Can't resist this love รักครั้งนี้ห้ามไม่ได้นะ

9.8

เขียนโดย pan_panther

วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 16.08 น.

  28 chapter
  98 วิจารณ์
  37.19K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2557 17.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

25)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ความจิ้นส่วนบุคคล TK PF KF only นะคับ ไม่ชอบอย่าว่ากัน พยายามจะอัพให้บ่อยที่สุด
 
 
 
 
 
 
 
Chapter 25:
 
 
 
 
 
 
 
    เห็นท่าทีแบบนั้นทำเอาแก้วใจวูบไปเลยทีเดียว แฟนใครนะ! เนี้ยขี้งอนได้โล่
คนที่ต้องงอนนะมันคือแก้วนะ เห็นท่าทีอย่างนั้นแก้วเลยรีบเขยิบไปหาอีกฝ่ายที่
ไปนั่งเบาะหลังของรถตู้อันกว้างคันนี้ ก่อนจะนั่งเบียดอีกฝ่ายแล้วเอานิ้วก้อย
สะกิดหลังมือหนาทันที
 
 
 
‘พี่โมะ อย่าโกรธเค้าสิ เค้าหายงอนแล้วนะดีกันๆ’ ร่างบางใช้นิ้วก้อยตัวเองสะกิด
มือนั้น ทันทีเห็นร่างสูงที่นั่งเก๊กอยู่กลั้นขำ แต่ยังมีกะใจแกล้งหันหน้าหนีไปทาง
อื่น เหอะๆ ขี้เก๊ก!!!!!
 
 
 
 
    ร่างบางที่พยายามจะง้อก็ตัดสินใจเขยิบตัวไปใกล้ร่างสูง แกล้งทับบ้าง แกล้ง
หยิกแก้ม หอมแก้มต่างๆนาๆ แต่ร่างสูงด้านข้างก็ไม่มีอาการที่จะหายงอนสักที
แถมยังจะคงพากเพียรหันหลบสายตาหวานนั้นไปอีกทางอยู่ดี อ๊ากกก คิดว่าพี่
น่ารักตายเหอะ ไปเอานิสัยขี้งอนนี่มาจากไหนห่ะ!!!
 
 
 
 
‘ดีกันน๊า…สุดหล่อ แล้วเดียวจะพาไปเที่ยวน๊าๆ น๊าค่ะ’ ร่างบางที่ยังไม่ล้มเลิก
ความพยายามก่อนจะตะล่อมร่างสูงด้วยนี้ทีนั้นที แต่ร่างสูงยังคงยึกยักลีลาจัด
พร้อมกับถอดหายใจแล้วปั้นหน้าบึ้งๆ ออกมา ทำเอาร่างบางเริ่มเซ็ง เป็นอันว่า
หมดช่วงโปรโมชั่นแล้วนะ!
 
 
 
 
‘เออก็ได้! ไม่ต้องมาคุยกันเลย’ เหอะ! ง้อเท่านี้ก็ถือว่าเยอะแล้วนะมากกว่าเคย
ทำที่ไหน ร่างบางกระแทกเสียงใส่ก่อนจะเขยิบออกมานิดนึ่ง แต่ร่างสูงกลับมารั้ง
มือไว้ทันพอดี ทำเอาตอนนี้ร่างบางอยู่ในอ้อมแขนอันอบอุ่นของร่างสูงตรงหน้า
เรียบร้อย
 
 
 
 
‘เฮ้ย! ได้ไงอ่ะ ง้ออีกหน่อยไม่ได้เหรอไงครับ… น่ารักดีอ่ะ’ พอได้ฟังเหตุผลที่ร่าง
สูงตรงหน้าพูดทำเอาร่างบางบีบจมูกโด่งนั้นทันที ดูเหตุผลสิ จับตีให้ตายเลย
ไหมห่ะโทโมะ
 
 
 
 
‘ไม่ต้องเลยพี่โมะ แกล้งแก้วอีกแล้วนะ’ ร่างบางพองลมเข้าไปในปากก่อนจะทำ
หน้างอนๆ พร้อมกับท่าที่น่ารักๆ ร่างสูงหันมาคลี่ยิ้มให้ร่างบางตรงหน้าก่อนจะ
มากระซิบข้างหู
 
 
 
‘เขยิบมาใกล้ๆ อย่างเมื่อกี้อีกสิครับ พี่ชอบ’ ร่างสูงพุดด้วยอาการชอบใจ ก่อน
จะตีหน้าบื้อพร้อมบ่นอุบอิบด่าร่างสูงจนทำให้โทโมะหัวเราะออกมา
 
 
 
‘เมื่อกี้แก้วทำไร จำไม่เห็นได้ ฝากไว้ก่อนนะ’
 
 
 
.
.
.
.
 
 
   พอรถตู้คันโตจอดมาถึงหน้าบ้านแก้ว แก้วกับโทโมะก็รีบกระโดดออกทันที
เพราะเขื่อนนะสิ รีบจะพาป๊อปปี้กับฟางไปส่งที่บ้านก่อนจะพาเฟย์ไป
เซอร์ไพรส(?) แต่กลับมาส่งแก้วก็ดึกพอควร ทำเอาให้ร่างสูงขออ้อนนอนที่นี่
ร่างบางจะเซย์โนว์อยู่หรอกแต่……………
 
 
 
 
‘นอนนี่แหละโทโมะลูก มันดึกแล้วแก้วจะใจร้ายให้พี่เค้าขับรถกลับบ้านป่านนี่เลย
เหรอลูก’ พอม๊าพูดจบทำเอาร่างสูงน่าบานทันทีพร้อมยิ้มแล้วเข้าไปกอดขอบคุณ
ว่าที่แม่ยาย(?) อีกตั้งหากเห้อ! แก้วคงตกกระป๋องอีกตามเคยสินะ
 
 
 
    จวบจบวันก็ทำเอาร่างบางกับร่างสูงเหนื่อยเอาการเพราะ ไหนจะเล่นน้ำ จะ
ทะเลาะกันอีก และไหนกว่าจะเดินทางกลับมาที่บ้านอีก พอเข้าห้องร่างบางได้
สาวสวยของเราเลยหงายตัวนอนสลบอยู่บนเตียงอย่างกะคนหมดแรง
 
 
 
 
‘เหนื่อยเหรอคับผม’ เสียงร่างสูงถามก่อนจะปิดไฟและเดินมานอนลงบนเตียง
พร้อมกับแฟนสาวข้างๆ
 
 
 
‘ค่ะ นิดหน่อยอ่ะ’ ร่างบางพูดพร้อมพลิกตัวหันมาหาร่างสูงด้านข้าง
 
 
‘พี่ขอโทษนะวันนี้ที่พี่ตวาดใส่เราอ่ะ พี่สัญญานะจะไม่ทำอีก’ ร่างสูงพูดพร้อมกับ
อาการที่รู้สึกผิดจริงๆ แว่วเสียงโทโมะถอนหายใจทำให้แก้วรู้ถึงคำเหล่านั้นแต่
ก็ได้แต่เงียบ
 
 
 
     สองร่างบนเตียงนิ่งเงียบ ก่อนโทโมะจะตัดสินใจรวบร่างบางเข้าไปกอด..
ร่างบางตอบรับอ้อมแขนนั้นด้วยอ้อมแขนของตัวเองกลับ เพราะนี่คือสิ่งเดียวที่
ยังเหลือ เอาไว้ย้ำว่าไม่ว่ายังไงจะมีเราสองคนอยู่ข้างๆกัน แม้ว่าวันนี้จะทำให้
แก้วกลัวถึงอาการโมโหหึงของร่างสูง แต่ทุกครั้งที่ได้กอดแบบนี้มันทำให้เธอรู้สึก
อบอุ่นใจ
 
 
 
‘….’ แต่ถึงแม้ร่างบางจะไม่ได้ขานรับ โทโมะก็คงรู้ดีว่าเธออ่ะฟังอยู่ เสียงทุ้มนั้น
จึงพูดต่อ
 
 
 
‘พี่ขอโทษ พี่อยากจะพยายามห้ามตัวเองให้ไม่โกรธแต่พี่ก็ทำไม่ได้เมื่อเห็นเราไม่
อยู่ใกล้แบบนั้นกับผู้ชายคนอื่น’  โทโมะพูดพร้อมกับกอดร่างบางพร้อมกับพลาง
จูบลงบนขมับ
 
 
 
‘แก้วครับ พี่…..’ เสียงนั้นหายไปพร้อมกับอ้อมแขนที่สั่นเทา จนแก้วต้องถอนตัว
เองออก ยิ่งเธอเงียบแบบนี้มันทำให้เค้ากลัวว่าเธออาจจะไม่อยากจะยอมรับเค้า
เพราะมันอาจจะทำให้แก้วไม่ยากแต่งงานกับเค้าเลยก็ได้ เพราะแก้วอาจจะชอบ
ผู้ชายที่อ่อนหวานหรือใจเย็นกว่าเค้า
 
 
     ร่างบางที่ลุกขึ้นนั่งก่อนจะมองหน้าร่างสูงนิ่ง ราวกับต้องการให้ดวงตาคู่นี้
เป็นคำตอบตัวแทนบอกทุกอย่าง…
 
 
‘แก้วก็รักพี่ในแบบที่พี่เป็นนี่แหละ ไม่ต้องขอโทษหรอกนะ’
 
 
 
เป็นร่างบางเองที่พูดคำนั้นออกไป ก่อนจะมอบริมฝีปากให้ร่างสูงตรงหน้าอย่าง
แผวเบา…
 
 
 
สำหรับแก้ว..ระหว่างเราไม่ต้องมีจำเป็นห้ามตัวเอง จำกัดตัวเอง เปลี่ยนตัวเอง
 
จากความใดเลยก็ได้
แค่อยากให้มีเราข้างๆกันนานๆ ก็พอ
เธอต้องการแค่นี้เอง
 
 
 
_________________________________________________สุขสันต์ปีใหม่อีกครั้งนะค่ะ เมื่อวานอัพอีกเรื่องเม้นต์ให้หน่อยนะ ส่วนวันนี้อัพทั้งสองเรื่องเลยนะ อย่าลืมติดตามกันเยอะๆนะคะ พร้อมกับมีเรื่องใหม่มาฝากอีก ติดตามด้วยละ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา