ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ให้ข้าไปด้วยเถอะนะพี่แก้ว”ปีเตอร์พูดเมื่อแก้วเก็บของเตรียมตัวออกเดินทางเมื่อพระอาทิตย์

ตกดิน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้หรอกปีเตอร์ เจ้าน่ะอยู่ที่นี่รอพรรคพวกของพ่อโบว์ที่จะขึ้นมาจากนรกแล้วตามพวกเราไป

เถอะ”กั้งพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ข้าเป็นห่วงพี่แก้วนี่ ข้ามีพี่คนเดียวนะ ข้าไม่อยากเสียพี่ไป”ปีเตอร์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“เจ้าไม่ต้องห่วงหรอก ข้าไปกับแก้วนะ ข้าจะดูแลปกป้องแก้วและลูกในท้องเอง เจ้าอย่าลืมสิว่าข้า

กับแก้วเราแต่งงานกันแล้วถ้าไม่ดูแลแก้วกับลูกข้าจะดูแลใครล่ะ”โทโมะพูดทำให้แก้วที่ยืนอยู่หน้า

แดง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะๆพูดมากก็มากความ ปีเตอร์ไม่ต้องพี่หรอกนะ พี่สัญญาจะพามิณทร์กลับมาเป็นเหมือนเดิม

เราจะได้อยู่กัน3พี่น้องเหมือนเดิม ไม่ต้องห่วงนะ”แก้วพูดแล้วสวมกอดน้องชายหลวมๆก่อนจะเดิน

ออกมาจากปราสาทพร้อมโทโมะและกั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอรับปากว่าจะไปช่วยมิณทร์ก็รีบเดินเชียวนะ”โทโมะพูดแล้วมองแก้วที่เดินนำแทนตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาหาเรื่องน่าโทโมะ ข้าไม่มีเวลามาเถียงเรื่องไม่เป็นเรื่องกับเจ้านะ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นสิพี่โทโมะ หึงแก้วรึไงถึงได้แขวะเรื่องมิณทร์กับนางน่ะ”กั้งถามต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็แววตานางฟ้องนี่ว่านางห่วงใยมิณทร์ ที่หมางเมินข้าเพราะว่าใจเจ้ามีมิณทร์ไปแล้วล่ะสิ”โทโมะ

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“รู้ได้ไงล่ะพี่ชายว่าแก้วมีคนอื่นไปแล้ว มองแก้วตลอดเลยรึไง”กั้งพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไร้สาระน่ากั้ง โทโมะน่ะไม่มีวันห่วงข้าหรอก ถ้าห่วงแค่ลูกล่ะไม่แน่”แก้วประชดกลับก่อนจะเดิน

ห่างและไม่พูดกับโทโมะอีกเลย จนถึงทางเดิมที่แก้วเคยเจอกับซาร่าครั้งแรกที่เคยเป็นมนุษย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าแก้ว”กั้งถามเมื่อเห็นแก้วยืนนิ่งแล้วหลับตาลง

 

 

 

 

 

 

“ทางนี้”แก้วที่ได้กลิ่นของซาร่าพูดแล้วเดินนำ

 

 

 

 

 

 

“จริงสินะ เมื่อเป็นแวมไพร์ที่มีพลังมากกว่าปกติ ไม่แปลกที่ประสาทสัมผัสทั้ง5จะดีเยี่ยมกว่า

เดิม”กั้งพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ถึงจะดียังไงผู้หญิงก็เป็นผู้หญิงวันยังค่ำ”โทโมะพูดเพราะแม้แก้วจะเปลี่ยนแต่เพราะแก้วได้ชื่อว่า

เป็นเมียแต่งของเขา กำลังท้องกำลังไส้แบบนี้เขาเองก็อดห่วงไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“รักเค้าก็รีบพูดไปสิพี่ชาย อมพะนำอะไรอยู่เดี๋ยวก็ไม่มีโอกาสหรอกน่า”กั้งมองท่าทางโทโมะแล้ว

ยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตึง

 

 

 

 

 

 

เสียงเหมือนอะไรบางอย่างหล่นลงพื้นเสียงดังโทโมะและกั้งรีบวิ่งไปดูทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว”โทโมะเห็นแก้วที่กระโดดหลบหินขนาดมาได้ก็รีบเข้าไปประคอง

 

 

 

 

 

 

 

“นึกว่ามาคนเดียวที่แท้ก็ปอดแหกเอาสามีมาด้วย”ซาร่าเดินออกมาแล้วพูดขึ้นก่อนจ้ะองไปที่แก้ว

อย่างกินเลือดกินเนื้อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ อยู่ไหนน่ะ”ฟางที่กลับขึ้นไปนอนแล้วเผลอหลับไปตื่นขึ้นมาในตอนค่ำก็ร้องเรียกหาป๊อปปี้

 

 

 

“น่าสมเพชวันๆเอาแต่ร้องเรียกหาผู้ชายอยู่นั่นล่ะ”มดแขวะฟางเมื่อเห็นฟางเดินออกมาเรียกป๊อปปี้

นอกห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ข้าเรียกแล้วผู้ชายมาหาไม่เหมือนเจ้า ทั้งเรียกทั้งเอาตัวเข้าแลกก็ไม่มีประโยชน์อะไร ไม่มี

ค่า”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำเป็นปากดี ที่ป๊อปปี้เลือกเจ้ามันไม่ใช่ความรักหรอก เพราะเจ้าท้องกับป๊อปปี้ต่างหาก เจ้าลืมไป

แล้วหรอว่าป๊อปปี้รักกับโฟร์มาแค่ไหน ถึงกับจัดหลุมศพให้ยิ่งใหญ่สมกับตำแหน่งเมียที่รักที่สุด

ของป๊อปแต่เจ้ามันก็แค่ตัวแทน ลืมไปแล้วหรอว่าเพราะโทโมะบุกมาหาเข้าทำให้โฟร์กับลูกในท้อง

ต้องตาย ความผิดทั้งหมดมันคือเจ้า”มดพูดจบทำให้เรื่องราวอดีตที่โฟร์ต้องตายฉายเข้ามาใน

ความคิดของฟางความรู้สึกผิดเกาะกินไปทั้งหัวใจของเธอฟางทรุดลงไปนั่ง

 

 

 

 

 

 

 

“กะอีแค่แหวนของป๊อปปี้จะไปเทียบอะไรกับตัวจริงที่อยู่ในใจของป๊อปปี้ได้หรอก”มดเห็นฟาง

กำลังเศร้าก็รีบว่าต่อ

 

 

 

 

 

 

“เจ้าคงไม่รู้สินะว่าก่อนเจ้ามาและป๊อปปี้จะเจอโฟร์น่ะ ข้ากับป๊อปปี้เรามีความสุขมากแค่ไหน จน

ป๊อปปี้เจอโฟร์ป๊อปปี้ก็เปลี่ยนไป ลืมไปว่าเคยจะให้ข้าเป็นเมียเอกเพราะมัน ข้าต้องเจ็บแค่ไหนที่

มองชายที่ข้ารักที่สุดมองข้ามข้าไปถึง2ครั้งทั้งที่ก่อนนั้นเราเคยนอนกอดกันทุกคืน ข้าผิดรึที่ข้า

อยากได้ป๊อปปี้ที่ข้ารักมากที่สุดคืนมา”มดพูดก่อนที่ฟางจะปิดหูไม่อยากฟัง มดยิ่งได้ใจหยิบหลอด

ยาสีดำขึ้นมาแล้วเปิดปากขวด

 

 

 

 

 

 

 

“เจ้าเองก็มีกรีนที่รักและซื่อสัตย์อยู่แล้วจะมายุ่งกับป๊อปปี้และข้าอีกทำไม”ฟางที่อยู่ท่ามกลาง

ความรู้สึกผิดและความเห็นแก่ตัวพูดขึ้นมาก่อนน้ำตาจะไหล ตอนนี้ความคิดทุกอย่างในหัวตีกันไป

หมด จริงสิ ป๊อปปี้คือสามีของเพื่อนรักของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อ”ฟางที่เผลอนิ่งคิดต้องร้องออกมาเมื่อมดจับตัวฟางแล้วกรอกยาบางอย่างใส่ปากฟางจนหมด

 

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆ นี่เจ้าเอาอะไรให้ข้ากิน”ฟางร้องและพยายามไอมันออกมา ร่างกายเธอรู้สึกร้อนไปหมด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหมๆ ข้าก้แค่จัดการเรื่องที่เจ้ารู้สึกผิดในใจให้เจ้าไง หึถึงแม้จะทำตัวแข็งแกร่งเป็นแม่มดดำ แต่

ความดีในใจเจ้ายังคงมีอยู่แล้วความดีนั้นมันก็เป็นจุดเริ่มต้นของความเลวร้ายแบบนี้ไงล่ะ นังโง่”มด

หัวเราะอย่างสะใจที่สุดท้ายฟางเองก็โง่ยอมอ่อนให้กับตัวเองแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

“ละ เลือด ไม่นะ ลูกข้า”ฟางร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อเลือดไหลออกมาจากหว่างขา

 

 

 

 

 

 

ฟางทรุดแล้วเจ็บใจตัวเองก่อนะร้อนไปทั่วตัว จริงสินะ ความดีคือจุดเริ่มต้นของความเลวร้ายของ

เธอ ถ้าเธอไม่มีใจที่เมตตาแบบนี้ อ่อนแอเธอคงไม่เจ็บปวดแบบนี้ต่อไปนี้เธอขอเลือกที่จะเป็นคน

เลวแล้วกัน 

 

 

 

 

‘ไม่นะฟาง’

 

 

 

เสียงของแม่เธอดังก้องหู

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดดดดดดด”ฟางที่เจ็บปวดที่ท้องน้อยก็กรีดร้องออกมาสุดเสียง เสียงของฟางนั้นดังลั่น

ทำให้ป๊อปปี้ เขื่อน เฟย์และกรีนที่อยู่ที่ห้องหนังสือกำลังหาข้อมูลของซาตานอยู่ก็ตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง มดต้องทำร้ายฟางแน่ๆ”ป๊อปปีพูดก่อนจะรีบวิ่งนำทุกคนมาที่ห้องนอนของเขา

 

 

 

 

 

 

ตู้ม

 

 

 

 

 

 

เหมือนเสียงระเบิดดังสนั่นทำให้ป๊อปปี้ กรีน เฟย์และเขื่อนต้องหาที่หลบกันแทบไม่ทัน

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ด นี่เกิดบ้าอะไรเนี่ย”มดร้องเมื่อถูกฟางเหวี่ยงกระแทกกับผนังก่อนจะลุกมาตั้งตัวแล้วซัดพลัง

ใส่ฟางแต่ฟางหลบได้ทัน

 

 

 

 

 

 

 

“หึ นี่นะรึแม่มดสายดำที่ได้พลังจากวูดู มีพลังแค่นี้เองรึ”ฟางยิ้มเยาะก่อนจะซัดพลังใส่มดจนมด

กระอักเลือด

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่า อย่าทำอะไรข้า”มดร้องเมื่อฟางพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วแล้วจิกผมมดขึ้นมาแล้วตบจนมดล้ม

กลิ้งไปแทบเท้าพวกป๊อปปี้ที่วิ่งเข้ามาตรงที่เกิดเหตุ

 

 

 

 

 

 

“มด”กรีนตกใจรีบประคองมดขึ้นมามดกอดกรีนแน่นด้วยความกลัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดด”มดต้องร้องอีกครั้งเมื่อฟางใช้พลังเรียกมดออกมาจากกรีนแล้วบีบคอมดตัวจนลอย

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง นี่ทำอะไรน่ะ เจ้าฆ่าพวกทีไปแล้ว นี่อย่าฆ่ามดเลยนะ มันจะส่งผลร้ายให้ตัวเจ้า”ป๊อปปี้

พยายามห้าม

 

 

 

 

 

 

 

“ผลร้าย แล้วดูมันทำข้าแท้งลูกสิ นี่หรอที่คนดีสมควรได้รับ”ฟางแผดเสียงว่าใส่ป๊อปปี้ ป๊อปปี้อึ้ง

เหมือนหัวใจหลุดลอยเมื่อเห็นเลือดที่ไหลออกมาจากหว่างขาของฟาง นี่เขาเสียลูกของเขาไปอีก

ครั้งแล้วรึ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยะ อย่า ข้าขอโทษ ไว้ชีวิตข้าเถอะนะ”มดพยายามแกะมือของฟางออกจากตัวเองแต่ไม่มีผลเมื่อ

เธอมองไปที่สร้อยรูปกะโหลกแพะที่ฟางใส่ เหมือนมันส่งสายตาสีแดงวาบมาทำให้เธอไม่มีแรง

หรือกำลังอะไร

 

 

 

 

 

 

 

‘หึ เจ้ากำลังทำลูกสาวของซาตานโกรธ จุดจบของเจ้าคือความตาย’เสียงพูดของใครคนหนึ่งดัง

ก้องขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ กรี๊ด ฟางปล่อยช้า ช้าไม่อยากตาย เจ้าเป็นคนดีนี่เจ้าต้องปล่อยข้า”มดร้องเมื่อตัวเองลอย

หวือขึ้นฟ้าเพราะพลังของฟาง ทำไมฟางมีพลังมากมายขนาดนี้

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ปล่อยมดเถอะนะ”ป๊อปปี้ตกใจกับสิ่งที่ได้ยินก็รีบพูดให้ฟางได้สติ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ห่วงอีกเมียสำส่อนนี่รึไง ข้ากำลังจัดการคนผิดอยู่ อย่ามายุ่ง”ฟางหันไปตวาดใส่ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“แต่การัดการคนผิดแบบนี้มันจะส่งผลร้ายให้กับเจ้านะ มันจะทำให้เจ้ากลายเป็นแม่มดดำที่

หลงใหลในความชั่วร้ายอย่างแท้จริง”ป๊อปปี้พูดตามสิ่งที่เขาอ่านเจอในห้องสมุด

 

 

 

 

 

 

 

 

“มันฆ่าลูกข้า โทษที ชีวิตต้องแลกชีวิต”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นก่อน

จะสร้างม่านพลังให้พวกป๊อปปี้เข้าไปไม่ได้ แล้วหันกลับไปที่มดแล้วดูดพลังชีวิตออกมาจากตัวจน

มดใกล้ตาย ก่อนจะควักหัวใจมดแล้วกระชากออกมาอย่างเลือดเย็น มดตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อน

จะขาดใจตายต่อหน้าต่อตาทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ มด”กรีนร้องสุดเสียงมองหญิงที่รักตายต่อหน้าต่อตาแบบนั้นก็ร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“โทษทีนะ เมื่อความดีเป็นจุดเริ่มต้นของความเลวร้ายของข้า งั้นข้าก็ขอเลือกที่จะลืมความดี

ทั้งหมดออกไปจากตัวข้าแล้วกัน 5555”ฟางหัวเราะอย่างสะใจเมื่อศัตรูตัวร้ายอย่างมดตายเพราะ

น้ำมือเธอ ก่อนที่พลังสีดำจะปกคลุมรอบตัวฟางแล้วเปลี่ยนฟางให้กลายเป็นแม่มดชั่วร้ายไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

ตอนนี้ฟางกลายเป็นแม่มดสายดำทั้งตัวและใจไปซะแล้วจะเป็นไงต่อละเนี่ยยยย

 

 

ช่วงนี้ถ้าไม่ได้อัพแสดงว่าเน็ตหอไม่ดีน้า ขอโทษด้วย แล้วไรเตอร์ะรีบกลับมาอัพให้อ่านอีกน้า  อย่าหายไปไหนกันนะๆๆๆ