ไฟในดวงใจ

 

 

 

                    " มีป๊อป จะพาไปไหน ! พี่ป๊อป จอดรถเดี๋ยวนี้นะ !!! " เธอดูลุกลี้ลุกลนจะลงจากรถให้ได้ หากแต่ความเร็วของรถมันทำให้ความกล้าของเธอหดหายไปจนหมด 

 

 

 

                    " เธอบอกว่าเธอจะปกป้องคนที่เธอรัก ส่วนฉันเองก็อยากจะแก้แค้นให้กับคนที่ฉันรักเหมือนกัน "ป๊อปพูดจบก็เลี้ยวรถเข้าโรงแรมม่านรูด แล้วขับเข้าไปจอดรถหน้าห้อง 

 

 

 

 

                    พนักงานปิดม่านจนสนิท ป๊อปก็รีบลงมาจากรถและลากฟางลงมาอย่างทารุณ 

 

 

 

 

 

                    " พี่ป๊อปจะทำอะไร  ! ปล่อยฟางเดี๋ยวนี้นะ ! " ฟางพยามแกะมือของป๊อปให้ออกจากข้อมือของตัวเอง เท้าของเธอก็พยามจะดันพื้นยื้อแรงลากของป๊อปไว้ แต่ช่วยแรงโกรธของป๊อปที่มันมีมากมหาศาลมันทำให้สาวร่างบางอย่างเธอต้องถลำตัวไปตามแรงลากของเขา 

 

 

 

 

 

 

                    ปัง !!!  ประตูห้องถูกปิดอย่างรวดเร็ว ก่อยที่เขาจะหันหน้ากลับมาหาเธอ 

 

 

 

 

 

 

                    " อย่าทำกับฉันแบบนี้ ! " เธอจ้องตาเขาอย่างโกรธแค้น มือเรียวกำหนัดแน่น เธอโกรธเขามากจนร่างของเธอเริ่มสั่นเทา

 

 

 

 

 

                    " ทำไม ? เราก็นอนด้วยกันมากี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว กะอีแค่อีกสักครั้งนึง มันทำให้เธอโกรธชั้ลขนาดนั้นเลยหรอ " ป๊อปพูดอย่างเยือกเย็น ก่อนจะสาวเท้าเข้าใกล้เธออย่างช้าๆ

 

 

 

 

 

                    " พี่ป๊อป " เธอเรียกชื่อเขาเสียงแผ่ว ดวงตาหวานจ้องมองใบหน้าคนรักด้วยสายตาที่ผิดหวัง และยอมรับต่อชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเธอ หากแต่เธอยังคงหวังอยู่ลึกในใจ ว่าคนที่รักจะไม่ทำร้ายเธอด้วยวิธีนี้

 

 

 

 

 

                    แต่เธอคิดผิด !! 

 

 

 

 

 

 

 

                    " ฮึก ฮึก ! " เธอพยามกลั้นสะอื้นไห้ และไม่ยอมขอร้องเขาแต่อย่างใด เธอปล่อยกายให้เขาทารุณตามที่เขาต้องการ แม้เธอจะเจ็บปางตายก็ตาม 

 

 

 

 

                    เขาให้ร่างกายของเธอบำเรอตัณหา และระบายความแค้นของเขาอย่างป่าเถื่อน โดยที่เขาไม่แม้แต่จะเห็นใจคนเบื้องล่างเลย 

 

 

 

 

 

 

                    " ฮึก ! " เธอได้แต่นอนกอดผ้าห่มหนาหันหลังให้กับผู้ชายหลายช้าคนนั้น น้ำตาเธอไหลพรากเป็นสาย ตลอดทั้งคืน 

 

 

 

 

 

                    " ค่าตัวของเธอ "เขาโยนเศษเหรียญในกระเป๋าของเขา ก่อนจะเขวี้ยงมันลงบนร่างของเธอ และเดินออกจากห้องไป โดยไม่หันแลเธอเลย 

 

 

 

 

 

                    เธอปล่อยโฮ ร้องไห้ราวกับคนแทบจะขาดใจ เธอให้เล็บจิกและขีดข่วนตัวเองให้มันเจ็บแสบแทนหัวใจของตัวเอง จนตามร่างกายของเธอีเลือดไหลซิป 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    บ้านของแก้ว 

 

 

 

 

 

                    หลังจากที่ตื่นจากนอน เธอก็อาบน้ำแต่งตัวจะออกไปเยี่ยมโทโมะ หากแต่ประตูห้องของเธอมันกลับเปิดออกไปไม่ได้ 

 

 

 

 

 

 

 

                    " ใครอยู่ข้างนอกบ้าง เปิดประตูให้แก้วหน่อยย !! " จนเธอต้องตะโกนให้คนข้างนอกมาช่วย 

 

 

 

 

 

                    แม่บ้านคนนึงกำลังจะไขกุญแจห้องของแก้ว 

 

 

 

 

 

                    แต่ทว่าป๊อปมาทันเสียก่อน เธอจึงต้องเดินถอยห่างออกไป

 

 

 

 

 

 

                    " ไม่ต้องมายุ่ง  ออกไป ! " ป๊อปตะคอกไล่แม่บ้าน

 

 

 

 

 

                    ปัง ! ปัง ! ปัง !  แก้วเคาะประตูดังออกมาจากในห้อง

 

 

 

 

 

 

                    " ป๊อปเปิดประตูให้แก้วหน่อยสิ   ป๊อปได้ยินที่แก้วพูดมั้ยย "  แก้วพูดพลางเคาะประตูเรียกป๊อป  แต่ก็ไร้เสียงตอบรับจากป๊อป จนเธอจนปัญญา รีบหาโทรศัพท์เพื่อขอความช่วยเหลือ 

 

 

 

 

 

 

                    " พี่เขื่อน พี่เขื่อน แก้วถูกป๊อปขังไว้ในห้อง พี่เขื่อนอยู่ที่ไหน มาช่วยแก้วหน่อยยย " แก้วพูดอย่าเร็วว 

 

 

 

 

 

                    

                     ( มันจะไปกันใหญ่แล้วนะ ) เขื่อนพูด 

 

 

 

 

 

 

                   โรงพยาบาล

 

 

 

 

 

 

                    " เกิดออะไรขึ้นหรอคะพี่เขื่อน " เฟย์เมื่อเห็นท่าทีของเขื่อน ที่ดูไม่ค่อยสู้ดีนัก เลยเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง 

 

 

 

 

 

                    " ก็ไอป๊อปหนะสิ มันขังแก้วไว้ในห้อง สงสัยจะกลัวแก้วหนีมาหาโทโมะ " เขื่อนขมวดคิ้ว เขามัวแต่คิดถึงเรื่องของแก้ว จนลืมสังเกตว่าใครอีกคนที่นอนอยู่ กำลังแอบฟังเขาพูดอยู่

 

 

 

 

 

                    " พี่เขื่อนต้องไปช่วยแก้วนะคะ " เฟย์พูด

 

 

 

 

 

                    " เฟย์อยู่ที่นี่ดูแลโทโมะไปก่อนนะ  เดี๋ยวพี่จะรีบกลับมา " เขื่อนพูด แล้วรีบเดินออกจากห้องไป 

 

 

 

 

 

                    ทันทีที่เขื่อนออกจากห้อง โทโมะก็ลืมตาขึ้นมา ก่อนจะหันไปมองหน้าเฟย์

 

 

 

 

 

 

                    " แก้วยังไม่ตายใช่มั้ย " เขาถามเฟย์เรียกแข็ง  เฟย์หน้าเหวอไป เธอจ้องมองหน้าโทโมะ ไม่รู้จะตอบเขาว่ายังไงดี 

 

 

 

 

 

                    " เอ่ออ " เฟย์น้ำท้วมปาก 

 

 

 

 

 

                    " เฟย์ " โทโมะจ้องหน้าเฟย์  เธอรีบหลบตาโทโมะ ก่อนจะพยักหน้ารับ

 

 

 

 

 

                    " แล้วตอนนี้แก้วอยู่ไหน " โทโมะพูด พลางจะลงจากเตียง

 

 

 

 

 

                    " ยะอยู่ที่บ้านคะ แต่พี่โทโมะยังไปตอนนี้ไม่ได้นะคะ เพราะพี่ป๊อปเองก็อยู่ที่บ้านเหมือนกัน ถ้าพี่ไปเดี๋ยวจะมีเรื่องกันเปล่าๆ " เฟย์ห้าม เธอพลักอกโทโมะให้นอนลงไปที่เดิม 

 

 

 

 

 

                    "แล้วเขื่อนไปไหน "โทดมะยอมกลับไปนอนที่เดิมอย่างว่าง่าย 

 

 

 

 

 

                    " กำลังไปช่วยแก้วคะ ตอนนี้พี่ป๊อปขังแก้วเอาไว้ " เฟย์เล่า

 

 

 

 

 

                    " แสดงว่าเรื่องทั้งหมด ตั้งแต่วันที่แก้วตกทะเล มันก็คือแผนของไอป๊อป  ...แล้วแก้วรู้เรื่องนี้ด้วยหรือเปล่า " โทโมะตามอย่างใจเย็น 

 

 

 

 

 

 

                    " ไว้พี่โทโมะถามแก้วเองดีกว่านะคะ " เฟย์พูด  โทโมะยิ้มน้อยๆ ก่อนจะพยักหน้ารับ 

 

 

 

 

 

 

                    ในห้องของโรงแรมม่านรูด ผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งร้องไห้อยู่ลำพังมานับหลายชั่วโมง จนเธอรู้สึกว่าควรจะพอสักที  เธอสวมผ้าเช็ดตัวคลุมร่างของตัวเองเอาไว้ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างเก้ๆกังๆ ก่อนจะชำระล้างมลทินบนเรือนร่างของเธอจนหมดสิ้น เหลือเพียงรอยจ้ำแดงๆตามเรือนร่างที่เขาตีตราไว้ 

 

 

 

                    เธอเดินออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะจ้องมองไปที่เตียงนรกนั้น น้ำตาเธอไหลเปาะอีกครั้งเมื่อเหตุการณ์ไม่นานมานี้ มันแว็บเข้ามาในหัวของเธอ หญิงสาวปาดน้ำตาแบบลวกๆ ก่อนจะเก็บเศษเหรียญที่เขาทิ้งไว้ เพื่อใช้เป็นค่ารถกลับโรงพยาบาล 

 

 

 

 

 

 

                    " ฟาง  พี่ฟาง  " ทันทีที่เธอเปิดประตูเข้ามาในห้องโทโมะ ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงจ้องมองเธอดวยความสงสัย เมื่อสภาพใบหน้าของน้องสาวเขา แดงกล้ำ ดวงตาบวมเป่งราวกับร้องไห้หนักมา 

 

 

 

 

 

                    " ฟางจะมาลาคะ " ฟางพูดเสียงสั่น แล้วเงยมองหน้าโทโมะ ก่อนจะหันไปมองเฟย์น้องสาวของเธอที่ยืนจ้องเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

                    " พี่ฟางจะไปไหน " เฟย์เดินเข้ามาถามฟางใกล้ๆ 

 

 

 

 

 

                    " พี่จะ ฮึก กลับไปหาแม่ " เธอพยามกลั้นสะอื้น ไม่ให้หยดน้ำตามันไหลออกมา 

 

 

 

 

 

                    " แล้วพี่ร้องไห้ทำไม ใครทำอะไรพี่หรือเปล่า " เฟย์ถาม ก่อนจะมองหน้าฟางอย่างสงสัย 

 

 

 

 

 

                    " ไม่มีอะไรหรอก  พี่แค่ดีใจ  ทุกอย่างมันจบสิ้นแล้วนะเฟย์ พี่หมดเวรหมดกรรมแล้ว พี่จะกลับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นู้น " เธอยิ้มให้กับน้องสาวทั้งน้ำตา 

 

 

 

 

 

                    " ฟางพูดอะไร " โทโมะขมวดคิ้วไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

                    " พี่โทโมะหายไวไวนะคะ แล้วฟางจะมาเยี่ยม " ฟางเดินเข้าไปจับมือโทโมะหมายจะให้กำลังใจ 

 

 

 

 

 

                    " พี่ฟาง นี่พี่เป็นอะไรกันแน่ " เฟย์เองก็ยังสงสัยไม่หาย 

 

 

 

 

 

                    " ดูแลพี่โทโมะด้วยนะเฟย์  พี่โทโมะคะ แก้วยังมีชีวิตอยู่  ถ้าพี่รักเค้าจริง ก็พาเค้ากลับมาให้ได้นะคะ ^^ " พูดจบเธอก็รีบเดินออกจากห้องไปทันที 

 

 

 

 

 

 

                    " พี่ฟาง ! พี่ฟาง !! ฟาง !! ฟางงงง !!!! "  โทโมะ เฟย์ ตะโกนเรียกฟาง เฟย์วิ่งตามฟางออกไปหน้าห้อง แต่ก็ไม่เจอเธอแล้ว 

 

 

 

 

 

 

                    บ้านของแก้ว 

 

 

 

 

 

 

                    " พี่เขื่อนจะทำอะไร ! " เมื่อเห็นว่าเขื่อนกำลังไขประตูห้องแก้วอยู่ ป๊อปก็เข้ามาขวางทันที 

 

 

 

 

 

                    " ไอป๊อป นี่มึงเป็นบ้าไปแล้วหรอวะ มึงขังน้องแบบนี้ได้ยังไง " เขื่อนผลักอกป๊อปให้ออกจากตัวเขาเอง

 

 

 

 

 

                    " กูไม่อยากให้มันไปหาไอโทโมะอีก มึงไม่เข้าใจหรอวะ " ป๊อปผลักอกเขื่อนกลับ

 

 

 

 

 

                    " มึงทำแบบนี้มันก็ไม่ต่างจากไอ้อธิคมกับไอเคเลยนะเว้ย !!! " เขื่อนโกรธ 

 

 

 

 

 

                    "เอออ !! มึงก็อย่ามายุ่งก็แล้วกัน " ป๊อปเหมือนคนบ้าคลั่งไม่ยอมฟังใคร 

 

 

 

 

 

                    " ไอป๊อป คนมันรักกัน มึงจะไปพรากเค้าจากกันทำไมวะ " เขื่อนพยามพูดดีๆกับป๊ออป 

 

 

 

 

 

                    " ถ้ามันรักแก้ว แล้วมันทำร้ายแก้วทำไม " ป๊อปพูด 

 

 

 

 

 

                    " นั่นมันอดีตแล้วนะไอป๊อป มึงไม่เห็นหรือไงวะ ที่มันออกตามหาน้องมึงทั้งวันทั้งคืน มึงดูไม่ออกหรือไงว่ามันรักแก้วขนาดไหน " เขื่อนพูด 

 

 

 

 

 

                    " .... " ป๊อปเงียบไป 

 

 

 

 

 

                    " มึงปล่อยแก้วไปเถอะป๊อป ส่วนแก้วจะตัดสินใจยังไงต่อไป ก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของมัน" เขื่อนพยามพูดกับป๊อปอย่างใจเย็น 

 

 

 

 

 

                    " ไม่ ! แล้วมึงก็ไม่ต้องมายุ่ง " ป๊อปชี้หน้าเขื่อน ก่อนจะเดินกลับห้องตัวเองไป 

 

 

 

 

 

                    " ไอ้ป๊อป !!! " เขื่อนสุดทน 

 

 

 

 

 

                    " พี่เขื่อน ! พี่เขื่อนช่วยแก้วด้วย " แก้วเองก็ได้แต่ร้องโหวกเวกโวยวายอยู่ข้างในห้อง