รักมากมายไอ่ตัวลายสุดที่รัก

    หลังจากหมิวเพื่อนรักของฉันเดินออกจากหน้าบริษทไปไม่ต้องถามเดาเลยว่าหน้าฉันเป็นแบบไหนเหมือนโลกสลายนะสิฉันจัดโต๊ะไปมองหน้าอีปากหมาไปคอยดูเถอะครอบ5เดือนเมื่อไหร่ไปเมื่อนั้นแหละ

"เป็นเหี้ยอะไรอีก"ห๊านี้คือคำที่พูดออกมาจากปากผู้ที่ได้ชื้อว่าเป็นเจ้านายและเป็นสุภาพบุรุษนะหรือแต่เอ่อเขาคุยโทรศัทพ์แล้วไป

"น้องไรท์เดี๋ยวออกไปข้างนอกกับพี่หน่อยนะไอ้เจมส์บอกงานมีปัญหานะ"เขาพูดกับฉันหรอทามไมไม่มองหน้าฉัน

"ค่ะ"ฉันตอบออกไปแต่ใจใจกำลังมีคำถามว่าทามไมฉันต้องไป

"ไปตอนนี้เลยดีกว่าเดี๊ยวไม่ทัน  พูดไม่พูดเปล่ายังจะจับมือฉันอีกอีตาบ้า (เออมือนุ่มกว่าฉันอีก)

"เดี๋ยวๆทำไมต้องรีบขนาดนั้น"ฉันถามด้วยความสงสัยเพราะดูจากท่าทางอีตาคุณวาเเล้วเหมือนคนขับรถไม่มีหมวกกันน๊อกหนีตำรวจเอามากๆ

"งานมีปัญหาลูกค้าขอเปลี่ยนงานแต่เราสั่งของไว้แล้ว"นายวาอธิบายให้ฟังในขณะกำลังขับรถอยู่ซึงฉันกำลังนั้งฟังอย่างตั้งใจ(ไม่ใช่ละฉันกำลังง่วงต่างหาก)

"แล้วต้องทำไงอะทีนี้"ฉันถามขึ้นในขณะตั้งใจฟังสาบานเลย(ทำหน้ายิ้ม)

"ก็เกิดปัญหานะสิคิดดูนะว่าเราสั่งของมาแล้วถ้าลูกค้าไม่เอาเราต้องเสียเงินเปล่าสิ"ฉันนั้งมองคุณพี่วาร่ายยาวด้วยความสนใจ

"ทำไมมองตาแป๋วเลยฟังอยู่ปะเนี้ย"อีพีว่าหันมาถามฉันแต่พระเจ้านายเบรคทำไมให้ตายสิปากฉันเลยไปโดนแก้มนายเลยมันเป็นอุบัติเหตุหรือนายจงใจเนี้ย

"เฮ้ยอยากหอมแก้มเขาก็ไม่บอก"อีตาวาพูดกับฉันพรางเอามือลูปแก้ม

"บ้าใครจะอยากไปโดนยี้"ฉันพูดไปเช็ดปากไป ก่อนจะมองไปดูอีตาพี่วา

"หิวไหม "อีตาวาถามฉันก่อนจะยกนาฬากามองดูเป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้ว

"หิวสิฉันตอบออกไป"ก่อนที่เสียงท้องมันร้องออกมาเสียงดัง

"คงจะหิวจริง"อีตาพี่วาพูดก่อนจะเลี้ยวรถเข้าร้านอาหารเก่าๆโทรมๆฉันมองด้วยความงง

"ถึงแหละนี้ร้านประจำของพวกพี่เลยนะ"เขาพร้อมก่อนจะเดินมาเปิดประตูให้ฉัน

"ขอบคุณค๊ะ"ฉันตอบออกไปในใจอยากจะกรี๊ดเลยมีผู้ชายเถื่อนทำตัวเป็นสุภาพบุษ

"เอาไรละ"พี่วาถามฉัน

"มีอาหารอีสานไหม"ฉันถามไป

"มีดิเอาอะไรละ ส้มตำ ลาบ น้ำตกอร่อยทั้งนั้น"

"เอากระเพราะหมูกรอบแล้วกัน"ฉันตอบกวนๆไป

"อ้าวแล้วถามทำไม "อีตาพี่วาพูดก่อนจะสั่งอาหาร ป้าเอากระเพราะหมูกรอบ เอาลาบ ส้ำตำและขอเหมือนเดิมด้วย"ชิต้องสั่งเบียร์แน่เลย

"เอาน้ำอะไรละวา"ป้าเจ้าของร้านถามก่อนจะหันหน้ามามองฉัน

"แฟนหรอวาสวยนะ" ป้าเจ้าของร้านถามขึ้น

"ปะ"ฉันกำลังจะตอบแต่อีพี่วายิงพูดก่อน

"ป้าครับไม่ใช่นี้น้องที่ทำงานครับ"

"โธ่ป้าไม่เชือหรอก"

"จริงๆคราบ"อีพี่วาตอบหน้าตายก่อนจะหันมากินข้าวอย่างอร่อยก่อนจะสั่งอาหารเพิ่ม

"ป้าเอาหมูกรอบ ต้มแซ่บ เป็นกับข้าวนะครับแล้วข้าวผัด7กล่อง"

"โหพี่วาเยอะจัง"

"สั่งให้พวกไอ่เจมส์นะมันยังไม่มีใครกินเลย"

"ข้าวเช้าหรอ"ฉันถามออกไป

"ตั้งแต่เช้าเมื่อวาน"อีพี่วาตอบฉันนี้ไม่สงสัยเลยว่าทำไมอีพี่วากินอย่างกะปอบ

"นี้ได้แล้ววาป้าแถม แกงจืดให้ด้วยนะ"

"ขอบคุณคราบเท่าไรคราบ"

"ทั้งหมด380ป้าเอา300พอ"

"อะนี้ค่ะ"ฉันยื่นเงินออกไป

"ไม่ต้องพี่จ่ายเอง"

"ไม่เป็นไรแค่300ไม่ทำให้ไรท์จนลงหรอก"ฉันตอบออกไป

"เอางี้วันนี้พี่เลี้ยงก่อนวันหลังไรท์ค่อยเลี้ยงพี่"พี่วาพูดพร้อมกับจะลุกแต่ช้ากว่าฉันฮ่าๆๆๆๆๆๆฉันไปก่อนนายแล้วอิพี่วาเดินมายื่นเงิน300บาทคืนฉันก่อนจะพูดกับฉัน

"ทำไมมาเร็วจัง"

"อ้าวก็พี่บอกเองว่าไม่มีใครได้กินข้าวตั้งแต่เช้าเมื่อวานไงป่านี้ไม่หิวแย่หรอ"

"จ้าไปก็ไป"