ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะพาข้าไปไหนกัน เดี๋ยวก็พาข้าไปนั่นไปนี่ ข้าไม่ไหวแล้วนะ”ฟางพูดเมื่อถูกป๊อปปี้อุ้มพาดบ่า

ออกมาทางบ้านคนในหมู่บ้านนี้โดยบริเวณนี้ห่างไกลจากการล่าแม่มดอยู่พอสมควร

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ไหวงั้นรึ งั้นข้าปล่อยเจ้าให้พวกนั้นกลับมาฆ่าเจ้าอีกมั้ยล่ะ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

“นี่ท่านต้องการอะไรจากข้ากันแน่ เดี๋ยวก็ทำร้ายข้า เดี๋ยวก็ช่วยข้า”ฟางถามป๊อปปี้อย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

“ข้าจะต้องการอะไรจากเจ้า มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เจ้าจะรู้ตอนนี้ แต่อีกไม่นาน เจ้าก็รู้เอง ตามข้า

มา”ป๊อปปี้ว่าแล้วสั่งฟางให้เดินตามชายหนุ่มมาจนถึงกระท่อมเล็กๆที่อยู่ไกลจากบ้านหลังอื่นๆใน

หมู่บ้านนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“บ้านใครกัน ท่านพาข้ามาทำไม”ฟางมองไปรอบๆแล้วถามป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“เจ้านี่ถามมากจริง ข้าไม่ว่างตอบเจ้าหรอกนะ อ่ะนี่ เสื้อผ้า เจ้าตัวเปียกอยู่ ไปเปลี่ยนซะ ข้าจะออก

ไปดูต้นทางด้านนอก”ป๊อปปี้ว่าก่อนจะโยนเสื้อผ้าใส่ฟางแล้วเดินออกมาด้านนอก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ย๊า”เมื่อป๊อปปี้ออกมาด้านนอกก็มีหญิงคนหนึ่งหยิบไม้หน้าสามแถวนั้นฟาดใส่ป๊อปปี้ แต่ไม้ไม่

สามารถทำอะไรป๊อปปี้ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปะ ปิศาจ อื้อๆ”หญิงสาวคนนั้นร้องอย่างตกใจป๊อปปี้รีบเอามือปิดปากหญิงคนนั้นทันที

 

 

 

 

 

“โฟร์ เจ้าจำข้าไม่ได้รึไง มองดูดีๆสิ”ป๊อปปี้พูดอีกครั้งก่อนจะปล่อยให้โฟร์เป็นอิสระ

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ เจ้าจริงๆ”โฟร์อึ้งเมื่อเจอหน้าป๊อปปี้ก่อนจะกระโดดกอดชายหนุ่มด้วยความคิดถึง

 

 

 

 

 

“เจ้าไม่กลัวหรอ”ป๊อปปี้แปลกใจที่โฟร์เพื่อนของเขาไม่กลัวเขาเลย

 

 

 

 

 

 

“ไม่ แม้เจ้าจะกลายเป็นตัวอะไรไปแล้ว แต่ข้าก็ยังเชื่อว่าเจ้าไม่ใช่คนเลว”โฟร์พูด เพราะเมื่อหลาย

ปีก่อนนั้น มีข่าวออกมาว่าป๊อปปี้ไปเก็บของป่าและถูกมนุษย์หมาป่ากัดตาย ทำให้คนในหมู่บ้านไม่

ช่วยเหลือครอบครัวป๊อปปี้เลย เพราะกลัวว่าป๊อปปี้จะกลับมาที่ครอบครัวตัวเองและทำร้ายคนอื่น

จะมีก็แต่ครอบครัวของโฟรืที่ช่วยดูแลแม่และน้องของเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ข้าเป็นปิศาจไปแล้วนะโฟร์ ว่าแต่เจ้าเถอะเป็นสาวขนาดนี้แต่งงานมีลูกไปรึยังล่ะ”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตั้งแต่พ่อแม่เสีย ข้าก็ต้องหนีเข้าป่าบ้างล่ะ ทำโน่นนี่บ้างล่ะเพื่อพรางตัวไม่ตกเป็นเป้าสายตา

คนในหมู่บ้าน เพราะที่นี่นะ ผู้หญิงหน้าตาดีหรือตัวคนเดียวก็ถูกหาว่าเป็นแม่มดแล้ว เจ้าก็เห็นว่าหมู่

บ้านเราน่ะคลั่งเรื่องล่าแม่มดแค่ไหน”โฟร์ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเจ้าอยู่ที่นี่มันเสี่ยงนักเจ้าก็ไปกับข้าสิ ไปอยู่ด้วยกันในที่ของข้า”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ใครน่ะ”ฟางที่เปลี่ยนชุดเสร็จแล้วเดินออกมาก็ถามป๊อปปี้เมื่อเห็นชายหนุ่มคุยกับโฟร์

 

 

 

 

 

“นี่เจ้าเอาเมียเข้าบ้านรึ แล้วพาไปไหว้หลุมศพแม่เจ้ารึยังล่ะ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่นะ ข้าไม่ใช่เมียเค้า และไม่มีวันที่จะเป็นอีกด้วย”ฟางแล้วพูดก่อนจะเบือนหน้าหนีชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“เหอะ ข้าก็ไม่มีวันเอาเจ้าเป็นแม่ของลูกข้าหรอกยัยแม่มด ส่วนหลุมศพแม่ข้า อย่าให้แม่นี่ไปเลย

จะแปดเปื้อนเอาเปล่าๆ เอาล่ะไปกันเถอะ”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินนำโฟร์และฟางให้เดินตามมาในทาง

ลับที่ครั้งหนึ่งเขาเคยออกมาหาของป่าทางนี้

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ถึงแม้เจ้าจะไม่เอานางไปหาแม่เจ้าที่หลุมศพแต่ทางนี้ยังไงก็ต้องผ่านอยู่ดีละน่า”โฟร์ว่า

 

 

 

 

 

“งั้นก็รออยู่นี่ละกัน ดูแม่นี่ด้วย”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆก่อนจะดึงดอกไม้ข้างทางที่ออกดอกแล้วเดินไปอีก

ทาง

 

 

 

 

 

 

 

“เค้าไปไหนกัน”ฟางถามโฟร์ แต่โฟร์ยิ้มไม่ตอบ ฟางจึงเดินแอบไปดู

 

 

 

 

 

 

 

“ข้ากลับมาหาแล้วนะ ท่านแม่ไม่ต้องห่วงอะไรอีกนะ ข้าไม่ถูกใครรังแกอีกแล้ว และข้าจะตามหา

แครอลให้เจอเอง”ป๊อปปี้พูดแล้ววางดอกไม้ลงที่หลุมศพ ฟางชะงักเมื่อเห็นแววตาเศร้าของชาย

หนุ่ม เขาคงคิดถึงแม่มากสินะ

 

 

 

 

 

 

 

แกรบ

 

 

 

ฟางที่แอบอยู่หลังต้นไม้ บังเอิญทำกิ่งไม้แห้งหลุดออกจากต้นทำให้ป๊อปปี้หันขวับ

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ข้าเจ็บนะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้พุ่งมาหาเธออย่างรวดเร็วแล้วกระชากฟางมาแนบลำตัว

 

 

 

 

 

“ข้าบอกให้อยู่กับโฟร์ทำไมถึงตามมาห้ะ”ป๊อปปี้กระชากเสียงถามฟาง

 

 

 

 

 

“ข้าขอโทษ ข้าแค่แปลกใจเท่านั้นเอง ว่าทำไมท่านถึงปล่อยให้ข้ากับโฟร์รอ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาสอด นี่มันไม่ใช่เรื่องของเจ้า ออกไปซะ ตรงนี้มันบริสทุธิ์เกินกว่าแม่มดชั่วอย่างเจ้ามา

เหยียบ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

“ทำไมข้ามันแปดเปื้อนมากนักรึ บอกข้ามาสิ ว่าข้าไปทำอะไรให้ท่านนักหนา”ฟางโวยวาย

 

 

 

 

 

“อีกไม่นานเจ้าไม่จำเป็นต้องถามข้าตอนนี้ เอาเวลาไปคิดแล้วกันว่าเจ้าทำเลวอะไรไว้”ป๊อปปี้ว่า

ก่อนจะผลักฟางล้มลง

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย”ฟางร้องเมื่อถูกป๊อปปี้ผลักลงกับพื้น แล้วล้มลงไปโดนหินบาดที่มือสวย

 

 

 

 

 

“สมน้ำหน้า”ป๊อปปี้ยิ้มเยาะทำให้ฟางน้ำตาซึมออกมากว่าเดิม เมื่อกี้เขายังอ่อนโยนกับแม่แต่ทำไม

กับเธอถึงเป็นแบบนี้ล่ะ

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมพลังถึงไม่ได้ผลล่ะ”ฟางพยายามปาดน้ำตาแล้วตั้งสติก่อนจะร่ายคาถาเยียวยาที่แม่เธอสอน

มาแต่ไม่ได้ผล

 

 

 

 

 

 

 

“เหอะ สงสัยเพราะว่าความชั่วของแม่มดอย่างเจ้าน่ะสิ คาถาเยียวยาเลยไม่บังเกิดผล”ป๊อปปี้เยาะ

ใส่ฟางเพราะเขาเองก็รู้ดีว่า แม่มดสายขาวเท่านั้นที่จะสามารถร่ายคาถาเยียวยาได้โดยไม่ต้องใช้

ไม้กายสิทธิ์

 

 

 

 

 

 

 

 

“หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับแม่ ไม่นะ แม่จ๋า”ฟางชะงักเริ่มคิดถึงแม่ เพราะแม่ของเธอนั้นมีจิตที่เชื่อม

กับเธอ ถ้าเกิดคนใดคนหนึ่งเป็นอะไรไป นั่นเท่ากับว่า พลังในการใช้เวทย์มนต์คนนั้นจะต้อง

อ่อนแอลง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะไปไหนน่ะห้ะ”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นฟางหุนหันพุ่งออกไปก็รีบรั้งไว้

 

 

 

 

 

 

 

“มันต้องเกิดอะไรขึ้นกับแม่ข้าที่หมูบ้านแน่ๆ ปล่อยข้าเถอะนะ ข้าจะไปหาแม่ของข้า”ฟางขอร้อง

ป๊อปปี้ทั้งน้ำตาทำให้ชายหนุ่มชะงัก หวนคิดถึงเมื่อ15ปีก่อนที่เขาเจอกับฟางในวัยเด็กครั้งแรก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ แต่เจ้าหลับตาก่อนแล้วกัน”ป๊อปปี้ทำเสียงดุสั่งฟางไว้ ฟางที่ร้องไห้ก็ยอมทำตามคำสั่งป๊อปปี้

อย่างว่าง่าย

 

 

 

 

 

 

 

เมื่อเห็นว่าฟางหลับตาลงแล้วชายหนุ่มก็จับมือที่มีเลือดไหลของฟางขึ้นมาดู ลึกเหมือนกันแฮะ

ชายหนุ่มคิดในใจก่อนจะกุมมือของร่างบางที่เป็นแผลแล้วพูดอะไรบางอย่างเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

“หะ หายไปแล้ว”ฟางพูดเมื่อรู้สึกว่าป๊อปปี้ปล่อยมือแล้วลืมตาแล้วตกใจเมื่อเห็นแผลที่มือของเธอ

หายไป

 

 

 

 

“มองหน้าอะไรอีก ไปหาโฟร์เดี๋ยวนี้เลยนะ”ป๊อปปี้มองฟางที่จ้องหน้าเขาไม่วางตาก็ว่า

 

 

 

 

 

“ขอบใจท่านมากนะที่ช่วยข้า”ฟางพูดออกมาจากใจแล้วเดินกลับไป ชายหนุ่มชะงักแล้วส่ายหน้า

เบาๆ

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ เจ้ารีบกลับมาที่หมู่บ้านโดยด่วนเกิดเรื่องใหญ่แล้ว”

 

 

 

 

 

 

เสียงของเขื่อนลอยมาตามลมเข้าโสตประสาทชายหนุ่ม ทำให้ป๊อปปี้ชะงัก เกิดเรื่งอะไรขึ้นที่

หมู่บ้านอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรของเจ้าน่ะป๊อปปี้ จะทำอะไร”โฟร์ตกใจที่ป๊อปปี้พุ่งมาอย่างรวดเร็วแล้วโอบเอวโฟร์และฟาง

ไว้ด้วยมือ2ข้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็แม่นี่อยากกลับหมู่บ้านเร็วๆไม่ใช่รึก็ไปกันเร็วๆไม่ต้องพึ่งรถม้าไงล่ะ”ป๊อปปี้พูดจบก็พุ่งตัวออกไป

โดยที่โอบ2สาวไว้

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ โอ นั่นมันปิศาจอีกตัวรึ งานนี้ไม่ได้มีแค่แม่มดแล้วสิ”ชายคนหนึ่งพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้พาโฟร์

และฟางออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ ฝากไว้ก่อนเถอะข้าหัวใจเกือบหวายตายนะรู้มั้ย”โฟร์ว่าเมื่อป๊อปปี้พามาถึงหน้าหมู่บ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่ออะไรกันแล้วคนในหมู่บ้านหายไปไหนหมด”ป๊อปปี้แปลกใจมองไปรอบๆไม่เห็นยามเฝ้า

ประตูหมู่บ้านก็พาโฟร์และฟางเลาะเข้ามาในหมู่บ้านอย่างระมัดระวังกันคนในหมู่บ้านเห็นฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมโบสถ์ถึงเปิดออก เอ๊ะ นั่น โรงเก็บของนี่นา”โฟร์พูดแล้ววิ่งนำป๊อปปี้และฟางไปเปิดประตู

ออก

 

 

 

 

 

 

“ทำไมพวกนักบุญถึงมาอยู่ในนี้ได้ล่ะ”ป๊อปปี้พูดเมื่อเปิดออกมาเห็นเฟย์ แม่ของแก้วและพวก

นักบวชอยู่ในโรงเก็บของ

 

 

 

 

 

 

 

“เกิดเรื่องใหญ่แล้ว มีพวกล่าแม่มดมาที่นี่หลังจากท่านเอาฟางออกไป”แม่แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“รีบไปที่ลานกลางหมู่บ้านเถอะ เกิดเรื่องแย่แล้ว”เฟย์พูดก่อนจะวิ่งนำทุกคนมาที่ลานกลางหมู่บ้าน

 

 

 

 

 

 

“เฮๆ เผาแม่มดๆ”เสียงชาวบ้านในหมู่บ้านร้องเฮลั่นทำให้ป๊อปปี้แปลกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ด ปล่อยท่านเขื่อนนะ”เฟย์และนักบวชร้องตกใจเมื่อเห็นเขื่อนถูกจับมัดแล้วถูกรุมซ้อม

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาสอด พวกนักบุญคิดจะช่วยเหลือแม่มดและผู้สมรู้ร่วมคิดงั้นรึ ดี จับพวกมันไปเข้าวัว

เหล็ก”ชายคนหนึ่งสั่งลูกน้องเกือบ10คนลากพวกเฟย์เข้าไปในบ้านทรงสูงหลังหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

“นี่พวกเจ้าเป็นใครปล่อยลูกน้องข้านะ”ป๊อปปี้ที่มากับโฟร์และฟางตกใจกับทุกอย่างในหมู่บ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ข้าคือทีเจ หัวหน้านักล่าปิศาจ มีชาวบ้านร้องทุกข์มาถึงข้าว่าที่นี่มีปิศาจออกอาละวาดไม่เว้นวัน

และมีแม่มดที่นับถือซาตานคอยช่วยเหลืออยู่ ข้าเลยมากำจัดพวกปิศาจ และชายผู้นี้คิดจะห้าม

การกระทำของลูกน้องและข้า แสดงว่ามันคือพวกของปิศาจ สมควรโดนลงโทษ”ทีเจพูดนิ่งๆแล้ว

สบตาไปที่ดวงตาสีดำของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ด ไม่ ท่านแม่”ฟางรู้สึกถึงความร้อนก็เดินแหวกไปตรงแทบใจสลายเมื่อเห็นแม่ของตนเองถูก

จับเผาไฟไปแล้ว!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดนะ ทำไมถึงป่าเถื่อนแบบนี้ ท่านทีเจ ทำกับหมู่บ้านของข้าอย่างเดียวไม่พอรึ ทำไมถึงทำกับ

คนบริสุทธิ์แบบนี้”โฟร์พุ่งเข้าไปเอาเรื่องทีเจเพราะจำได้ว่าเมื่อหลายวันก่อนที่มู่บ้านของเธอ ทีเจก็

เป็นหัวหน้าพวกคนที่จับผู้หญิงมาทรมาน

 

 

 

 

 

 

 

 

“พวกปิศาจสมควรกำจัดให้สิ้นซาก พวกแม่มดนับถือซาตานต้องโดนแบบนี้”ทีเจอพูดอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

“แต่แม่มดมีสายดำกับสายขาว นี่อาจะเป็นสายขาวก็ได้ทำไมท่านไม่ตรวจดูดีๆล่ะ”โฟร์ว่า

 

 

 

 

“ไม่จำเป็นขึ้นชื่อว่าแม่มดก็ชั่วเหมือนกันหมดนั่นล่ะ”ทีเจว่า

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ฮือๆ ท่านแม่ แล้วข้าจะอยู่กับใครล่ะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้”ฟางร้องไห้กับพื้นออกมาด้วยควา

มเสียใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย นั่นลูกมันอีกคน แม่เป็นแม่มดมีรึลูกจะไม่ใช่ จับมันไปเผา”ชาวบ้านพูดเมื่อเห็นฟาง

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ โอ สาวงามขนาดนี้เป็นแม่มดรึนี่ น่าเสียดาย”ทีเจพูดอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไร

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำร้ายฟางนะ ปล่อยข้า”โฟร์ร้องและพยายามจะช่วยฟางแต่ถูกชาวบ้านและเจ้าหน้าที่จับตัว

ไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ช้าบอกให้รอช้า อย่าทำอะไร พวกเจ้ายังไปเชื่อคนอื่นมากกว่าช้าที่เป็นผู้ตรวจการงั้นรึ ดีในเมื่อ

ทำร้ายลูกน้องและเพื่อนข้า ข้าก็ไม่สมควรปรานี หมู่บ้านกระจอกๆนี่อีกแล้วสินะ”ป๊อปปี้ที่นิ่งเงียบ

มานานพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเหี้ยมและเย็นเยือก

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะป๊อปปี้ ยังมีผู้บริสุทธิ์ปะปนอยู่”เขื่อนที่ถูกมัดพยายามพูดให้ป๊อปปี้ได้สติ

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้พวกชั่วที่รุมทำร้ายคนอื่นมันต้องถูกลงโทษอย่างสาสม”ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นดวงตาสีดำกลายเป็น

ดวงตาสีเงินก่อนจะค่อยๆเปลี่ยนร่างกลับเป็นมนุษย์หมาป่าดังเดิม

 

 

 

 

 

 

 

เหนือป๊อปปี้ที่ร้ายแล้วยังมีตัวร้ายที่ล่าปิศาจอีก ถ้ายังไม่นับตัวร้ายที่ฟางต้องเจอที่ปราสาทนะเนี่ย

 

 

หึหึ  นางเอกกับพระเอกโดนหนักแน่ๆ

 

 

มาดูกันว่าป๊อปปี้โกรธจัดจะเป็นยังไง