my teacher ครูครับผมรักครู

     'ฉันควรทำยังไงดี..'

     'ทำไมบอยบอกเลิกฉัน..?'

     'ทำไมกัน!?!'

      ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีวันที่เราสองคนจะเลิกกัน ฉันไม่เคยนอกใจเขาเลยสักครั้งฉันพยายามทุ่มเททุกอย่างพยายามทำงานเพื่อเก็บเงินให้เราได้อยู่ด้วยกันทำไมกันล่ะ?เพราะว่าความห่างไกลหรอ บอยถึงทิ้งฉันไป..

     'วันนี้ขอแบบเดิมนะครับ'

     ภาพที่เด็กหนุ่มเจอไม่ใช่ครูพลอยคนสวยอย่างทุกวันแต่เป็นป้าทำความสะอาดที่กำลังถูพื้นอยู่

     'ครูพลอยกลับไปแล้วจ๊ะ วันนี้เห็นตาบวมหน้าก็ซีดสงสัยคงอกหักมั้งจ๊ะ โฮะๆ'

      เด็กหนุ่มวิ่งออกไปจากห้องพยาบาลและมุ่งตรงไปยังป้ายรถเมล์ความรีบร้อนพร้อมกับความกังวล 

     'รอก่อนนะ'

                         ___________________________________

     ฉันไม่รู้จะทำยังไงดีฉันได้แต่ยืนร้องไห้ภาวนาให้ทุกอย่างเป็นเพียงแค่ความฝันทั้งที่ทุกอย่างนั้นมันเป็นความจริง ฉันค้นพบว่าบอยได้แอบคบหากับรุ่นน้องในบริษัทมาสักพักแล้วเขาคงจะสมเพชหรือไม่ก็ทนดูในความโง่ของฉันไม่ได้เขาถึงบอกเลิกฉัน ใช่สิ..ฉันมันคนโง่ที่ดันไปหลงคิดว่าหากแค่เราไม่นอกใจเขาก็จะไม่ทิ้งเรา ฉันมันบ้าเอง!!

     สวบ..

     อ้อมกอดนี้ของใครกันบอยหรอ? ไม่มีทางหรอก..แล้วนี่ใครกันฉันมองไม่เห็นเขาเลยเขากอดฉันจากด้านหลังทำให้ฉันไม่สามารถเห็นใบหน้าของเขาได้ พวกโรคจิตหรอ? ไม่มีทาง..ความรู้สึกของฉันบอกว่าอ้อมกอดนี้เต็มไปด้วยความรักและความห่วงใย

     'ยัยบ้า..ทำไมถึงทิ้งฉันไว้คนเดียว'

      เสียงนี้มันเสียงโอมนิไม่อยากจะเชื่อเขารู้ได้ยังไงกันว่าฉันอยู่ที่นี่

      'ได้ไงว่าฉันอยู่ที่นี่?'

      'ก็เธอเคยบอกไม่ใช่หรอว่าเวลาที่รู้สึกเศร้าจะมาที่สวนสาธารณะพอดีได้ยินยัยป้าทำความสะอาดพูดขึ้นมาว่าเธอเหมือนอกหักแถมยัยป้ายังทำท่าทีหัวเราะเลยฉุนรีบวิ่งออกมาหาเธอไงล่ะ'

      'ฉันเป็นครูน่ะเธอเป็นนักเรียนไม่ต้องทำขนาดนี้ก้ได้'

      'ยังไม่เข้าใจอีกหรอ ผมน่ะ...'

                                            'ชอบครูน่ะ'