Crazy love ยัยเลือดสีโคลนที่รัก

วิชาปรุงยาของศาสตราจารย์สเนป
 
          "ขออนุญาติเข้าห้องค่ะ/ครับ" เฮอร์ไมโอนี่และเนวิลด์พูดพร้อมกัน
          "ผมเคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าห้ามเข้าเรียนช้าในวิชานี้!" สเนปพูดเสียงเอื้องแต่ฟังแล้วหดหู่สุดๆ
          "ขอโทษค่ะ" เฮอร์ไมโอนี่พูด แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกกลัวเท่าเนวิลด์ ในเมื่อสเนปเกลียดบ้านกริฟฟินดอร์เป็นธรรมดาอยู่แล้ว ทุกๆคาบถูกหักเกิน500แต้มทุกที
          "ไปนั่งที่ของเธอซะคุณเกรนเจอร์ แต่ถ้าวันนี้เธอทำตัวอวดรู้อีกฉันจะกักบริเวณเธอถึงเย็น" สเนปพูดอย่างเลือดเย็น
          "ได้ยินมั้ยยัยเลือดสีโคลน! อย่าทำตัวอวดรู้นะ555" แพนซี่ชะเง้อหน้ามามองเธอก่อนจะหัวเราะเยาะ
          "อย่าไปฟังยัยนั่นเลย! คิดซะว่าหมาที่ไหนไม่รู้มาเห่าแถวนี้แล้วกัน" รอนพูด
          "ปากเสียจังเลยรอน ฉันไม่ได้อะไรกับยัยนั่นหรอก" เฮอร์ไมโอนี่พูดก่อนจะนั่งลงข้างๆรอน
          "ส่วนคุณลองบัตท่อม เชิญคุณมานั่งข้างหน้าใกล้ๆผม และถ้าวันนี้คุณปรุงยาไม่สำเร็จผมก็จะกักบริเวณคุณเหมือนกัน" สเนปหันไปขู่เนวิลด์ที่ยืนตัวสั่นอยู่
          "น่าสงสารเนวิลด์" แฮร์รี่พูด
          "เอาล่ะ! เปิดไปหน้าที่127 แล้วเริ่มปรุงยาได้" ทุกคนต่างก็เริ่มเปิดหนังสือพร้อมกัน
 
          ผ่านไปประมาณ 15 นาที พวกกริฟฟินดอร์ก็ได้แต่นั่งเบื่อนั่งเซ็งตามๆกัน ส่วนพวกสลิธีรีนก็ตั้งอกตั้งใจปรุงยากันอย่างแข็งขัน
 
          "เฮอร์ไมโอนี่! เธอจะรีบปรุงยาทำไมน่ะ" รอนหันมาถาม
          "ก็จะได้ดึงคะแนนกริฟฟินดอร์คืนไงล่ะ" เธอตอบพร้อมกับหั่นลูกพลับ3ตาลงหม้อ
          "ทำไปก็แค่นั้นแหละ อย่าลืมสิว่าพวกสลิธีรีนเป็นลูกศิษย์โปรดสเนปนะ!" รอนพูดอย่างไม่พอใจ
          "พวกคุณ...คุยอะไรมิทราบ!" อยู่ๆสเนปก็โผล่มาจากข้างหลัง
          "ป..เปล่าคับ!!!" ทำเอาแฮร์รี่กับรอนถึงกับรีบลุกมาเตรียมหม้อพร้อมหั่นส่วนผสมกันอย่างขมักขเม้น
          "คุณลองบัตท่อม ผมให้เวลาคุณอีก 5 นาทีเท่านั้นในการทำ!" สเนปพูดก่อนจะเดินไปยืนกดดันเขาที่กำลังคนส่วนผสมในหม้อ
          "ซวยละสิเนวิลด์" รอนพูด
          "เพล้ง!" เสียงขวดยาที่เนวิลด์ทำตกพื้น
          "หักกริฟฟินดอร์100แต้ม โทษฐานจงใจทำอุปกรณ์ในคาบเรียนผมตกแตก!"
          "อยากจะรู้จริงว่ากริฟฟินดอร์มีคะแนนเก็บเท่าไหร่กันในคาบนี้ สเนปถึงได้หักตามใจชอบขนาดนั้น" แฮร์รี่หันมาพูด
          "ชู่วววส์!" เฮอร์ไมโอนี่ทำเสียงเตือนให้เบาๆ
          "โอ้ตายละ! ยาของฉัน!!!" รอนตะโกนดังลั่น เมื่อเห็นสียาขาวขุ่นของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง
          "เดี๋ยวฉันไปเอาหม้อมาเพิ่ม" เฮอร์ไมโอนี่รีบวิ่งปรี่ไปเปิดตู้อุปกรณ์
          "ถอยไปยัยเกรนเจอร์!" ในขณะเดียวกันมัลฟอยก็วิ่งมาที่ตู้ด้วยเช่นกัน
          "แต่ฉันมาก่อน!"
          "ฉันต่างหากที่มาก่อน!" ทั้งสองต่างมองหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร "อยากเจอดีรึไง?" มัลฟอยพูดเสียงดุ ทำเอาเฮอร์ไมโอนี่ถึงกับขกลุกซู่
 
          "ฟู่!!!" อยู่ๆก็มีไฟลุกขึ้นมาจากพื้นล้อมรอบที่เฮอร์ไมโอนี่ยืนอยู่
 
          "คุณเกรนเจอร์! ผมบอกไปกี่ครั้งแล้วว่าวิชานี่จะต้องไม่มีใครหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาทั้งนั้น" สเนปพูดก่อนจะเดินตรงมาที่เธอแล้วเสกคาถาทำให้ไฟดับ
          "ไม่ใช่นะคะ! ฉันยังไม่ได้ร่ายคาถาอะไรเลย" เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างร้อนรน "เป็นนายใช่มั้ยมัลฟอย! ที่มาแกล้งฉันน่ะ!?" เฮอร์ไมโอนี่หันไปอย่างรู้ทัน
          "อะไรของเธอน่ะเกรนเจอร์? ฉันก็ยืนอยู่ของฉันเฉยๆ มาใส่ร้ายกันได้ยังไงห้ะ! ยัยเลือกสีโคลน!!!" มัลฟอยดูไม่พอใจนักที่เธอโยนความผิดมาให้เขาอย่างง่ายดาย
          "โยนความผิดให้คนอื่นมันไม่ดีเลยนะคุณเกรนเจอร์" สเนปพูดก่อนจะกลับหลังหันตรงไปที่หน้าชั้น "พอแค่นี้แหละ! ทุกคนออกไปให้หมดยกเว้นคุณลองบัตท่อมกับคุณเกรนเจอร์ที่อยู่ต่อ" สเนปพูด
          "ว่าไงนะ!?" เฮอร์ไมโอนี่อุธานขึ้นมาเบาๆ
          "โชคดีนะยัยเลือดสีโคลน โฮะๆๆ" แพนซี่เดินมาชนไหล่เฮอร์ไมโอนี่ก่อนจะเดินหัวเราะเยาะออกไปจากห้อง
          "ยืนทำอะไรของนายอยู่ล่ะ! สเนปปล่อยแล้วหนิ" เฮอร์ไมโอนี่หันไปส่งสายตาอาฆาตใส่มัลฟอย "สะใจนายแล้วใช่มั้ย?"
          "ก็บอกไปแล้วไงว่าฉันไม่ได้ทำ!" มัลฟอยพยายามแก้ตัวเท่าไหร่เฮอร์ไมโอนี่ก็ไม่ฟังแม้แต่น้อย ก็เพราะมัลฟอยเอาแต่แกล้งเธอทุกๆคาบเลยนี่นา จะให้โทษใครได้อีกล่ะ
          "หรอ ขอบใจที่บอกนะ" เฮอร์ไมโอนี่พูดก่อนจะเดินไปนั่งประจำที่
 
ณ ห้องโถงใหญ่
 
          "ไง เฮอร์ไมโอนี่!" แฮร์รี่เอ่ยทักขณะกำลังอ่านหนังสือพิมพ์ของเดลี่พอเฟ็คไปพลางๆ
          "แล้วรอนล่ะ?" 
          "ออกไปฝึกพวกมือใหม่ควิชดิชปี2น่ะ"
          "อ๋อ"
          "จริงสิ สเนปว่าไงมั่ง เขาทำอะไรเธอรึเปล่า"
          "เปล่าหรอกแค่บ่นนานไปหน่อยน่ะ" เธอแทบจะไม่เชื่อ นี่แค่วันที่2 ก็โดนทำโทษมา 2 วิชาติด
 
          หลังจากโดนกักบริเวณตอน 6 โมงเย็นแล้วก็ยังจะต้องโดนสเนปบ่นพล่ามยาวและสั่งกักบริเวณตอน1ทุ่มที่คุกใต้ดินอีก
 
          "เธอโอเคมั้ยเฮอร์ไมโอนี่?" แฮร์รี่รู้สึกผิดสังเกตเลยถามเพราะเป็นห่วง
          "ไม่หนิ!" เฮอร์ไมโอนี่รีบตอบทันควัน "เอ่องั้น...ไว้เจอกันนะ ฉันจะออกไปเดินเล่นสูดอากาศสักหน่อย" เฮอร์ไมโอนี่พูดก่อนจะลุกออกจากห้องโถงใหญ่