She finally had to สุดท้ายต้องรักเธอ

"ป่าวแค่......................ไม่มีไรหรอกแกชั่งมันเถอะ"ฟางพูดปัดๆก่อนจะเดินขึ้นก้องเรียนไป

"แกเป็นอะไรของแกน่ะฟาง จะเป็นเพราะพี่รึเปล่าน่ะพี่ป๊อปที่ทำให้ยัยฟางต้องเป็นแบบนี้"เฟย์พูดก่อนจะส่ายหัวเบาๆ

เวลาพักเที่ยง

"พี่เขื่อนนนนนนนนน............."เฟย์เรียกเขื่อนเสียงยาวมาแต่ไกลทำให้เขื่อนที่ได้ยินต้องหยุดหันไปมอง

"อะไรหรอเฟย์เรียกพี่มาแต่ไกลเชียว"เขื่อนถามทำหน้างงๆ

"ช่วงนี้พี่ได้คุยกับฟางบ้างมั้ย"

"ไม่ค่อยอ่ะช่วงนี้พี่ไม่ค่อยว่างสักเท่าไหร่จะมีก็แต่ไอ่โมะมั้งคุยกับฟางบ่อย ทำไมหรอ"เขื่อนอธิบายยาวแล้วถามเฟย์กลับ

"ก็ช่วงนี้ฟางแปลกกว่าเดิมน่ะเพื่อนพี่ไปสร้างเรื่องอะไรกับยัยฟางไว้รึเปล่า"เฟย์ถามคำถามนี้กลับจนเขื่อนต้องเกาหัวตัวเอง

"เอาหละว่ะงานเข้าแล้ว"เขื่อนพูดพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนจะหันไปถามเฟย์"เฟย์หมายถึงโทโมะหรอไอ่โมะมันไม่กล้าทำให้ฟางเสียใจหรอกน่ะ"เขื่อนพูดกลบเกลื่อนเค้ารู้ว่าเฟย์หมายถึงป๊อปปี้แต่เค้าทำเปลี่ยนเป็นโทโมะเพราะเค้าคิดไว้ว่าเฟย์จะไม่ถามต่อ

"ไม่เฟย์หมายถึงพี่ป๊อปต่างหากเล่า"เฟย์พูดยืนกอดอก

"เอิ่มพี่ไม่รู้เดี๋ยวพี่จะไปถามมันให้"

"อะเครถ้าพี่ป๊อปว่ายังไงก็อย่าลืมบอกเฟย์น่ะ"เฟย์พูดก่อนจะเดินไป

"เอาละว่ะงานเข้าแล้วไอ่เขื่อนเอ๋ยเมื่อวานก็บอกมันให้คิดทบทวนใหม่นี่มันไปทบทวนอิท่าไหนว่ะเกิดเรื่องจนได้สุดท้ายกูต้องเครียกูคิดว่ากูแนะนำมันแล้วจะดีขึ้นแต่.....................โอ้ว"เขื่อนทั้งบ่นยาวทั้งคิดหนัก เค้าเดินไปเรื่อยๆๆๆๆๆจนถึงหน้าห้องดนตรี

เอาแล้วงานเข้าเขื่อนแล้วสิ

เขื่อนจะเครียเรื่องนี้ยังไงน๊าาาาาาาาาาาา

เค้าจะเครียเรื่องนี้สำเร็จมั้ยเป็นกำลังใจให้เขื่อนด้วยน่ะ

เขื่อนสู้ๆเขื่อนสู้ๆ ติดตามกันด้วยน่ะค๊าาา