กวางน้อยของเปาจื่อ

  กริ๊งงงงงงง  เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ผมสะลึมสะลือตื่นขึ้นมา เเล้วควานหานาฬิกา

เมื่อหาเจอผมก็ปิดเสียงเเละพยายามที่จะปรับสายตาให้เข้ากับเเสง "เฮ้ย!!" ผมรีบ

ลุกขึ้นมาเพราะว่า 7 โมงกว่าเเล้ว ผมหันไปมองมินซอกที่นอนตะเเคงข้างอยู่

"มินซอกๆๆๆตื่นๆๆ 7 โมงเเล้ว" ผมไปเขย่าที่ร่างของมินซอก "อื้ม อือ ลู่หานปลุก

ทำไมอ่า" ผมมินซอกหันมาพูดกับทั้งที่ตาหลับ เขาขี้เซาชะมัด "นี้มัน 7 โมงเเล้วว!!"

ผมตะโกนบอกมินซอกทำให้เขาสะดุ้งตื่นขึ้นมา "ห๊าา" ลุกจากที่นอนทันที

"ลู่หาน เดี๋ยวฉันไปรอหน้าบ้านน่ะ รีบอาบน้ำสิ เดี๋ยวสาย" มินซอกพูดเส็จก็ออกจาก

ห้องไปเลย ผมคิดว่าผมน่าจะบอกมินซอกมากกว่าน่ะ  ผมลุกจากเตียงเเล้วเข้า

ห้องน้ำ ..... 

ตอนนี้ผมกำลังเเต่งตัวอยู่ ผมใส่เสื้อคุมเเล้วหยิบกระเป๋าเดินลงมา "ลู่หานน! เส็จยังง"

มินซอกตะโกนเรียกผมหน้าบ้าน ผมรีบวิ่งลงมาใส่รองเท้า "เเปปนึง!" ผมตะโกนบอก

ลู่หาน ผมหมัดเชือกรองเท้าเส็จ ผมก็วิ่งไปเปิดประตู "รอนานป่ะ" ผมถามมินซอก

"ไม่อ่ะ" มินซอกยิ้มให้ผม โอ้ยย ช่างเป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์จริงๆ "ไปกันเถอะ

เดี๋ยวสาย" มินซอกบอกผมเเล้วเดินไป "อื้ม" ผมค่อยๆเดินตามหลังมินซอกไป.....

ตอนนี้ผมมาถึง ร.ร. เเล้วผมกับมินซอกเดินขึ้นห้องไปด้วยกัน ผมเลื่อนประตู

ห้องออก เเล้วเเบคฮยอน ก็ยิ้มให้ ก็ที่จะทัก "มาเเล้วหรอ ลูลู่ " เเบคฮยอนมองที่มินซอก

ก่อนจะยิ้มให้ "ดีจร่า มินซอก" เเบคฮยอนพูดเส็จก็เหมือนจะมองไปที่ประตูตลอด

"หาชานยอลอยู่หรอ" ผมยิ้มให้เเบคฮยอน "บ..บ..บ้าป่าวสักหน่อย"

"โกหกชัดๆเลย" ผมเเซวเเบคฮยอน เป็นจังหวะที่ชานยอลเดินมาพอดี เเบคฮยอน

หน้าเเดงกล้ำเเล้วเดินไปหาชานยอล ผมมองไปที่มินซอกทีเอาหน้าฟุบลงไปกับโต๊ะ

'นายจะมีใจให้ฉันไหมน่ะ มินซอก'