อปปี้ออกจากมือเธอแต่ทำไม่ได้เพราะมันชั่งแน่นสะเหลือเกิน

"อะไรกันจับนิดจับหน่อยแค่นี้ไม่ได้ทีไอ่โทโมะแทบจะจูบกันอยู่แล้วเชียว"ป๊อปปี้ตะหวาดเสียงดังใส่ฟาง

"ฟ้าเมื่อไหร่ฟ้าจะมาสักที"ฟางพึมพำกับตัวเองแต่ป๊อปปี้กลับได้ยิน

"ฟ้าอะไรหละเค้าไม่มาหรอกเค้านอนหลับอยู่บ้านโน้นมั๊ง"

"แต่พี่เขื่อนบอกว่าฟ้าจะมาหา"

"เขื่อนบ้าอะไรกันฉันนี่แหละเป็นคนบอกให้เธอมา"

"อะไรกันปล่อยฟาง"

"ไม่เธอต้องไปกับฉัน"

"ไม่พี่จะพาฟางไปไหนพี่จำไม่ได้หรือไงว่าพี่ไม่ได้รักฟางแล้ว"ฟางพูดคำนี้ออกไปทำให้เค้าชงักทันที"อย่ายุ่งกับฟางอีกได้ไหมฟางลืมพี่ไม่ได้ พี่ได้ยินไหมฟางลืมพี่ไม่ได้"ฟางพูดก่อนร่างกายของเธอจะเข้าสู่ภาวะความอ่อนแอเธอค่อยๆทรุดลงและสลบไป

"ฟางฟางๆฟางเป็นอะไรไป พี่ขอโทษพี่ขอโทษ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะอุ่มเธอเข้าไปบนห้องก่อนจะดูแลเธอเป็นอย่างดีแล้วป๊อปปี้ก็กลับบ้านไป

เช้า

ฟางแต่งตัวในชุดนักศึกษานั่งรอโทโมะให้มารับอยู่

"ป่ะฟางไปได้แล้ว"โทโมะเดินลงจากรถมาเรียกฟาง

"คะ"

ทั้งสองมาถึงมหาวิทยาลัยแล้วก็เดินแยกย้ายกัน

"ฟางๆๆ"เฟย์เพื่อนสาวสุดที่รักของเธอเดินมาทักเธอแต่เธอกลับไม่มีเสียงตอบรับ

"ยัยฟาง"เฟย์ที่เรียกฟางอีกครั้งแต่ครั้งนี้ตะโกน

"หะๆๆว่าไงแกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมฉันไม่เห็น"ฟางสดุ้งเล็กน้อยก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

"แกเป็นอะไรฟางยืนเหม่ออยู่ได้"เฟย์ถามฟางกลับเพราะอาการแปลกๆ

"ป่าวแค่........................................................."