Running ลู่รักนักวิ่ง

"เอ้าา พักก่อน ๆ" เสียงโค้ชอาร์มตะโกนบอกทุกคน หลังจากที่พวกเขาทั้งทีมซ้อมกันมากว่าสอง

ชั่วโมง

 

 

 

"เฮ้อออ" พิชญะกับป๊อปปี้เดินมาพักที่ร่มไม้ต้นเดิมที่พวกเขาชอบมาพักกัน 

 

 

 

"ท้อแล้วหรอว่ะ" ป๊อปปี้ถามพิชญะกวนๆ

 

 

 

"เหนื่อยเว้ย" พิชญะตอบกลับอย่างไม่จริงจังนัก

 

 

 

"เออ วันนี้ไม่เห็นฟางเนอะ" ป๊อปปี้พูดกับพิชญะเรื่องฟาง ทำให้พิชญะนิ่วหน้าอย่างอดสงสัยไม่ได้

 

 

 

"เออ เฮ้ยป๊อป ถามไรหน่อยดิว่ะ" พิชญะนั่งหันหน้ามามองป๊อปปี้อย่างจริงจัง

 

 

 

"เห้ยย อย่ามองหน้าอย่างงั้นดิพี่ เขินเลย" ป๊อปปี้ยังเล่นๆอยู่

 

 

 

"พี่จริงจังว่ะ" พิชญะพูดออกมาหน้าตาเครียด

 

 

 

"โอเคๆ ไม่เล่นล่ะ เรื่องไรพี่" ป๊อปปี้หันมามองหน้าพิชญะอย่างจริงจังเหมือนกัน

 

 

 

"น้องฟาง แกชอบน้องฟางหรอว่ะ" พิชญะถามอย่างตรงประเด็น

 

 

 

"เอ่อ พี่ คือผม" ป๊อปปี้ไม่กล้าตอบออกไป เพราะถ้าเขาบอกว่าเขาชอบผู้หญิงคนเดียวกันกับที่พี่

ชายที่เคารพรักของเขาชอบ เขากับพิชญะก็คงมองหน้ากันไม่ติดเป็นแน่ เขาไม่อยากสูญเสียใคร

ไปทั้งนั้น เพราะเขารู้ดีว่าการสูญเสีย มันเจ็บปวด ทรมาน และใช้เวลาในการเยียวยานานแค่ไหน

 

 

 

"พูดออกมาเหอะ" พิชญะใช้สายตาบังคับให้ป๊อปปี้พูด เขาพร้อมที่จะหลีกทางให้ ถ้าฟางรักป๊อปปี้

และเขาพร้อมที่กลับมาเอาหญิงสาวคืน ถ้าป๊อปปี้ทำให้เธอเสียใจ

 

 

 

"ผม .. " 

 

 

 

"สวัสดีค่ะ" เสียงใสๆของฟาง เรียกความสนใจของชายหนุ่มทั้งสองคนที่นั่งหน้าเครียดใต้ร่มไม้ได้

เป็นอย่างดี เพราะเธอเป็นประเด็นเรื่องที่พวกเขาพูดคุยกันอยู่

 

 

 

"เอ่อ ฟางมาผิดเวลาหรือเปล่า" ฟางพูดออกมา เพราะสังเกตุได้จากสีหน้าที่ลำบากใจของป๊อปปี้

และหน้าตาที่คร่ำเครียดของพิชญะ

 

 

 

"เปล่าครับ นั่งก่อนนะน้องฟาง" พิชญะเป็นคนพูดคนแรก 

 

 

 

"ขอบคุณค่ะ" ฟางเอ่ยขอบคุณ และไปนั่งข้างๆพิชญะ

 

 

 

"พี่ขอตัวกลับบ้านก่อนนะ ต้องพาคุณแม่ไปหาหมอหน่ะ หมอนัดตรวจสุขภาพตอนหกโมงเย็น" 

 

 

 

"อ้าว แล้วบอกโค้ชยังพี่" ป๊อปปี้พูดออกมา 

 

 

 

"ยังว่ะ เพิ่งคิดได้ ฝากบอกโค้ชด้วยล่ะกัน ไปล่ะ รีบ บายเว้ย" พิชญะพูดรีบๆ และคงรีบจริงๆ เลย

ยังไม่ได้บอกโค้ช

 

 

 

"อ้าว ไปซะและ ฮ่าๆๆ " ฟางบ่นมาขำๆ

 

 

 

"มีเรื่องอะไรจะคุยกับไอ้พี่พิชหรือเปล่าฟาง" ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นฟางมองตามพิชญะ

 

 

 

"อ่อ มีๆ แต่ไว้วันหลังก็ได้ ^^" ฟางยิ้มละลายให้ป๊อปปี้

 

 

 

"เอ่อ เดี๋ยวฟางอยู่ตรงนี้แปบนะ ป๊อปไปบอกโค้ชให้ไอ้พิชก่อน" ป๊อปปี้บอกฟาง ฟางพยักหน้าให้

ยิ้มๆ

 

 

 

 

 

"อ้าว ไปเร็วมาเร็วแหะ" ฟางร้องทัก เมื่อป๊อปปี้ไปบอกโค้ชภายในเวลาไม่ถึงสามนาทีเท่านั้น

 

 

 

"ฮ่าๆๆ เดี๋ยวมีคนคิดถึง" แม้ดูเหมือนเขาจะพูดเล่น แต่เขาก็หวังให้เธอเอ่ยออกมา

 

 

 

"บ้า ไม่ซ้อมแล้วหรอ" ฟางถามด้วยใบหน้าขึ้นสีจัด

 

 

 

"โค้ชปล่อยแล้ว เหลืออีกสองวัน ไม่อยากให้บาดเจ็บ"

 

 

 

"อ่อ" ฟางพยักหน้าเข้าใจ

 

 

 

"เหนื่อยจังเลยยย" ป๊อปปี้บ่นออกมา

 

 

 

"เหนื่อยหรอ แปบนะ เดี๋ยวไปเอาน้ำให้" ฟางพูดแล้วเดินไปที่กลางลู่วิ่ง เพราะนักวิ่งส่วนใหญ่

ยังพากันนั่งพักเหนื่อยตรงนี้และที่สำคัญน้ำก็อยู่ตรงนี้ด้วย

 

 

 

 

 

 

ใต้ร่มไม้ที่ป๊อปปี้นั่งพัก

 

 

"ป๊อป" เสียงหวานๆของพิมประภา เรียกให้ป๊อปปี้หันไปมอง

 

 

 

"พิม มีอะไร" ป๊อปปี้ถามเสียงเย็นชา

 

 

 

"นี่ป๊อปยังไม่หายโกรธพิมอีกหรอค่ะ" พิมถามหน้าตาเศร้า

 

 

 

"ป๊อปไม่ได้โกรธพิม แต่เราเลิกกันแล้ว ไม่ซิ พิมทิ้งป๊อปต่างหาก" ป๊อปปี้มองหน้าพิมตรงๆ ถ้าเป็น

เมื่อก่อนตอนที่เขาทั้งสองยังคบกัน เขาคงไม่กล้าพูดกับพิมด้วยน้ำเสียงเช่นนี้ เขาคงกลัวว่าเธอจะ

ทิ้งเขาไป แต่ตอนนี้ทุกอย่างไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิม เมื่อเธอทิ้งเขาไปจริงๆ

 

 

 

"ป๊อปขา พิมขอโทษนะ พิมผิดไปแล้ว ป๊อปยังรักพิมอยู่ใช่มั้ย" พิมมองหน้าป๊อป พร้อมน้ำตาที่

ไหลมาอย่างกับสั่งได้

 

 

 

"รัก ไม่ คำนี้มันมีความหมายเกินไป คนอย่างพิมไม่มีทางเข้าใจหรอก" ป๊อปปี้ยังพูดด้วยน้ำเสียง

เย็นชาอย่างต่อเนื่อง

 

 

 

"ป๊อป ก็ป๊อปจะให้พิมทำยังไง ในเมื่อคุณแม่บังคับพิมให้ไปคบกับพี่คนนั้น" พิมพูดแล้วนั่งคุกเข่า

ไม่มีใครรู้ว่าที่เธอพูดมาทั้งหมด มนุษย์โลกเรียกกันว่า เสแสร้ง.

 

 

 

"พิม ลุกขึ้น" ป๊อปปี้เข้าไปพยุงพิมประภาขึ้น เขาก็ผู้ชายคนหนึ่ง เมื่อเห็นน้ำตาผู้หญิงที่เขาเคยรัก

จนสุดหัวใจ ย่อมเป็นธรรมดา ที่หัวใจของเขาจะอ่อนลง นี่คงเป็นจุดอ่อนของเขาที่ไอ้พี่พิชมันเคย

ว่าเขาไว้จริงๆ เขามันอ่อนแอเกินไป

 

 

 

"ป๊อป ป๊อปยกโทษให้พิมนะ" พิมลุกขึ้นตามแรงดึงของป๊อปปี้

 

 

 

"......" มีแต่เสียงสายลมเท่านั้นที่พัดมาถูกเขาเบาๆ

 

 

 

"ป๊อป นะ ถ้าป๊อปลำบากใจจะพูด ป๊อปรับน้ำเย็นนี่ไป พิมซื้อมาให้ ถ้าป๊อปรับไป มันหมายความ

ว่า ป๊อปยกโทษให้พิม และเราจะกลับมาคบกันเหมือนเดิม" พิมประภาสรุปเองเออเองทั้งหมด

 

 

 

"......." ป๊อปปี้มองน้ำในมือพิมประภาอย่างชั่งใจ เขาควรกลับไปเจ็บอีกครั้งงั้นหรือ

 

 

 

"มาแล้วๆ" เสียงของฟาง ปลุกเขาให้ออกจากภวังค์

 

 

 

"อ้าว คุณพิม ฟางขอโทษค่ะ ฟางไม่ทราบว่ามีคนอยู่กับป๊อป" ฟางก้มหัวให้พิมประภาอย่าง

ขอโทษจริงๆ

 

 

 

"คุณฟางมาผิดเวลาจริงๆนะคะ" พิมพูดเล่นแบบเอาจริง

 

 

 

"อ่าค่ะ ฟางไม่ได้ตั้งใจ แต่ฟางเอานี่มาให้ป๊อป" ป๊อปปี้ก้มมองน้ำเย็นในมือฟางอีกขวด และมอง

สลับกับน้ำเย็นในมือของพิม เขาควรหยิบน้ำของใครดี ของคนอดีตหรือของคนในอนาคต

 

 

 

"ป๊อปค่ะ น้ำค่ะ" พิมย้ำให้ป๊อปปี้รีบเลือก

 

 

 

"ป๊อปเอาน้ำของคุณพิมก็ได้ เดี๋ยวของฟาง ฟางเอาไปให้นักวิ่งคนอื่นเอง" ฟางพูด มันจะดีมาก

เลย หากการเลือกน้ำครั้งนี้มันเป็นการหยิบน้ำแปบธรรมดา แบบไม่ลึกซึ้งแบบนี้

 

 

 

"ฟาง ป๊อปจะดื่มน้ำของฟาง" ในที่สุด เขาก็พูดออกมา ทำให้พิมโกรธจัดทันที ทั้งที่น้ำก็ยี่ห้อเดียว

กัน แต่ทำไม

 

 

 

"ป๊อป น้ำของพิมไม่ดีตรงไหน" พิมประภาพูดอย่างโกรธจัด และมองหน้าฟางอย่างหยาบคาย 

ฟางจึงทำได้แค่ก้มหน้ามองน้ำในมือตัวเอง

 

 

 

"มันดีหมดนั่นแหละ แต่มันอยู่ที่คนเลือก และมันอยู่ที่คนให้ ป๊อปรับน้ำของพิมไว้ไม่ได้จริงๆ" ป๊อป

ปี้พูดอย่างใจเย็นที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้

 

 

 

"ป๊อป เอาน้ำของคุณพิมเธอก็ได้ ฟางไม่อยากมีปัญหา" ฟางบอกป๊อปปี้เบาๆ

 

 

 

"หยุดเสแสร้งได้แล้ว ฉันรู้ว่าเธอคิดยังไงกับแฟนฉัน" พิมตะคอกใส่ฟาง ฟางหันไปมองอย่างกลัวๆ

 

 

 

"พิม ป๊อปบอกแล้วไงว่ามันเป็นแค่ อดีต" ป๊อปปี้พูดย้ำกับพิม

 

 

 

"มันไม่จบแน่" พิมมองหน้าฟางก่อนจะพูดออกมาพร้อมปาขวดน้ำนั้นใส่หน้าฟาง ดีที่เธอใช้มือบัง

ขวดน้ำได้ทัน ก่อนที่ขวดน้ำเย็นจัดนั้นจะฟาดเขาที่หน้าเธอ แต่นั่นก็สร้างความเจ็บปวดให้เธอไม่

น้อยเลย

 

 

 

"ฟาง เป็นอะไรมั้ย" ป๊อปปี้รีบมาดูฟางทันที หลังจากที่พิมขว้างขวดน้ำใส่ แล้วเดินหนี

 

 

 

"เจ็บมือนิดหน่อยหน่ะ ไม่เป็นไรหรอก ป๊อปเคลียร์กับคุณพิมเธอก่อนมั้ย" ฟางสบตากับป๊อปปี้

 

 

 

"มันไม่มีอะไรหรอก" 

 

 

 

"มีสิ ไม่มีเธอคงไม่อาละวาดแบบนี้" ฟางพูดเสียงสั่นๆ เธอยอมรับเลย เมื่อกี้ผู้หญิงที่ชื่อพิมประภา

น่ากลัวกว่าที่เธอคิดไว้เยอะ 

 

 

 

"ไม่มี" ป๊อปปี้ค่อยๆโอบร่างบางเข้าสู่อ้อมกอด คนตัวเล็กสั่นเบาๆ เธอคงกลัวหรือไม่ก็เจ็บ

 

 

 

"ป๊อป" ฟางเอ่ยชื่อป๊อปปี้เบาๆ

 

 

 

"ไม่ต้องกลัวนะ ต่อจากนี้พิมจะทำอะไรฟางไม่ได้อีก ป๊อปจะปกป้องฟางเอง" ร่างเล็กหลับตาพริ้ม

ในอ้อมกอดของคนตัวโต เธอเชื่อว่าเขาจะปกป้องเธอจากอันตรายได้

 

 

 

"เฮ้อ นี่ฟางสร้างศัตรูจากขวดน้ำหรอเนี่ย" เธอพูดขำๆ นั่นก็เรียกเสียงหัวเราะจากชายหนุ่มได้เป็น

อย่างดี

 

 

ความฮอตของเฮียนี่สร้างอันตรายให้เจ้ฟางซะแล้ววว

 

อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยเนอะ ฝนตก สัญญาณไม่ดีเลย อัพยากจัง

ช่วงนี้เป็นช่วงสอบกลางภาคของมัธยมนะ ไรเตอร์หลายๆคน

คงอยู่ในช่วงนี้เหมือนกัน เลยไม่ค่อยมาอัพเลย ขอโทษด้วยน้าา