ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ให้ข้าไปด้วยเถอะนะพี่แก้ว”ปีเตอร์พูดเมื่อแก้วเก็บของเตรียมตัวออกเดินทางเมื่อพระอาทิตย์
ตกดิน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้หรอกปีเตอร์ เจ้าน่ะอยู่ที่นี่รอพรรคพวกของพ่อโบว์ที่จะขึ้นมาจากนรกแล้วตามพวกเราไป
เถอะ”กั้งพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ข้าเป็นห่วงพี่แก้วนี่ ข้ามีพี่คนเดียวนะ ข้าไม่อยากเสียพี่ไป”ปีเตอร์พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“เจ้าไม่ต้องห่วงหรอก ข้าไปกับแก้วนะ ข้าจะดูแลปกป้องแก้วและลูกในท้องเอง เจ้าอย่าลืมสิว่าข้า
กับแก้วเราแต่งงานกันแล้วถ้าไม่ดูแลแก้วกับลูกข้าจะดูแลใครล่ะ”โทโมะพูดทำให้แก้วที่ยืนอยู่หน้า
แดง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะๆพูดมากก็มากความ ปีเตอร์ไม่ต้องพี่หรอกนะ พี่สัญญาจะพามิณทร์กลับมาเป็นเหมือนเดิม
เราจะได้อยู่กัน3พี่น้องเหมือนเดิม ไม่ต้องห่วงนะ”แก้วพูดแล้วสวมกอดน้องชายหลวมๆก่อนจะเดิน
ออกมาจากปราสาทพร้อมโทโมะและกั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอรับปากว่าจะไปช่วยมิณทร์ก็รีบเดินเชียวนะ”โทโมะพูดแล้วมองแก้วที่เดินนำแทนตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาหาเรื่องน่าโทโมะ ข้าไม่มีเวลามาเถียงเรื่องไม่เป็นเรื่องกับเจ้านะ”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นสิพี่โทโมะ หึงแก้วรึไงถึงได้แขวะเรื่องมิณทร์กับนางน่ะ”กั้งถามต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็แววตานางฟ้องนี่ว่านางห่วงใยมิณทร์ ที่หมางเมินข้าเพราะว่าใจเจ้ามีมิณทร์ไปแล้วล่ะสิ”โทโมะ
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“รู้ได้ไงล่ะพี่ชายว่าแก้วมีคนอื่นไปแล้ว มองแก้วตลอดเลยรึไง”กั้งพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไร้สาระน่ากั้ง โทโมะน่ะไม่มีวันห่วงข้าหรอก ถ้าห่วงแค่ลูกล่ะไม่แน่”แก้วประชดกลับก่อนจะเดิน
ห่างและไม่พูดกับโทโมะอีกเลย จนถึงทางเดิมที่แก้วเคยเจอกับซาร่าครั้งแรกที่เคยเป็นมนุษย์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรรึเปล่าแก้ว”กั้งถามเมื่อเห็นแก้วยืนนิ่งแล้วหลับตาลง
 
 
 
 
 
 
“ทางนี้”แก้วที่ได้กลิ่นของซาร่าพูดแล้วเดินนำ
 
 
 
 
 
 
“จริงสินะ เมื่อเป็นแวมไพร์ที่มีพลังมากกว่าปกติ ไม่แปลกที่ประสาทสัมผัสทั้ง5จะดีเยี่ยมกว่า
เดิม”กั้งพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ถึงจะดียังไงผู้หญิงก็เป็นผู้หญิงวันยังค่ำ”โทโมะพูดเพราะแม้แก้วจะเปลี่ยนแต่เพราะแก้วได้ชื่อว่า
เป็นเมียแต่งของเขา กำลังท้องกำลังไส้แบบนี้เขาเองก็อดห่วงไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
“รักเค้าก็รีบพูดไปสิพี่ชาย อมพะนำอะไรอยู่เดี๋ยวก็ไม่มีโอกาสหรอกน่า”กั้งมองท่าทางโทโมะแล้ว
ยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตึง
 
 
 
 
 
 
เสียงเหมือนอะไรบางอย่างหล่นลงพื้นเสียงดังโทโมะและกั้งรีบวิ่งไปดูทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้ว”โทโมะเห็นแก้วที่กระโดดหลบหินขนาดมาได้ก็รีบเข้าไปประคอง
 
 
 
 
 
 
 
“นึกว่ามาคนเดียวที่แท้ก็ปอดแหกเอาสามีมาด้วย”ซาร่าเดินออกมาแล้วพูดขึ้นก่อนจ้ะองไปที่แก้ว
อย่างกินเลือดกินเนื้อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ อยู่ไหนน่ะ”ฟางที่กลับขึ้นไปนอนแล้วเผลอหลับไปตื่นขึ้นมาในตอนค่ำก็ร้องเรียกหาป๊อปปี้
 
 
 
“น่าสมเพชวันๆเอาแต่ร้องเรียกหาผู้ชายอยู่นั่นล่ะ”มดแขวะฟางเมื่อเห็นฟางเดินออกมาเรียกป๊อปปี้
นอกห้อง
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ข้าเรียกแล้วผู้ชายมาหาไม่เหมือนเจ้า ทั้งเรียกทั้งเอาตัวเข้าแลกก็ไม่มีประโยชน์อะไร ไม่มี
ค่า”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำเป็นปากดี ที่ป๊อปปี้เลือกเจ้ามันไม่ใช่ความรักหรอก เพราะเจ้าท้องกับป๊อปปี้ต่างหาก เจ้าลืมไป
แล้วหรอว่าป๊อปปี้รักกับโฟร์มาแค่ไหน ถึงกับจัดหลุมศพให้ยิ่งใหญ่สมกับตำแหน่งเมียที่รักที่สุด
ของป๊อปแต่เจ้ามันก็แค่ตัวแทน ลืมไปแล้วหรอว่าเพราะโทโมะบุกมาหาเข้าทำให้โฟร์กับลูกในท้อง
ต้องตาย ความผิดทั้งหมดมันคือเจ้า”มดพูดจบทำให้เรื่องราวอดีตที่โฟร์ต้องตายฉายเข้ามาใน
ความคิดของฟางความรู้สึกผิดเกาะกินไปทั้งหัวใจของเธอฟางทรุดลงไปนั่ง
 
 
 
 
 
 
 
“กะอีแค่แหวนของป๊อปปี้จะไปเทียบอะไรกับตัวจริงที่อยู่ในใจของป๊อปปี้ได้หรอก”มดเห็นฟาง
กำลังเศร้าก็รีบว่าต่อ
 
 
 
 
 
 
“เจ้าคงไม่รู้สินะว่าก่อนเจ้ามาและป๊อปปี้จะเจอโฟร์น่ะ ข้ากับป๊อปปี้เรามีความสุขมากแค่ไหน จน
ป๊อปปี้เจอโฟร์ป๊อปปี้ก็เปลี่ยนไป ลืมไปว่าเคยจะให้ข้าเป็นเมียเอกเพราะมัน ข้าต้องเจ็บแค่ไหนที่
มองชายที่ข้ารักที่สุดมองข้ามข้าไปถึง2ครั้งทั้งที่ก่อนนั้นเราเคยนอนกอดกันทุกคืน ข้าผิดรึที่ข้า
อยากได้ป๊อปปี้ที่ข้ารักมากที่สุดคืนมา”มดพูดก่อนที่ฟางจะปิดหูไม่อยากฟัง มดยิ่งได้ใจหยิบหลอด
ยาสีดำขึ้นมาแล้วเปิดปากขวด
 
 
 
 
 
 
 
“เจ้าเองก็มีกรีนที่รักและซื่อสัตย์อยู่แล้วจะมายุ่งกับป๊อปปี้และข้าอีกทำไม”ฟางที่อยู่ท่ามกลาง
ความรู้สึกผิดและความเห็นแก่ตัวพูดขึ้นมาก่อนน้ำตาจะไหล ตอนนี้ความคิดทุกอย่างในหัวตีกันไป
หมด จริงสิ ป๊อปปี้คือสามีของเพื่อนรักของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“อื้อ”ฟางที่เผลอนิ่งคิดต้องร้องออกมาเมื่อมดจับตัวฟางแล้วกรอกยาบางอย่างใส่ปากฟางจนหมด
 
 
 
 
 
 
 
“แค่กๆ นี่เจ้าเอาอะไรให้ข้ากิน”ฟางร้องและพยายามไอมันออกมา ร่างกายเธอรู้สึกร้อนไปหมด
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหมๆ ข้าก้แค่จัดการเรื่องที่เจ้ารู้สึกผิดในใจให้เจ้าไง หึถึงแม้จะทำตัวแข็งแกร่งเป็นแม่มดดำ แต่
ความดีในใจเจ้ายังคงมีอยู่แล้วความดีนั้นมันก็เป็นจุดเริ่มต้นของความเลวร้ายแบบนี้ไงล่ะ นังโง่”มด
หัวเราะอย่างสะใจที่สุดท้ายฟางเองก็โง่ยอมอ่อนให้กับตัวเองแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
“ละ เลือด ไม่นะ ลูกข้า”ฟางร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อเลือดไหลออกมาจากหว่างขา
 
 
 
 
 
 
ฟางทรุดแล้วเจ็บใจตัวเองก่อนะร้อนไปทั่วตัว จริงสินะ ความดีคือจุดเริ่มต้นของความเลวร้ายของ
เธอ ถ้าเธอไม่มีใจที่เมตตาแบบนี้ อ่อนแอเธอคงไม่เจ็บปวดแบบนี้ต่อไปนี้เธอขอเลือกที่จะเป็นคน
เลวแล้วกัน 
 
 
 
 
‘ไม่นะฟาง’
 
 
 
เสียงของแม่เธอดังก้องหู
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดดดดดดดด”ฟางที่เจ็บปวดที่ท้องน้อยก็กรีดร้องออกมาสุดเสียง เสียงของฟางนั้นดังลั่น
ทำให้ป๊อปปี้ เขื่อน เฟย์และกรีนที่อยู่ที่ห้องหนังสือกำลังหาข้อมูลของซาตานอยู่ก็ตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง มดต้องทำร้ายฟางแน่ๆ”ป๊อปปีพูดก่อนจะรีบวิ่งนำทุกคนมาที่ห้องนอนของเขา
 
 
 
 
 
 
ตู้ม
 
 
 
 
 
 
เหมือนเสียงระเบิดดังสนั่นทำให้ป๊อปปี้ กรีน เฟย์และเขื่อนต้องหาที่หลบกันแทบไม่ทัน
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ด นี่เกิดบ้าอะไรเนี่ย”มดร้องเมื่อถูกฟางเหวี่ยงกระแทกกับผนังก่อนจะลุกมาตั้งตัวแล้วซัดพลัง
ใส่ฟางแต่ฟางหลบได้ทัน
 
 
 
 
 
 
 
“หึ นี่นะรึแม่มดสายดำที่ได้พลังจากวูดู มีพลังแค่นี้เองรึ”ฟางยิ้มเยาะก่อนจะซัดพลังใส่มดจนมด
กระอักเลือด
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่า อย่าทำอะไรข้า”มดร้องเมื่อฟางพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วแล้วจิกผมมดขึ้นมาแล้วตบจนมดล้ม
กลิ้งไปแทบเท้าพวกป๊อปปี้ที่วิ่งเข้ามาตรงที่เกิดเหตุ
 
 
 
 
 
 
“มด”กรีนตกใจรีบประคองมดขึ้นมามดกอดกรีนแน่นด้วยความกลัว
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดด”มดต้องร้องอีกครั้งเมื่อฟางใช้พลังเรียกมดออกมาจากกรีนแล้วบีบคอมดตัวจนลอย
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง นี่ทำอะไรน่ะ เจ้าฆ่าพวกทีไปแล้ว นี่อย่าฆ่ามดเลยนะ มันจะส่งผลร้ายให้ตัวเจ้า”ป๊อปปี้
พยายามห้าม
 
 
 
 
 
 
 
“ผลร้าย แล้วดูมันทำข้าแท้งลูกสิ นี่หรอที่คนดีสมควรได้รับ”ฟางแผดเสียงว่าใส่ป๊อปปี้ ป๊อปปี้อึ้ง
เหมือนหัวใจหลุดลอยเมื่อเห็นเลือดที่ไหลออกมาจากหว่างขาของฟาง นี่เขาเสียลูกของเขาไปอีก
ครั้งแล้วรึ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยะ อย่า ข้าขอโทษ ไว้ชีวิตข้าเถอะนะ”มดพยายามแกะมือของฟางออกจากตัวเองแต่ไม่มีผลเมื่อ
เธอมองไปที่สร้อยรูปกะโหลกแพะที่ฟางใส่ เหมือนมันส่งสายตาสีแดงวาบมาทำให้เธอไม่มีแรง
หรือกำลังอะไร
 
 
 
 
 
 
 
‘หึ เจ้ากำลังทำลูกสาวของซาตานโกรธ จุดจบของเจ้าคือความตาย’เสียงพูดของใครคนหนึ่งดัง
ก้องขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ กรี๊ด ฟางปล่อยช้า ช้าไม่อยากตาย เจ้าเป็นคนดีนี่เจ้าต้องปล่อยข้า”มดร้องเมื่อตัวเองลอย
หวือขึ้นฟ้าเพราะพลังของฟาง ทำไมฟางมีพลังมากมายขนาดนี้
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง ปล่อยมดเถอะนะ”ป๊อปปี้ตกใจกับสิ่งที่ได้ยินก็รีบพูดให้ฟางได้สติ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ ห่วงอีกเมียสำส่อนนี่รึไง ข้ากำลังจัดการคนผิดอยู่ อย่ามายุ่ง”ฟางหันไปตวาดใส่ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“แต่การัดการคนผิดแบบนี้มันจะส่งผลร้ายให้กับเจ้านะ มันจะทำให้เจ้ากลายเป็นแม่มดดำที่
หลงใหลในความชั่วร้ายอย่างแท้จริง”ป๊อปปี้พูดตามสิ่งที่เขาอ่านเจอในห้องสมุด
 
 
 
 
 
 
 
 
“มันฆ่าลูกข้า โทษที ชีวิตต้องแลกชีวิต”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นก่อน
จะสร้างม่านพลังให้พวกป๊อปปี้เข้าไปไม่ได้ แล้วหันกลับไปที่มดแล้วดูดพลังชีวิตออกมาจากตัวจน
มดใกล้ตาย ก่อนจะควักหัวใจมดแล้วกระชากออกมาอย่างเลือดเย็น มดตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อน
จะขาดใจตายต่อหน้าต่อตาทุกคน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ มด”กรีนร้องสุดเสียงมองหญิงที่รักตายต่อหน้าต่อตาแบบนั้นก็ร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“โทษทีนะ เมื่อความดีเป็นจุดเริ่มต้นของความเลวร้ายของข้า งั้นข้าก็ขอเลือกที่จะลืมความดี
ทั้งหมดออกไปจากตัวข้าแล้วกัน 5555”ฟางหัวเราะอย่างสะใจเมื่อศัตรูตัวร้ายอย่างมดตายเพราะ
น้ำมือเธอ ก่อนที่พลังสีดำจะปกคลุมรอบตัวฟางแล้วเปลี่ยนฟางให้กลายเป็นแม่มดชั่วร้ายไปแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
ตอนนี้ฟางกลายเป็นแม่มดสายดำทั้งตัวและใจไปซะแล้วจะเป็นไงต่อละเนี่ยยยย
 
 
ช่วงนี้ถ้าไม่ได้อัพแสดงว่าเน็ตหอไม่ดีน้า ขอโทษด้วย แล้วไรเตอร์ะรีบกลับมาอัพให้อ่านอีกน้า  อย่าหายไปไหนกันนะๆๆๆ