ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเดินไปอีกนิดก็เป็นทางเข้าหมู่บ้านแล้วนะเฟย์ เอ่อ ข้าคงส่งเจ้าได้เพียงเท่านี้”เขื่อนพูด

เศร้าๆเมื่อมาส่งเฟย์

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อน แล้วเราจะได้เจอกันอีกมั้ยเขื่อน”เฟย์รั้งแขนเขื่อนไว้แล้วถาม

 

 

 

 

“อาจจะไม่ ในเมื่อเจ้าอยากกลับเป็นแบบเดิม ใช้ชีวิตตามวิถีของมนุษย์ ข้าก็จะไม่มาให้เจ้าเห็น

หน้า”เขื่อนพูดแล้วเดินจากไป เฟย์มองภาพที่เขื่อนเดินไปจนลับตาก็นิ่ง แล้วมองทางไปหมู่บ้าน

และเขื่อนสลับกัน

 

 

 

 

 

 

“ข้าตายไปแล้วนะ ทำไมข้าถึงรู้สึกหวิวๆที่หัวใจแบบนี้ล่ะ”เฟย์พูดกับตัวเอง ก่อนจะตัดสินใจเดิน

กลับไปตามเขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนน่ะ”กรีนรั้งเมื่อแก้วสะพายธนูคู่ใจพร้อมกับฉีกกระโปรงชุดเจ้าสาวเป็นทางยาวหมายจะ

เดินออกไป

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ยินรึไง เสียงดังโครมครามแบบนั้น ข้านิ่งนอนใจจะหลบอยู่ในนี้ไม่ได้หรอก ข้าจะไปช่วย

พวกนั้น”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้นะ โทโมะบอกเจ้าท้องอยู่ไปไม่ได้ เดี๋ยวเกิดอะไรขึ้นกับลูกและแม่จะว่ายังไง”ฟางรั้ง

 

 

 

 

 

“เจ้านี่ก็แปลก แทนที่จะผลักไสให้ข้าไปตายเพื่อได้ครองคู่กับโทโมะ กลับรั้งข้าไม่ให้ไป”แก้วมอง

ฟางแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะฟางไม่ได้รักโทโมะอีกแล้วน่ะสิ ฟางรักพี่ป๊อปพี่ชายของข้า”แครอลพูด

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ นี่ตกลงเจ้าโดนมนุษย์หมาป่านั่นล่อลวงมาไม่ใช่รึไง ทำไมไปรักกันตอนไหน”แก้วถาม

 

 

 

 

 

“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีข้าก็มีป๊อปปี้ในหัวใจไปแล้ว”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“แล้วเจ้าะทำยังไงกับโทโมะล่ะทีนี้”แก้วยังคงเป็นห่วงความรู้สึกโทโมะก็ถามต่อ

 

 

 

 

 

“ตอนนี้ข้าไม่สามารถกลับไปหาโทโมะได้อีกแล้วเพราะข้าเป็นของป๊อปปี้ไปแล้ว ข้ายอมรับ ป๊อปปี้

ขืนใจและทรมานข้าในช่วงแรก แต่เมื่อเขาเสี่ยงอันตรายมากมายเพื่อปกป้องข้า เราผ่านอะไรร้ายๆ

มาด้วยกัน ข้ามองเห็นมุมอ่อนโยนและอ่อนแอของเขา ทำให้เราเรียนรู้หัวใจกัน ข้าขอโทษที่ข้า

เป็นผู้หญิงที่เลวกับโทโมะ แต่ในเมื่อโทโมะเองก็ทำเจ้าท้องและกำลังจะแต่งงานกันข้านั้นก็ยินดี

ด้วย ขอให้เจ้าและลูกสุขภาพแข็งแรงและครองรักกับโทโมะนานๆนะ”ฟางพูดและอวยพรให้แก้ว

 

 

 

 

 

 

“แต่โทโมะไม่ได้รักข้า โทโมะรักเจ้านะ”แก้วซึมลงไปแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ข้าว่าโทโมะยังไม่รู้ใจตัวเองต่างหากล่ะ ข้ามองแววตาและน้ำเสียงโทโมะเมื่อกี้นี้ ข้ารู้ ว่าเขาเป็น

ห่วงและอยากปกป้องเจ้ามากแค่ไหน”ฟางพูดแล้วยิ้มออกมา แก้วนิ่งเงียบสับสนไม่รู้ว่าที่ฟางพูด

นั้นคือการปลอบใจตนเองรึเปล่า

 

 

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

เสียงดังมากดังขึ้นใกล้ๆห้องที่กรีนพาพวกฟางมาซ่อนทำให้กรีนตั้งการ์ดเตรียมรับมือ

 

 

 

 

 

 

“ข้ากลัวจังฟาง”แครอลวิ่งไปกอดฟางแน่น ทำให้ฟางกอดตอบว่าที่น้องสะใภ้เพื่อคลายความกลัว

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องกลัวนะแครอล ตราบใดที่มีข้าอยู่ข้าจะปกป้องพวกเจ้าทุกคน”กรีนหันกลับไปพูด

 

 

 

 

 

 

ฉึก

 

 

 

 

 

จู่ๆลูกศรเหล็กสีดำก็พุ่งทะลุบานประตูเข้าเสียบที่หน้าท้องของกรีน จนกรีนทรุดฮวบ

 

 

 

 

 

“กรีน”ฟาง แครอลและแก้วร้องอย่างตกใจรีบไปดูอาการของกรีน

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ยตายแล้ว องค์รักษ์ผู้ซื่อสัตย์ต้องมาเจ็บตัวแบบนี้น่าสงสารจัง”มดเดินเข้ามาพร้อมกับทีเจที่ถือ

หน้าไม้ขนาดใหญ่

 

 

 

 

 

 

“มด ทำไมเจ้าถึงพามันเข้ามา”กรีนกระอักเลือดออกมาแล้วถามมด

 

 

 

 

 

 

“โถ น่าเสียดายเจ้าหมาน้อยต้องทรมาน ข้าไม่น่าพลาดเลย น่าจะยิงทะลุหัวใจเจ้าไปซะ จะได้ไม่

ต้องเจ็บปวด”ทีพูดด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม

 

 

 

 

 

 

“เลวมาก นี่กรีนเค้ารักเจ้านะ ยังจะพาคนอื่นมาทำร้ายกรีนอีกหรอ”แครอลลุกขึ้นว่า

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ เพี้ยะ

 

 

 

 

มดหันขวับไปตบหน้าแครอล2ทีจนทรุด ฟางรีบประคองแทบไม่ทัน

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาปากดีนังกระจอก ก็แค่องค์รักษ์ของป๊อปปี้ ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำร้าย แต่คนที่ข้าตั้งใจก็คือ

เจ้า นังหน้าด้าน แพศยาแย่งป๊อปปี้ปากข้า”มดแผดเสียงหันไปว่าฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“แย่งที่ไหน พอสิ้นที่โฟร์ พี่ป๊อปกะมารักกับใครก็ได้ไม่แปลก ที่พี่ข้าจะเลือกฟาง เพราะฟางแม้จะ

เป็นแม่มด แต่ก็ดีกว่าเจ้าไปหลายขุม”แครอลยังว่าต่อ มดจึงผลักฟางกระเด็นแล้วกระชากแครอล

ขึ้นบีบคอจนตัวลอย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฉึก

 

 

 

 

 

แก้วโมโหแทนฟาง กรีนและแครอล ยิงลูกธนูอาบน้ำมนต์เข้าที่กลางหลังมด

 

 

 

 

 

 

“แก นังมนุษย์ กรี๊ด”มดเหวี่ยงแครอลลงแล้วพุ่งจะไปทำร้ายแก้วแต่ต้องเด้งออกไปเมื่อมีเกราะ

ป้องกันแก้วไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ทรยศแม้แต่พวกเดียวกัน ให้โทโมะมาชิงตัวฟางไปในคืนแต่งงานของฟางงั้นรึ เหอะ พอโทโมะ

ไม่ร่วมมือด้วยกลับไปตามพวกล่าแม่มดมาจัดการพวกตัวเอง เจ้านี่มันงูพิษ”แก้วเดินเข้าไปเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

 

 

“เหอะ ทำเป็นปากดี ก็แค่ท้องกับปิศาจแล้วลูกในท้องคอยปกป้อง นังกาฝาก กรี้ด”มดว่าแก้ว

ทำให้แก้วจับลูกธนูที่ปักมดอยู่แทงไปให้ลึก มดแผดเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด กรีนเบือน

หน้าหนีทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ เมื่อก่อนก็เป็นนักล่าปิศษจดีๆ แต่หงมาท้องกับปิศาจได้ล่ะ แล้วพ่อรู้รึเปล่า หืม”ทีเจจำแก้วได้

ก็รีบว่า เพราะนักล่าปิศาจพวกของแก้วมักจะแย่งงานของพวกล่าแม่มดอย่างทีเจเสมอ

 

 

 

 

 

 

 

“ลุงเค้าเข้าใจแก้วน่า และอีกอย่างโทโมะก็ไม่ใช่ปิศาจเลวร้ายอะไรด้วย”ฟางรีบพูดปกป้อง

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องทำเป็นปากดี เออ ในเมื่อปิศาจทำอะไรเจ้าไม่ได้ ข้าเป็นมนุษย์ ข้าจะจัดการแอง”พูดจบที

เจก็ยิงหน้าไม้ให้ลูกศรเหล็กพุ่งเสียบเข้าที่ขาแก้ว จนแก้วกรีดร้องแล้วทรุดลงไป

 

 

 

 

 

 

 

“ดี เอามันไปเลย กรี๊ด”มดเห็นทีเจกระชากฟางไปจากแก้วและกรีนที่เจ็บตัว ส่วนแครอลก็สลบไป

แล้วก็รีบสั่ง ก่อนจะถูกทีเจยิงลูกศรเหล็กใส่ที่แขน แล้วร้องด้วยความเจ็บปวด

 

 

 

 

 

 

 

“จะพาข้าไปไหน ปล่อยข้านะ”ฟางร้องและพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

“โถ แม่มดขาวไม่สามารถทำร้ายใครได้สินะ งั้นดี จะล่อไอ้ป๊อปปี้จะมีเหยื่อ”ทีเจพูด

 

 

 

 

 

“ไม่นะ อย่าทำอะไรป๊อปปี้ ถ้าจะทำข้า ขอทำแค่ข้าคนเดียว”ฟางพูดอย่างตกใจ

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้ที่สังหรณ์ใจแปลกๆวิ่งกลับมาเห็นทีเจจะดึงฟางไปที่หอคอยก็ตกใจรีบพุ่งเข้ามา

 

 

 

 

 

“กรี๊ด ป๊อปปี้”ฟางร้องสุดเสียงเมื่อพวกที่ทีเจนำมาด้วยซ่อนตัวหลังเสาเอาโซ่เหล็กอาบน้ำมนต์

เหวี่ยงใส่ป๊อปปี้จนทรุดก่อนจะจับตับแล้วสาดน้ำมนต์ใส่จนป๊อปปี้ร้องด้วยความเจ็บปวด

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย”โทโมะกลับมาตามป๊อปปี้เห็นก็รีบวิ่งมาช่วย

 

 

 

 

 

 

 

 

ฉึก

 

 

 

 

ทีเจยิงลูกศรเหล็กใส่ปีกสีดำของโทโมะที่กางออกมาทำให้โทโมะล้มลง ก่อนจะให้ลูกน้องจับตัวไว้

 

 

 

 

 

 

“หึ คิดจะลองดีกับข้างั้นรึ รู้ซะบ้าง ข้าทำงานเป็นพวกล่าแม่มดปิศาจมากี่ปีแล้ว ข้าต้องตั้งรับพวก

ปิศาจได้ทุกแบบสิ”ทีเจว่า

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำอะไรป๊อปปี้นะ ข้าขอร้อง”ฟางเห็นป๊อปปี้ที่อ่อนแรงเพราะน้ำมนต์ก็ร้องไห้ขอทีเจ

 

 

 

 

 

 

“โถ รักมันมากสินะ เลยขอร้องแบบนี้ ดี ทรมานมัน”ทีเจหันขวับไปเยาะเย้ยฟางก่อนจะสั่งลูกน้อง

 

 

 

 

 

ฉึก

 

 

 

 

แก้วกะเผลกตัวเองออกมาแล้วยิงลูกศรใส่ทีเจ

 

 

 

 

 

“ไอ้ชั่วอย่างแกมันต้องโดน”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“วอนหาเรื่องงั้นรึ นังนี่”ทีเจโมโหเหวี่ยงมีดที่พกติดตัว ใส่แก้ว แก้วทรุดลงไปแล้วมองแผลที่หน้า

ท้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ละ ลูก”แก้วเลือดไหลออกมาจากปากแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว อ๊าก”โทโมะร้อนจะไปหาแต่ถูกล๊อคตัวไว้แล้วลูกน้องทีเจเอามีดสับที่ปีกสีดำทำให้เรี่ยวแรง

ของโทโมะหมดไป

 

 

 

 

 

“ไม่นะ ฮือๆ ทุกคน”ฟางร้องออกมาเมื่อเห็นทุกคนต้องเจ็บตัว

 

 

 

 

 

“อย่าร้องสิฟาง ข้าเป็นปิศาจข้าคนมามากนัก ไม่แปลกที่ข้าจะต้องโดนแบบนี้”ป๊อปปี้เห็นฟาง

ร้องไห้ก็พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะป๊อปปี้ ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าเป็นอะไรไปนะ เรากำลังจะแต่งงานกันแล้วแท้ๆ”ฟางร้องไห้ออก

มาเมื่อรู้ตัวว่าช่วยอะไรไมได้ คิดแล้วเธอยิ่งเจ็บใจที่เธอเป็นแม่มดขาวทำได้เพียงแค่เยียวยารักษา

คนเจ็บเท่านั้น

 

 

 

 

 

 

“หึๆรักกันเหลือเกินก็ตายตามๆกันไปเลยสิ ตัวนึงตัดหัว อีกตัวก็จับเผา5555”ทีเจหัวเราะออกมา

อย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ อย่าทำร้ายป๊อปปี้”ฟางตกใจรีบไปกระชากแขนทีเจออกมา

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

ทีเจตวัดมือตบฟางล้มคว่ำ

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ไอ้ชั่ว อ๊าก”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นฟางล้มก็จะไปเอาเรื่งแต่ต้องถูกโซ่อาบน้ำมนต์รัดตัวอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“พูดมาก็เสียเวลางั้นขอจัดการแกก่อนเลยแล้วกันไอ้ป๊อปปี้”ทีพูดก่อนจะเงื้อดาบหมายจะตัดคอ

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

ฉึก

 

 

 

 

 

 

เลือดค่อยๆไหลออกมาจากอกข้างซ้ายทีเจ ป๊อปปี้มองทีเจถูกมีดแทงมิดอกข้างซ้ายก็ตกใจเมื่อคน

ที่แทงนั้นคือฟาง!

 

 

 

 

 

 

 

เอาแล้วไง ห้ามฟางไม่ให้ฆ่าใครแต่ฟางแทงทีเจงานนี้ถ้าทีเจก็กลายเป็นแม่มดดำพอดี

 

 

หายไปฉลองปีใหม่มา กลับมาแล้วจ้าาา รีดเดอร์อย่าพึ่งหายไปไหนกันน้าาาา