ความรักนี้ใครกันที่เจ็บ...? you or me

พี่โมะไปอาบน้ำสิคะยืนมองทำไมเนี่ย
 
 
แก้วใส่ชุดนี้แล้วสวยมากเลยนะ
 
 
อืม…แสดงว่าชุดอื่นไม่สวยสินะ             kaew : หึๆ แกล้งซะหน่อย คนบ้าต้องเจอแบบนี้
 
 
เปล่านะพี่ไม่ได้หมายความแบบนั้นความจริงก็สวยทุกชุดนั้นแหละแต่พี่ว่าชุดนี้มันดูพิเศษกว่า 
 
 
ที่งี้แก้ตัวแทบไม่ทันเลยนะ
 
 
แก้วเลือกชุดให้พี่หน่อยสิพี่ไม่รู้จะใส่ชุดไหน 
 
 
จะให้ช่วยเลือกก็บอกตั้งแต่แรกก็จบยืนนิ่งอยู่ได้            kaew : ที่แท้ก็แค่จะให้ช่วยเลือกชุดคนบ้าเอ้ยยย มีปากแต่กว่าจะเอ่ยมามันยากเย็นนักรึไงพ่อคุณ 
 
 
งั้นพี่ไปอายน้ำก่อนนะ
 
 
คร้าาาาา
 
  
อ้าว…มากันแล้วเหรอลูก ป่ะรีบไปกันเถอะเพื่อนแม่รออยู่ในงานตั้งนานแล้วช้ากว่านี้เดี๋ยวจะเสียมารยาทเอา            kaew :ลงมาก็โดนคุณแม่เอ็ดซะล่ะ ที่ช้าไม่ใช่เพราะคนตัวสูงนั้นจะเป็นเพราะใครกันละ กว่าจะลงมาได้
 
 
ค่ะคุณแม่ แก้วนั่งกับคุณแม่ดีกว่าค่ะ            kaew : พูดเสร็จฉันก็ประคองคุณแม่ขึ้นรถตู้ประจำของบ้าน โดยไม่สนใจคนข้างๆ เลยแม้แต่นิด
 
 
แก้ว ไม่สนใจพี่เลยนะ           tomo : สุดท้ายก็กลายเป็นที่ผมเดินขึ้นรถตามแก้วกับคุณแม่ไปอย่างนอยด์ๆ เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยทั้งคุณแม่กับลูกสะใภ้ พอแก้วมาอยู่ที่นี้ผมก็กลายเป็นหมาหัวเน่าไปโดยปริยาย ทุกคนในบ้านหันไปสนใจแก้วกันหมดตั้งแต่เจ้านายยันคนรับใช้ เฮ้อออออ คิดแล้วก็แอบน้อยใจ
 
 
 
……………………………………………………………………………..
 
 
นี่พี่โมะเป็นอะไรค่ะเนี่ยดูทำหน้าซิไม่หล่อเลย            kaew : เป็นอะไรของเขานะตั้งแต่เข้างานมาก็ทำหน้างอคอหักเป็นปลาทูเลย
 
 
เปล่าหรอก ไม่ไปเดินกันคุณแม่แล้วเหรอ
 
 
อืม…แก้วพอจะรู้ล่ะ พี่โมะน้อยใจแก้วใช่ไหมอ่ะ 
 
 
เปล่าซะหน่อย ไปหาคุณแม่เถอะอยากอยู่คนเดียว
 
 
….งั้นก็ตามใจ เชิญอยู่คนเดียวให้หนำใจไปเถอะ คนบ้า!!              kaew : เรื่องอะไรกันล่ะจะง้อ คนเอาแต่ใจแบบนั่นปล่อยไว้แหละดีที่สุด ดูซิจะทนได้นานแค่ไหน
 
 
...................................................................................................................
 
 
     ผมปลีกตัวออกจากงาน มาได้สักพักความจริงผมก็ไม่ได้โกรธอะไรแก้วนักหรอก แค่รู้สึกเบื่อๆผมไม่ได้ชอบงานอะไรพวกนี้มากนักหรอกมีแต่คนใส่หน้ากากเข้าหากันทั้งนั้น บางคนทำตัวเป็นพวกผู้ดีตีนแดงทั้งที่ความจริงก็แทบไม่มีอันจะกินอยู่แล้วก็ยังมาป่าวประกาศว่าตัวเองรวยล้นฟ้า  
 
 
ตุบ!!! โอ๊ย!!!
 
 
คุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ            tomo : แต่ทว่าผมกำลังเดินคิดอะไรไปเรื่อยๆ ก็เผลอไปชนใครเข้าอย่างแรงจนเขาล้ม
 
 
เปล่าค่ะ ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ
 
 
คุณ!!!
 
 
คุณ!!! คุณโทโมะ แฟนแก้วใช่ไหมค่ะ            fang : ฉันถามออกไปด้วยความตกตลึงไม่คิดว่าจะเจอคนรู้จักในงานนี้ แล้วนี่เขามาแสดงว่าแก้วก็มาด้วยสิ ใช่แก้ว แก้ว ฉันอยากเจอแก้ว
 
 
ครับ คุณ…เออ คุณ….            tomo : พยายามรวบรวมความคิดของตัวเองในเวลานี้ เพื่อให้รู้ว่าคนตรงหน้าเป็นใครแล้วเขารู้จักผมได้ไง
 
 
คุณจำไม่ได้เหรอค่ะ ฉันชื่อฟางค่ะ เป็นเพื่อนรักของแก้ว            fang : ฉันเห็นเขาคิดอยู่นานก็เลยบอกให้เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
 
 
อ๋อ เออ…ฟาง น้องฟางเพื่อนแก้วนี้เอง ขอโทษนะครับที่จำไม่ได้
 
 
ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่โทโมะไม่ผิดหรอกที่จำฟางไม่ได้ คงเป็นเพราะเราเจอกันไม่บ่อยมั้งค่ะ
 
 
หน้าจะใช่ครับ            tomo : ก็จริงอย่างที่ฟางพูดผมกับน้องฟางเราเจอกันไม่บ่อยนัก ตอนที่อยู่มหาลัยก็นานๆทีถึงจะเจอกันครั้ง
 
 
แล้วนี้ยัยแก้วมาด้วยรึเปล่าค่ะ
 
 
มาสิครับ อยู่ในงานกับคุณแม่น่ะ            tomo : ผมพูดพร้อมพยุงฟางให้ลุกขึ้น จากที่เธอล้มไปเมื่อกี๊
 
 
อ๋อ…เหรอค่ะ
 
 
น้องฟางไปหาแก้วไหมล่ะเดี๋ยวผมไปส่ง เห็นแก้วบ่นคิดถึงน้องฟางอยู่บ่อยๆเห็นว่าไม่ได้เจอหน้ากันเกือบ 2 ปีแล้วไม่ใช่เหรอ
 
 
ค่ะ 2 ปีแล้วล่ะที่ฟางไม่ได้เจอแก้ว ถ้างั้นรบกวนพี่โทโมะช่วยไปส่งฟางหายัยแก้วหน่อยนะค่ะ
 
 
ได้ครับ
 
 
ขอบคุณค่ะ            fang : ว่าแล้วฉันก็เดินตามพี่โทโมะเข้าไปในงาน วันนี้แล้วสินะที่ฉันจะได้เจอแก้วจากที่ห่างกันไปตั้ง 2 ปี ความรู้สึกข้างในมันดีใจจนยากที่จะอธิบายออกมาเป็นคำพูด
 
 
…………………………………………………………………………………..
 
 
แก้ว
 
 
ไม่งอนแก้วแล้วเหรอ ถึงกลับมาเนี่ย            kaew : สุดท้ายก็ต้องยอมไปฝ่ายมาง้อสินะ
 
 
เดี๋ยวยังพูดไม่จบ ดูสิว่าพี่พาใครมา
 
 
ใครอ่ะ แล้วเกี่ยวไรกับแก้วเนี่ย   kaew : ฉันก็เห็นแวบๆ ที่หลังพี่โมะ แต่ว่าเป็นผู้หญิงมันช่างคุ้นเหลือเกิน
 
 
แก้ว
 
 
ฟาง!!!!!
 
 
แก้ว ฉันคิดถึงแก้วนะ ฮึกๆๆ              fang : ฉันดีใจจนสุดชีวิต ที่ได้เจอแก้ว สิ่งแรกที่ทำคือโผนเข้ากอดแก้วอย่างเต็มแรงคิดถึง พร้อมกับน้ำตาแห่งความดีใจ
 
 
ฟาง ฮึกๆๆ ฟางเป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย             kaew : ฉันพูดทั้งที่ยังได้คลายกอดจากฟาง ทั้งที่ความสุขกับความคิดถึง ความดีใจ มันกำลังปั่นอยู่ในใจจนเปี่ยมล้นไปหมดไม่คิด ไม่ฝันจริงๆว่าวันนี้จะได้เจอกับฟาง เพื่อนรักที่ฉันคอยห่วงหามาตลอด 2 ปี
 
 
ฟางสบายดี แก้วล่ะสบายดีมั้ย
 
 
อืม…แก้วก็สบายดี  
 
 
ไม่เจอกันตั้งนาน แก้วยังต่อมน้ำตาตื้นเหมือนเดิมเลยนะ
 
 
ฟางก็เหมือนกันแหละ แก้วเพิ่งเห็นฟางร้องไห้เป็นครั้งที่สองเองนะเนี่ย  
 
 
อืม…พี่โมะเดี๋ยวแก้วขอไปคุยกับฟางตรงนู้นก่อนนะเดี๋ยวแก้วกลับมา            kaew : ฉันอยากใช้เวลาที่เหลืออยู่ไปนั่งคุยกับฟางก่อนที่คุณแม่จะกลับ
 
 
อืม…ถ้าไปแล้ว…ค่าเสียเวลาอ่ะ             tomo : อีกล่ะกลายเป็นหมาหัวเน่าซ้ำซ้อนอีกแล้วเรา
 
 
อืม….เดี๋ยวจะจุ๊บที่หนึ่ง แต่เป็นที่บ้านนะ  
 
 
หึๆ ก็ได้ครับ              tomo : แก้วมากระซิบข้างหูผมเพื่อให้เรารู้กันแค่สองคน แต่ก็เอาล่ะสิ่งที่ได้กลับมามันก็คุ้มกับค่าเสียเวลานะ
 
 
 
โอเค งั้นไปกันเถอะฟางแก้วมีเรื่องเม้าท์กับฟางอีกตั้งเยอะเลย            kaew : พูดจบฉันก็พาฟางเดินออกไปจากมุมนั้น ไปหาที่ ที่สบายๆสงบๆนอกงานนั่งคุยกันดีกว่า 
 
 
 
 
 

     มาแล้ว มาแล้ววววววววว มาอัพแล้วจร้าาาาาาาาา