my teacher ครูครับผมรักครู

-

เขียนโดย เจ้าชาย

วันที่ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.39 น.

  4 ตอน
  0 วิจารณ์
  7,314 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2557 18.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) สายเดียวกัน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     กริ๊ง... เสียงออดเลิกเรียนดังขึ้นสำหรับนักเรียนทั่วไปแล้วเสียงนี้อาจเป็นดั่งเสียงสวรรค์แต่สำหรับฉันมันเป็นเสียงราวกับประตูนรกเปิด

     'ฮิฮิ้วววว..  พี่สาว ขอเหมือนเดิมนะ'

     ยังไม่ทันจะ5นาทีหลังจากเสียงออกจบลงซาตานจากนรกก็มาเยือนซะแล้ว เฮ้อ..ยังไม่ทันเตรียมใจเลยแต่ไม่เป็นไรวันนี้ถือเป็นกรณีพิเศษเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่คุณเจ้าชายสุดฮอตจะเรียกฉันว่าพี่สาว ว้าย-//- รู้สึกเด็กขึ้นมา5ปีเลย 

     'วันนี้ผมมีของดีจะให้ดูด้วยแหละ *ยื่น* '

     'นี่มัน!! ฉันกับบอยนิ!! '

     'พอดีวันนั้นผมก็บังเอิญไปเที่ยวเหมือนกัน เห็นอยู่กับผู้ชายคนนั้นก็รู้เลยว่าเป็นอะไรกัน ฮ่าๆ'

     'ลบเดี๋ยวนี้!! '

     'คร้าบๆ '

     ไม่ไหวจริงๆ ทำตัวอย่างกับสโตรคเกอร์แม้แต่วันหยุดก็ยังมาหลอกหลอนฉันอีกนี่กะจะไม่ให้ฉันได้พักเลยใช่ไหมเนี่ย!?! 

     'ขอถามไรหน่อยดิ เวลากลับบ้านกลับยังไงอ่ะ'

     'นี่พูดดีๆหน่อย ฉันเป็นครูอย่ามาทำอย่างกับว่าฉันเป็นเพื่อนเธอ'

     'คร้าบๆ แล้วสรุปยังไงครับ'

     'ฉันนั่งรถเมล์สาย82น่ะ'

     'บังเอิญจังเลยนะครับ! ผมก็นั่งรถสายนั้นพอดีขอผมกลับด้วยนะ'

     ไม่จริง...พระเจ้าค่ะเหตุใดท่านจึงกลั่นแกล้งฉันกันค่ะแค่ช่วงเย็นก็มากเกินพอแล้วนี่ยังกลับบ้านสายเดียวกันอีก

     'เอ่อ...ครูกลับเย็นนะจ๊ะอย่าเลย'

     'รอได้ครับ *ยิ้ม* '

      พระเจ้า..ดูยังไงหมอนี่ก็ตั้งใจจะมากวนประสาทฉันแน่นอนหรือไม่บางทีเขาอาจโกหกว่ากลับสายเดียวกับฉันเพื่อที่จะได้รู้ว่าบ้านฉันอยู่ที่ไหนแล้วเขาจะได้แบล๊คเมล์ฉัน ไม่เป็นไร..แค่นักเรียนคนเดียวอย่าไปกลัว อย่าไปกลัว เฮ้อ.. นี่ก็6โมงแล้วหมอนี่อึดแฮะแถมยังฉลาดอีกขณะที่ฉันพยายามจะถ่วงเวลาให้ยืดยาวเพื่อที่เขาจะได้ทนไม่ไหวแล้วกลับบ้านไปเขากลับหยิบการบ้านขึ้นมาทำ ฉันจะบ้าตาย! สุดท้ายฉันก็ต้องเป็นฝ่ายเรียกให้เขาเก็บของแล้วกลับบ้านพร้อมกัน

      'โอมดูนี่สิ นี่คือสวนสาธารณะที่ครูชอบมากเลยนะเวลาที่ครูเศร้าหรือรู้สึกแย่ครูก็มักจะมาที่นี่เสมอ'

      'ผมไม่ได้ถามซะหน่อย! แล้วก็อย่าเรียกผมว่าโอมมันลาว-3- !

       เป็นครั้งแรกที่เขาทำสีหน้าเคร่งเครียดนี่คงจะเป็นจุดอ่อนเล็กๆน้อยๆของเขาสินะถึงฉันอยากจะแกล้งเรียกเขาว่าโอมต่อก็เถอะแต่เห็นสีหน้าของเขาแล้วฉันก็คงจะแกล้งไม่ลง

       'ผมต้องลงแล้วนะ พรุ่งนี้เจอกันครับ'

        'ห้ะ..เอ่อ.. กลับบ้านดีดีนะ'

        ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะนั่งสายเดียวกับฉันจริงๆฉันนึกว่าเขาเป็นสโตรคเกอร์ซะอีก ดูท่าฉันคงต้องมองเขาใหม่ซะแล้ว บ้านของเขาคงจะไกลน่าดูเพราะฉันเห็นเขานั่งรถต่อไปอีกบ้านของเขาอยู่ที่ไหนกันแน่นะ 

          ปิ๊ง! เสียงมือถือดังสงสัยบอกคงจะส่งข้อความมาล่ะสิจะส่งมาว่าอะไรกันน้า?

                                        'เราเลิกกันเถอะ'

         

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา