ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เวลาแก้วแต่งชุดเจ้าสาวแล้วสวยมากเลยนะ”โบว์ที่แต่งหน้าให้กับแก้วก็เอ่ยปากชมเมื่อแต่งหน้า

แต่งตัวให้เสร็จ

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจนะ แล้วนี่ปีเตอร์ไปไหนแล้วล่ะ”แก้วยิ้มรับคำชมแล้วมองหาปีเตอร์

 

 

 

 

 

 

“พี่แก้ว”ปีเตอร์เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับช่อดอกไม้ที่เก็บมาให้แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ข้ามายินดีกับพี่แก้วนะ ต่อไปนี้พี่ก็จะมีคนมาดูแลพี่กับหลานข้าแล้วนะ”ปีเตอร์พูดแล้วยิ้มกับฟาง

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจนะปีเตอร์ แต่แต่งไปก็เท่านั้นถ้ามันไม่ได้รักกันแต่แรก”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถ้ามิณทร์ยังอยู่ก็คงดีนะพี่แก้ว จะได้อยู่กันครบ3พี่น้อง”ปีเตอร์พูดแล้วอดเศร้าไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องห่วงนะข้าจะพามิณทร์กลับมาให้ได้”โทโมะในชุดเจ้าบ่าวเดินเข้ามาพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ข้าบอกแล้วไม่ใช่รึไงว่าข้าจะไม่มีวันทำลายงานแต่งงานของเราหรอก ป่ะ ไปกันเถอะ เดี๋ยวเรา

ต้องออกไปพบแขกอื่นๆที่เป็นเพื่อนกับปู่ข้าอีก”โทโมะพูดแล้วเดินควงแก้วเข้ามาในงานเช่นเดียว

กับกั้งที่ควงโบว์เข้ามาข้างในโถง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ท่านพ่อ”โบว์ยิ้มร่าเมื่อเห็นพ่อของตนกำลังคุยกับปู่โทโมะก็รีบไปหา

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อมาที่นี่เพื่อมายินดีกับเจ้า อีกไม่นานเจ้ากะเป็นฝั่งเป็นฝาแล้วนะ”พ่อโบว์พูดยินดีกับโบว์และกั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“เจ้าดูแลเจ้าสาวของเจ้าดีๆนะเพราะเจ้าสาวของเจ้ากำลังตกอยู่ในอันตราย”พ่อโบว์มองแก้วสักพัก

ก่อนจะเดินมากระซิบข้างหูโทโมะ โทโมะมองแก้วสักพัก นี่มันเรื่องอะไรกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ถ้าไม่มีอะไรข้าขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”แก้วพูดก่อนจะเดินเลี่ยงเข้ามาในห้องนอนตัวเอง

 

 

 

 

 

“นี่สินะ”แก้วรื้อข้าวของในห้องนอนโทโมะจนเจอผลึกมายา เพราะเมื่อคืนเธอเห็นโทโมะเก็บมันมา

ซ่อน

 

 

 

 

 

 

“ในเมื่อเจ้าไม่อยากไป ข้านี่ล่ะจะเอาตัวฟางกลับมาให้เจ้าเอง”แก้วพูดก่อนจะรีบเอาธนูคู่ใจแล้วปา

ผลึกมายาลงกับพื้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นเจ้าจะทำอะไรน่ะ”โทโมะวิ่งขึ้นแล้วตกใจเมื่อแก้วเปิดประตูมิติด้วยผลึกมายา

 

 

 

 

 

 

 

“ข้าบอกแล้วไงว่าความรักของข้าคือความเสียสละ”แก้วพูดก่อนจะกระโดดเข้าไป โทโมะรีบ

กระโดดไปตามทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะ”โทโมะกระโดดมาแล้วเอาตัวเองบังไม่ให้แก้วกลิ้งลงไปทำให้ชายหนุ่มกอดแก้วแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไร เอ่อไปทางนั้นกันเถอะ”แก้วปัดชุดเจ้าสาวก่อนจะเดินนำไปอีกทางโทโมะรีบเดินตามไป

ติดๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“สวยมากเลยฟาง สมแล้วที่จะมาเป็นพี่สะใภ้ของข้า”เสียงหัวเราะคิกคักทำให้แก้วและโทโมะชะงัก

ก่อนจะเดินย่องไปที่ห้องหนึ่งที่อยู่ชั้นล่าง แล้วโทโมะต้องตกใจเมื่อเห็นฟางในชุดเจ้าสาวกำลังคุย

กับแครอล

 

 

 

 

 

 

 

“บ้า พี่สะใภ้อะไรล่ะ เรียกข้าเหมือนเดิมนะแครอลไม่งั้นข้าเขินแย่เลย”ฟางพูดแล้วอมยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ไม่รู้ว่ากรีนกับแพนพาพี่ป๊อปไปเตรียมตัวอะไรนานนักนะ”แครอลพูดแล้วชะเง้อมองหาป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก็มาล่ะ แล้วนี่มดไปไหนล่ะวันนี้ไม่ยักจะเห็นเลย”ฟางถามถึงมด

 

 

 

 

 

 

 

“เจ้าจะถามถึงนางทำไม แม่มดใจร้ายแบบนั้นอย่าไปสนเลย เดี๋ยวข้ามานะ ข้าไปตามพี่ป๊อ

ปก่อน”แครอลพูดแล้วเดินออกไปจากห้องแก้วแอบโทโมะรีบหาที่หลบ ก่อนจะมองกลับไปที่ห้อง

นั้น ฟางที่หมุนตัวโชว์ในกระจกแล้วยิ้มในชุดเจ้าสาวอย่างมีความสุข โทโมะมองแล้วซึมลงไปเมื่อ

เห็นภาพที่ฟางมีความสุขแก้วเห็นโทโมะซึมก็กุมมือโทโมะไว้

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วจะไปไหนน่ะ”โทโมะตกใจเมื่อแก้วหุนหันไปในห้องนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะแต่งงานกับชายอื่นแล้วลืมคนรักของเจ้าไปแล้วงั้นหรอ”แก้วโพล่งเข้าไปว่าฟาง

 

 

 

 

 

 

“ทะ โทโมะ”ฟางหันขวับไปตามเสียงที่แก้วว่าตกใจเมื่อเห็นโทโมะเข้ามาในห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“แครอลเจ้าจะตามข้ามาทำไม เดี๋ยวข้าก็เห็นฟางในชุดเจ้าสาวอยู่ดี”ป๊อปปี้บ่นตามแครอลที่ดึงตัว

เองมาหาฟาง

 

 

 

 

 

 

“นี่พวกเจ้าเป็นใครน่ะ”แครอลตกใจเมื่อเห็นโทโมะและแก้วเข้ามาในห้อง

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ นี่เจ้าเรียกโทโมะมาในงานแต่งงานของเรางั้นรึ”ป๊อปปี้มองโทโมะและฟางสลับกันและ

นึกถึงเรื่องอดีตที่โทโมะบุกเข้ามาพร้อมพวกเพื่อช่วยฟางและโฟร์จากที่นี่ก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่นะป๊อปปี้ ข้าไม่ได้เรียกโทโมะมานะ เชื่อใจข้าสิ”ฟางรีบไปพูดทำให้โทโมะสะอึกเมื่อฟาง

สนใจป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ มันจะมากไปแล้วนะเจ้าคือคนรักของโทโมะ โทโมะเค้ารักเจ้า รอแต่เจ้ามาตลอด แต่เจ้ากลับ

หนีไปแต่งงานกับชายอื่น เจ้าลืมโทโมะหมดใจแล้วงั้นรึ”แก้วเดินตรงไปกระชากแขนฟางแล้วว่า

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะแก้ว ถ้าฟางไม่รักข้า เราก็กลับกันเถอะ”โทโมะเห็นแก้วเดือดร้อนแทนตัวเองก็รีบห้าม

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วทำไมเจ้า2คนถึงแต่งตัวแบบนี้หยั่งกับเจ้าบ่าวเจ้าสาวแน่ะ”ป๊อปปี้สังเกตแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คือว่า”แก้วนึกได้เพราะเมื่อกี้มัวแต่รีบร้อนที่จะข้ามมิติมาเลยลืมไปว่าพวกเขาและเธอ

แต่งงานกันอยู่

 

 

 

 

 

“ไหนๆข้าก็มาแล้ว ฟางข้ามีเรื่องสารภาพ ข้ากับแก้วเราต้องแต่งงานกัน เพราะว่าข้าทำแก้วท้อง

ข้าเลยต้องรับผิดชอบนางกับลูกในท้อง”โทโมะอึกอักสักพักก่อนจะพูดออกมา แก้วเบือนหน้าหนี

เพราะรู้ดีว่าโทโมะทำไปเพราะแค่รับผิดชอบเท่านั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“แทนที่เจ้าจะรับชอบผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียเจ้าไปแล้ว แต่เจ้ากลับดึงดันที่จะมาหาฟางอีกเนี่ย

นะ เหอะ ข้าไม่ยอม เพราะฟางคือเมียของข้า”ป๊อปปี้หงุดหงิดและรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมสำหรับแก้ว

ก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“เจ้ากักขังและบังคับฟางให้แต่งงานด้วยสินะ ไอ้ปิศาจ”โทโมะรีบว่าเพราะจำได้ว่าฟางอยากมาหา

เขาแค่ไหน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตู้ม

 

 

 

 

 

 

ก่อนที่2ปิศาจจะปะทะคารมกันไปกว่านั้น ได้มีเสียงระเบิดมาจากหน้าปราสาท

 

 

 

 

 

 

“นายท่านเกิดเรื่องใหญ่แล้วพวกล่าแม่มด มันบุกมาทำลายประตูปราสาทแล้ว”แพนรีบวิ่งเข้ามาบ

อกข่าว

 

 

 

 

 

 

 

“ทำยังไงดีนายท่านตอนนี้เขื่อนไปส่งเฟย์ยังไม่กลับมาด้วย”กรีนที่ร้อนใจรีบวิ่งมาบอกป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“หรือว่าจะเป็นพวกของมด”โทโมะพึมพำเพราะเขานั้นปฏิเสธมดไปนี่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ายังไม่กลับมาก็ช่าง เอาพวกเราที่อยู่ตรงนี้เตรียมตั้งรับไว้ กล้ามากนะที่บุกมาถึงที่นี่ หึ กรีน เจ้า

คุ้มกันฟาง แครอล และสาวผู้นี้ไว้ ส่วนข้าจะไปจัดการให้มันตายไปข้างนึง”ป๊อปปี้เดือดจัดเมื่อถูก

รุกรานรีบสั่งกรีนแล้วเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“ดูแลตัวเองด้วยนะ แล้วรีบกลับมาหาข้านะ”ฟางวิ่งไปกอดป๊อปปี้แน่นแล้วพูดทำให้โทโมะและแก้ว

ชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เจ้าเองก็เหมือนกัน ดูแลตัวเองดีๆ ทางที่ดี ซ่อนตัวไว้จากพวกนั้นด้วยเพราะพวกมันพิษสงมี

มาก”ป๊อปปี้พูดก่อนจะบรรจงจูบหน้าผากฟางอย่างอ่อนโยนทำให้โทโมะเบือนหน้าหนี

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหน อย่าไป อยู่ที่นี่”โทโมะรีบรั้งตัวแก้วแล้วพูด

 

 

 

 

 

“เจ้าไม่ต้องห่วง ข้าคือนักล่าปิศาจ พวกนั้นคือนักล่าแม่มด มันเป็นมนุษย์เหมือนกับข้า ข้าอ่านกล

เกมส์ที่พวกมันเอาไว้บุกรุกออกน่า ส่วนเรื่องลูก เจ้าไม่ต้องห่วง ข้าน่ะหัวแข็งตายยากอยู่แล้ว”แก้ว

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ แต่ข้าไม่ยอมให้เจ้าไปไหน ไม่ใช่ข้าห่วงลูก แต่แม่ ข้าก็ห่วงเหมือนกันล่ะ อยู่ที่นี่ข้า

ขอร้อง”โทโมะรีบสวนว่าแก้วก่อนจะปรับน้ำเสียงให้อ่อนลงเพื่อขอร้องให้แก้วอยู่ที่ ทำให้แก้วใจ

เต้นรัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยู่ที่นี่กับข้าเถอะแก้ว ข้างนอกพวกทีมันร้ายมากนะ”ฟางมองสายตาที่ห่วงใยของโทโมะที่มีให้

แก้วก็รู้ทันทีก่อนจะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ฝากแก้วไว้ด้วยนะ แล้วข้าจะมารับ”โทโมะพูดกับฟางทำให้ป๊อปปี้แอบหน้าตึงแต่ก็ไม่มีเวลา

มาโวยวายอะไรแล้วก็รีบแปลงร่างเป็นหมาป่าออกไปพร้อมกับกรีนและแพน โทโมะเห็นดังนั้นก็รีบ

พุ่งออกไปด้วยความเร็วทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มากับข้า”ขณะที่พรรคพวกของทีเจและกวินกำลังสู้กับพวกของป๊อปปี้ด้วยอาวุธครบมือ มดก็รีบดึง

แขนทีเจให้ไปกับตน

 

 

 

 

 

 

“จะพาข้าไปไหน ข้าต้องดูแลพวกของข้านะ”ทีเจโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“ดูไอ้ลูกกระจ๊อกไปทำไม เจ้ามาที่นี่เพื่อจัดการนังแม่มดพวกซาตานไม่ใช่รึไง เดี๋ยวข้าจะพาเข้าไป

ในปราสาทเอง มาเถอะ”มดพูดก่อนจะยิ้มร้ายๆออกมาพร้อมทีเจ

 

 

 

 

 

 

เอาแล้วไง มดจะพาทีเจเข้าไปในปราสาทแล้ว อยากรู้ว่าพ่อฟางคือใครก็ต่อจากตอนนี้ล่ะ

 

 

ใกล้จบแล้วๆ แต่หลายตอนอยู่นะ อย่าหายไปน้าาา