รักมากมายไอ่ตัวลายสุดที่รัก

    หลังจากได้งานแล้ววันนี้ก็เป็นวันเริ่มงานวันแรกของไรท์กับหมิวแล้วที่บริษทแห่งนี้ประกอบด้วยพนักงานทั้งหมด9คน (รวมไอ้หนวดกับไอ้ปากหมาด้วย)ประกอบด้วย

1พี่ปุ้ย หน้าหนวดเจ้าของเป็นพ่อครัวเป็นคนหางาน

2พี่วาไอ้ปากหมาของยัยไรท์ เป็นหุ่นส่วนเป็นคนตัดต่อครีเอทีฟคิดงาน

3พี่ต้าเป็นครีเอฟทีฟเป็นเพื่อนเป็นบ้าอิอิเป็นพนักงาน

4พี่ยัคเป็นครีเอฟเป็นคนยกของคนสั่งของ

5พี่ฮ้อเป็นพนังงาน เป็คคนขับรถ ตัดต่อ เป็นบัญชี

6พี่ก๊อบเป็นคนหุงข้าวเป็นครีเอทีฟ เป็นคนยกของ

7พี่เจมเป็นครีเอทีไดเร็คเตอร์เป็นพนักงาน 

8พี่นัดเป็นหัวหน้าเด็กแว๊นเป็นพนักงานเป็นทุกอย่าง

คนสุดท้ายพี่ตั้มเป็นภารโรงเป็นพนังงานตัดต่อล้างจานกวาดพื้น

เมื่อได้ยินหน้าที่ของแต่ละคนแล้วฉันกับหมิวถึงกับเงิบเลยเพราะมันดูมั่วๆยังไงไม่รู้

"เออพี่ค่ะหน้าที่มันดูงงนะค่ะ"ฉันถามออกไปแบบอยากรู้โดยมีหมิวที่ยืนทำหน้าเอ่ออยู่เนื่องจากไม่นึกว่าฉันจะถามไป

"ไม่ต้องงงหรอกพี่เองก็งงกับหน้าที่ตัวเองเหมือนกัน"พีต้าตอบออกมาหลังจากรู้จักกับพี่ๆที่ทำงานแล้วก็มาถึงหน้าที่ของไรท์กับหมิวบ้างนั้นคือแอ๊นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ไรท์ตัดต่อ ห๊าตัดต่อฉันเรียนรัฐประศาสตร์นะฉันทำไม่เป็นทั้งชีวิตคอมพิวเตอร์ทำเป็นอย่างเดียวคือเข้าเน็ต เข้ายูทูป เล่นเฟส

"เออพี่ค๊ะไรท์ทำไม่เป็นค่า"ฉันพูดขึ้นทันควัน

"ไม่เป็นไรน้องพี่มีคนเก่งคอยสอน"อีตาพี่ตั้มคนตัดสกีนเฮดตัดฟันพูดกับฉัน

"ใครค๊ะพี่"แันถามอย่างสงสัย

"ก็ไอ้คุณวาไงนี้น้องดีนะได้คนเป็นเจ้าของสอนงาน"

"ค่ะ"ฉันตอบสั้นๆแต่ในใจคิดว่าให้ตายเถอะสวรรค์ทามไมต้องเป็นคนนี้ไอ้ปากหมาคนนี้ฉันจะอดทนได้นานไหม ดูสายตามองเยอะฉันสิพระเจ้าเป็นแผนของนายแน่น

"แล้วหมิวต้องทำอะไรค่ะ"หมิวถามขึ้นในใจภาวนาขอให้กับใครก็ได้ยกเว้นคนมีรอยสักแต่ย้ำว่าแต่เพราะคำพูดต่อไปนี้

"น้องหมิวก็อยู่กับไอ้ปุ้ยไปนะไปคุยงานกับลูกค้าก็แล้วกันลดแรงกดดันกับลูกค้าเอาหน้าใสๆตัดหน้าโหดๆของไอ้ปุ้ย"ไอ้พี่ยัคพูดไปหัวเราะไปโดยไม่มองดูหน้าและอารมณ์ของฉันกับยัยไรท์เลย

หลังจากรู้หน้าที่ของตนเองสรุปฉันกับยัยไรท์ก็ต้องแยกย้ายกันทำหน้าที่ของตัวเองไม่ตองบอกก็รู้ว่าฉันเป็นไงแค่ต้องมาทำงานกับผู้ชายที่สักก็แย่พอแล้วนี้ต้องมานั้งห้องเดียวกันกับผู้ชายสักให้ตายเถอะสาร่าไม่ต้องบอกว่าฉันทำไรฉันนั้งมองแต่รอยสัก

"น้องหมิวมองอะไรครับ"ห๊าไอ้หน้าหนวดเรียกฉันว่าน้องแถมพูดเพราะอีก

"คือหมิวสงสัยนะค่ะว่าพี่สักนี้เจ็บไหม"ขอบคุณความคิดที่ทำให้ฉันตอบได้ทันควัน

"มันเป็นความชอบนะครับถามว่าเจ็บไหมก็พอสมควรครับ"เขาตอบฉันก่อนจะก้มหน้าดูหนังสืออะไรสักอย่าง

"เออน้องหมิวครับระหว่างตุ๊กตากับขนมน้องว่าเด็กๆเขาชอบอะไรมากกว่ากันครับ"เขาถามฉันขึ้นก่อนจะชี้ไปที่รูปตุ๊กตาและขนมเค้ก

"น่าจะขนมนะค่ะ เป็นไรหรือค่ะ"ฉันถามอย่างสงสัย

"พี่จะไปทำบุญให้คนเด็กๆที่พ่อแม่ติดคุกนะครับ"พระเจ้าเซอร์ไพรส์ไม่เชื่อฉันมองหน้าเขาแบบอึ่งๆ

"ทำไมคราบสัยอะไรไปด้วยกันนะครับ  เออน้องหมิวครับเก็บของนะเดี๋ยววันนี้เราต้องไปคุยงานกับลูกค้าตอง5โมงนี้ก็3โมงกว่าแล้ว"