ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้ย นี่มันตัวอะไรน่ะ”กวินร้องเสียงหลงเมื่อป๊อปปี้คืนร่างกลายเป็นราชามนุษย์หมาป่าเหมือนเดิม
 
 
 
 
 
 
“กล้ามากนะไอ้มนุษย์กระจอกที่ทำร้ายน้องสาวข้าแบบนี้”ป๊อปปี้พูดแล้วกระชากคอเสื้อกวินลอย
เหนือพื้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“แค่กๆ อยากได้แม่นี่คืนงั้นรึ เอาไปสิ เอาไปเลยแต่ห้ามฆ่าข้านะ”กวินพูดและสำลักไอออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ”แครอลเริ่มตกใจกลัวอาศัยจังหวะที่ป๊อปปี้และกวินไม่สนใจรีบวิ่งออกไปจากห้องทันที
 
 
 
 
 
 
“แครอล เดี๋ยวก่อน”ป๊อปปี้ตกใจรีบโยนกวินทิ้งแล้ววิ่งไปหาแครอลทันที
 
 
 
 
 
 
“อย่า อย่าทำอะไรข้าเลย ฮือๆ”แครอลร้องเมื่อถูกป๊อปปี้กระโดดมาดักด้านหน้า
 
 
 
 
 
 
“พี่จะไปทำอะไรเจ้า เจ้าเป็นน้องพี่นะแครอล”ป๊อปปี้พูดทำให้แครอลชะงักแล้วมองหน้าป๊อปปี้ดีๆ
 
 
 
 
 
“พี่กลับมาแล้ว พ่ะไม่มีวันทิ้งเจ้าไปไหนอีกแล้ว แครอล”ป๊อปปี้พูดอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ พี่ป๊อปปี้”แครอลร้องไห้ออกมาด้วยความตื้นตันก่อนจะโผกอดพี่ชายแน่น
 
 
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
 
 
 
เสียงปืนยิงขึ้นฟ้าทำให้แครอลและป๊อปปี้ตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
“เห้ย มันอยู่นั่น ไปจับมันให้ได้”กวินตะโกนสั่งลูกน้อง ป๊อปปี้รีบพาแครอลขี่หลังแล้วพาหนีไป
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“เสียงปืน รึว่าป๊อปปี้”ฟางที่อยู่ในงานได้ยินเสียงปืนก็ตกใจก่อนจะรีบตามหา
 
 
 
 
 
“มาถึงไม่ทันไร นี่ก็มีเรื่องกันแล้วรึ”ทีเจเดินเข้ามาพร้อมพวกพูดขึ้น
 
 
 
 
“แย่แล้ว”ฟางที่วิ่งมาแล้วเห็นทีเจก็รีบไปหลบทันที
 
 
 
 
“พี่ป๊อปปี้ พี่จะพาข้าไปไหนกัน”แครอลถามเมื่อถูกป๊อปปี้พามาถึงประตู
 
 
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ทรุดลงไปเมื่อถูกยิงที่หัวไหล่พร้อมกับแครอลที่กรีดร้องออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“กะแล้วว่าต้องเป็นเจ้า ไอ้หมาโสโครก”ทีเจเดินเข้ามาว่าพร้อมกับเป่าควันที่ออกมาจากปืนที่พึ่งยิง
ไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไอ้เดนนรก แกขายแครอลให้ไอ้พวกชั่วนี่”ป๊อปปี้ดึงแครอลมาแนบอกแล้วว่า
 
 
 
 
 
 
“แล้วไง พวกแกเคยติดหนี้ข้าไว้นิ ไม่มีเงินก็ต้องเอาไปขายไม่เห็นจะแปลก”ทีเจพูด
 
 
 
 
 
 
“นี่มันปิศาจนิ ทีเจ มาก็ดีแล้ว ฆ่าไอ้ปิศาจนี่ที แล้วเอาแครอลมาให้ข้า”กวินพูดแล้วสั่งทีเจ
 
 
 
 
 
 
“ก็ลองดูสิ แกกล้าเอาแครอลไปก็ลองดู”ป๊อปปี้พูดขู่
 
 
 
 
 
 
“555 ราชามนุษย์หมาป่า เมื่ออยู่ท่ามกลางคนเมืองมากมายแบบนี้ ยังไงก็ต้องพ่ายอยู่ดี ไอ้หมาก
ระจอกเอ้ย”ทีเจและพวกหัวเราะอย่างสะใจก่อนจะสั่งลูกน้องให้ยิงหน้าไม้ออกไปหมายจะใส่ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
บึ้ม
 
 
 
 
 
จู่ๆก็มีพลังกระแทกใส่ข้าวของกระเด็นใส่ลูกน้องทีเจและกวินจนล้มเจ็บมากมายรวมถึงทีเจที่
กระเด็นไป
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าทำอะไรพวกเค้านะ”ฟางพูดแล้วปล่อยพลังอีกครั้งก่อนจะวิ่งมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้ย นั่นมันนังแม่มดนี่หว่า พวกเดียวกับไอ้หมาป๊อปนี่จริงๆด้วย พวกเรา จับนังแม่มดซะ แล้วฆ่า
ไอ้ป๊อปปี้”ทีจำฟางได้ก็รีบว่าก่อนจะสั่งลูกน้อง ป๊อปปี้ตกใจรีบซัดพลังใส่ทำให้อาวุธและลูกน้อง
กระเด็นไปคนละทาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ด”แครอลร้องเมื่อกวินพุ่งเข้ามากระชากตัวแครอลไปเมื่อช่วงหนึ่งที่ป๊อปปี้ออกห่างตัว
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าทำร้ายแครอลนะ”ฟางตกใจและจะใช้พลังจัดการกวินแล้วชะงัก จริงสิ เธอไม่สามารถทำร้าย
มนุษย์ตามที่แม่เคยบอก
 
 
 
 
 
 
 
 
“แครอล”ป๊อปปี้ที่จะสู้กับทีเจแล้วเห็นแครอลถูกกวินพาไปก็พุ่งตัวเข้ามาทำให้ถูกทีเจยิงเข้าที่แขน
อีกข้าง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้”ฟางตกใจหันขวับไปมองทีเจด้วยความโกรธ แวบแรกทีเจชะงักเมื่อเห็นตราบางอย่างอยู่ที่
กลางหัวของฟางเป็นสีแดงรูปดาว5แฉก และมีเงาของแพะตัวใหญ่อยู่ล้อมรอบฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสินะ พวกแม่มดก็ต้องับถือซาตานเป็นธรรมดา ต้องกำจัด”ทีเจสะบัดภาพนั้นไปก่อนจะว่า
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าทำอะไรฟางนะ”ป๊อปปี้ตกใจที่ทีเจง้างลูกศรจากหน้าไม้ที่ตกแถวนั้นมาใส่ฟางก็ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ไปช่วยน้องซะ”ฟางร้องแล้วรีบดันป๊อปปี้ไปหาแครอล
 
 
 
 
 
 
ฉึก
 
 
 
 
ฟางถูกลูกศรปักเข้าที่กลางหลังเลือกสีแดงสดไหลออกมาจนท่วมไหล่
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดด”แครอลร้องออกมาอีกครั้งเมื่อกวินใช้กำลังตบแครอลจนล้มลงไปกองกับพื้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ายุ่งกับพวกเธอ”ป๊อปปี้เริ่มโมโหแล้วกลายร่างเป็นหมาป่าตัวใหญ่พุ่งไปตะปบลูกน้องกวินและ
ทีเจที่วิ่งหนีกันปะปนไปกับแขกที่แตกตื่นมาจากในงานด้วยความกลัวและเสียชีวิตไปหลายรายก่อน
ที่จะสะบัดทีเจและกวินกระแทกใส่ฝาผนัง แล้วกลายร่างเป็นปิศาจตามเดิมเพื่อหมายจะไปเอาชีวิต
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอแล้วป๊อปปี้ อย่านะ อย่าทำร้ายใครอีกเลย”ฟางฝืนร่างกายไปรั้งป๊อปปี้ไม่ให้ทำร้ายเพราะกลัว
ว่าป๊อปปี้จะเผลอทำร้ายผู้บริสุทธิ์อีก
 
 
 
 
 
 
“มันทำร้ายเจ้ากับแครอล มันสมควรตาย”ป๊อปปี้พูดแล้วหมายจะตรงไปทำร้ายต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ๆ อย่าไป มองตาข้าสิ อย่าไปนะ ป๊อปปี้มองตาข้า ข้าไม่เป็นไรแล้วจริงๆ”ฟางวิ่งมาดักหน้าแล้ว
ใช้สองมือจับที่แก้มป๊อปปี้ก่อนจะพยายามพูดให้ปิศาจหนุ่มได้สติซ้ำๆคำเดิม ปิศาจหนุ่มเมื่อได้ยิน
เสียงฟางพลันแววตาที่เคยหายไป ก็กลับมา ดวงตาที่เป็นสีเงินก็กลับมาเป็นสีดำ ชายหนุ่มหยุด
ชะงักแล้วสบตาร่างบางนิ่ง เหมือนเวลาทุกอย่างรอบๆหยุดหมุนไปพร้อมกับเขาและฟาง ฟางยิ้ม
ออกมาเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้สงบลงแล้ว ก่อนจะสลบไปในอ้อมกอดของป๊อปปี้ที่อ้าแขนรับไว้ได้ทัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง อย่าเป็นอะไรนะฟาง”ป๊อปปี้ตกใจรีบแปลงร่างเป็นหมาป่าก่อนจะตวัดร่างบางของฟางและแค
รอลขึ้นขี่หลังแล้วพุ่งออกจากคฤหาสน์ของกวินอย่างรวดเร็ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โธ่โว้ย ไอ้ป๊อปปี้ ฝากไว้ก่นเถอะ”ทีเจกระอักเลือดออกมาด้วยความแค้นที่ป๊อปปี้หนีไปได้อีกครั้ง
หนึ่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันอะไรกันมิณทร์ปีเตอร์ จะพาพี่ไปไหน นี่มันกลางวันนะ เดี๋ยวพวกเจ้าก็โดนเผาพอดี”แก้ว
ตกใจเมื่อถูกมิณทร์และปีเตอร์มาปลุกแล้วพาแก้วสวมเสื้อคลุมมีฮู้ตเหมือนเขาแล้วลัดเลาะเดินออ
กากปราสาท
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ข้าไม่อาจทนเห็นพี่แก้วต้องเสียใจเพราะคำพูดว่าร้ายของไอ้ปิศาจไม่มีหัวใจนั่นอีกแล้ว พี่แก้ว ข้า
กับปีเตอร์จะพาพี่หนีไปจากที่นี่กันนะ พวกเราจะดูแลปกป้องพี่เอง”มิณทร์พูดแล้วกุมมือแก้วไว้แน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบใจมากนะ แต่ว่าถ้าพวกเจ้าออกไปข้างนอกที่มันมีแต่ปิศาจ มันอันตรายสำหรับพวกเจ้า
นะ”แก้วพูดเพราะนึกได้ว่าล้อมรอบบริเวณปราสาทตอนเหนือของโทโมะนั้นมีปิศาจมากมายหลาย
สายพันธุ์
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วไง พวกข้าก็คือปิศาจเหมือนกันล่ะน่าพี่แก้ว เอาเถอะ อย่ากังวลเลย พวกเราสำรวจทาง
ทั้งหมดแล้ว กั้งไปส่งโบว์กลับนรกเพื่อไปเจรจาเรื่องพิธีหมั้น โดยมีท่านปู่ไปด้วย และตอนกลาง
วันแบบนี้พวกแวมไพร์ในปราสาทก็คงเข้าโลงนอนพักผ่อนกันหมด รวมถึงโทโมะด้วยล่ะ”ปีเตอร์
พูดออกมายาวเหยียด แก้วชะงักเมื่อได้ยินชื่อโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“หลับน่ะดีแล้ว พี่แก้วออกไปกันเถอะ ข้าจะดูแลพี่เอง เพราะข้ายิ่งเห็นพี่เจ็บมากเท่าไหร่ข้าก็เจ็บ
กว่าพี่เป็นร้อยเท่าพันเท่า ข้ารักพี่แก้วนะ”มิณทร์กระทุ้งข้อศอกใส่ปีเตอร์ทีนึงก่อนจะสารภาพทุก
อย่างออกมาจากใจทำให้แก้วอึ้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบใจมากนะ กับความรักที่เจ้ามีให้พี่ ขอบใจริงๆ”แก้วยิ้มทั้งน้ำตาและโผเข้ากอดปิศาจหนุ่มน้อย
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาล่ะๆ อย่าพึ่งหวานกันมาก ออกไปกันเถอะ วันนี้อากาศเป็นใจ ในการพาหนีเชียวนะ”ปีเตอร์
กระแอมดังขึ้นก่อนจะรีบบอกแก้วและมิณทร์ให้ออกมาจากปราสาทและ2หนุ่มก็เดินคุ้มกันแก้ว
อย่างระมัดระวัง
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรน่ะ”ปีเตอร์ได้ยินเสียงบางอย่างเมื่อเดินกันมาไกลจากปราสาทพอสมควรก็พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย”แก้วต้องร้องเมื่อเห็นศพของกวางนอนตายอยู่และที่สำคัญที่คอมีรอบขย้ำเหมือนดูดเลือด
กวางจนไม่เหลือ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึหึหึ”เสียงหัวเราะก้องป่าทำให้ปีเตอร์ มิณทร์และแก้วหันหลังชนกันแล้วกระชับอาวุธไว้แน่นเพื่อ
ป้องกันตัว และทันใดนั้นก็มีหญิงสาวในชุดรัดรูปคนหนึ่งโผล่มาจากหลังต้นไม้ และที่สำคัญที่ปาก
นั้นมีรอยเลือดติดอยู่!
 
 
 
 
 
 
กลับมาอัพละจ้าาาาาาาาาาาา
 
 
โทษที พอดีไรเตอร์มีสอบเลยไม่ว่างมาอัพ
 
 
บอกเลยตอนหน้าจะทำสเปเชี่ยลของ2คู่ที่ออกไปผจญภัยนะ
 
 
ซึ่งทำหลายคู่ก็จริง แต่ฟิคไรเตอร์คือฟิคป๊อปฟางนะ หวังว่าคงจะเข้าใจ