ความรักนี้ใครกันที่เจ็บ...? you or me

ฟางคิดดีแล้วเหรอ

 

 

อืม…               kaew : ฉันเห็นสีหน้าของฟางที่ไม่ค่อยจะสดใสเหมือนที่เราเจอกันเมื่อกี๊เลยสักนิด ที่ฉันถามฟางไปแบบนั้นก็เพราะว่าฟางกำลังจะแต่งงานกับแฟนของเธอที่เพิ่งคบหากันได้แค่ไม่ถึงปีฉันคิดว่ามันเร็วเกินไป

 

 

 

แล้วฟางกับเขาเจอกันได้ยังไงเหรอ 

 

 

 

เขาทำงานที่เดียวกับฟางน่ะ เราก็เลยมีโอกาสได้คุยกันทุกวัน เท่าที่ฟางแอบสังเกตนะเขาก็นิสัยดีมีน้ำใจกับเพื่อนร่วมงานทุกคนไม่ใช่ทำดีแค่กับฟางเหรอนะแก้ว

 

 

 

แก้วแค่อยากให้ฟางเช็คให้ดีซะก่อนน่ะ เกิดโผล่มาทีหลังแล้วจะเสียใจเอานะ               kaew : ฉันอยากให้ฟางคิดไต่ตรองดูก่อน เรื่องชีวิตคู่ร่วมถึงการมีครอบครัวมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย

 

 

 

ฟางรู้หรอกว่าแก้วเป็นห่วงฟาง แต่ฟางตัดสินใจไปแล้วล่ะ 

 

 

 

แก้วเคารพการตัดสินใจของฟางน่ะ แก้วไม่อยากทำให้ฟางมีปัญหากับคนรักของฟางหรอก แก้วขอโทษนะ แก้วคงจะคิดมากเกินไปน่ะ   

 

 

 

ไม่เป็นไรหรอกแก้ว… เพราะคิดแบบนี้ใช่ไหมแก้วถึงไม่ยอมแต่งงานกับคุณโทโมะซักทีน่ะ

 

 

 

อืม…แก้วบอกได้เลยนะฟาง ว่าแก้วยังไม่ไว้ใจเขาหรอก

 

 

 

ไม่เอาน่าอย่าคิดมากสิแก้ว ไม่มีผู้ชายคนไหนอดทนรอมานานขนาดนี้ทั้งที่ยังไม่ได้แต่งงานหรอกแก้ว น่าจะเชื่อใจเขาได้แล้วนะ              fang : ฉันนั่งกุมมือแก้วเป็นการปลอบพร้อมๆ กับบรรเทาความคิดฟุ้งซ่านของแก้วเพื่อให้เธอปล่อยวางลงบ้าง

 

 

 

แก้วพยายามทำแล้วแต่มันก็อดคิดไม่ได้อยู่ดีแหละฟาง

 

 

 

ต้องได้สิฟางเอาใจช่วยแก้วนะ  

 

 

 

∼ตี๊ด!!!!!!  ตี๊ด!!!!!!!!∼

 

 

 

แปปนึงนะฟาง           kaew :  เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในกระเป๋า ทำให้ฉันต้องหยุดคุยกับฟางแล้วหันมาสนใจโทรศัพท์แทน

 

 

 

ค่ะ ……….. เดี๋ยวแก้วตามไปนะค่ะ…….. 

 

 

 

ฟางแก้วต้องไปแล้วนะ พี่โมะโทรตามแล้วอ่ะ            kaew : เสียดายจริงๆเจอฟางทั้งที่พูดไปได้แค่ไม่กี่เรื่อง โทรตามซะล่ะ

 

 

 

จ้า ไม่เป็นไรหรอกไว้วางๆ เราค่อยนัดเจอกันใหม่ก็ได้นี่

 

 

 

อืม…งั้นแก้วไปก่อนนะฟาง บ๊าย บาย จ๊ะ

 

 

 

จ้า บ๊ายบาย            fang :  ฉันมองแก้วที่เดินออกไปจนลับตา แก้วจะยังไงก็ยังเป็นแก้ว จะกี่เดือนจะกี่ปีแก้วก็ยังเป็นแก้วคนเดิมที่ฉันรู้จักมาตลอด อีกทั้งความคิดมากก็ยังไม่คอยหายไปจากเธอคนนี้เลย 

 

 

 

…………………………………………............

 

 

 

ถึงบ้านซักที แม่ปวดหลังมากเลยหนูแก้ว

 

 

 

ก็คุณแม่เล่นยืนคุยนานซะขนาดนั้น จะไม่ให้ปวดได้ไงละครับ             tomo : ก็จริงยืนคุยตลอดงาน แล้วมาบ่นทีหลังเอ๊ะ!! หรือว่าแค่อ้อนลูกสะใภ้ให้เอาใจก็ไม่รู้

 

 

 

พี่โมะทำไมพูดแบบนั้นละคะไม่น่ารักเลยนะ มาค่ะคุณแม่แก้วจะไปส่งบนห้องนะค่ะ

 

 

 

ขอบใจมากเลยลูก คนแก่ก็งี้แหละปวดนั้นปวดนี้เป็นธรรมดาอย่าถือสาเลยนะหนูแก้ว

 

 

 

หนูเข้าใจค่ะคุณแม่            kaew : ว่าแล้วฉันก็พาคุณแม่ขึ้นไปพักผ่อนบนห้อง

 

 

 

 

…………………………………………………………

 

 

 

แก้ว!!!   

 

 

 

ค่ะ                kaew : ขณะที่ฉันกำลังปิดประตูของคุณแม่ก็มีเสียงที่คุ้นหูเรียกขึ้น

 

 

 

 

พี่ง่วงแล้ว ไปนอนกันเถอะ 

 

 

 

อ้าว พี่ก็ไปสิจะรอแก้วทำไม  

 

 

 

แก้วก็ไปกับพี่สิ

 

 

 

หึ…ใครบอกว่าแก้วจะนอนกับพี่โมะ    

 

 

 

 

อ้าว…..

 

 

กลับไปนอนห้องตัวเองเลย แก้วจะไปนอนห้องแก้วนู้น เชอะ!! อย่ามาทำเนียนนะ            kaew : อย่าเข้าใจผิดคิดว่าฉันนอนกับพี่โมะทุกคืนนะ ถึงฉันจะมาอยู่บ้านเขาแต่เราก็นอนแยกห้องกัน เพียงแค่เข้าออกห้องกันได้ตามสบายแค่นั้น แต่ขอบอกฉันยังไม่ยอมนอนกับพี่โมะหรอก หึ…เรื่องอะไรละ ยังไม่ได้แต่งงานเลย ผู้หญิงเราต้องทำตัวให้มีคุณค่ามากที่สุด คนอย่าง ยัยแก้วคนนี้ไม่ยอมให้ใครมาฉวยโอกาศง่ายๆหรอก

 

 

 

อ้าว…แล้วที่แก้วบอกที่งานอ่ะ 

 

 

 

อืม…แก้วบอกว่าไงเหรอ            kaew : ฉันรู้อยู่หรอกว่าพูดอะไรไว้ เพียงแต่อยากถามเขาแค่นั้น

 

 

 

กลับบ้านจะให้จะจุ๊บทีหนึ่ง….

 

 

 

ความจำดีนิคะแต่แค่จุ๊บ อย่าเหมารวมสิค่ะพ่อสุดหล่อออออ             kaew : คนบ้า จ้องหาจังหวะอยู่ตลอดเวลา ผู้ชายนะผู้ชายเป็นแบบนี้กันทุกคนรึเปล่า

 

 

 

แก้วอ่ะ รู้ทันตลอดเลย            tomo : คนหล่อเซ็งงงงง ไม่ว่าผมจะคิดอะไรอยู่แก้วก็รู้ทันตลอด เห็นว่าเราหมั้นกันแล้วแต่ผมก็ไม่เคยทำล่วงเกินอะไรแก้วเลย นอกจาก กอดกับจูบ!!!

 

 

 

เอาน่าพี่โมะ รอแก้วอีกนิดนะ             kaew : ฉันเริ่มกลับเข้าโหมดจริงจังอีกครั้ง ฉันรู้หรอกว่าเขาต้องการอะไร?? มากแค่ไหน?? ฉันแค่อยากใช้เวลาปรึกษากับหัวใจตัวเองอีกซักนิด แต่ฉันคิดว่ามันคงอีกไม่นานหากเขารอได้จนถึงวินาทีนั้น

 

 

 

พี่อดทนมาขนาดนี้แล้วนะแก้ว แก้วยังไม่เชื่อใจพี่อีกเหรอ              tomo : ผมวอนเธอด้วยสีหน้าและคำพูดอีกครั้ง ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไรแก้วถึงไม่ยอมตอบตกลงกับผมซักที…..แต่ก็เอาเถอะอดทนมาถึงขนาดนี้แล้ว ต่ออีกหน่อยมันจะเป็นรัยไป   

 

 

 

ได้โปรดรอแก้วอีกนิดนะพี่โมะ แก้วสัญญาว่ามันจะเป็นการขอร้องครั้งสุดท้าย

 

 

 

ไม่เป็นไรหรอกแก้วพี่ไม่อยากจะบังคับแก้วหรอกนะ ถ้าทำไม่ได้ก็อย่าฝืนเลย ขอให้มันออกมาจากใจจริงของแก้วดีกว่า เราจะได้มีความสุขกันทั้งสองฝ่าย

 

 

 

แก้วขอบคุณพี่โมะนะที่เข้าใจแก้ว ขอบคุณจริงๆ  

 

 

 

เอาล่ะนี้ก็ดึกมากแล้วไปนอนเถอะเด็กดื้อ 

 

 

 

เดี๋ยวกันสิจะรีบไปไหนเล่า            kaew : คำพูดของฉันทำให้คนที่กำลังคนหันหลังกลับไป ให้หันมาอีกครั้ง พร้อมกับริมฝีปากที่กระทบข้างแก้มเขา  จนทำให้เขาตกตะลึงในชั่วขณะ

 

 

 

จุ๊บ!!!!!!!    ฝันดีนะคะ คนดีของแก้ว            kaew : ฉันเปรยยิ้มหวานอยากลืมตัว ขอบอกมันเขินมากเลยนะที่ต้องทำอะไรแบบนี้เนี่ย

 

 

 

 

ฝันดีเช่นกันครับ               tomo : ถึงจะเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆ แต่ก็ทำให้ผมมีกำลังใจที่จะสู้ต้องไป แต่สัญชาตญาณมันบอกว่าอีกไม่นานการรอคอยนี้กำลังจะสิ้นสุดลง 

 

 

 

 

 

---

อัพตอนสามแล้วววววว ถือว่าอัพเร็วมากสำหรับเรื่องนี้ หวังว่าคงสนุกนะค่ะ 

ยังไงเม้นมาได้จร้าาาา

                                                                     phung_TK_kaewjai