Crazy love ยัยเลือดสีโคลนที่รัก

          "เฮอร์ไมโอนี่!!!" เสียงแฮร์รี่ตะโกนออกมานอกระเบียงทางเดิน

          "อ้าวแฮร์รี่! นายจะไปไหนน่ะ?"

          "จะไปบ้านแฮกริดหน่อยน่ะ"

          "งั้น..." ยังไม่ทันที่เฮอร์ไมโอนี่จะพูดจบ หางตาก็เหลือบไปเห็นมัลฟอยกำลังตรงมาหาเธอ แต่ก็จัดว่ายังดีที่เขายังจุกอยู่ "ฉันไปด้วย!" เฮอร์ไมโอนี่ตอบก่อนจะวิ่งลงบรรไดระเบียงมาหาแฮร์รี่

          "หมอนั่นเป็นอะไรน่ะ?" แฮร์รี่พูดพลางมองไปที่มัลฟอยที่กำลังยืนจ้องเธออย่างเอาเรื่องและหน้าเขาจากแดงก็เริ่มกลับมาขาวซีดเหมือนเดิม

          "ไม่รู้สิ เรารีบไปดีกว่า" เฮอร์ไมโอนี่พูดพลางดึงแขนแฮร์รี่ให้ตามไปด้วย

          "เจ้าพอตเตอร์!" มัลฟอยบ่นพึมพำในลำคอ พลางมองภาพที่เกรนเจอร์ควงแขนไอ้หัวบาก ทำไมเขาถึงไม่ชอบเอาซะเลยนะ เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไรมันดลใจให้เขาต้องค่อมตัวเฮอร์ไมโอนี่ไปเมื่อกี้

ณ สนามควิชดิช

          "อ้าวไงไอ้หัวซีด! วันนี้กริฟฟินดอร์จองสนามนี้ไว้ก่อนแล้ว แกช้าไปนะ555" รอนทำเสียงกวนประสาทเพื่อจะปั่นหัวมัลฟอยเล่น แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ

          "..." เขาไม่ตอบอะไร ก่อนจะเดินผ่านรอบไปอย่างเงียบเชียบ

          "อะไรของหมอนั่นกันนะ?" รอนพูดพลางเกาหัว

          "คอยดูเถอะยัยเกรนเจอร์ ฉันจะเอาคืนที่เธอทำกับฉันไว้วันนี้ให้ได้!" มัลฟอยพูดอย่างไม่พอใจ แต่ก็เริ่มสับสนว่าทำไมความรู้สึกที่จะเอาคืนมันดูไม่เหมือนเดิม