(fic BM) ปฏิบัติการกำจัดยัยสายหมอกหน้าใหม่

บึม!!!

เสียงของระเบิดลูกใหญ่ดังก้องทั่วปราสาทวาเรีย มิหน้ำซ้ำยังนำพาความเสียหายขนาดมหึมามาอีกด้วย วาเรียแถวหลังบ้างก็หนีเตลิดไปเพื่อเอาตัวรอด บ้างก็ยังภักดีร่วมสู้อยู่กับหัวหน้าผู้พิทักษ์ของตน ไม่แปลกที่วาเรียส่วนใหญ่จะหนีเอาตัวรอดไปคนละทิศคนละทางแบบนี้ สืบเนื่องมาจาก 'ทูล' เทพกระบี่ บอสของวาเรียถูกโค่นลง แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่าคนที่โค่นบอสวาเรียได้คือศัตรูที่มาบุกปราสาทครานี้นี่แล!!!

"เว้ยยยยย!!! มีแต่พวกหมาตาขาวนี้หว่า" เสียงทะลุพันเดซิเบลของผู้ที่โค่นเทพกระบี่ลงได้ดังกึกก้องไม่แพ้เสียงระเบิดตูมตามที่ดังอยู่เนื่องๆ ถึงแม้เขาคนนั้นจะเสียแขนไปข้างหนึ่งจากการประมือกับบอสวาเรีย แต่ดูท่ามันจะไม่เป็นปัญหากับเจ้าตัวเสียเท่าไหร่

กลุ่มผู้บุกรุกในคราวนี้ประกอบไปด้วย สควอโล่ นักดาบเสียงพันเดซืเบลที่ช่วงนี้ชื่อของเขาดังกระฉ่อนไปทั่วในฐานะผู้ที่โค่นทูลลงได้ มาพร้อมกับแซนซัสลูกชายเพียงคนเดียวของบอสวองโกเล่รุ่นที่เก้าแสนผยองตน และอีกหนึ่งผู้ติดตามที่ใช้ร่ม ซึ่งไม่เป็นที่รู้จักในวงการมาเฟียมากนัก

"กรี๊ดดดดดด!!!" กระเทยวาเรียนามลุซซูเรียแหกปากดังลั่นเมื่อชายนิรนามหน้าเห่ยใช้ร่ม (?) คนนั้นถีบประตูเข้ามาในห้องชมพูเฟบูลัส

ชายปริศนาคว้าหนึ่งในร่มจำนวนมากของเขาออกมาพร้อมโจมตี แต่.......

"กรี๊ด! กรี๊ดๆๆๆๆ อีโรคจิต เข้ามาในห้องแต่งตัวแสนฟรุ้งฟริ้งของเจ๊โดยไม่ได้รับอนุญาต อ๊ายยยๆๆๆ " ไม่ท้นแม้แต่จะง้างแขน หมัดแรงควายของกระเทยมวยไทยก็ซัดเข้าเต็มหน้า ตามด้วยการตบแบบลูกผู้หญิงแสนบอบบาง (?)

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

"กรี๊ดๆๆๆ " เสียงเนื้อแก้มกระทบมือดังเป็นจังหวะเข้าคู่กับเสียงกรี๊ดดัดสูง ลุซซุเรียผลักตัวของชายคนนั้นออกไปจากห้องฟรุ้งฟริ้งของนาง ก่อนจะทิ้งท้ายว่า

"รอเจ๊แต่งชุดคอเลคชั่นใหม่ก่อนสิฮะ เจ๊รับประกันแน่ว่ามันต้องออกมาดู เริ่ด!!" นางเสยทรงผมหลุดโลกของนางก่อนจะสะบัดตูดเข้าไปในห้องโดยทิ้งให้ชายผู้ใช้ร่วมคนนั้นยืนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พบางลูบแก้มบวมๆ ของตัวเอง

ตึง!

"อ๊ายยยย เจ๊เกือบไม่รอดแล้วนะฮะมาม่อน ถ้าเจ๊ไม่ใช้ลูกตบมหาเสน่ห์ของเจ๊ มีหวังเราคงถูกเชือดทิ้งแน่นอนฮ่ะ" กระเทยนางลุซซุเรียกรี๊ดกร๊าดอย่างแผ่วเบา เมื่อเห็นว่าศัตรูไม่มาตอแยอีก มาม่อนจึงโผล่ออกมาจากกองเสื้อผ้าฟู่ฟ่าสีขมพูตรงมุมห้อง

"ไม่คิดว่าวาเรียจะตกอับขนาดนี้เลยนะเนี่ย โชคดีที่ฉันพาสมุดบัญชีติดตัวไว้เสมอทุกเล่ม" ทารกค่อยๆ เดินด้วยขาสั้นๆ นั่นเข้ามายืนข้างลูซซูเรีย ก่อนจะช้อนหน้ามองอีกฝ่ายที่เข่าอ่อนจนทรุดลงกับพื้น

"เอาไงต่อล่ะ ฉันไม่น่าคิดว่าจะมีคนรอดอีกนะ"

"หนีสิฮะ!! แต่ขอเจ๊หายใจสักกระเดี๋ยว"

"เราจะไม่หนี...." ทารกน้อยกล่าวเสียงเรียบ

"จะบ้าเหรอฮะ?! อย่างมาม่อนใช้ภาพมายาหนีก็ได้นิฮะ?" ลุซเบิกตากว้างพร้อมเขย่าตัวมาม่อนราวกับจะเรียกสติให้กลับมา

"ไม่มีที่อื่นที่ทำเงินได้มากกว่าทำที่วาเรียแล้ว" อีกฝ่ายพูดขึ้นลอยๆ ทว่าร่างน้อยนั้นทำท่าจะลอยออกไปจากห้อง

"อย่าเพิ่งป่ายยยยยย" ไม่ทันที่จะบิดลูกบิดประตู กระเทยสาวก็คว้าร่างทารกไว้ก่อน "ถ้ามาม่อนไป เจ๊ก็คนเดียวหัวหายสิฮะ สองคนเพื่อนตายสิถึงจะดี"

มาม่อนเหลียวหลังมา "ฉันจะไม่ตาย และไม่ยอมตายกับนายด้วยลุซซุเรีย"

วูบ!

ร่างน้อยในกำมือพลันหายไปราวอากาศธาตุ กระเทยสาวเดียวดายทรุดลงกับพื้นอีกครั้งด้วยความท้อแท้

"ฮือออออ มาม่อนทิ้งเจ๊ไปแล้วเงอะ มาม่อนใจร้าย มาม่อนใจมาร แต่มาม่อนกลับมาช่วยเจ๊ด้วยนะ"

.
.
.

"ชิชิชิ กล้าดิยังไงมาทำให้เลือดราชวงศ์ของเจ้าชายต้องหลั่ง?" เด็กชายผมทองประหลาดยันตัวลุกขึ้นจากพื้นที่โชกไปด้วยเลือดของตัวเองอย่างโซซัดโซเซ แสงสะท้อนจากมีดเงินลายประณีตทอวาบขึ้นมาสู้กับแสงสีส้มของไฟ

ชายหนุ่มเบื้องหน้ามองอีกฝ่ายด้วยความโกรธเกรี้ยว ไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายทำให้เขาเจ็บตัว ไม่ใช่เพราะอีกฝ่ายทำให้เขาอับอาย แต่เพราะเป็นความโกรธเกรี้ยวที่มีต่อบอสรุ่นที่เก้าของวองโกเล่ ดังนั้นในเมื่อวาเรียขึ้นตรงต่อวองโกเล่ สมาชิกวาเรียก็ต้องถูกรองรับโทสะนี้ด้วย

"ไอสวะ ถ้าแกไม่อยากตายก็ยกวาเรียให้ฉัน เดี๋ยวนี้...." แซนซัสเอ่ย

"ชิชิชิ" หากแต่ว่าฝ่ายเด็กผมทองแสนประหลาดหาสนใจคำพูดของศัตรูไม่ ยังคงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งต่อไป

ไม่พูดพร่ำทำเพลง ในเมื่อไม่ตอบก็เหมือนปฎิเสธ แซนซัสเหนี่ยวไกปืนทันที...

บึม!!

เสียงระเบิดจากโทสะดังอีกครา ร่างน้อยของเด็กชายไม่แม้แต่ขยับหนี ยังคงหัวเราะเสียงพิลึกแม้ในวินาทีสุดท้ายที่มีโอกาศหลบไฟสีแสดทัน ดูแล้วเด็กนั่นคงบ้าหรือไม่ก็ภักดีต่อวาเรียจนยอมตายไปด้วย แต่ในความจริงนั้นคือ 'เบลเฟกอลสับสนจนคลั่ง'

"หยุดอยู่ตรงนั้น ถ้าไม่อยากถูกย่างเหมือนเด็กนั้นล่ะก็" ด้วยสายตาที่ไว ชายหนุ่มผู้พกความโกรธไว้เต็มพิกัดปราดตามองไปยังเงาน้อยๆ ที่ไหวไปมาในมุมมืด

ในที่สุดร่างของทารกก็ลอยออกมา "แต่ถ้านายฆ่าฉัน นายคงจะเสียคนที่อยากเป็นมือเป็นเท้าให้นายแน่นอน" มาม่อนกล่าว

แซนซัสเลิกคิ้วสูง "อ่าว......นึกว่าวาเรียจะมีแต่พวกโง่ๆ "

.
.
.

Next chapter (มีกับเขาด้วยแฮะ)

'ถ้านายได้อ่านจดหมายนี้ แปลว่าฉันตายแล้วและนายก็ฉวยโอกาศเข้าไปจุ้นกับห้องของฉัน................'

ปล. ปกติไม่มี next chapter ให้อ่านลุ้นๆ ที่เจอข้างบนมันเป็นเนื้อหาในจดหมายนะเออ รอตอนหน้าเมื่อมีอารมณ์เขียนอีกนะเด้อออออ