กวางน้อยของเปาจื่อ

   หลังจากที่ผมรู้ว่ามินซอกอยู่ข้างบ้านของผม จิตใจผมมันไม่อยู่สุขเลย

เมื่อรู้ว่าคนที่ผมชอบอยู่ข้างบ้าน กิ๊งก่อง กิ๊งก่อง เสียงกดกริ่งหน้าบ้านของผมดังขึ้น

ผมค่อยๆเดินไปดูผมเห็นมินซอกยืนอยู่หน้าบ้านผม ด้วยชุดที่ผมเกือบเลือดกำเดาพุ่ง

เสื้อเเขนกุดเห็นกล้ามน้อยๆของเขา กางเกงขาสั้นเลยเข่าไปนิดนึง ผมเดินไปเปิดประตู

ให้มินซอก "มีอะไรหรอ" ผมถามมินซอก "มีสิ.....ขอนอนด้วยคนน่ะ" มินซอกบอก

เเล้วยิ้มให้ "ห๊าา!! นายก็มีบ้านน่ะ ทำไมไม่นอน" ผมถามเขา เขาเงียบไปสักพัก

"ก็ เเม่ฉันไม่อยู่ 2 อาทิตย์อ่ะ" มินซอกพูดทำหน้าบึ้ง "นายเหงาหรอ..."

ผมถามมินซอก "ใช่ ฉันเหงา" มินซอกทำสีหน้าเศร้าๆ เเล้วมองผม "ให้ฉันนอนไม่ได้

หรอ" มินซอกทำสีหน้าอ้อนวอนใส่ผม ซึ่งผมก็ใจอ่อนทุกทีที่เห็นสีหน้าเเบบนี้

"ก..ก.ก็ได้ เข้ามาสิ" ผมตอบเขาด้วยความเขิลอาย มินซอกยิ้มเเล้วเดินเขามา

ผมพาเขาขึ้นห้องของผม " นี้ห้องนายหรอก็..น่ารักดี" มินซอกมองไปรอบๆห้องผม

ผมไม่ได้ตอบอะไร ผมหย่อนตัวนอนบนเตียง "จะนอนเเล้วหรอ" มินซอกหันมาถามผม

"อื้ม ง่วงเเล้วอ่ะ" ผมหลับตาพูดกับมินซอก "ออ อืม" ผมลืมตาขึ้นก็เห็นเขากำลังเดิน

มาที่เตียง เขาหย่อนตัวนอน "ฉันปิดไฟเเล้วน่ะ" มินซอกหันมาพูดกับผม

"อื้ม" ผมบอกก่อนที่จะดึงพาขึ้นมาห่ม มินซอกปิดไฟลง เเล้วห่มผ้า ซึ่งตอนนี้ผมไม่รู้

ว่าเขาหันหน้าไปทางไหนเเต่ที่รู้คือ ผมกับมินซอกอยู่ใกล้กันมากๆ จนผมใจเต้นเเรง

หมับ! ผมตกใจที่มินซอกจับเเขนผมเเล้วดึงเข้าไปกอด "มินซอก ปล่อยน่ะ"

ผมดันตัวเองออกจากมินซอก "ขออยู่อย่างนี้น่ะ ลู่หานฉันขอร้อง" ถึงผมจะมองไม่เห็น

เขาเเต่ผมก็รู้ว่า เขาคงโหยหาความรักมาก "อืม ก็ได้" ผมขยับตัวเขาไปใกล้กับเขา

จนได้ยินเสียงหัวใจที่มันเต้นเป็นจังหวะ เเละความอบอุ่นที่มินซอก กอดผมไว้

ทำให้ผมต้องเคลิ้มเเละหลับไป 'มันคงเป็นคืนที่ฝันหวานเเน่นอน'