(fic BM) ปฏิบัติการกำจัดยัยสายหมอกหน้าใหม่

"นี่หนู เข้าห้องไปหาบอสได้แล้วจ้ะ" เสียงชายก็ไม่ใช่หญิงก็ไม่เชิงดังขึ้นเรียกไวเปอร์ที่กำลังขบคิดเกี่ยวกับเงินเดือนให้เข้าไปในห้องของบอสวาเรีย หรือ 'ทูล' เทพกระบี่ผู้เลื่องชื่อ
หลังจากบุกป่าฝ่าดงจากเขาวงกตนั่นมาได้ ทารกน้อยก็ถูกพาตัวมานั่งรอบนโซฟาหรูเพื่อที่จะทดสอบอีกครั้งหนึ่งกับบอสแห่งวาเรีย แต่การทดสอบนี้ไม่ได้ให้ไปต่อสู้กับบอสหรอก มันก็เหมือนกับการสอบสัมภาษณ์นั่นแหละ และดูเหมือนว่าเจ้าเด็กผมทองประหลาดที่อุตส่าห์อุ้มตัวเธอมาถึงที่นี่จะถูกแยกไปอีกที่หนึ่งนะ
ไวเปอร์กระโดดลงจากโซฟา พาเอาร่างชุ้มเลือดของตัวเองมาถึงหน้าประตูไม้สลักสวยที่ถือว่าบานใหญ่มากเมื่อเทียบกับขนาดตัวเธอ ทารกผลักบานประตูเข้าไป อากาศเย็นยะเยือกแผ่ออกมาจากห้องราวกับจะขู่ แต่เธออุตส่าห์ไปเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดในเขาวงกตมาแล้ว เรื่องแค่นี้ไม่ทำให้กลัวหัวหดหรอกน่า
"ขอต้อนรับ" เสียงทุ้มดังขึ้นทันทีที่ทารกย่างก้าวเข้าไปในห้อง
ไวเปอร์กวาดสายตาประเมินสิ่งที่อยู่ในห้อง เครื่องประดับประดาต่างๆ บอกได้อย่างดีถึงกำไรที่วาเรียได้จากการทำภารกิจ นั่นทำให้เธอตาลุกวาวด้วยความโลภดีเดียวเชียว
"เชิญนั่งก่อนสิ ดูจากรูปลักษณ์แล้วคุณคงจะเป็น...."
"อัลโกบาเลโน่" ไวเปอร์กล่าวก่อนจะกระโดดขึ้นไปนั่งบนโซฟาสีแดงเลือดหมู เบื้องหน้าเธอคือบอสของวาเรีย
"น่ายินดีๆ ที่วาเรียเราจะได้ทารกที่แข็งแกร่งที่สุดมาร่วมด้วย" ทูลแย้มยิ้ม แต่มันไม่ได้ให้ความรู้สึกอ่อนโยนเสียเท่าไหร่ "แต่ถึงฉันจะรู้ว่าเธอเป็นตัวอะไร แต่ก็ใช่ว่าจะรู้จักเป็นการส่วนตัว ขอถามข้อมูลส่วนตัวก็แล้วกัน"
"ไม่มีปัญหา"
"ชื่อ-สกุล" ทูลหยิบปากกาขึ้นมากรอกข้อมูลที่กำลังจะได้รับ เห็นแล้วทารกอดที่จะนับถือไม่ได้จริงๆ แทนที่จะให้ลูกน้องหรือตัวผู้สมัครเป็นฝ่ายกรอก
ไวเปอร์นิ่งเงียบครู่หนึ่ง เธอไม่อยากให้ใครรู้ว่า 'ไวเปอร์' ผู้ใช้มายาแถวหน้าของวงการมืดจะมีสภาพเป็นเด็กทารกดูน่าสมเพชเช่นนี้ เธอหยิ่งในศักดิ์ศรีเกินไปที่จะบอกชื่ออันแท้จริงของตัวเอง....
"มาม่อน ส่วนสกุลฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าฉันมีกับเขาด้วย"
"เพศ"
"หญิง"
"เกิดที่ไหน"
"คลินิกเถื่อนร้างๆ ในโรม"
"วัน เดือน ที่เกิด พร้อมอายุ เอาอายุจริงๆ นะ"
"2 กรกฎาคม อายุ 21 ปี เพิ่งมาเป็นอัลโกบาเลโน่เมื่อสามเดือนก่อน"
"พ่อแม่?"
"ลืมพวกเขาไปนานแล้วล่ะ"
"กรุ๊ปเลือด"
"เอ"
"ความสามารถในการฆ่า"
"ใช้ภาพมายา"
"เอาล่ะ ต่อไปนี้ก็....คุยกันสบายๆ ก็แล้วกัน" ทูลเอนหลังพิงเก้าอี้ บรรยากาศเริ่มผ่อนคลายขึ้นมานิดหนึ่ง "ทำไมถึงคิดจะเข้าวาเรียล่ะ?"
"ก็งานมันดี ได้เงินดีด้วย"
"ฮ่าๆๆ " บอสวาเรียหลุดหัวเราะออกมา "สอบสัมภาษณ์ครั้งไหนๆ ก็ได้แต่คำตอบนี้ทุกที แต่มันก็จริง วาเรียเราเป็นศูนย์รวมแห่งเรื่องเลวๆ ในวองโกเล่ แต่ถึงอย่างงั้นกำไรเราก็ไม่ได้น้อยไปกว่าวองโกเล่เลย"
ไวเปอร์นิ่งไม่พูดอะไร จนในที่สุดทูลก็กล่าวต่อ "เธอจำเด็กผู้ชายที่อุ้มเธอมาที่นี่ได้ไหม?"
"ได้" ทารกตอบ
"เขาบอกว่าเธอเก่งแล้วก็ฉลาดมากเลยล่ะ แล้วฉันก็ดูแล้วจากกล้องวงจรปิด ฝีมือเยี่ยม....สมที่เป็นอัลโกบาเลโน่"
'อย่าย้ำได้ไหมว่าฉันเป็นทารกต้องสาปนั่น' ไวเปอร์นึกในใจแต่ไม่แสดงอะไรให้เห็นถึงความไม่พอใจ
"มีคำถามอะไรไหม?" ทูลเอ่ยเหมือนจะบอกว่านี่คือคำถามสุดท้ายของการทดสอบ
"เจ้าเด็กคนนั่นเป็นคนของวาเรียแฝงตัวมาเพื่อคอยดูปฎิกิริยาของผู้สมัครแต่ละคน....." ทารกเอ่ยเสียงเรียบ แต่คำถามนั้นสร้างความประทับใจให้บอสวาเรียได้มากทีเดียว
"ใช่ ถูกต้อง แต่ดูเหมือนว่าเจ้าหนูจะสนใจแต่เธอคนเดียวนะ" ชายวัยกลางคนลูบคางตนราวครุ่นคิด
"ฉันไม่ว่างเลยต่อจากนี้ คาดว่าเขาคงมาหาเธอหลังสอบสัมภาษณ์เสร็จ ฝากไปบอกด้วยนะว่าคราวหลังที่มีการทดสอบวาเรียคนใหม่อย่าสนใจแค่คนๆ เดียว"
"อืม" ทารกพยักหน้าตอบรับ แต่ก่อนจะออกจากห้อง เธอก็อดที่จะถามอีกคำถามหนึ่งไม่ได้ "ทำไมต้องรับร้อยหนึ่งคน ทำไมไม่ร้อยถ้วนล่ะ?"
"เก็บคำถามนี้ไปถามคนที่รอเธออยู่ข้างนอกดีกว่า คุณหัวหน้าผู้พิทักษ์สายหมอกคนใหม่" ทูลส่งยิ้มละมุนให้ แต่ทารกคิดว่ามันเป็นการแสร้งยิ้มให้มากกว่า แต่เธอไม่ได้อะไรมากนักกับบอสวาเรีย จึงเดินออกไปจากห้องด้วยหัวใจพองโต
'เงินเดือนที่วาเรียต้องมากแน่ๆ !! รอแม่ก่อนนะยูโรลูกรัก' เธอคิด นี่แหละคือสิ่งที่ทำให้เธอมีความสุขยิ่งกว่าสิ่งใดในโลกนี้อีกแล้ว
"ชิชิ ยินดีต้อนรับเข้าสู่วาเรีย" ทารกเงยหน้าไปมองที่มาของเสียวอันคุ้นเคย จะเป็นใครอีกล่ะนอกจากเจ้าเด็กผมทองนั่น
"ฉันชื่อเบลเฟกอล เป็นหัวหน้าผู้พิทักษ์วายุแล้วก็เป็นเจ้าชายด้วย แล้วเธอล่ะ ชิชิ" เขาเอ่ย
จริงอยู่ที่พวกเขาสองคนร่วมฝ่าด่านทดสอบมาด้วยกันตลอดตั้งแต่เริ่ม แต่ก็ไม่ได้ถามไถ่ชื่ออะไรกันเลย
"มาม่อน" เธอตอบเพียงสั้นๆ และตอนนี้ก็พยายามรักษาระยะห่างระหว่างเขากับเธอ เพราะตอนนี้เด็กเบื้องหน้าไม่ได้มีประโยชน์ในการหาเงินเจ้ากระเป๋าอีกแล้ว เป็นได้มากสุดก็แค่เพื่อนร่วมงาน มาม่อนไม่อยากจะสร้างความสัมพันธ์กับใครมากนักตราบใดที่ยังอยู่ในร่างอัลโกบาเลโน่
"บอสฝากมาว่าคราวหลังในการทดสอบวาเรียคนใหม่ อย่าสนใจแค่คนๆ เดียว" มาม่อนกล่าวเตือน แต่อีกฝ่ายหาสนใจไม่
เบลเฟกอลฉีกยิ้มน่าขนพองพร้อมหัวเราะอย่างเริงร่า ก่อนจะคว้าตัวของทารกเข้ามาในอ้อมกอดโดยไม่สนว่าคราบเลือดจะเลอะเสื้อผ้าขาวสะอาดตัวใหม่หรือไม่
"เดี๋ยวเจ้าชายพาทัวร์ปราสาทนะมาม่อน~"
"ไม่!! แค่บอกทางไปห้องพักของฉันก็พอ" ทารกปฎิเสธเสียงแข็งดูแล้วน่ากลัว แต่อีกฝ่ายกลับฉีกยิ้มกว้างขึ้นอีก
"งั้นเจ้าชายพามาม่อนไปที่ห้องพักดีกว่า แล้วเดี๋ยวไปทัวร์ปราสาทกันนะ"
มาม่อนนิ่งครู่หนึ่งด้วยความเอือมระอา ก่อนจะกล่าวว่า
"ได้ แต่วางฉันลง ฉันเดินเองได้"
เบลเฟกอลไม่ได้วางเธอลงตามคำบอก กลับกระชับแขนให้แน่นขึ้นแล้วรีบวิ่งไปตามทางเดินอย่างรวดเร็ว จนทารกอดไม่ได้ที่จะเคือง
"ปล่อย ฉัน ลง!!!"