ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่แก้วกลับมาแล้ว”มิณทร์และปีเตอร์ร้องอย่างดีเมื่อเห็นโทโมะอุ้มแก้วบินกลับมาที่ปราสาท
 
 
 
 
 
“หายกันไปนานรึว่าโดนพวกชาวบ้านจับได้หรอพี่โทโมะ”กั้งถาม
 
 
 
 
 
“ก็เกือบอยู่ล่ะ ดีนะที่หนีกันออกมาทัน”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“เจ้าสินะ หญิงสาวมนุษย์เพียงคนเดียวที่ไม่มีแวมไพร์ตัวไหนกล้ารังแก”ปู่ของโทโมะเดินเข้ามาหา
พวหโทโมะแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ อาจจะเป็นเพราะว่าพวกท่านดื่มแต่เลือดสัตว์ข้าเลยไม่เป็นอะไร”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“งั้นรึ มาสิ ข้าอยากคุยกับเจ้าอยู่พอดี”ปู่ของโทโมะพูดแล้วเดินนำแก้วไป ปีเตอร์และมิณทร์มอง
หน้ากันก็รีบวิ่งตามไปปกป้องคุ้มครองกลัวว่าแก้วจะเป็นอะไรไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ข้าเจอฟางแล้วนะพี่โทโมะ”ธามไทที่นิ่เงียบอยู่นานรอปู่และพวกแก้วไปก็เปิดประเด็น
 
 
 
 
 
“ฟาง เจ้าเจอฟางที่ไหน ฟางเป็นยังไงบ้าง ใครพาฟางไป”โทโมะรีบตรงไปเขย่าตัวธามไทเพื่อ
ถาม
 
 
 
 
 
 
“ทีละคำถามเถอะพี่โทโมะ ธามมันตอบไม่ทันอยู่แล้ว”กั้งรีบพูดก่อนทั้ง3พี่น้องจะหลบไปคุยกันอีก
มุมของปราสาท
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะ ไอ้ปิศาจทางใต้มันจับตัวฟางไป”โทโมะอึ้งกับสิ่งที่รับรู้มา
 
 
 
 
 
 
“ใช่ มันจับตัวฟางไปเป็นทาสรับใช้ แล้วมันยังข่มขืนโฟร์คนรักของข้า”ธามไทพูดจบก็ชกไปที่
กำแพงปราสาทจนร้าว
 
 
 
 
 
 
“โฟร์ ใช่หญิงมนุษย์ที่เจ้าแอบไปพบในเมืองตอนกลางคืนงั้นรึ ทำไมถึงรู้จักกับฟางล่ะ”กั้งถาม
 
 
 
 
 
 
 
“โฟร์เป็นเพื่อนไอ้เลวนั่น โฟร์ต้องการปกป้องฟางจากมัน สุดท้ายทำให้โฟร์ต้องเป็นเมียมัน โธ่
โว้ย”ธามไทพูดระบายออกมาและคิดถึงสิ่งที่โฟร์เล่า มันเจ็บปวดมากแค่ไหนก่อนที่ชายหนุ่มจะ
สบถออกมาอย่างหัวเสีย
 
 
 
 
 
 
 
“มิน่าล่ะ ตอนมันปลอมตัวเป็นมนุษย์มันถึงจ้องเล่นงานแค่ฟางคนเดียว ไอ้ชั่ว”โทโมะอึ้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นเราะทำยังไงดี เราจะบุกไปช่วยสาวๆเลยมั้ย”กั้งถาม
 
 
 
 
 
 
“มันต้องเป็นอย่างงั้นอยู่แล้วล่ะ มันจะไม่มีวันพาผู้หญิงของพวกเราไปข่มเหงได้อีกแล้ว ไอ้
ป๊อปปี้”โทโมะพูดแล้วคิดแค้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พวกนั้นจะไปช่วยใคร เกิดอะไรขึ้นนั้นล่ะ”แก้วที่แอบกลับมาหาโทโมะก้ได้ยินเข้าแล้วสงสัยกับสิ่ง
ที่ได้ยิน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่อยๆเดินนะโฟร์ นี่มาทานนี่สิ ข้าสั่งพวกดีดี้ทำอาหารที่เจ้าชอบมากมายเลยนะ ต้องบำรุงเยอะๆ
เพื่อลูกของเรา”ป๊อปปี้ประคองโฟร์มานั่งทานข้าวแล้วเอาใจโฟร์สารพักจนโฟร์อึดอัด
 
 
 
 
 
 
“ข้าก็มีฟางดูแลข้าอยู่แล้ว ไม่ต้องมาดูแลข้าหรอก ข้ารู้ดีว่าหนีเจ้าไปไหนไม่ได้แล้วนิ”โฟร์พูดแล้ว
ฝืนไม่ให้น้ำตาไหล
 
 
 
 
 
 
 
“ข้ารักเจ้านะโฟร์ ข้าพร้อมจะดูแลเจ้าและลูกทุกอย่าง ขอแค่เจ้าอย่าจากข้าไป ข้าพร้อมจะปรับตัว
ให้อารมณ์เย็นลงกลับเป็นป๊อปปี้คนเดิมที่แสนดี เพื่อให้เจ้ารักข้าอย่างเต็มหัวใจ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม
ให้กับโฟร์
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ”ฟางที่ยืนมองภาพที่ป๊อปปี้เอาใจโฟร์และดูแลโฟร์ก็หลบมาข้างนอกแล้วถอนหายใจ
 
 
 
 
 
 
 
“เจ้าถอนหายใจอีกแล้วนะฟาง มีอะไรรึเปล่า”เขื่อนที่กลับมาจากข้างนอกพูดขึ้นแล้ว
 
 
 
 
 
 
“ข้าแค่สงสารน่ะ สงสารทั้งป๊อปปี้และก็โฟร์ โฟรืเองมีคนรักอยู่แล้วแต่กลับต้องมาเอเรื่องแบบนี้
ท้องกับคนที่ไม่ได้รัก ส่วนป๊อปปี้เองก็รักโฟร์ พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้โฟร์มารัก”ฟางพูดแล้ว
ถอนหายใจอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“เจ้านี่รู้จักเห็นอกเห็นใจคนอื่นดีจริงๆเลยนะ ป๊อปปี้ร้ายกับเจ้าสารพัดแต่เจ้าก็ยังเห็นใจอีก”เขื่อน
พูดแล้วอมยิ้มกับความดีและใสซื่อของฟาง
 
 
 
 
 
 
“ก็ข้าคือสาเหตุที่ป๊อปปี้เป็นแบบนี้ ช่างมันเถอะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“อยากกลับไปหาคนรักของเจ้ามากสินะโฟร์ เดี๋ยวข้าจะช่วยเจ้าเอง”มดมองดูโฟร์และป๊อปปี้ก่อนจะ
ยิ้มร้ายๆออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นคืนนี้เราจะบุกไปที่ปราสาททางใต้กันตามนี้นะ”โทโมะนัดแนะกับน้องๆแล้วเดินลงไปตามทาง
เดินก่อนจะชะงักเมื่อเห็นหยดเลือดเป็นเส้นทาง ชายหนุ่มรีบเดินไปจนถึงมุมสวนของปราสาททาง
ด้านหลัง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เจ้ามาทำอะไรที่นี่”โทโมะถามเมื่อเห็นมดในชุดคลุมสีดำเปิดฮู้ตออกมา
 
 
 
 
 
“ได้ข่าวว่าเจ้าสาวหายตัวไปงั้นรึโทโมะ”มดยิ้มเยาะก่อนจะถามชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วมันเรื่องอะไรของเจ้าล่ะ แม่มดมือดีอยู่พวกเดียวกับมนุษย์หมาป่าจะมายุ่งอะไรกับพวกผีดูด
เลือดอย่างพวกข้าล่ะ เดี๋ยวโดนจับได้ขึ้นมาเจ้าจะแย่”โทโมะพูดแล้วเดินหนี
 
 
 
 
 
 
“แม่มดยิ่งใหญ่อย่างข้าใครจะทำอะไรได้ ข้ามาที่นี่เพราะอยากจะมาช่วยเจ้า ช่วยนำผู้หญิงของเจ้า
กลับไปซะ เอาออกไปจากป๊อปปี้ของข้าสักที”มดพูด ก่อนจะเปิดห่อผ้าเป็นแท่งผลึกสีฟ้ายื่นให้โท
โมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผลึกนี่จะนำทางเจ้าไปที่ปราสาทของป๊อปปี้ รีบไปเอาผู้หญิงของเจ้าไปซะ”มดพูดก่อนจะกระโดด
ไปข้างหน้าแล้วหายวับไป โทโมะมองผลึกในมือแล้วนิ่งคิด ผลึกมายาไม่แปลกหรอกที่มดเป็น
แม่มดที่มีเวทย์มนต์มากจะมีผลึกนี่
 
 
 
 
 
 
“นี่มันผลึกมายานี่พี่โทโมะ”ธามไทและกั้งเดินมาตามโทโมะแล้วตกใจ
 
 
 
 
 
“มดเอามาให้พี่ พี่ควรจะเชื่อใจมดดีมั้ย รึว่าจะเป็นแผน”โทโมะตั้งแง่สงสัย
 
 
 
 
 
 
“ของหายากแบบนี้ไม่มีใครเค้าเอามาเล่นมาให้กันง่ายๆหรอกพี่ชาย เอาแบบนี้มั้ย พี่ก็ไปเลย พวก
เราะตามไปช่วย เพราะไอ้ผลึกมายานี่พลังที่สร้างมิติอยู่พอสมควรนิ เราก็แค่ไปชิงตัวผู้หญิงของ
พวกเรามาแล้วก็รีบกลับ ไม่เป็นไรหรอกน่า ข้ามีกระสุนเงินอีกนะ”กั้งเสนอความคิดแล้วชูกระสุนเงิน
ในมือ
 
 
 
 
 
โพล้ะ
 
 
 
 
 
เมื่อเป็นเช่นนั้นโทโมะก็ปาผลึกมายาลงพื้นแล้วสักพักก็เกิดกลุ่มเมฆหมอกสีฟ้าทั่วทั้งสวนก่อนจะ
เกิดมิติที่เป็นทางไปปราสาทป๊อปปี้ขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
“ไปกัน”โทโมะพูดแล้วจับมือน้องๆไปกับตัวเองทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหนกันน่ะ”แก้วที่แอบมาเห็นไม่รอช้ารีบกระโดดตามชายหนุ่มไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“แค่กๆ นี่ดีนะที่มันเป็นทางหลังปราสาทไม่อย่างงั้นได้สู้กันแน่ๆ”กั้งบ่นเมื่อโผล่มาจากพงหญ้ารก
ใกล้กับปราสาทป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เรามีเวลาไม่มาก ที่จะพาฟางและโฟร์ออกมา ไปกันเถอะ”โทโมะพูดแล้วรีบนำกั้งและธามไท
ลักลอบเข้าไปในปราสาททันที แก้วที่แอบตามมาไม่รอช้ารีบวิ่งตาม3หนุ่มเข้าไปด้านใน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะฟาง ส่งนกจดหมายมาให้ข้าแล้วเจ้าตัวไปไหนเนี่ย”โฟร์เดินมาทางหลังปราสาทแล้ว
แปลกใจเมื่อไม่เห็นฟาง เพราะเธอนกจดหมายที่ถูกส่งมาให้ตัวเองเมื่อเย็น แล้วฟางไปไหนล่ะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“โฟร์ นั่นโฟร์ใช่มั้ย”ธามไทที่มุดหลังปราสาทแล้วชะงักเมื่อเห็นร่างบางที่คุ้นเคยยืนอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“ธาม”โฟร์อึ้งน้ำตาไหลออกมาก่นจะวิ่งไปกอดธามไทด้วยความรักและความคิดถึงคนรักที่สุด
 
 
 
 
 
 
“เรารีบไปกันเถอะนะ มีเวลาไม่มากแล้ว”ธามไทฉุดข้อมือโฟร์แล้วรีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ธามเราไปตอนนี้ไม่ได้นะ ฟางยังอยู่ข้างในกับป๊อปปี้”โฟร์พูดเพราะฟางยังไม่ออกมาเลย
อาจจะโดนป๊อปปี้ใช้งานอยู่ก็ได้
 
 
 
 
 
“อะไรนะ ฟางอยู่ข้างในกับไอ้เลวนั่น พวกเจ้ารออยู่นี่ส่วนข้าจะไปจัดการมัน”โทโมะที่ได้ยินเข้าก็
รีบเข้าไปด้านในปราสาททันที
 
 
 
 
 
 
 
“พี่โทโมะเดี๋ยวก่อนสิ”กั้งตกใจรีบวิ่งตามพี่ชายเข้าไปติดๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โฟร์ไปไหนนะ”ฟางที่เดินกลับมาจากช่วยดีดี้ล้างจานก็ชะงักเมื่อไม่เห็นโฟร์ ตายล่ะงานนี้ป๊อปปี้ว่า
เธอแน่ๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”เสียงเรียกที่คุ้นหูทำให้ฟางชะงักหันกลับไปมองแล้วอึ้งเมื่อเห็นโทโมะยืนอยู่ที่ประตูห้องของ
โฟร์
 
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะ นี่ข้าไม่ด้ฝันไปใช่มั้ย เจ้าจริงๆ”ฟางร้องไห้วิ่งไปกอดคนรักแน่นด้วยความคิดถึง
 
 
 
 
“ข้าตัวจริงสิ ข้ามาแล้วนะนี่ไอ้เลวนั่นไม่ได้ทำอะไรฟางใช่มั้ย”โทโมะถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ทำ แล้วนี่โทโมะมาได้ยังไงแล้วนี่โดนพวกลูกน้องป๊อปปี้จับได้มั้ย”ฟางถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่โดน รีบไปกันเถอะ ตอนนี้โฟร์และธามไทรออยู่ด้านล่างละนะ”โทโมะพูดก่อนที่ทั้งคู่จะวิ่งไป
เจอกั้งที่ตามมาแล้วรีบวิ่งพากันลงไปที่นัดหมาย
 
 
 
 
 
 
 
ตู้ม
 
 
 
 
เสียงเหมือนมีอะไรสักอย่างต่อสู้ด้านล่างทำให้ฟาง โทโมะ และกั้งตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เจ้ากล้ามากนะที่บุกเข้ามาในปราสาท ไอ้ทากดูดเลือด”ป๊อปปี้ เขื่อนและกรีนพูดเมื่อเห็นธามไท
จับมือโฟร์แน่น
 
 
 
 
 
 
 
“ข้าก็มาทวงคนรักของข้าคืนน่ะสิ ไอ้ตัวเพาะเห็บ”ธามไทพูด
 
 
 
 
 
 
 
“555คนรักของเจ้าแต่เป็นเมียและแม่ของลูกของข้าต่างหาก”ป๊อปปี้หัวเราะเยาะใส่ธามไท
 
 
 
 
 
 
 
 
“เจ้าข่มขืนข้า พรากข้ามาจากธามไทต่างหากล่ะป๊อป”โฟร์ปาดน้ำตาแห่งความเสียใจแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“โฟร์ มันก็แค่เรื่องในอดีต ปัจจุบันเมียข้าและลูกดังนั้น เลิกยุ่งกับมันซะ”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
“ไม่ข้ารักธาม ข้าไม่ด้รักเจ้า จำเอาไว้ป๊อปปี้”โฟร์ไม่แล้วแผดเสียงว่าใส่ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ดี ไม่รักงั้นรึ งั้นข้าจะฆ่ามันเอง ไอ้มารหัวใจ”ป๊อปปี้พูดแล้วหยิบดาบที่พกติดมือมาแล้วง้างใส่ธาม
ไท
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าทำอะไรน้องข้า ข้าก็ไม่ไว้ชีวิตเจ้าเหมือนกัน ป๊อปปี้”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ นี่คงเป็นแผนของเจ้าสินะที่เรียกคนรักของเมาแล้วจะมาพาโฟร์ไป นังแม่มด”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
“ข้าไม่รู้เรื่องนะ แต่ที่แน่ๆ เจ้าน่ะเลิกกักขังโฟร์เถอะนะ เมื่อท่านรักนางท่านก็ควรจะปล่อยนางไป
สิ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาสอด ไอ้ธามไท ตาย”ป๊อปปี้พูดแล้วง้างดาบจะฟัน โทโมะรีบโยนข้าวของใส่ป๊อปปี้
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามายุ่งกับน้องข้า ธามพาโฟร์กับพางหนีไปก่อน”โทโมะสั่งก่อนจะหันมาชกหน้าป๊อปปี้กระเด็น
กระแทกฝาอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะ ไม่นะ”ฟางตกใจรีบวิ่งไปหาโทโมะเมื่อเห็นป๊อปปี้โกรธจัดยกอิฐก้อนโตปาใส่โทโมะจนล้ม
พับ
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง พอได้แล้ว”เขื่อนและกรีนขับตัวฟางไว้ทันทีเมื่อฟางวิ่งมา
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยพี่สะใภ้ข้าเดี๋ยวนะ”กั้งพูดแล้วกระโดดถีบเขื่อนก่อนจะชกใส่กรียแล้วต้องตกใจเมื่อทำอะไร
กรีนไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามายุ่งกับข้า ไอ้เห็บดูดเลือด”กรีนชกกั้งจนล้มก่อนจะจิกหัวมาโขกกับพื้นหลายที
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าทำอะไรพี่ข้านะไอ้ตัวเพาะเห็บ”ธามไทตกใจเมื่อเห็นพี่น้องตัวเองโดนทำร้ายก็พุ่งเข้ามาหมาย
จะจัดการ
 
 
 
 
 
 
ผลัก
 
 
 
 
กรีนใช้อีกมือชกใส่ธามไทอย่างแรงนล้มไปกองกับพื้นแล้วตรงมาเล่นงาน
 
 
 
 
 
 
 
“ดี เมื่อรนหาที่ ข้าขอฆ่าไอ้ตัวมารหัวใจนี้เอง กรีนหลบ”ป๊อปปี้ถีบโทโมะล้มกระเด็นแล้วตรงไปหา
ธามไทพร้อมกับดาบคู่กาย หมายจะแทงทะลุอกข้างซ้ายของธามไทให้ตายคาที่
 
 
 
 
 
 
 
ฉึก
 
 
 
 
 
 
แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิด โฟร์พุ่งตัวเข้ามาขวางไม่ให้ป๊อปปี้ทำร้ายธามไทจนตัวเองโดนดาบไปเอง
 
 
 
 
 
 
“โฟร์ ไม่!!!!!!!!!!!”ป๊อปปี้และธามไทร้องเสียงหลงออกมาท่ามกลางความตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
เอาแล้วไง โดนแทงไปแล้วไงโฟร์ตายแน่ๆ
 
 
 
ใครที่อยากให้ศาตานป๊อปอยู่กับฟาง ใกล้สมหวังแล้วนะ เดี๋ยวก็ได้อยู่ด้วยกันแล้วหุๆ
 
 
 
 
พยายามมาอัพให้อ่าานกันแล้วน้าาา วันนี้ยุ่งทั้งวันเลย ไม่ว่าอะไรกันนะถ้าอัพตอนนี้