ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.45 น.
แก้ไขเมื่อ 31 มกราคม พ.ศ. 2558 16.30 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
21) 21 แผนล่ม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ข้าขอโทษนะฟางที่ทำให้เจ้าต้องเป็นแบบนี้ ข้าไม่น่าเห็นแก่ตัวทิ้งเจ้าเลย”โฟร์พูดเมื่อฟางฟื้นมา
“ไม่เป็นไรโฟร์แล้วเจอธามไทแล้วรึยังล่ะ”ฟางยิ้มและถามโฟร์ต่อ
“เจอแล้ว แต่ดันเกิดเรื่องซะก่อนทำให้ไม่ได้ทำอะไรกันเลย”โฟร์พูด
“ข้าไม่น่าซุ่มซ่ามเลย ไม่อย่างนั้นเจ้าคงหนีไปกับคนรักของเจ้าแล้ว”ฟางซึมลงไปอย่างรู้สึกผิด
“ไม่นะ เพื่อนมีอะไรก็ต้องช่วยเพื่อนสิ ข้าไม่มีวันทิ้งไปไหนหรอก เราต้องไปด้วยกัน ข้ากลับไปหา
ธามไทส่วนเจ้าก็กลับไปเป็นเจ้าสาวของโทโมะอย่างที่ตั้งใจไว้ไงล่ะ”โฟร์พูดแล้วจับมือฟาง
“อ๋อ ที่แท้ก็นัดพบชายชู้กันนี่เอง”มดที่แอบฟังโฟร์และฟางคุยกันก็ยิ้มออกมาร้ายๆอย่างมีแผนการ
“อืม โทโมะ ไม่นะ”แก้วที่ฟื้นขึ้นมาต้องตกใจเมื่อโทโมะที่นอนข้างตัวเองมีแสงแดดส่องร่างกายจน
เกิดควันก็ร้อง
“เหวอ ตายล่ะ ขอบใจเจ้ามากนะที่ปลุกข้า”โทโมะร้องก่อนจะหาอะไรคลุมตัวเอง
“ทางนั้นมีถ้ำนี่นาเจ้าแข็งใจก่อนนะ เราจะไปหลบตรงนั้นด้วยกันจนกว่าฟ้าจะมืด”แก้วพูดพร้อมกับ
ประคองโทโมะให้รีบเข้าไปในถ้ำที่อยู่ใกล้ๆนี้ให้เร็วที่สุด
“ขอบเจ้ามากนะที่ช่วยข้าน่ะ”เมื่อเข้ามาด้านใน โทโมะนั่งพิงกับก้อนหินขนาดใหญ่แล้วพูด
“ริงสิ ข้าจำความได้ว่าข้าถูกลูกธนูปักนิ ข้าไม่เป็นอะไรเพราะว่าเจ้าช่วยข้าใช่มั้ย”แก้วถามเมื่อนึก
ขึ้นได้หลังจากสังเกตจากร่างกายตัวเองว่า ตัวเองนั้นไม่มีบาดแผลหรืออาการเจ็บใดๆเลย
“อื้อ เอ่อ แล้วเจ้าจำเรื่องราวอย่างอื่นได้มั้ย”โทโมะพูดแล้วรีบถามต่อเมื่อนึกถึงเมื่อคืนที่เขาและ
แก้วจูบกัน
“จำ จำอะไรได้หรอ ข้าลืมอะไรไปหรอ”แก้วมองหน้าโทโมะแล้วถาม
“ไม่มีอะไรหรอกๆ เอ่อ ข้าว่าจะไปสำรวจถ้ำสักหน่อย รออยู่นี่นะ”โทโมะพูดแล้วรีบเดินหนีแก้วไป
ด้านใน
“คงไม่ใช่หรอกมั้ง เราก็แค่ฝันไปน่า”แก้วพึมพำกับตัวเองแล้วคิดถึงเมื่อคืนที่เธอฝันว่าโทโมะมาจูบ
เธอ
“เจ้าจะออกไปข้างนอกอีกแล้วรึเขื่อน”เฟย์ถามเมื่อเขื่อนนำอาหาร เสบียงต่างๆมาให้เฟย์ในถ้ำ
“ใช่ ข้าก็ต้องไปดูแลเจ้านายของข้าสิ”เขื่อนพูดตามตรง
“ถ้ามันลำบากมากทำไมเจ้าไม่ให้ข้าไปอยู่ด้วยกันเลยล่ะ”เฟย์ถามตามตรงทำให้เขื่อนหน้าแดง
“เอ่อ เจ้าน่ะเป็นสาวเป็นนางจะไปอยุ่กับผู้ชายได้ยังไงเล่า”เขื่อนรีบพูด
“เอ้า ก็ข้าเห็นเจ้าลำบากมาดูแลข้าแบบนี้ข้าเลยหาทางออกให้ไง เห้อ ข้านี่เป็นปิศาจที่แย่จริงๆ
เลยเนาะ ไม่มีพิษมีภัย สู้กับปิศาจตัวไหนก็แพ้เจ้าต้องลำบากดูแลข้าแท้ๆ”เฟย์ถอนหายใจแล้วพูด
“ไม่หรอก สำหรับเจ้า ข้าไม่มีวันลำบากหรอก”เขื่อนชะงักแล้วเห็นเฟยืเชื่อตนเองสนิทว่าเป็นปิศาจ
ก็เดินไปลูบหัวเฟย์อย่างอ่อนโยนก่อนจะดันหัวเฟย์มาซบไหล่ตัวเองไว้
“เจ้าน่ะ ทำอะไรของเจ้าเนี่ย”เฟย์ร้องเมื่อถูกเขื่อนทำอะไรแบบนี้ก็หน้าแดง
“เอ้า ก็ปลอบเด็กขี้น้อยใจยังไงล่ะ หึๆ”เขื่อนพูดแล้วหัวเราะในลำคอจนเฟย์ฟาดไปทีนึง
“ข้าไม่ใช่เด็กสักหน่อยไปเลยรีบกลับไปเลยนะ”เฟย์พูดแล้วย่นจมูกใส่เขื่อนทันที
“ข้าไม่ยู่อย่าออกไปข้างนอกเด็ดขาดเข้าใจมั้ย”เขื่อนยิ้มก่อนจะดึงเฟย์ไปจูบทีนึงแล้วพุดก่อนจะ
กระโดดออกไปนอกถ้ำ
“เจ้าบ้า จูบข้าอีกแล้วนะ”เฟย์หน้าแดงแล้วพูดก่อนจะเอามือแตะที่ปากตัวเองแล้วอมยิ้มอย่างมี
ความสุข
“เดี๋ยวคราวนี้ข้าจะเสกนกจดหมายอีกครั้งนะ รับรองเจ้าได้หนีไปจากที่นี่แน่ๆ”ฟางพูดนัดแนะแผน
การกับโฟร์
ปัง
มดเดินเข้ามาพร้อมกับป๊อปปี้และกรีน
“เจ็บตัวอยู่แท้ๆ ก็ยังจะสามารถพาโฟร์เมียของป๊อปปี้หนีไปอีกนะ”มดเปิดประเด็น
“เจ้าพูดอะไรของเจ้าน่ะ ข้าไม่ได้พาใครหนีนะ”ฟางตกใจแต็รีบโกหก
เพี้ยะ
มดปรี่เข้ามาตบหน้าฟางที่นั่งบนเตียงหันอย่างแรง
“นี่เจ้าจะมากไปแล้วนะ ที่ทำร้ายฟางแบบนี้ ทำแบบนี้ได้ยังไง”โฟร์โมโหผลักมดล้มแล้วพูด
“ป๊อป ดูเมียเจ้าสิ ข้าจับได้คาหนังคาเขาแบบนี้แล้วยังจะทำร้ายคนอื่นอีก”มดรีบออเซาะป๊อปปี้จน
กรีนแอบซึม
“นั่นน่ะสิ ทำไมเจ้าถึงทำแบบนี้กับข้าได้ โฟร์”ป๊อปปี้มองโฟร์อย่างเอาเรื่อง
“พวกพูดเรื่องอะไรกัน ข้าไม่ห็นเข้าใจ”โฟร์มองหน้าทุกคนแล้วพูด
“มดกับกรีนบอกว่าแอบส่งจดหมายนกไป เจ้าส่งไปให้ใคร บอกข้ามานะ”ป๊อปีป้ตะคอกถามโฟร์
“โอ๊ย ข้าเจ็บนะป๊อปปี้ ข้าไม่รู้เรื่อง”โฟร์ร้องเมื่อถูกป๊อปปี้บีบแขน
“อย่าทำโฟร์นะ โฟร์ไม่ด้ทำ”ฟางร้องห้าม
“อ๋อ ไม่ได้ทำ เพราะเจ้าเป็นคนเสกจดหมายนกนี่น่ะสิ แบบนี้สินะ”มดพูดก่อนจะสะบัดไม้หายสิทธ์
แล้วจดหมายนกจำนวนมากก็พุ่งออกมาจากตู้เสื้อผ้าห้องฟางบินว่อนก่อนที่มดจะสะบัดแล้วไฟลุก
ท่วม
“ข้าไม่ได้เสกคาถาพวกนี้ มันไม่ได้อยู่ในห้องนี้นะ”ฟางพูดเพราะเธอจำได้ว่าจดหมายนกของโฟร์
เขียนให้ธามไทถูกส่งไปแล้วนิ แล้วทำไมถึงอยู่ที่นี่
“ไม่อยู่แล้วหลักฐานพวกนี้ล่ะ”ป๊อปปี้ว่าแล้วเข้าไปกระชากฟางลงจากเตียงอย่างแรง
“ใช่ ข้าเป็นคนเขียนจดหมายนี้เอง เพื่อจะส่งไปให้คนรักของข้าได้ยินมั้ยป๊อปปี้”โฟร์ตกใจที่ป๊อปปี้
ทำร้ายฟางอีกแล้วก็รีบสารภาพออกมาแล้วดึงฟางไปอยู่กับตัวเอง
“ไม่มีวัน ข้าจะไม่มีวันให้เจ้าไปหาใครเพราะเจ้าเป็นเมียข้าไปแล้วโฟร์”ป๊อปปี้ว่า
“เป็นเมียแต่ก็แค่ในนาม เพราะหัวใจของข้า มันไม่เคยรักเจ้าเลย ข้ารักธามไทได้ยินมั้ย”โฟร์
ตะคอกกลับ
“ไม่ เจ้าต้องรักข้า รักแค่ข้าคนเดียวเท่านั้น”ป๊อปปี้ผละจากฟางและกระชากโฟร์มาเขย่าอย่างแรง
“โฟร์”ฟาง กรีนร้องตกใจเมื่อโฟร์เป็นลมล้มพับไป ป๊อปปี้รีบอุ้มโฟร์ไปที่เตียงนอนทันที
“เหอะ โรคสำออยล่ะสิไม่ว่า พวกมนุษย์กระจอก”มดเบ้ปากแล้วว่าใส่โฟร์
“นี่โฟร์เป็นลมจริงๆเจ้าเลิกหาเรื่องสักทีเถอะ”กรีนส่ายหน้าแล้วดึงมดออกไป
“เพราะเจ้า ร่ายจดหมายนกให้โฟร์ทำให้ข้าต้องโมโหโฟร์”ป๊อปปี้หันไปว่าใส่ฟาง
“ข้าทำไปเพราะความถูกต้อง ท่านรักโฟร์ท่านก็ปล่อยโฟร์ไปกับคนรักเถอะ”ฟางพูด
“ไม่มีวัน โฟร์เป็นเมียข้า ข้าจะไม่ยกเมียข้าให้ใครเด็ดขาด”ป๊อปปี้ว่า ทำให้ฟางถอนหายใจเบาๆ
“นายท่านเจ้าคะ”ดีดี้ที่เดินนำคนแคระที่ตรวจร่างกายโฟร์เดินออกมา
“มีอะไรรึดีดี้ โฟร์อาการเป็นยังไงบ้าง”ป๊อปปี้รีบถามดีดี้และพวกคนแคระถึงอาการของโฟร์
“พวกเรายินดีกับนายท่านด้วย ที่นายท่านกำลังจะมีทายาทให้แก่ตระกูล”ดีดี้พูด
“อะไร โฟร์ท้อง โฟร์ท้องกับข้างั้นรึ”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องนอนไปหาโฟร์ทันที
“ทำไมกันดีดี้ นี่พึ่ง2อาทิตย์เองทำไมโฟร์ถึงท้องได้ล่ะ”ฟางถามดีดี้ทันที
“เพราะนายท่านเป็นมนุษย์หมาป่าและโฟร์คือมนุษย์ ทำให้การขยายเผ่าพันธุ์นั้น ติดไว มนุษย์ที่
ท้องลูกของปิศาจจะมีอายุครรภ์ไวกว่ามนุษย์ทั่วไป และอยู่ในท้องเพียงแค่5เดือน ก็จะออกมา
ลืมตาดูโลกกว้างได้แล้ว ดีจริงๆต่อไปนี้จะมีนายน้อยจูเนียร์เต็มปราสาทแน่ๆ”ดีดี้พูดและหัวเราะกับ
เพื่อนคนแคระผิดกับฟางที่อึ้งกับสิ่งที่รับรู้
เอาแล้วไงโฟร์ท้องกับป๊อปปี้แล้วไง งานนี้ชักวุ่นแน่ๆ เอ๊ะ รึจะไม่วุ่น
ใครที่อยากให้ป๊อปฟางอยู่ด้วยกัน ใกล้แล้วล่ะ หุหุ ใกล้เห็นซาตานร้ายอีกครั้งแล้วล่ะ
ส่วนเรื่องพ่อของฟาง ต้องติดตามแล้วจะรู้ว่าพ่อฟางคือใคร
อัพดึกหน่อยน้าช่วงนี้ พยายามมาอัพแล้วน้าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
