ไฟในดวงใจ

9.6

เขียนโดย กลางสายฝน

วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.30 น.

  47 ตอน
  1113 วิจารณ์
  72.69K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2558 00.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

23)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

                    ปฏิกิริยาของป๊อปหลังจากที่ได้รับโทรศัพท์ของแก้วและเขาได้วิ่งอกจากบริษัทไปโดยไม่ได้แม้แต่จะร่ำลาเธอสักคำ แววตาของป๊อปที่ดูเหมือนจะกลุ้มใจและเป็นห่วงปลายสายมาก มันยิ่งสร้างความสงสัยให้กับเธอ 

 

 

 

                    มันเกิดอะไรขึ้นกับแก้ว ???  ฟางเริ่มใจคอไม่ดี ไม่อยากจะให้โทโมะทำอะไรเกินกว่าเหตุ ยิ่งเธออยู่ใกล้กับป๊อปมากเท่าไหร่ ยิ่งเห็นความดี ความรักที่ป๊อปมีให้กับเธอมากเท่าไหร่ มันยิ่งทำให้ความแค้นของเธอเริ่มลดลงมากเท่าไหร่  เธอเริ่มจะต่อต้านความแค้นที่โทโมะเคยกล่อมให้เธอฟัง ให้เธอฟังใจ  ป๊อปดีขนาดนี้  เค้าจะทำลายครอบครัวของเธอได้อย่างไรกัน 

 

 

 

 

                    ด้วยความที่เธอเริ่มเป็นห่วงป๊อปและแก้ว และด้วยความสงสัย มันทำให้เธอต้องกลับบ้านมาหาคำตอบจากพี่ชายของเธอ 

 

 

 

 

                    " มันเกิดอะไรขึ้นกับแก้ว พี่ทำอะไรแก้วหรือเปปล่า "  ฟางถือวิสาสะเดินเข้ามาหาโทโมะถึงห้งทำงานส่วนตัว ภายในบ้าน โทโมะวางปากกาแล้วเงยหน้าขึ้นมองฟาง

 

 

 

 

                    " ถามทำไม " โทโมะสังเกตุท่าทีของฟางก็พอจะดูออกว่าเธอไม่ได้สะใจเลยกับความเจ็บปวดของแก้ว แต่เธอกลับเป็นห่วงแก้วมาก ซึ่งเขาไม่ได้ต้องการให้ฟางรู้สึกแบบนั้นเลย

 

 

 

 

                    " ฟางไม่อยากให้พี่ทำออะไรที่มันเกินเหตุ " ฟางเริ่มกลัวในสีหน้าแววตาของโทโมะ ที่ดูจะโกรธเธอมาก 

 

 

 

 

                    " หึ !   ไม่มีอะไรเกินกว่าเหตุหรอก ยังไงชีวิตมันก็ต้องแลกกับชีวิต " โทโมะพูดเหมือนคนไม่รู้สึกอะไรเลย

 

 

 

 

                    " ฟางอยากรู้ว่าพี่ทำอะไรแก้ว " ฟางเริ่มใจคอไม่ดี ในท่าทีเย็นชาของโทโมะ 

 

 

 

 

                    " ทำให้แก้วเหมือนตายทั้งเป็นไง " โทโมะสะใจ   ฟางอึ้ง ไม่คิดว่าโทโมะจะใจร้ายได้ขนาดนี้

 

 

 

 

                    " พี่หมายความว่ายังไง ฟางไม่เข้าใจ " ฟางเองก็คิดไม่ถึงว่าสิ่งที่โทโมะทำมันคืออะไร 

 

 

 

 

                    "  มีเรื่องอื่นที่จะพูดอีกมั้ย ถ้าไม่มีก็ออกไปได้แล้ว " โทโมะไล่ 

 

 

 

 

                    " พี่โมะ พี่ทำอะไรแก้ว ! " ฟางทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ 

 

 

 

 

                    " อยากรู้หรอ ' โทโมะถามด้วยสายตาที่เยือกเย็น ฟางนิ่งไม่พูดอะไร

 

 

 

 

                    " ก็แค่หลอกให้เค้ารัก หลอกให้เค้าหลง หลอกให้เค้าเชื่อใจ แล้วก็หลอกให้เค้า.... หึ ! " โทโมะหยุดพูด แล้วจะแสยะยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

                    ฟางอึ้ง มองโทโมะตาค้าง ไม่คิดว่าพี่ชายตัวเองจะใจดำอำมหิตได้ขนาดนี้ 

 

 

 

 

 

 

                    " ทำไมพี่ใจร้ายแบบนี้ " ฟางสงสารแก้วจับใจ

 

 

 

 

                    " ฟางเองก็กำลังหลอกไอป๊อปมันอยู่ไม่ใช่หรอ " โทโมะสวนกลับ จนฟางสะอึก 

 

 

 

 

                    " ฟางจะหยุดทุกอย่าง ฟางจะกลับไปหาแม่ " เริ่มใจมันเริ่มจะรัก อีกใจมันก็เริ่มจะกลัว กลัวว่าความรักที่รวมกันสร้างมันขึ้นมา จะถูกทำลายลงเพราะความลับของเธอถูกเปิดเผย 

 

 

 

 

                    " อย่าดื้อกับพพี่สิฟาง  อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะ ว่าฟางเผลอใจให้มันนไปแล้ว เลิกซะฟาง  ถ้าไม่อยากเจ็บ " โทโมะเตือน  ฟางเริ่มกลัว

 

 

 

 

 

                    " ฟางไม่ได้รักเค้า  แต่ฟางไม่อยากทำร้ายเค้าอีกแล้ว เค้าเป็นคนดีกว่าที่เราคิด " ฟางน้ำตาไหล

 

 

 

 

 

                    " ไม่ทำก็ได้ เดี๋ยวชั้ลทำเอง  เธอกลับไปอยู่กับแม่เลย ชั้ลจัดการมันเสร็จเมื่อไหร่  เดี๋ยวชั้ลจะส่งการ์ดเชิญไปร่วมงานศพไปให้เอง  "  โทโมะตาแดงกล่ำ จ้องตาฟางจนฟางต้องหลบตา  

 

 

 

 

                    " ทำไมพี่ถึงใจร้ายแบบนี้ "  ฟางท้งกลัว ทั้งผิดหวัง 

 

 

 

 

                    "  ออกไป !!  ออกไป !!!! " โทโมะตะคอกไล่ฟาง ฟางสะดุ้งโหยง เธอมองพี่ชายด้วยสายตาที่ผิดหวัง ก่อนจะปาดน้ำตอย่างลวกๆ แล้วเดินออกจากห้องไป 

 

 

 

 

 

                    " เตรียมเอกสารไว้ได้เลย วันนี้ผมจะเข้าไปหา " ชายหนุ่มขนฟันแน่นเพื่อข่มอารมณ์ตัวเอง เขากดโทรศัพท์หาหุ่นส่วนที่ร่วมทำโรงแรมกับป๊อป ที่เคยเสนอขายให้กับเขา แต่เขาได้ชะลอการซื้อไว้  แต่ตอนนี้ เมื่อฟางไม่เล่นตามแผนการร์ที่เขาวางไว้ เขาก็จำเป็นที่จะต้องจัดการเองทั้งหมด 

 

 

 

 

 

 

 

 

                    บริษัทแก้ว 

 

 

 

 

 

 

 

                    " ลูกค้ารายเก่าหายไปหมดเลยหรอ " แก้วแทบช็อค เมื่อนั่งมองเอกสาร สัญญาต่างๆ ที่โทโมะไปทำไว้กับลูกค้า จนยุ่งเหยิงไปหมด  คิ้วเรียวขมวดเข้าด้วยกัน มือเรียวกุมขมับตัวเอง

 

 

 

 

 

                    " ถึงกับเครียดเลยหรอ ห๊ะ "แล้วเสียงคุ้นหู ก็ดังขึ้นภายในห้องส่วนตัวของแก้ว  แก้วขมฟันแน่น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียง ดวงตาหวานที่เคยมองเขาด้วยความรัก ตอนนี้มันคงเหลือแค่ความโกรธ ความเครียด และความแค้น มันไม่มีความรักหลงเหลือให้เขาอีกแล้ว 

 

 

 

 

 

                    "  ออกไป ! " แก้วตะคอก แต่เขากับเดินเข้ามาหาเธอเรื่อยๆ ใบหน้าของเขามีแต่รอยยิ้มร้ายๆ เขาทำตัวเหมือนไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่งเธอกับเขา 

 

 

 

 

                    " แหมๆ ห่างจากอกชั้ลแค่ 2 วัน ถึงกับไล่กันเลยหรอ " โทโมะดึงเก้าอี้ออกเล็กน้อย ก่อนจะนั่งลงตรงหน้าของแก้ว 

 

 

 

 

 

                    " หึ ! ถ้าอยากจะนั่งก็เชิญนั่งได้ตามสบายเลยนะ เอาที่ยานสบายใจเลย เพราะสำหรับชั้ล นายมันก็แค่ สารพิษ ที่แฝงตัวอยู่ในอากาศ มองยังไงก็มองไม่เห็น  " แก้วปั้นหน้าให้นิ่งลง  

 

 

 

 

                    " หรอ แต่สำหรับชั้ลเธอมีค่านะ "โทโมะทำสายตาหวานซึ้งใส่แก้ว เข่ทำเหมือนที่เขาเคยบอกรักเธอเมื่อครั้งก่อน   แก้วหน้านิ่งไป แก้วตาของเธอเริ่มนิ่งลง ใจเธอเริ่มหวั่นไหวอีกแล้ว  " มีค่าเหมือนนางบำเรอ ที่ชั้ลชอบไปซื้อมานอนด้วย ประมาณนั้นเลย " เขาพูดจบก็แสยะยิ้มให้กับเธอ   แก้วตาแดงกล่ำ น้ำตาคลอเบ้า  

 

 

 

 

                    ใจเธอถูกทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า 

 

 

 

 

                    ทำไมเขาถึงได้เลวขนาดนี้

 

 

 

 

 

 

                    " นายแค้นอะไรชั้ลนักหนาหรอโทโมะ ทำไมถึงได้ทำกับชั้ลขนาดนี้ " แล้วน้ำตาเธอก็ไหลออกมา  ความอ่อนแอมันเริ่มเข้ามาก่อกวนหัวใจดวงน้อยๆของเธอ 

 

 

 

 

 

                    " เพราะครอบครัวของเธอ มันทำให้ครอบครัวของชั้ลพังพินาศไง พ่อชั้ลต้องมาตาย แม่ชั้ลต้องพิการ  ก็เพราะครอบครัวของเธอ !! " โทโมะลุกขึ้นยืนตะคอกใส่หน้าแก้ว 

 

 

 

 

                    "  ไม่จริง ! ครอบครัวของชั้ลไม่เคยทำร้ายใคร " แก้วเองก็ไม่ยอม เธอลุกขึ้นแล้วตะคอกใส่หน้าโทโมะ

 

 

 

 

                    " ผ่านไปไม่กี่ปี  เธอจำไม่ได้แล้วหรอ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้างง " ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้แก้ว  แก้วกลัว เธอเดินถอยหลังหนีโทโมะ 

 

 

 

 

 

                    " ครอบครัวของชั้ลไม่เคยทำร้ายใคร  ชั้ลยังยืนยันคำเิดม " แก้วตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แม้เธอจะกลัวเขาก็ตาม 

 

 

 

 

                    " หน้าด้าน !!  ทำร้ายคนอื่นขาดนี้แล้ว ยังจะมาปฏิเสธอีกหรอ " โทโมะกระชากแขนเรียว ก่อนจะบีบแขนของเธอเริ่มระบยาความโกรธแค้น 

 

 

 

 

 

                    " ถ้าคิดว่าพวกชั้ลเป็นคนทำ ก็ไปหาหลักฐานมาสิ  ได้หลักฐานมาเมื่อไหร่ ก็เอาไปฟ้องศาลได้เลย ! " แม้ตัวจะเจ็บ แต่ใจก็สู้ไม่ถอย 

 

 

 

 

 

                    " หึ ! เธอไม่ต้องกลัวหรอกแก้ว  ชั้ลไม่ปล่อยให้พวกเธอมีความสุขหรอก ทั้งไอป๊อป ทั้งไอเขื่อน ทั้งเธอ " โทโมะจ้องตาแก้ว ด้วยสายตาที่โกรธแค้น แก้วจ้องกลับ

 

 

 

 

                    " หาตัวพี่เขื่อนให้ได้ก่อนเถอะโทโมะ แล้วค่อยมาคุย  " แก้วแสยะยิ้มใส่ 

 

 

 

 

 

                    " ไม่นานเกินรอหรอกแก้ว เธอจะได้เห็นศพพี่ชายของเธอแน่นอน " โทโมะพูดใส่หน้าแก้ว  

 

 

 

 

 

                    " อย่านะ " แก้วเริ่มเป็นห่วงเขื่อน 

 

 

 

 

                    " กลัวหรอ " โทโมะชอบใจ เมื่อเห็นดวงตาหวานสั่นระริกด้วยความกลัว

 

 

 

 

 

                    " ทำไมถึงได้สารเลวขนาดนี้ " แก้วสุดทนสะบัดแขนออกจากมือหนา ก่อนจะฟาดหน้าเขาไปฉาดใหญ่

 

 

 

 

 

                    เพลี๊ยะ ! หน้าหล่อสะบัดหน้าไปตามแรงตบของแก้ว มือหนาลูบหน้าของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

                    " ชอบความรุนแรงหรอ  ห๊ะ !! "  โทโมะสุดทน จับใบหน้าหวานเข้ามาใกล้ ก่อนจะขยี้ปากเธออย่างรุนแรงและป่าเถื่อน   แก้วทั้งตี ทั้งทุบโทโมะ 

 

 

 

 

 

                    " ไอเลว ฮืออ ฮืออ ฮือออ " ทำไมหัวใจมันได้เจ็บปวดขนาดนี้  ทำไมถึงได้ทำร้ายกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า  

 

 

 

 

                     ' ชั้ลรักคนแบบนี้ไปได้ยังไง ! ' แก้วได้แต่เก็คำถามนี้ไว้ในใจ น้ำตาเธอไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง  โทโมะขบฟันแน่น พยามระงับอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ 

 

 

 

 

                    แก้วไม่อยากจะเห็นหน้าโทโมะอีกต่อไป เธอหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องไป  โทโมะหันหลังมองแก้วที่เดินออกจากห้องไป 

 

 

 

 

                    ตอนที่แก้วเดินออกไป เป็นช่วงเวลาเดียวกันกับที่เคกำลังจะเดินเข้ามาในห้ง  เคมองแก้วที่เดินร้องไห้ออกไป ก่อนจะหันมามองโทโมะ ที่ยืนอยู่ในห้อง  เขาตัดสินใจเดินเข้ามาในห้อง 

 

 

 

 

 

                    " มึงทำอะไรแก้ว " เคชี้หน้าโทโมะ

 

 

 

 

                    " ก็ทำเหมือนที่เคยทำอะแหละ " โทโมะกวนโทสะ 

 

 

 

 

                    " อย่ามายุ่งกับแก้วอีก ถ้ามึงไม่อยากตาย " เคพูด 

 

 

 

 

 

                    " อย่ามายุ่งกับเรื่องของกูอีก ถ้าไม่อยากให้แก้วรู้เรื่องของมึง " โทโมะพูดอย่างเยือกเย็น  เคนิ่งไป 

 

 

 

 

 

                    " แก้วก็รู้เรื่องของกูหมดทุกเรื่อง " เคแกล้งลองเชิงโทโมะ 

 

 

 

 

                    "รวมถึงเรื่องที่นายอธิคมฆ่าพ่อกับแม่ของแก้วด้วยหรือเปล่าหละ " โทโมะยิ้มมุมปาก

 

 

 

 

 

                    " ไอโทโมะ ! " เคเข่าอ่อน ไม่คิดว่าโทโมะจะรู้เรื่องนี้

 

 

 

 

 

                    " นี่ถ้าแก้วรู้วาคนที่เค้าไว้ใจ ทำร้ายเธอได้ขนาดนี้ แก้วจะรู้สึกยังไงน๊าา " โทโมะพูดอย่างเหนือชั้น 

 

 

 

 

 

                    " แล้วถ้าแก้วรู้ว่ามึงเป็นพี่ของเฟย์กับฟาง มึงจะทำยังไงนะ " เคยิ้มมุมปาก โทโมะนิ่งไป 

 

 

 

 

 

                    " อย่างแก้ว จะทำอะไรกูได้ " โทโมะพูด 

 

 

 

 

 

                    " แก้วทำอะไรมึงไม่ได้หรอก  แต่ถ้าไอป๊อปรู้เรื่องนี้ น้องสาวคนสวยของมึง ที่มึงแอบส่งให้ไปสืบข้อมูลของไอป๊อป ไม่น่าจะรอดนะ " เคพูด แล้วมันก็อาจจะเป็นจริงอย่างที่เคพูด 

 

 

 

 

 

                    " ... " โทโมะนิ่งไป

 

 

 

 

                    " ส่วนเฟย์น้องสาวคนเล็กของมึง  กูจะทำให้เจ็บกว่าจะมึงทำกับแก้ว !" เคตะคอกใส่โทโมะ เขาจ้องตาโทโมะราวกับอย่างจะฆ่าให้อกฝ่ายตายตรงอยู่ตรงหน้า  พูดจบเคก็เดินออกไป    

 

 

 

 

 

                    โทโมะเริ่มใจคอไม่ดี เริ่มเป็นห่วงน้องตัวเองขึ้นมา 

 

 

 

 

 

                    ครื่นนนครื่นนน  โทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงของโทโมะสั่น ชายหนุ่มรีบกดรับสายทันที

 

 

 

 

 

                    " ว่ายังไง "  โทโมะเสียงเข้ม 

 

 

 

 

                    ( ความลับที่นายให้ไปสืบ ตอนนี้ผมได้ข้อมูลมาหมดแล้วครับ ) สมุนพูด 

 

 

 

 

 

                    " ดี !" 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา