Crazy love ยัยเลือดสีโคลนที่รัก

          ทำไมเขาถึงกลายเป็นคนแบบนี้ไปซะได้ล่ะ ถ้าเป็นเขาแบบปกติควรจะดีใจสิที่ยัยเกรนเจอร์ถูกแกล้งจนโดนทำโทษ แต่ทำไมเขาถึงกลับโกรธหนักเลยล่ะ หรือเป็นเพราะเครียดเรื่องการหมั้น
 
          ไม่ทันที่เขาจะเดินไปที่ต้นไม้ใหญ่ใกล้ทะเลสาบ เขาก็ได้เจอคนที่เขาหยุดนึกถึงไม่ได้สักทีกำลังนอนหลับอยู่ใต้ต้นไม้
 
          "โดดเรียนหรอเกรนเจอร์!" เขาเลือกที่จะสงบอารมณ์และทักเธอไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
          "ฉันไม่ใช่นายสักหน่อย!" เธอตอบพลางลืมตาก่อนจะลุกตัวหันไปมองมัลฟอย "ไปให้พ้นฉันไม่อยากเห็นหน้านาย" เธอตอบ
          "พูดหาเรื่องแบบนี้ไม่ดีนะยัยหัวฟู!"
          "ทำไมล่ะ! จะแกล้งอะไรฉันอีกล่ะ!?"
          "อยากรู้หรอ?" เขาตรงเข้ามาหาเธอและกดตัวเธอให้นอนลงพื้นหญ้า
          "นายจะทำอะไรน่ะมัลฟอย!!!" เฮอร์ไมโอนี่ดิ้นตัวไปมา
          "อยากรู้นักไม่ใช่รึไง?" มัลฟอยพูดพลางมองใบหน้าเธอ
 
          เขาไม่อยากจะเชื่อในสายตาตัวเองว่าผู้หญิงที่เขาเกลียดและพยายามเอาคืนมาตลอด ก็มีดีเหมือนกัน เขาไม่เคยได้มองใบหน้าเธอใกล้ๆขนาดนี้เลย ดวงตาสีน้ำตาล ปากอมชมพู ผมยาวฟูหอมกลิ่มกุหลาบ ใบหน้าที่เข้ารูป ช่างน่าสียดายจริงๆที่เขามองข้ามเธอไป เอาจริงๆเธอก็ตรงสเป้คเขามากเลยล่ะ ติดอยู่ที่เธอน่ะชอบอวดดีไปซะทุกเรื่อง แต่เอาจริงๆแล้วเธอก็ดูอ่อนแอไปซะทุกอย่างในสายตาเขาอยู่ดี
 
          ฝั่งเฮอร์ไมโอนี่ก็หวั่นไหวไม่ต่างกัน เธอได้เห็นผู้ชายที่ค่อมตัวเธออยู่อย่างใกล้ชิด ผมบรอนด์ ดวงตาสีซีด ริมฝีปากบาง ใบหน้าที่แสนอ่อนโยน แตกต่างกับเวลาที่เจอกันปกติด้วยซ้ำ เขาซ่อนใบหน้าแบบนั้นไว้ทำไมกัน เฮอร์ไมโอนี่นึกแล้วก็พลา่งหน้าแดงและใจเต้นไม่หยุด นี่เขาจูบเธอขึ้นมาเหมือนในหนังเลิฟซีน รับรองว่าเฮอร์ไมโอนี่คงไม่แฮปปี้ด้วยแน่ๆ
 
          "ผลัก!" เฮอร์ไมโอนี่ยกเข่ากระแทกเข้ากับ...ของมัลฟอยไปเต็มๆ
 
          "โอ้ย! ยัยเกรนเจอร์!!!"
          "สมน้ำหน้า! บอกให้ไปให้พ้นไงไอ้คนโรคจิต!!!" เฮอร์ไมโอนี่พูดก่อนจะวิ่งหนีไป