ไฟในดวงใจ

 

 

                    

 

                    หลังจากนอนห้องไอซียูหนึ่งคืน หมอก็อนุญาตให้โทโมะไปพักยังห้งพักฟื้นพิเศษได้ 

 

 

                    " ตัวยังร้อนอยู่เลยพี่เป้ " เธอแตะหน้าผากโทโมะ ก่อนจะเลื่อนมือมาแตะที่ใต้คอของเขา

 

 

 

                    " ต้องเช็ดตัวครับคุณหนู " เป้พูดจบ ก็เดินเข้าห้องน้ำ ไปเตรียมผ้าขนหนูผืนเล็ก พร้อมกับอ่างน้ำเล็กๆมาให้แก้ว 

 

 

 

 

                    " นี่ครับ  เดี๋ยวผมไปรอข้างนอกนะครับ " เป้วางข้าวของไว้ที่โต๊ะ แล้วรีบเดินออกไป 

 

 

 

 

                    แก้วหยิบผ้าขนหูชุบน้ำแล้วบิดน้ำออก ก่อนจะนำมาเช็ดหน้าให้โทโมะ 

 

 

 

 

 

                    " หน้าคล้ำไปเยอะเลยนะ ที่รัก " เธอสำรวจใบหน้าของเขา ลูบไล้อวัยวะบนใบหน้าของเขาอย่างเบามือ แล้วน้ำตาเธอก็เอ่อจนเต็มดวงตา

 

 

 

 

 

                    " ผมก็รกรุงรังไปหมด " ก่อนจะหันไปสนใจกับเส้นผมของโทโมะ เธอจัดแจ้งหวีผมให้เขาจนเรียบร้อย แล้วหันมาเช็ดตัวให้กับเขา 

 

 

 

 

 

                    มือเรียวแกะเชือกเสื้อออกช้าๆ ก่อนจะปลดวันออกไป เธอค่อยๆเช็ดแผงอกให้เขาอย่างเบามือ 

 

 

 

 

 

                    " นายผอมลงไปเยอะเลยนะ "แล้วน้ำตาเธอก็ไหลออกมา 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว " เสียงทุ้มเอ่ยเรียกหญิงคนรักเสียงแหบ มือขวาของเขาตะเกียกตะกายรวมมือเธอไว้ 

 

 

 

 

 

                    " ปล่อยนะ ปล่อยย " เธอรีบแกะมือของเขาให้หลุดออกจากมือของเธอ ก่อนจะถอยห่างออกมา 

 

 

 

 

                    ด้วยความอ่อนแรงมันทำให้เขาหลับไปอีกครั้ง 

 

 

 

 

 

                    " พี่เป้ ดูแลเค้าด้วย แก้วจะกลับบ้านแล้ว " เธอรีบออกจากห้องมา ก่อนจะออกคำสั่งเป้ เป้ยังไม่ทันได้ตอบคำถามใดๆ แก้วก็ไปซะแล้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    บ้านเขื่อน ป๊อป แก้ว  เพียงแค่ 4 ชั่วโมง แก้วก็มายืนอยู่ตรงประตูรั้วหน้าบ้าน เธอเดินเข้าไปในบ้านด้วยความโกรธเคืองป๊อป 

 

 

 

 

 

                    " ป๊อป !!!! " แก้วตะโกนเรียกป๊อปจนลั่นบ้าน 

 

 

 

 

 

                    " แก้วว !" จนฟางที่อยู่ในครัว รีบออกมาดู  เธออุทานด้วยความตกใจ 

 

 

 

 

 

                    " เอาแล้วไง " เฟย์รีบเดินตามฟางมา เมื่อเห็นแก้วยืนอยู่ตรงทางขึ้นบันไดก็ตกใจไม่แพ้กัน

 

 

 

 

 

                    " เฟย์ พี่ป๊อปกับพี่เขื่อนอยู่ไหน " แก้วหันมาถามเฟย์  เฟย์นิ่ง ไม่พูดอะไร เพราะถ้าพูดไปก็กลัวว่ามันจะเกิดปัญหา 

 

 

 

 

 

 

                    " เอะอะอะไรกันหรอเฟย์ "  เขื่อนที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ รีบวิ่งลงมา 

 

 

 

 

 

                    " พี่เขื่อน ทำไมพี่ใจร้ายแบบนี้คะ " แก้วต่อว่าเขื่อนทันทีที่เห็นหน้า 

 

 

 

 

 

                    " แก้วพูดอะไร พี่ไม่เข้าใจ " เขื่อนงง

 

 

 

 

 

                    " พี่หลอกเค้า ว่าแก้วตายแล้ว  เค้าออกทะเลไปหาแก้วทุกวัน ตั้งแต่เช้าจนค่ำ " แก้วพูด 

 

 

 

 

 

 

                    " แล้วไง " ป๊อปที่แอบฟังอยู่ เมื่อได้ยินเสียงต่อว่าเขื่อนก็รีบลงมาทันที

 

 

 

 

 

                    " เค้าเกือบจมน้ำตาย ถ้าแก้วไปช่วยไว้ไม่ทัน ป่านนี้เค้าคงจะตายไปแล้ว " แก้วพูด 

 

 

 

 

 

                    " แล้วตอนที่แกตกทะเลไป ไม่ใช่เพราะมันหรอกเธอ " ป๊อปพูดแทงใจดำ 

 

 

 

 

 

                    " แต่ป๊อปก็ไม่ควรไปโกหกเค้าแบบนั้น ป๊อปเกลียดคนโกหกไม่ใช่หรอ แล้วทำไมป๊อปถึงโกหกซะเอง " แก้วพูด 

 

 

 

 

 

                    " นี่แกเข้าข้างมันอยู่นะ  หึ ! ทำไมหละแก้ว เห็นมันทำดีให้หน่อยถึงกับใจอ่อนเลยหรอ " ป๊อปเริ่มจะโกรธแก้วขึ้นมาแล้วหละ 

 

 

 

 

 

                    " ป๊อป ถ้าเราอยากจะต่างคนต่างอยู่กับเค้า ก็ควรจะปล่อยเค้าไป ไม่ใช่มาทรมานเค้าด้วยวิธีแบบนี้  แก้วไม่สนุกดวยหรอกนะ " แก้วต่อว่า 

 

 

 

 

 

                    " แล้วตอนที่มันทำร้ายเรา แกคิดว่าชั้ลสนุกหรอวะ " ป๊อปขึ้นเสียง

 

 

 

 

 

                    " แก้วอยากจบเรื่องนี้แล้วนะป๊อป แก้วเหนื่อยเต็มทนแล้ว ให้มันจบๆกันไปสักทีเถอะนะ เราต่างคนต่างอยู่กันไป ไม่ต้องไปแก้แค้นเค้า ไม่ต้องไปทรมานเค้า " แก้วขอร้อง 

 

 

 

 

 

                    " ไม่ ! " ป๊อปยังดื้อไม่เลิก 

 

 

 

 

 

                    " งั้นถ้าป๊อปอยากจะทำอะไร ป๊อปก็ทำไปเลย  แก้วจะไปบอกกับเค้า ว่าแก้วยังไม่ตาย  หลังจากนั้นแก้วจะหนีไปอยู่ที่อื่น ป๊อปเองก็จะได้ไม่ต้องเห็นหน้าแก้วอีก " แก้วพูดจบก็วิ่งขึ้นห้องทันที 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว !! แก้ววว !! ลงมาคุยกันให้รู้เรื่อง !!! แก้ววว !!!! "  ป๊อปโวยวายเสียงดัง 

 

 

 

 

 

                    " พอเถอะหวะไอป๊อป  มึงน่าจะหยุดได้แล้วนะ " เขื่อนเตือนสติ 

 

 

 

 

 

                    " ... "ป๊อปไม่พูดไม่ตอบอะไร แต่กลับเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไปข้างนอก 

 

 

 

 

 

                     " เฟย์เป็นห่วงพี่โทโมะ เฟย์ขอไปหาพี่โทโมะนะคะ " เฟย์พูด เข่อนพยักหน้า 

 

 

 

 

 

                    " พี่ไปด้วยนะเฟย์ " ฟางน้ำตาซึม ทั้งสงสารโทโมะ ทั้งสงสารตัวเอง

 

 

 

 

 

                    ทั้งสามคนขับรถไปหาโทโมะ ในวันต่อมา 

 

 

 

 

 

 

                    " พี่โมะ พี่โมะ เป็นอะไรหรือเปล่า "  เฟย์ ฟาง รีบวิ่งเข้าไปหาโทโมะ 

 

 

 

 

 

                    " ไม่เป็นไรแล้วหละ พี่หายดีแล้ว " โทโมะพูดเสียงแหบ อาการเขายังไม่ดีขึ้นหรอก เขายังมีไข้สูงอยู่ แต่ใจของเขามันแค่อยากจะไปหาเธอให้เร็วที่สุดก็แค่นั้นเอง 

 

 

 

 

 

                    " พี่ยังตัวร้อนอยู่เลยนะ พี่ปวดหัวหรือเปล่า "  ฟางพูดทั้งน้ำตา 

 

 

 

 

 

                    " พี่หายแล้วจริงๆ พี่อยากไปหาแก้ว " โทโมะพูด ก่อนจะพยุงร่างตัวเองขึ้นมา จะลงจากเตียง แต่เขื่อนพลักอกให้กลับไปนอนเหมือนเดิม 

 

 

 

 

 

                    " มึงรักแก้วหรอ " เขื่อนถามตรงๆ 

 

 

 

 

 

                    " ครับ " เขามองหน้าเขื่อน ก่อนจะพูดมันออกมา น้ำตาเขขาเอ่อเต็มดวงตา นี่ก็เกือบจะสามอาทิตย์แล้วที่เขายังหาเธอไม่เจอ จนเขาเริ่มจะหมดหวังแล้ว 

 

 

 

 

 

                    " มึงก็รู้ไม่ใช่หรอว่าแก้วตายแล้ว แ้วมึงจะออกไปหาแก้วอีกทำไมวะ ทรมานตัวเองเปล่าๆ " เขื่อนลองใจ 

 

 

 

 

 

                    " ผมแค่หวังว่าเธออาจจะยังมีชีวิตอยู่ ผมอยู่ที่บ้านไม่ได้หรอกครับ การอยู่โดยไม่มีแก้ว มันทรมานกว่าการที่ผมต้องออกไปกลางทะเลเยอะครับ  ถ้ายังม่เธอร่างของเธอ ผมก็ยังเชื่อว่าเธอยังอยู่ " โทโมะพูด แล้วน้ำตาเขาก็ค่อยไหลออกมา 

 

 

 

 

 

                    " พี่เขื่อนคะ " เฟย์เกาะแขนเขื่อน อยากให้เขื่อนบอกโทโมะ แต่เขื่อนก็ยังนิ่งเงียบ จนเฟย์เองก็ไม่รู้ว่าเขื่อนคิดอะไรอยู่ 

 

 

 

 

 

                    " เรากลับบ้านของเรากันเถอะนะ พี่โทโมะ ฟางไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว " ฟางร้องไห้คร่ำครวญสงสารโทโมะ 

 

 

 

 

 

                    " พี่กลับไปไม่ได้พี่ยังไม่เจอแก้วเลยนะฟาง " โทโมะพูด 

 

 

 

 

 

                    " แต่ฟางทนเห็นพี่อยู่ในสภาพแบบนี้ไม่ได้แล้ว ฟางทนไม่ไหวแล้วนะพี่ " ฟางพูดทั้งน้ำตา 

 

 

 

 

 

                    " ฟางกลับไปหาแม่ก่อนนะ กลับไปดูแลแม่ก่อนนะ ไม่ต้องเป็นห่วงพี่ " โทโมะพูด เขาจับมือฟางไว้แน่น

 

 

 

 

 

                    " พี่  แต่ฟางเป็นห่วงพี่ พอเถอะนะพี่โทโมะ ฟางขอร้อง " ฟางพูดทั้งน้ำตา 

 

 

 

 

 

                    " พี่อยู่ไม่ได้หรอกฟาง ขอให้พี่ได้เจอเค้าอีกครั้ง จะมีชีวิตอยู่หรือไม่ก็ตาม  ขอแค่ได้เจอ " โทโมะพูด 

 

 

 

 

 

                    " แต่ฟางสงสารพี่  ฮึก ฮึก ฮือ " เธอโผล่เข้ากอดโทโมะไว้แน่น 

 

 

 

 

 

                    " ไม่ต้องสงสารพี่หรอก พี่ทำกับเค้าไม่เยอะ ก็สมควรแล้วหละ ที่พี่ต้องเจอแบบนี้ " โทโมะกอดปลอบฟาง 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    ที่บ้านเขื่อน ป๊อป แก้ว หลังจากที่อารมณ์เย็นลง ป๊อปก็ขับรถกลับมาบ้าน เขาเจอกับความว่างเปล่า ไม่มีใครอยู่ในบ้านเลย จนเขากลัวว่าทุกคนจะเอาความลับเรื่องความตายของแก้วไปเปิดเผยให้โทโมะรู้ 

 

 

 

 

                    ป๊อปเดินขึ้นมาบนห้องของแก้วอย่างเร็ว เขารีบเปิดประตูเข้าไปหาแก้ว จนเจอกับร่างบางที่นอนหลับอยู่บนเตียง  ป๊อปกลัวว่าแก้วจะไปบอกความจริงกับโทโมะ เขาจึงล็อคกุญแจจากข้างนอก ไม่ให้แก้วออกมาได้ แล้วรีบขับรถไปหาโทโมะทันที 

 

 

 

 

 

                    " พี่เขื่อนอยู่ที่ไหน ! " ป๊อปขึ้นเสียงใส่เขื่อน 

 

 

 

                    ( อยู่ รพ.. มาเยี่ยมโทโมะ ทำไมวะ ) เขื่อนงง แล้วป๊อปก็วางสายไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

                    ห้องโทโมะ 

 

 

 

 

                    ปัง ! ประตูห้องถูกเปิดออกและปิดอย่างเร็ว ก่อนที่ป๊อปจะเดินเข้ามาใกล้ทั้งสามคน ที่นั่งอยู่บนโซฟา 

 

 

 

 

 

                    "  ไอป๊อป เบาๆหน่อยสิวะ " เขื่อนกระซิบด่าป๊อป เพราะในขณะนั้น โทโมะหลับอยู่ 

 

 

 

 

 

                    " พี่บอกมันไปแล้วยัง " ป๊อปกระซิบถาม 

 

 

 

 

 

                    " จะบอกไม่บอก แล้วมึงจะทำไมวะ " เขื่อนเหลืออดกับป๊อปจริงๆ 

 

 

 

 

 

                    " ผมไม่อยากให้มันไปยุ่งกับแก้วอีก " ป๊อปพูด 

 

 

 

 

 

                    " ... " เขื่อนเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ไม่ตอบคำถามป๊อป ปล่อยให้ป๊อปว้าวุ่นอยู่คนเดียว 

 

 

 

 

 

                    " เฟย์ ! " ป๊อปหันไปถามเฟย์ เฟย์เองก็เบือนหน้าหนีไปอีกทาง 

 

 

 

 

 

 

 

                    ฟางรู้อยู่แล้วว่างานต้องเข้าตัวเองแน่ๆ เลยรีบเดินหนีออกจากห้อง  ป๊อปเมื่อเห็นฟางเดินออกไป จึงรีบเดินตามออกไปติดๆ 

 

 

 

 

 

 

                    ขวับ !  ป๊อปกระชากแขนเล็กให้หันกลับมาคุยกับตัวเอง

 

 

 

 

                    " เธอบอกมันแล้วใช่มั้ย ! " เขาตะคอกใส่หน้าฟาง 

 

 

 

 

 

                    " ใช่ !! แล้วพี่โทโมะก็จะกลับไปขอคืนดีกับแก้ว " ฟางประชด ยั่งโทสะป๊อป 

 

 

 

 

                    ป๊อปโกรธจนเลือดขึ้นหน้า เขาระบายความโกรธเกลียดของเขาลงบนแขนเล็กทั้งสองข้างของเธอ 

 

 

 

 

 

                    " จุ่นจ้านไม่เข้าเรื่อง อยากจะงัดข้อกับชั้ลนักใช่มั้ย " ป๊อปจ้องหน้าฟางอย่างเอาเรื่อง เธอเองก็ไม่ยอมลดละ จ้องหน้าเขากลับเหมือนกัน 

 

 

 

 

 

                    " ชั้ลต้องทำ เพื่อปกป้องคนรักของชั้ล " ฟางพูดชัดทุกคำ คำพูดของฟางมันเหมือนเย้ยหยันท้าทายความโกรธของป๊อป และมันทำให้ความโกรธแค้นของเขาพุ่งกระฉูดยิ่งขึ้น 

 

 

 

 

 

 

                    ร่างสูงลากร่างบางจนตัวปลิวไปตามแรงลากของเขา