ไฟในดวงใจ
เขียนโดย กลางสายฝน
วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.30 น.
แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2558 00.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
23)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ปฏิกิริยาของป๊อปหลังจากที่ได้รับโทรศัพท์ของแก้วและเขาได้วิ่งอกจากบริษัทไปโดยไม่ได้แม้แต่จะร่ำลาเธอสักคำ แววตาของป๊อปที่ดูเหมือนจะกลุ้มใจและเป็นห่วงปลายสายมาก มันยิ่งสร้างความสงสัยให้กับเธอ
มันเกิดอะไรขึ้นกับแก้ว ??? ฟางเริ่มใจคอไม่ดี ไม่อยากจะให้โทโมะทำอะไรเกินกว่าเหตุ ยิ่งเธออยู่ใกล้กับป๊อปมากเท่าไหร่ ยิ่งเห็นความดี ความรักที่ป๊อปมีให้กับเธอมากเท่าไหร่ มันยิ่งทำให้ความแค้นของเธอเริ่มลดลงมากเท่าไหร่ เธอเริ่มจะต่อต้านความแค้นที่โทโมะเคยกล่อมให้เธอฟัง ให้เธอฟังใจ ป๊อปดีขนาดนี้ เค้าจะทำลายครอบครัวของเธอได้อย่างไรกัน
ด้วยความที่เธอเริ่มเป็นห่วงป๊อปและแก้ว และด้วยความสงสัย มันทำให้เธอต้องกลับบ้านมาหาคำตอบจากพี่ชายของเธอ
" มันเกิดอะไรขึ้นกับแก้ว พี่ทำอะไรแก้วหรือเปปล่า " ฟางถือวิสาสะเดินเข้ามาหาโทโมะถึงห้งทำงานส่วนตัว ภายในบ้าน โทโมะวางปากกาแล้วเงยหน้าขึ้นมองฟาง
" ถามทำไม " โทโมะสังเกตุท่าทีของฟางก็พอจะดูออกว่าเธอไม่ได้สะใจเลยกับความเจ็บปวดของแก้ว แต่เธอกลับเป็นห่วงแก้วมาก ซึ่งเขาไม่ได้ต้องการให้ฟางรู้สึกแบบนั้นเลย
" ฟางไม่อยากให้พี่ทำออะไรที่มันเกินเหตุ " ฟางเริ่มกลัวในสีหน้าแววตาของโทโมะ ที่ดูจะโกรธเธอมาก
" หึ ! ไม่มีอะไรเกินกว่าเหตุหรอก ยังไงชีวิตมันก็ต้องแลกกับชีวิต " โทโมะพูดเหมือนคนไม่รู้สึกอะไรเลย
" ฟางอยากรู้ว่าพี่ทำอะไรแก้ว " ฟางเริ่มใจคอไม่ดี ในท่าทีเย็นชาของโทโมะ
" ทำให้แก้วเหมือนตายทั้งเป็นไง " โทโมะสะใจ ฟางอึ้ง ไม่คิดว่าโทโมะจะใจร้ายได้ขนาดนี้
" พี่หมายความว่ายังไง ฟางไม่เข้าใจ " ฟางเองก็คิดไม่ถึงว่าสิ่งที่โทโมะทำมันคืออะไร
" มีเรื่องอื่นที่จะพูดอีกมั้ย ถ้าไม่มีก็ออกไปได้แล้ว " โทโมะไล่
" พี่โมะ พี่ทำอะไรแก้ว ! " ฟางทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
" อยากรู้หรอ ' โทโมะถามด้วยสายตาที่เยือกเย็น ฟางนิ่งไม่พูดอะไร
" ก็แค่หลอกให้เค้ารัก หลอกให้เค้าหลง หลอกให้เค้าเชื่อใจ แล้วก็หลอกให้เค้า.... หึ ! " โทโมะหยุดพูด แล้วจะแสยะยิ้มออกมา
ฟางอึ้ง มองโทโมะตาค้าง ไม่คิดว่าพี่ชายตัวเองจะใจดำอำมหิตได้ขนาดนี้
" ทำไมพี่ใจร้ายแบบนี้ " ฟางสงสารแก้วจับใจ
" ฟางเองก็กำลังหลอกไอป๊อปมันอยู่ไม่ใช่หรอ " โทโมะสวนกลับ จนฟางสะอึก
" ฟางจะหยุดทุกอย่าง ฟางจะกลับไปหาแม่ " เริ่มใจมันเริ่มจะรัก อีกใจมันก็เริ่มจะกลัว กลัวว่าความรักที่รวมกันสร้างมันขึ้นมา จะถูกทำลายลงเพราะความลับของเธอถูกเปิดเผย
" อย่าดื้อกับพพี่สิฟาง อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะ ว่าฟางเผลอใจให้มันนไปแล้ว เลิกซะฟาง ถ้าไม่อยากเจ็บ " โทโมะเตือน ฟางเริ่มกลัว
" ฟางไม่ได้รักเค้า แต่ฟางไม่อยากทำร้ายเค้าอีกแล้ว เค้าเป็นคนดีกว่าที่เราคิด " ฟางน้ำตาไหล
" ไม่ทำก็ได้ เดี๋ยวชั้ลทำเอง เธอกลับไปอยู่กับแม่เลย ชั้ลจัดการมันเสร็จเมื่อไหร่ เดี๋ยวชั้ลจะส่งการ์ดเชิญไปร่วมงานศพไปให้เอง " โทโมะตาแดงกล่ำ จ้องตาฟางจนฟางต้องหลบตา
" ทำไมพี่ถึงใจร้ายแบบนี้ " ฟางท้งกลัว ทั้งผิดหวัง
" ออกไป !! ออกไป !!!! " โทโมะตะคอกไล่ฟาง ฟางสะดุ้งโหยง เธอมองพี่ชายด้วยสายตาที่ผิดหวัง ก่อนจะปาดน้ำตอย่างลวกๆ แล้วเดินออกจากห้องไป
" เตรียมเอกสารไว้ได้เลย วันนี้ผมจะเข้าไปหา " ชายหนุ่มขนฟันแน่นเพื่อข่มอารมณ์ตัวเอง เขากดโทรศัพท์หาหุ่นส่วนที่ร่วมทำโรงแรมกับป๊อป ที่เคยเสนอขายให้กับเขา แต่เขาได้ชะลอการซื้อไว้ แต่ตอนนี้ เมื่อฟางไม่เล่นตามแผนการร์ที่เขาวางไว้ เขาก็จำเป็นที่จะต้องจัดการเองทั้งหมด
บริษัทแก้ว
" ลูกค้ารายเก่าหายไปหมดเลยหรอ " แก้วแทบช็อค เมื่อนั่งมองเอกสาร สัญญาต่างๆ ที่โทโมะไปทำไว้กับลูกค้า จนยุ่งเหยิงไปหมด คิ้วเรียวขมวดเข้าด้วยกัน มือเรียวกุมขมับตัวเอง
" ถึงกับเครียดเลยหรอ ห๊ะ "แล้วเสียงคุ้นหู ก็ดังขึ้นภายในห้องส่วนตัวของแก้ว แก้วขมฟันแน่น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียง ดวงตาหวานที่เคยมองเขาด้วยความรัก ตอนนี้มันคงเหลือแค่ความโกรธ ความเครียด และความแค้น มันไม่มีความรักหลงเหลือให้เขาอีกแล้ว
" ออกไป ! " แก้วตะคอก แต่เขากับเดินเข้ามาหาเธอเรื่อยๆ ใบหน้าของเขามีแต่รอยยิ้มร้ายๆ เขาทำตัวเหมือนไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่งเธอกับเขา
" แหมๆ ห่างจากอกชั้ลแค่ 2 วัน ถึงกับไล่กันเลยหรอ " โทโมะดึงเก้าอี้ออกเล็กน้อย ก่อนจะนั่งลงตรงหน้าของแก้ว
" หึ ! ถ้าอยากจะนั่งก็เชิญนั่งได้ตามสบายเลยนะ เอาที่ยานสบายใจเลย เพราะสำหรับชั้ล นายมันก็แค่ สารพิษ ที่แฝงตัวอยู่ในอากาศ มองยังไงก็มองไม่เห็น " แก้วปั้นหน้าให้นิ่งลง
" หรอ แต่สำหรับชั้ลเธอมีค่านะ "โทโมะทำสายตาหวานซึ้งใส่แก้ว เข่ทำเหมือนที่เขาเคยบอกรักเธอเมื่อครั้งก่อน แก้วหน้านิ่งไป แก้วตาของเธอเริ่มนิ่งลง ใจเธอเริ่มหวั่นไหวอีกแล้ว " มีค่าเหมือนนางบำเรอ ที่ชั้ลชอบไปซื้อมานอนด้วย ประมาณนั้นเลย " เขาพูดจบก็แสยะยิ้มให้กับเธอ แก้วตาแดงกล่ำ น้ำตาคลอเบ้า
ใจเธอถูกทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ทำไมเขาถึงได้เลวขนาดนี้
" นายแค้นอะไรชั้ลนักหนาหรอโทโมะ ทำไมถึงได้ทำกับชั้ลขนาดนี้ " แล้วน้ำตาเธอก็ไหลออกมา ความอ่อนแอมันเริ่มเข้ามาก่อกวนหัวใจดวงน้อยๆของเธอ
" เพราะครอบครัวของเธอ มันทำให้ครอบครัวของชั้ลพังพินาศไง พ่อชั้ลต้องมาตาย แม่ชั้ลต้องพิการ ก็เพราะครอบครัวของเธอ !! " โทโมะลุกขึ้นยืนตะคอกใส่หน้าแก้ว
" ไม่จริง ! ครอบครัวของชั้ลไม่เคยทำร้ายใคร " แก้วเองก็ไม่ยอม เธอลุกขึ้นแล้วตะคอกใส่หน้าโทโมะ
" ผ่านไปไม่กี่ปี เธอจำไม่ได้แล้วหรอ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้างง " ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้แก้ว แก้วกลัว เธอเดินถอยหลังหนีโทโมะ
" ครอบครัวของชั้ลไม่เคยทำร้ายใคร ชั้ลยังยืนยันคำเิดม " แก้วตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แม้เธอจะกลัวเขาก็ตาม
" หน้าด้าน !! ทำร้ายคนอื่นขาดนี้แล้ว ยังจะมาปฏิเสธอีกหรอ " โทโมะกระชากแขนเรียว ก่อนจะบีบแขนของเธอเริ่มระบยาความโกรธแค้น
" ถ้าคิดว่าพวกชั้ลเป็นคนทำ ก็ไปหาหลักฐานมาสิ ได้หลักฐานมาเมื่อไหร่ ก็เอาไปฟ้องศาลได้เลย ! " แม้ตัวจะเจ็บ แต่ใจก็สู้ไม่ถอย
" หึ ! เธอไม่ต้องกลัวหรอกแก้ว ชั้ลไม่ปล่อยให้พวกเธอมีความสุขหรอก ทั้งไอป๊อป ทั้งไอเขื่อน ทั้งเธอ " โทโมะจ้องตาแก้ว ด้วยสายตาที่โกรธแค้น แก้วจ้องกลับ
" หาตัวพี่เขื่อนให้ได้ก่อนเถอะโทโมะ แล้วค่อยมาคุย " แก้วแสยะยิ้มใส่
" ไม่นานเกินรอหรอกแก้ว เธอจะได้เห็นศพพี่ชายของเธอแน่นอน " โทโมะพูดใส่หน้าแก้ว
" อย่านะ " แก้วเริ่มเป็นห่วงเขื่อน
" กลัวหรอ " โทโมะชอบใจ เมื่อเห็นดวงตาหวานสั่นระริกด้วยความกลัว
" ทำไมถึงได้สารเลวขนาดนี้ " แก้วสุดทนสะบัดแขนออกจากมือหนา ก่อนจะฟาดหน้าเขาไปฉาดใหญ่
เพลี๊ยะ ! หน้าหล่อสะบัดหน้าไปตามแรงตบของแก้ว มือหนาลูบหน้าของตัวเอง
" ชอบความรุนแรงหรอ ห๊ะ !! " โทโมะสุดทน จับใบหน้าหวานเข้ามาใกล้ ก่อนจะขยี้ปากเธออย่างรุนแรงและป่าเถื่อน แก้วทั้งตี ทั้งทุบโทโมะ
" ไอเลว ฮืออ ฮืออ ฮือออ " ทำไมหัวใจมันได้เจ็บปวดขนาดนี้ ทำไมถึงได้ทำร้ายกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า
' ชั้ลรักคนแบบนี้ไปได้ยังไง ! ' แก้วได้แต่เก็คำถามนี้ไว้ในใจ น้ำตาเธอไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง โทโมะขบฟันแน่น พยามระงับอารมณ์ของตัวเองเอาไว้
แก้วไม่อยากจะเห็นหน้าโทโมะอีกต่อไป เธอหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องไป โทโมะหันหลังมองแก้วที่เดินออกจากห้องไป
ตอนที่แก้วเดินออกไป เป็นช่วงเวลาเดียวกันกับที่เคกำลังจะเดินเข้ามาในห้ง เคมองแก้วที่เดินร้องไห้ออกไป ก่อนจะหันมามองโทโมะ ที่ยืนอยู่ในห้อง เขาตัดสินใจเดินเข้ามาในห้อง
" มึงทำอะไรแก้ว " เคชี้หน้าโทโมะ
" ก็ทำเหมือนที่เคยทำอะแหละ " โทโมะกวนโทสะ
" อย่ามายุ่งกับแก้วอีก ถ้ามึงไม่อยากตาย " เคพูด
" อย่ามายุ่งกับเรื่องของกูอีก ถ้าไม่อยากให้แก้วรู้เรื่องของมึง " โทโมะพูดอย่างเยือกเย็น เคนิ่งไป
" แก้วก็รู้เรื่องของกูหมดทุกเรื่อง " เคแกล้งลองเชิงโทโมะ
"รวมถึงเรื่องที่นายอธิคมฆ่าพ่อกับแม่ของแก้วด้วยหรือเปล่าหละ " โทโมะยิ้มมุมปาก
" ไอโทโมะ ! " เคเข่าอ่อน ไม่คิดว่าโทโมะจะรู้เรื่องนี้
" นี่ถ้าแก้วรู้วาคนที่เค้าไว้ใจ ทำร้ายเธอได้ขนาดนี้ แก้วจะรู้สึกยังไงน๊าา " โทโมะพูดอย่างเหนือชั้น
" แล้วถ้าแก้วรู้ว่ามึงเป็นพี่ของเฟย์กับฟาง มึงจะทำยังไงนะ " เคยิ้มมุมปาก โทโมะนิ่งไป
" อย่างแก้ว จะทำอะไรกูได้ " โทโมะพูด
" แก้วทำอะไรมึงไม่ได้หรอก แต่ถ้าไอป๊อปรู้เรื่องนี้ น้องสาวคนสวยของมึง ที่มึงแอบส่งให้ไปสืบข้อมูลของไอป๊อป ไม่น่าจะรอดนะ " เคพูด แล้วมันก็อาจจะเป็นจริงอย่างที่เคพูด
" ... " โทโมะนิ่งไป
" ส่วนเฟย์น้องสาวคนเล็กของมึง กูจะทำให้เจ็บกว่าจะมึงทำกับแก้ว !" เคตะคอกใส่โทโมะ เขาจ้องตาโทโมะราวกับอย่างจะฆ่าให้อกฝ่ายตายตรงอยู่ตรงหน้า พูดจบเคก็เดินออกไป
โทโมะเริ่มใจคอไม่ดี เริ่มเป็นห่วงน้องตัวเองขึ้นมา
ครื่นนนครื่นนน โทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงของโทโมะสั่น ชายหนุ่มรีบกดรับสายทันที
" ว่ายังไง " โทโมะเสียงเข้ม
( ความลับที่นายให้ไปสืบ ตอนนี้ผมได้ข้อมูลมาหมดแล้วครับ ) สมุนพูด
" ดี !"
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ