รักใสๆของนายหมูอ้วน

9.3

เขียนโดย ตังค์

วันที่ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 16.47 น.

  24 ตอน
  3 วิจารณ์
  26.18K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 มกราคม พ.ศ. 2558 23.10 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

18)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

5 ปีที่แล้ว

" เอาเลย ตบมันเลย ยัยฝ้ายลูกไม่มีพ่อ แม่มันก็ขายตัว" เพี๊ยะ เพี๊ยะ เสียงตบดังขึ้น " ทำไมต้องมา ตีฉันด้วยฉันไปทำอะไรให้พวกเธอ " ก็ เพราะแกแหละ ยัยฝ้ายทำให้ คนที่ฉันแอบรัก ไม่สนใจฉันพอฉันสารถาพรักเขาก็บอกว่าชอบแก"

" เอาอีกแล้ว เหรอเนี๊ยะ ยัยฝ้ายถูกเด็กห้องอื่นมาตบอีกแล้ว ก็อยากน่ารัก เกินไปนี่น่า เฮ่อ ช่วยไม่ได้ไปตามอาจารย์ มาช่วยแล้วกัน" อาจารย์ ครับอาจารย์ ยัยฝ้ายถูก เพื่อนรุมตบอีกแล้วครับ" อยู่ใหน รึเด็กชายเอก

ทางนี้ครับ หลังห้องน้ำหญิง" พาอาจารย์ไปเร็ว"

" หยุด น่ะพวกเธอ " " เฮ้ย พวกเราอาจารย์ มาหนีเร็วเด็กกลุ่มที่รุม ทำร้ายฝ้ายพากันหนีไปคนละทิศละทาง"

1 เดือนผ่านไป

" นี่เอก นายต้องทำโครงงานการปลูกผัก กับเราแต่นายไม่เห็นคุยกับ เราเลย " ซิ ยัยฝ้ายถ้าฉันไม่จับสลากได้คู่กับเธอ ฉันคงไม่อยากไก้ล เธอหรอก เอกบ่นในใจ"

" เดี๋ยว เย็นนี้เราต้องไปรดน้ำแปลงผักกัน นายไปกับเราน่ะ " รู้แล้วน่า อย่าพูดมาก เอกรีบตัดบท"แต่ฝ้ายก็ยิ้มให้เขา

ตอนเย็น

" นี่เอก เราเห็นนายชอบนั่งริมหน้าต่างหลังห้องประจำนายก็ไม่เห็น เล่นกับคนอื่น นายก็คงไม่มีเพื่อนชิน่ะ"

"อย่างเธอ กล้าว่าคนอื่นไม่มีเพื่อนด้วยเหรอ เอกคิดในใจ"

" งั้น เรามาเป็นเพื่อน กันน่ะ " ไม่เอาโว้ยใครจะอยากเป็นเพื่อนกับคนที่มีแม่ ขายตัวอย่างเธอ" คำพูด ของเอกแทงเข้าไปในจิต ใจของฝ้ายมันเจ็บจนเกินบรรยาย"

" ฮือ ฮื้อ  โฮ่ ๆ ฝ้ายนั่งลงร้องไห้ เสียงดังไปทั่วแปลงผัก จนนักเรียน คนอื่นมองมาที่ทั้งคู่ " เอกเริ่มลนลาน ทำอะไรไม่ถูก

" ปกติยัยนี่ ถูกล้อเรื่องแม่ขายตัว มันไม่ยักกะร้องชักแอะ

แต่พอเราด่าเข้ารัองใหญ่เลย เอาไงดี เอาไงดี งั้นแกล้งบอกว่าจะเป็นเพื่อนกับยัย นี่ไปคงหยุดร้อง คิดได้เช่นนั้น

เขาจึงพูดขึ้นทันที" อย่าร้องนะ ตกลงเรามาเป็นเพื่อนกันน่ะ" เหมือนจิตใจเธอถูกดึงขึ้นจากก้นเหว" ฝ้ายหยุดร้องไห้แล้ว ยิ้มให้เอกทั้งที่น้ำตายังนองหน้า"

หลังจากนั้น1อาทิตย์

" วี้ด วิ้ว มาแล้วคู่รักในโรงเรียนเรา " เอกกับฝ้ายเดินมาพร้อมกันซึ่งเอกไม่ได้ ชอบเลยที่มีคนมาแซวเขา เวลาเอกเดินไปใหนฝ้ายก็จะคอยตามไป ทุกที่" ยัยฝ้าย เธอเลิกตามฉันได้ไหม ? " ทำไมล่ะเอก ไม่อยากเป็นเพื่อนกับเรา

แล้วเหรอ ฝ้ายพูดพร้อมด้วยน้ำตาครอเบ้า"เอกเมื่อเห็นท่าไม่ดีเลยต้องรีบแก้ตัว" ล้อเล่นน่าฝ้าย55555"

1 เดือนผ่านไป

" เฮ้ย ไอ้เอกแกเป็นตุด ใช่ไหมว่ะ เสียงพูดดูถูกจาก บอม

ไอ้หมู อ้วนจอมเกเร ประจำโรงเรียน ด้วยท่าทางที่อ้วนและ มีไฝ เม็ดใหญ่ที่ใต้ตา ในโรงเรียนจึงเรียกมันอ้วนเจ้าน้ำตา ไม่ใช่มันที่เจ้าน้ำตาแต่คนที่ถูกมันแกล้งจะกลายเป็นคนเจ้าน้ำตา"

" ไม่ใช่ นะฉันไม่ได้เป็น ตุ๊ด เอกรีบปฎิเสธด้วยเสียงสั่น"

" เอางี้ ถ้าแกไม่ได้เป็นตุ๊ด แกหลอกยัยฝ้ายไปที่ห้องเก็บของหลังโรงเรียน เย็นนี้" 

" บอมนาย จะทำอะไรเธอเอกรีบถามกลับทันที"

"ทำอะไร มันก็เรื่องของฉันหรือ ว่าแกจะไม่ทำ บอมดึงคอเสื้อเอกเข้ามา ทำให้เอกกลัวสุดขีด จนคุมตัวเองไม่ได้ตัวสั่นสะท้าน"

วันต่อมา

" ฝ้าย ๆ เรามีอะไรจะบอกเธอตอนเย็นเธอ ไปรอเราที่ห้องเก็บของเก่า หลังโรงเรียนน่ะ" ทำไมล่ะเอกบอกเราตรงนี้ก็ได้" คือไม่ได้หรอกเราจะบอกเธอที่นั่นเท่านั้น" ฝ้ายอมยิ้ม

หน้าแดงแล้วพยักหน้าให้เอก"

ตอนเย็น

"เสียงประตู ห้องเก็บของเก่าเปิดออก ฝ้ายที่หันหลังอยู่รีบ

หันกลับ มามองที่ประตูทันทีภาพที่เห็น ทำให้หัวใจของสาวน้อยแหลก สลายเพราะคนที่เข้ามาเป็น บอมและเด็กผู้ชายอีกหลายคน" 

ด้านของเอก" ทำอย่างนี้มันดีแล้วเหรอ?พวกนั้นมันจะทำอะไรฝ้าย รึเปล่าน่ะ แต่ถึงทำอะไรก็ไม่เกี่ยวกับเราซักกะหน่อย ช่าง .... ภาพ รอยยิ้ม ความสนุกสนานที่เคยเล่นด้วยกันสองคนเริ่ม วนเวียนในสมองของเขา......

" พวกเราจับยัยนี่ไว้ เสียงบอมหัวโจ๊กสั่งทุกคนให้กรูเข้าไปจับตัวเธอ " ฝ้ายพยามหนีแต่พวกมันมีมากกว่าเธอจึง

ถูกจับกดกับพื้นในท่านอนหงายในที่สุด" อย่าทำอะไรฉันเลยฮื่อ ๆเสียงสะอื้นปานขาดใจของฝ้าย ทำเอาพวกมันถึงกับชงัก"

" พวกแกไม่อยาก ลองดูรึไงฝ้ายมันสวยนะโว้ยเสียงบอม

พูดขึ้น กระตุ้นความลามกของพรรคพวก " ไม่น่ะ ฝ้ายตะโกนสุดเสียง " 

ผั๊ว ! เสียงท่อนไม้กระทบเข้าหัวของบอม มันค่อยๆกุมมือที่หัวที่เลือดไหลนองหัน มาหาคนที่ฟาดมัน ภาพที่มันเห็นคือเด็กผู้ชาย ที่ไม่ไส่เสื้อ แต่เอาเสื้อมามัดหัวปกปิดใบหน้าคล้ายนินจา"

"บอม สลบลงไปกองกับพื้น บรรดา พรรคพวกของบอมวิ่งกรูกันเข้ามาทำร้าย คนที่ตีหัวบอม"

" ตุบ ตับ ตุบ ตั๊บ " ระหว่างที่พวกมันสนใจแต่เด็กที่ตีหัวบอม ฝ้ายอาศัยจังหวะนั้นรีบหนีออกมาได้ เธอวิ่งแบบไม่คิดชีวิตทั้งน้ำตา เพราะการไว้ใจผู้ชายคนเดียว....

"ด้าน ของเด็กที่เข้ามาช่วยฝ้าย สู้กับกลุ่มลูกน้องของ

บอมจนสะบักสะ บอมไปทั้งตัวเมื่อรู้ว่าฝ้ายหนีไปได้เขาจึงรีบหนีออกมาเช่นกัน....

" แฮก แฮก เจ็บโว้ย เด็กหนุ่มค่อยๆแก้เสื้อที่มัดหัวออกเผยให้เห็นใบหน้า ที่แท้จริง เอก นั่นเองเขากลับมาเพื่อช่วยฝ้าย ซึ่งตอนนี้เขารู้ใจตัวเองแล้ว ว่าเขารักเธอเข้าแล้ว.....

เช้าวันต่อมาฝ้ายไม่มาโรงเรียน ตอนเย็นเอกจึงไปหาฝ้ายที่บ้าน " ป้าทอง ฝ้ายไปใหนครับ " ฝ้าย มันย้ายไปอยู่กับพ่อที่ต่างจังหวัดแล้ว แม่มันก็หนีไปกับผู้ชาย เนี่ยะยืมตังค์

ป้าไปตั้ง5พัน.....เสียงของคนอื่นไม่ได้ผ่านเข้ามาหูของเอกอีกเลยหลังจากรู้ว่าฝ้ายไม่อยู่แล้ว รอยยิ้มที่เคยเห็น

แววตาที่ใสซื่อ คำพูดอยอกล้อต่างๆ เขาเป็นคนทำลายมันเพียงเพราะความขี้ขลาดของตัวเขาเอง......

2 ปีหลังจากนั้น

" คนนั้นไงที่สอบได้ทุนเรียนฟรี สวยก็สวยแถมยังเรียนเก่งอีก " เสียงชื่นชม จากนักเรียนที่อยู่ ด้านล่างเวทีชื่น ชมนักเรียนดีเด่นที่สอบเข้าได้ที่หนึ่งในปีนี้"

" เสียงเครื่องขยายเสียง ค่อยๆเร่งความดังขึ้น พร้อมกับสาวสวย ผมยาวก้าวเท้าเดิน เข้าไปที่ไมค์อย่างมาดมั่น

" สวัส ดีคุณครู และเพื่อน นักเรียนทุกท่าน ดิฉัน ชื่อเล่น

ว่า ฝ้าย "

    เสียง กังวานใส ของฝ้ายทำให้ เอกที่กำลังก้มหน้าเล่นแต่มือถือ เงยหน้าขึ้น ทันทีที่ได้เห็นหน้าของเธอใจของเขาคิดแต่เพียงว่า คงเป็นโชคชะตาที่ฟ้าส่งเธอมาให้เขาได้บอกรักเธอ........

 

ตอนนี้ค่อนข้าง จะมีฉากความรุนแรงทางด้านเพศ แต่ผู้แต่งแค่ อยากให้มันสมจริงครับ สรุป ตอนนี้ก็18+ แล้วกัน5555555 อีกอย่างผมลงเพลงอะไรไม่เป็นก็เลยไม่มีเพลงครับ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา