Can't resist this love รักครั้งนี้ห้ามไม่ได้นะ

ความจิ้นส่วนบุคคล TK PF KF only นะคับ ไม่ชอบอย่าว่ากัน พยายามจะอัพให้บ่อยที่สุด

 

 

 

 

 

 

 

Chapter 25:

 

 

 

 

 

 

 

    เห็นท่าทีแบบนั้นทำเอาแก้วใจวูบไปเลยทีเดียว แฟนใครนะ! เนี้ยขี้งอนได้โล่

คนที่ต้องงอนนะมันคือแก้วนะ เห็นท่าทีอย่างนั้นแก้วเลยรีบเขยิบไปหาอีกฝ่ายที่

ไปนั่งเบาะหลังของรถตู้อันกว้างคันนี้ ก่อนจะนั่งเบียดอีกฝ่ายแล้วเอานิ้วก้อย

สะกิดหลังมือหนาทันที

 

 

 

‘พี่โมะ อย่าโกรธเค้าสิ เค้าหายงอนแล้วนะดีกันๆ’ ร่างบางใช้นิ้วก้อยตัวเองสะกิด

มือนั้น ทันทีเห็นร่างสูงที่นั่งเก๊กอยู่กลั้นขำ แต่ยังมีกะใจแกล้งหันหน้าหนีไปทาง

อื่น เหอะๆ ขี้เก๊ก!!!!!

 

 

 

 

    ร่างบางที่พยายามจะง้อก็ตัดสินใจเขยิบตัวไปใกล้ร่างสูง แกล้งทับบ้าง แกล้ง

หยิกแก้ม หอมแก้มต่างๆนาๆ แต่ร่างสูงด้านข้างก็ไม่มีอาการที่จะหายงอนสักที

แถมยังจะคงพากเพียรหันหลบสายตาหวานนั้นไปอีกทางอยู่ดี อ๊ากกก คิดว่าพี่

น่ารักตายเหอะ ไปเอานิสัยขี้งอนนี่มาจากไหนห่ะ!!!

 

 

 

 

‘ดีกันน๊า…สุดหล่อ แล้วเดียวจะพาไปเที่ยวน๊าๆ น๊าค่ะ’ ร่างบางที่ยังไม่ล้มเลิก

ความพยายามก่อนจะตะล่อมร่างสูงด้วยนี้ทีนั้นที แต่ร่างสูงยังคงยึกยักลีลาจัด

พร้อมกับถอดหายใจแล้วปั้นหน้าบึ้งๆ ออกมา ทำเอาร่างบางเริ่มเซ็ง เป็นอันว่า

หมดช่วงโปรโมชั่นแล้วนะ!

 

 

 

 

‘เออก็ได้! ไม่ต้องมาคุยกันเลย’ เหอะ! ง้อเท่านี้ก็ถือว่าเยอะแล้วนะมากกว่าเคย

ทำที่ไหน ร่างบางกระแทกเสียงใส่ก่อนจะเขยิบออกมานิดนึ่ง แต่ร่างสูงกลับมารั้ง

มือไว้ทันพอดี ทำเอาตอนนี้ร่างบางอยู่ในอ้อมแขนอันอบอุ่นของร่างสูงตรงหน้า

เรียบร้อย

 

 

 

 

‘เฮ้ย! ได้ไงอ่ะ ง้ออีกหน่อยไม่ได้เหรอไงครับ… น่ารักดีอ่ะ’ พอได้ฟังเหตุผลที่ร่าง

สูงตรงหน้าพูดทำเอาร่างบางบีบจมูกโด่งนั้นทันที ดูเหตุผลสิ จับตีให้ตายเลย

ไหมห่ะโทโมะ

 

 

 

 

‘ไม่ต้องเลยพี่โมะ แกล้งแก้วอีกแล้วนะ’ ร่างบางพองลมเข้าไปในปากก่อนจะทำ

หน้างอนๆ พร้อมกับท่าที่น่ารักๆ ร่างสูงหันมาคลี่ยิ้มให้ร่างบางตรงหน้าก่อนจะ

มากระซิบข้างหู

 

 

 

‘เขยิบมาใกล้ๆ อย่างเมื่อกี้อีกสิครับ พี่ชอบ’ ร่างสูงพุดด้วยอาการชอบใจ ก่อน

จะตีหน้าบื้อพร้อมบ่นอุบอิบด่าร่างสูงจนทำให้โทโมะหัวเราะออกมา

 

 

 

‘เมื่อกี้แก้วทำไร จำไม่เห็นได้ ฝากไว้ก่อนนะ’

 

 

 

.

.

.

.

 

 

   พอรถตู้คันโตจอดมาถึงหน้าบ้านแก้ว แก้วกับโทโมะก็รีบกระโดดออกทันที

เพราะเขื่อนนะสิ รีบจะพาป๊อปปี้กับฟางไปส่งที่บ้านก่อนจะพาเฟย์ไป

เซอร์ไพรส(?) แต่กลับมาส่งแก้วก็ดึกพอควร ทำเอาให้ร่างสูงขออ้อนนอนที่นี่

ร่างบางจะเซย์โนว์อยู่หรอกแต่……………

 

 

 

 

‘นอนนี่แหละโทโมะลูก มันดึกแล้วแก้วจะใจร้ายให้พี่เค้าขับรถกลับบ้านป่านนี่เลย

เหรอลูก’ พอม๊าพูดจบทำเอาร่างสูงน่าบานทันทีพร้อมยิ้มแล้วเข้าไปกอดขอบคุณ

ว่าที่แม่ยาย(?) อีกตั้งหากเห้อ! แก้วคงตกกระป๋องอีกตามเคยสินะ

 

 

 

    จวบจบวันก็ทำเอาร่างบางกับร่างสูงเหนื่อยเอาการเพราะ ไหนจะเล่นน้ำ จะ

ทะเลาะกันอีก และไหนกว่าจะเดินทางกลับมาที่บ้านอีก พอเข้าห้องร่างบางได้

สาวสวยของเราเลยหงายตัวนอนสลบอยู่บนเตียงอย่างกะคนหมดแรง

 

 

 

 

‘เหนื่อยเหรอคับผม’ เสียงร่างสูงถามก่อนจะปิดไฟและเดินมานอนลงบนเตียง

พร้อมกับแฟนสาวข้างๆ

 

 

 

‘ค่ะ นิดหน่อยอ่ะ’ ร่างบางพูดพร้อมพลิกตัวหันมาหาร่างสูงด้านข้าง

 

 

‘พี่ขอโทษนะวันนี้ที่พี่ตวาดใส่เราอ่ะ พี่สัญญานะจะไม่ทำอีก’ ร่างสูงพูดพร้อมกับ

อาการที่รู้สึกผิดจริงๆ แว่วเสียงโทโมะถอนหายใจทำให้แก้วรู้ถึงคำเหล่านั้นแต่

ก็ได้แต่เงียบ

 

 

 

     สองร่างบนเตียงนิ่งเงียบ ก่อนโทโมะจะตัดสินใจรวบร่างบางเข้าไปกอด..

ร่างบางตอบรับอ้อมแขนนั้นด้วยอ้อมแขนของตัวเองกลับ เพราะนี่คือสิ่งเดียวที่

ยังเหลือ เอาไว้ย้ำว่าไม่ว่ายังไงจะมีเราสองคนอยู่ข้างๆกัน แม้ว่าวันนี้จะทำให้

แก้วกลัวถึงอาการโมโหหึงของร่างสูง แต่ทุกครั้งที่ได้กอดแบบนี้มันทำให้เธอรู้สึก

อบอุ่นใจ

 

 

 

‘….’ แต่ถึงแม้ร่างบางจะไม่ได้ขานรับ โทโมะก็คงรู้ดีว่าเธออ่ะฟังอยู่ เสียงทุ้มนั้น

จึงพูดต่อ

 

 

 

‘พี่ขอโทษ พี่อยากจะพยายามห้ามตัวเองให้ไม่โกรธแต่พี่ก็ทำไม่ได้เมื่อเห็นเราไม่

อยู่ใกล้แบบนั้นกับผู้ชายคนอื่น’  โทโมะพูดพร้อมกับกอดร่างบางพร้อมกับพลาง

จูบลงบนขมับ

 

 

 

‘แก้วครับ พี่…..’ เสียงนั้นหายไปพร้อมกับอ้อมแขนที่สั่นเทา จนแก้วต้องถอนตัว

เองออก ยิ่งเธอเงียบแบบนี้มันทำให้เค้ากลัวว่าเธออาจจะไม่อยากจะยอมรับเค้า

เพราะมันอาจจะทำให้แก้วไม่ยากแต่งงานกับเค้าเลยก็ได้ เพราะแก้วอาจจะชอบ

ผู้ชายที่อ่อนหวานหรือใจเย็นกว่าเค้า

 

 

     ร่างบางที่ลุกขึ้นนั่งก่อนจะมองหน้าร่างสูงนิ่ง ราวกับต้องการให้ดวงตาคู่นี้

เป็นคำตอบตัวแทนบอกทุกอย่าง…

 

 

‘แก้วก็รักพี่ในแบบที่พี่เป็นนี่แหละ ไม่ต้องขอโทษหรอกนะ’

 

 

 

เป็นร่างบางเองที่พูดคำนั้นออกไป ก่อนจะมอบริมฝีปากให้ร่างสูงตรงหน้าอย่าง

แผวเบา…

 

 

 

สำหรับแก้ว..ระหว่างเราไม่ต้องมีจำเป็นห้ามตัวเอง จำกัดตัวเอง เปลี่ยนตัวเอง

 

จากความใดเลยก็ได้

แค่อยากให้มีเราข้างๆกันนานๆ ก็พอ

เธอต้องการแค่นี้เอง

 

 

 

_________________________________________________

สุขสันต์ปีใหม่อีกครั้งนะค่ะ เมื่อวานอัพอีกเรื่องเม้นต์ให้หน่อยนะ ส่วนวันนี้อัพทั้งสองเรื่องเลยนะ อย่าลืมติดตามกันเยอะๆนะคะ พร้อมกับมีเรื่องใหม่มาฝากอีก ติดตามด้วยละ