my teacher ครูครับผมรักครู

     'ฉันควรทำยังไงดี..'
     'ทำไมบอยบอกเลิกฉัน..?'
     'ทำไมกัน!?!'
      ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีวันที่เราสองคนจะเลิกกัน ฉันไม่เคยนอกใจเขาเลยสักครั้งฉันพยายามทุ่มเททุกอย่างพยายามทำงานเพื่อเก็บเงินให้เราได้อยู่ด้วยกันทำไมกันล่ะ?เพราะว่าความห่างไกลหรอ บอยถึงทิ้งฉันไป..
     'วันนี้ขอแบบเดิมนะครับ'
     ภาพที่เด็กหนุ่มเจอไม่ใช่ครูพลอยคนสวยอย่างทุกวันแต่เป็นป้าทำความสะอาดที่กำลังถูพื้นอยู่
     'ครูพลอยกลับไปแล้วจ๊ะ วันนี้เห็นตาบวมหน้าก็ซีดสงสัยคงอกหักมั้งจ๊ะ โฮะๆ'
      เด็กหนุ่มวิ่งออกไปจากห้องพยาบาลและมุ่งตรงไปยังป้ายรถเมล์ความรีบร้อนพร้อมกับความกังวล 
     'รอก่อนนะ'
                         ___________________________________
     ฉันไม่รู้จะทำยังไงดีฉันได้แต่ยืนร้องไห้ภาวนาให้ทุกอย่างเป็นเพียงแค่ความฝันทั้งที่ทุกอย่างนั้นมันเป็นความจริง ฉันค้นพบว่าบอยได้แอบคบหากับรุ่นน้องในบริษัทมาสักพักแล้วเขาคงจะสมเพชหรือไม่ก็ทนดูในความโง่ของฉันไม่ได้เขาถึงบอกเลิกฉัน ใช่สิ..ฉันมันคนโง่ที่ดันไปหลงคิดว่าหากแค่เราไม่นอกใจเขาก็จะไม่ทิ้งเรา ฉันมันบ้าเอง!!
     สวบ..
     อ้อมกอดนี้ของใครกันบอยหรอ? ไม่มีทางหรอก..แล้วนี่ใครกันฉันมองไม่เห็นเขาเลยเขากอดฉันจากด้านหลังทำให้ฉันไม่สามารถเห็นใบหน้าของเขาได้ พวกโรคจิตหรอ? ไม่มีทาง..ความรู้สึกของฉันบอกว่าอ้อมกอดนี้เต็มไปด้วยความรักและความห่วงใย
     'ยัยบ้า..ทำไมถึงทิ้งฉันไว้คนเดียว'
      เสียงนี้มันเสียงโอมนิไม่อยากจะเชื่อเขารู้ได้ยังไงกันว่าฉันอยู่ที่นี่
      'ได้ไงว่าฉันอยู่ที่นี่?'
      'ก็เธอเคยบอกไม่ใช่หรอว่าเวลาที่รู้สึกเศร้าจะมาที่สวนสาธารณะพอดีได้ยินยัยป้าทำความสะอาดพูดขึ้นมาว่าเธอเหมือนอกหักแถมยัยป้ายังทำท่าทีหัวเราะเลยฉุนรีบวิ่งออกมาหาเธอไงล่ะ'
      'ฉันเป็นครูน่ะเธอเป็นนักเรียนไม่ต้องทำขนาดนี้ก้ได้'
      'ยังไม่เข้าใจอีกหรอ ผมน่ะ...'
                                            'ชอบครูน่ะ'