ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน
เขียนโดย Chapond
วันที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.45 น.
แก้ไขเมื่อ 31 มกราคม พ.ศ. 2558 16.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5) 5 เริ่มไม่ปลอดภัย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“เป็นอะไรรึเปล่าฟาง ทำไมทำหน้าแบบนั้น มีอะไรไม่สบายใจรึเปล่าบอกแม่มาได้นะ”แม่ฟางถาม
เมื่อเห็นฟางนั่งนิ่ง
“แม่ ฟางมีความรู้สึกว่าผู้ตรวจการคนใหม่เค้าแปลกนะจ้ะ”ฟางพูด
“จริงสิ ผู้จรวจการคนใหม่มาถึงแล้วรึ มิน่าล่ะ แม่ได้ยินตายายที่มาให้แม่รักษาพูดว่ามะรืนนี้จะมีงาน
เลี้ยงต้อนรับผู้ตรวจการคนใหม่นะ เห้อ ไม่รู้ว่าจะมีเรื่องร้ายๆแบบวันครบรอบรึเปล่า”แม่ฟางพูด
“นั่นน่ะสิจ้ะ ปิศาจพวกนั้นเข้ามาในหมู่บ้านเรา ความปลอดภัยยิ่งลดน้อยลง”ฟางพูด
“และเราก็จะปลอดภัยน้อยลง เพราะถ้ามีคนเห็นเราใช้เวทย์มนต์เค้าจะต้องจับเราไปลงโทษ
แน่ๆ”แม่ฟางพูด
“ทำไมล่ะจ้ะแม่ ในเมื่อพวกเราก็ช่วยเหลือชาวบ้าน เค้าน่าจะปกป้องเราสิจ้ะ”ฟางพูด
“ไม่มีหรอกลูก ขึ้นชื่อว่าแม่มด จะเป็นสายขาวรึสายดำ ก็ถูกชาวบ้านมองว่าเป็นปิศาจร้ายทั้งนั้นล่ะ
พวกเค้าจะจับเราไปเผาเพราะเชื่อว่าเราเป็นผู้ติดต่อกับซาตานและนำหายนะมาให้ทุกคน”แม่ฟาง
พูดแล้วถอนหายใจเบาๆ
“ไม่จ้ะ จะไม่มีใครรู้ และฟางก็เชื่อว่าทุกคนจะไม่ทำร้ายแม่ด้วย เพราะแม่คือแม่มดที่ดี”ฟางพูด
แล้วกอดแม่แน่น
“เดินทางปลอดภัยนะลุงไม่ต้องห่วง ข้าจะดูแลปกป้องพี่แก้วเอง”มิณทร์พูดแล้วโอบไหล่แก้วไว้
“น้อยๆหน่อยเจ้าน่ะ พี่แก้วน่ะเข้มแข็งพอที่จะดูแลตัวเองได้”ปีเตอร์พูดแล้วดันมิณทร์ออกห่าง
“โอ๊ย พอกันทั้งคู่นั่นล่ะ ไปตลาดกัน”แก้วพูดก่อนจะเดินนำปีเตอร์และมิณทร์มากับเฟย์ที่ตลาด
“ขอบใจท่านมากนะที่ช่วยเหลือครอบครัวของข้า และเรื่องฝังศพลูกของข้า”หญิงคนหนึ่งพูด
ขอบคุณป๊อปปี้และเขื่อน
“ไม่เป็นไร พูดท่านคือลูกบ้านที่ข้าต้องดูแล ข้าต้องดูแลพวกท่านให้ทั่วถึงทุกครัวเรือนสิ”ป๊อปปี้
พูด
“มิสเตอร์พอลนี่ช่างคนดีเหลือเกิน พวกเราดีใจที่แม้จะมีเรื่องแต่ท่านก็มาช่วยพวกเรา”ชาวบ้านเริ่ม
ยกยอป๊อปปี้
“ข้าขอสัญญาว่าข้าจะต้องตามหาคำตอบให้ได้ว่าเรื่องอะไรที่ปิศาจสามารถบุกเข้ามาในหมู่บ้านได้
ทั้งๆที่มีทั้งยามฝีมือดีเฝ้าประตูและยังมีตาข่ายพลังของนักล่าปิศาจที่กันปิศาจอยู่แท้ๆ”ป๊อปปี้พูด
“รึว่า ในหมู่บ้านจะมีไส้ศึกกันครับท่าน พวกที่ติดต่อกับปิศาจได้ต้องเป็นพวกที่นับถือซาตาน
แน่ๆ”เขื่อนพูด
“อะไรกัน ในหมู่บ้านจะมีพวกนับถือซาตานงั้นเรอะ เป็นไปได้ยังไง ถ้าพวกที่นับถือซาตานก็มีแต่
แม่มดพ่อมดน่ะสิไม่ได้การล่ะถ้ามีพวกพ่อมดแม่มดในหมู่บ้านนี้จริง พวกเราต้องตามล่าตัวให้พบ
แล้วมาลงโทษเพื่อป้องกันไม่ให้ปิศาจร้ายเข้ามาในหมู่บ้านของพวกเราอีก”ป๊อปปี้พูดให้ชาวบ้าน
ทุกคนคล้อยตามก่อนจะร้องเฮออกมาอย่างเห็นด้วย
“โอ๊ย ไปกันใหญ่แล้ว ซาตาน แม่มดเนี่ยนะ หมอนั่นคงเพี้ยน”แก้วบ่นเมื่อเห็นป๊อปปี้และเขื่อนพูด
ปลุกใจขาวบ้านให้ล่าแม่มด
“แต่ข้าเคยอ่านเจอในตำราโบราณนะ ว่าแม่มดพ่อมดน่ะเค้านับถือซาตานจริงๆ”เฟย์พูด
“แต่พ่อข้าเคยบอกนะว่า แม่มดพ่อมดนั้นมี2ประเภท มีสายดำและสายขาว ถ้าขืนจับโดนพวก
แม่มดพ่อมดสายขาวขึ้นมาก็แย่น่ะสิ เพราะพวกเค้าก็เปรียบเหมือนคนปกตินะ”แก้วว่า
“งั้นเราสังเกตการอยู่ห่างๆเถอะพี่แก้ว”มิณทร์พูดแล้วเดินไปอีกทางกับแก้ว
“เย็นนี้เฟย์ว่าจะไปงานเลี้ยงต้อนรับผู้ตรวจการคนใหม่ แก้วไปด้วยกันนะ มิณทร์ด้วยปีเตอร์
ด้วย”เฟย์ชวน
“รีบไปรีบกลับนะ เพราะแก้วไม่อยากทิ้งแม่อยู่คนเดียว นานทีกลับมาได้อยู่กับแม่อ่ะ”แก้วพูดก่อนะ
ไปที่งานกับพวกเฟย์
“ที่ในหมู่บ้านคงครึกครื้นกับงานเลี้ยงคงไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วงหรอกว่ามั้ยฟาง”โทโมะพูดเมื่อเห็น
ฟางมองไปยังแสงไฟจากกลางหมู่บ้าน วันนี้เป็นงานเลี้ยงต้อนรับผู้ตรวจการคนใหม่สินะ
“นี่ไง กะแล้วมาอยู่ที่นี่ ข่าวเรื่องปิศาจอาละวาดในหมู่บ้านนี้นะพี่ต้องกลับไปกับข้า”กั้งโผล่ตัวเข้า
มาแล้วพูด
“ยังไม่กลับ พี่ต้องดูให้แน่ใจก่อนว่าฟางกับแม่จะปลอดภัยจากพวกปิศาจร้าย”โทโมะเถียงน้อง
“แต่ท่านผู้อาวุโสกำลังเดินทางมานะพี่โทโมะพี่อย่าลืมสิว่าพี่คือทายาทอันดับหนึ่ง พี่ต้องรับผิด
ชอบต่อหน้าที่ ส่วนเรื่องแต่งงานกับหญิงคนรัก เมื่อพี่เป็นผู้นำที่ถูกต้องตามพิธีก่อน ถึงะแต่งงาน
กันได้”ธามไทโผล่เข้ามาแล้วพูด
“พี่รู้ แต่พวกเจ้าก็รู้นิว่าเกิดเรื่องราวไม่สงบสุขในหมู่บ้านนี้”โทโมะยังคงกังวลใจไม่หาย
“ไปเถอะ โทโมะ ไม่ต้องห่วง ฟางน่ะยังมีไม้กายสิทย์อยู่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นยามคับขับฟางจะร่าย
คาถาป้องกันทันที”ฟางพูดแล้วยิ้มให้โทโมะสบายใจว่าเธอไม่เป็นไรแล้วจริงๆ
ตู้ม
เสียงเหมือนระเบิดดังขึ้นที่ในหมู่บ้านตามด้วยเสียงกรีดร้องของผู้คนฟางและโทโมะมอองหน้ากัน
อย่างตกใจ
“กั้ง ธาม อยู่ที่นี่เดี๋ยวพี่ไปช่วยฟางดูแลคนในหมู่บ้านก่อน”โทโมะสั่งน้องชายทั้ง2แล้วรีบวิ่งตาม
ฟางไป
“พี่แก้ว น้ำมนต์หมดแล้วทำไงดี คราวนี้พวกปิศาจวัวมันมามากเลย”ปีเตอร์พูดเมื่อแก้วอยู่บนหอ
ระฆังที่โบสถ์แล้วยิงลูกธนูอาบน้ำมนต์ไปที่ปิศาจที่เข้ามา
“ลงไปเอาน้ำมนต์ในโบสถ์ ส่วนมิณทร์เอาแหไปดักจับพวกมัน”แก้วสั่งน้องๆ
“กรี๊ดด”เฟย์ร้องเมื่อปิศาจวัวพุ่งเข้าไปหมายจะทำร้ายเธอ
ฉึก
เขื่อนที่เห็นเฟบ์หลับตาก็เอากรงเล็บตัวเองกระซวกใส่ปิศาจวัวจนหัวใจทะลุขาดใจตาย
“ไม่เป็นไรนะ”เขื่อนกอดปลอบเฟย์ที่ร้องไห้กอดเขื่อแน่น
“ขอบคุณมากเจ้านะ นี่ตัวของเจ้ามีเลือด รึว่าเจ้าบาดเจ็บ”เฟย์เห็นเลือดเต็มตัวเขื่อนก็รีบพูด
“ไม่ใช่หรอก เลือดเจ้าปิศาจนั่นล่ะ รีบเอาคนเจ็บไปไว้ที่โบสถ์เถอะ”เขื่อนพูดแล้วรีบวิ่งไปหาป๊อปปี้
เฟย์มองตามด้วยความสงสัยเพราะ ปิศาจวัวตัวออกใหญ่ทำไมเขื่อนถึงสามารถฆ่าลงได้โดยที่ตัว
เองไม่เป็นอะไรเลยนะ
“แม่จ๋า”ฟางรีบวิ่งมาเห็นแม่ของเธอกำลังช่วยเหลือคนเจ็บแล้วพาเข้าไปในโบสถ์
“ฟางมาช่วยแม่ที เอาสมุนไพรนี้ห้ามเลือดไว้นะ เดี๋ยวแม่จะร่ายคาถา”แม่ฟางพูด ฟางจึงรีบกด
สมุนไพรลงที่แผลใหญ่น่ากลัวของชาวบ้านผู้เคราะห์ร้ายก่อนที่แม่ของฟางจะร่ายคาถาใส่
“นี่พวกเจ้าทำอะไรกับชาวบ้านน่ะ”ป๊อปปี้เดินย่างสามขุมเข้ามาว่าฟางและแม่
“พ่อหนุ่ม”แม่ของฟางเมื่อเห็นหน้าของป๊อปปี้ก็ร้องตกใจ
“นี่ ข้าถามไม่ได้ยินรึไงว่าพวกเจ้าทำอะไรกัน เห็นๆกันอยู่ว่าปิศาจเข้ามามากมายแบบนี้ยังจะทำ
อะไรอยู่ รึว่าพวกเจ้าคือพวกพ่อมดแม่มดที่เรียกปิศาจพวกนี้มา”ป๊อปปี้รีบว่าใส่ร้ายฟางและแม่ฟาง
“นี่เลิกกว่าข้ากับแม่ข้านะมิสเตอร์พอลพวกเราแค่เอาสมุนไพรที่พวกเราทำมาช่วยชาวบ้านคนนี้ต่าง
หากล่ะ”ฟางว่า
“ฟาง อย่าพึ่งว่าเลย เดี๋ยวแม่กับโทโมะจะพาชายคนนี้ไปที่โบสถ์ฟางดูคนเจ็บคนอื่นด้วย”แม่ฟาง
พูดแล้วให้โทโมะอุ้มชายคนนั้นไปที่โบสถ์ทันที
“กรี๊ด”ฟางร้องเมื่อวิ่งตามหาคนเจ็บแล้วถูกปิศาจวัวมาดักแล้วหมายจะทำร้าย
“หลบไป”ป๊อปปี้รีบวิ่งมาด้วยความเร็วและผลักฟางเข้าไปหลบในบ้านหลังหนึ่งก่อนจะหันไปมอง
ปิศาจวัวตาสีเงินวาว
“หญิงคนนี้คือเหยื่อของข้า อย่ามายุ่ง ไปจัดการคนอื่นซะ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ ปิศาจวัวรีบวิ่งไปทันที
“ท่านทำได้ยังไงกัน ไล่ปิศาจไปโดยที่ไม่เป็นอะไรเลย”ฟางออกมาจากบ้านแล้วเห็นปิศาจวัววิ่งหนี
ป๊อปปี้ไปก็พูด
“สงสัยข้าเป็นคนดีล่ะมั้ง พวกนั้นเลยไม่ทำอะไรข้า ไม่เหมือนกับเจ้าที่ใช้เวทย์มนต์กำจัดปิศาจเมื่อ
วันนั้น”ป๊อปปี้พูด
“นี่เจ้าอย่ามากล่าวหาข้านะ ข้าไม่ได้ทำ”ฟางชะงักก่อนจะรีบโกหก
“ความจริงเป็นยังไง มีแต่เจ้าเท่านั้นที่รู้อยู่แก่ใจว่าเจ้าคืออะไร จำไว้ ว่าข้าคนนี้เป็นผู้ที่เปิดโปง
ความลับเจ้ากับแม่ในชาวบ้านรู้ พวกเจ้าจะต้องไม่มีที่อยู่”ป๊อปปี้กระชากฟางมาแนบลำตัวแล้วว่า
“ปล่อยข้านะ คนป่าเถื่อน”ฟางร้องก่อนจะสะบัดตัวหนีแล้ววิ่งกลับเข้าโบสถ์ไปโดยที่ป๊อปปี้มองตาม
แล้วยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ
เหนือปิศาจยังมีปิศาจที่ร้ายกว่า งานนี้แย่แน่ๆฟางกับแม่
อย่าลืมติดตามเรื่องนี้ด้วยน้าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ