ครั้งแรกที่สบตาเธอ MYBOY

 
  หญิงสาวลุกขึ้นมาท่ามกลางอากาศที่หนาวเหน็บของเดือนธันวาคม
 
 
    "เกิดอะไรขึ้นเนี่ย" หญิงสาวหันไปมองรอบๆ ตัว ร่างบางเดินออกมาจากห้องนอนอย่างงุนงง
 
 
    "เออ วันนี้มึงไม่แดกข้าวเหรอวะ" เสียงแหบๆ ฟังดูเซ็กซี่อย่างน่าประหลาดพูดขึ้น
 
 
   ร่างบางที่มีนามว่า'พีบี'  
 
 
   "เหอะ  เปลี่ยนสรรพนามเลยนะ!" เสียงพีบีพูดประชดประชัน
 
 
   "เออ ทำไมวะ มีปัญหา" เสียง'สาดเลือด'พูดพลางจิ้มที่หน้าผากหญิงสาวอย่างท้าทาย
 
 
 พลางจ้องหน้าหญิงสาวอย่างกวนๆ 
 
 
   "เธอไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว" 
 
 
  เสียงสาดเลือดพูดดวงตาเต็มไปด้วยความเย็นชาและว่างเปล่า
 
 
  ร่างบางของพีบีทรุดลงกับพื้น  ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนมีน้ำใสๆ คลอที่เบ้า
 
 
   สาดเลือดสงสารหญิงสาวจับใจ
 
 
  จากนั้น....พีบีก็เดินจากไป...
 
 
 
 
 
 
 
   2  วันผ่านไป..
 
 
   "อืม ดีมาก นายน่ะ..."  หญิงสาวผู้มีเสื้อกันหนาวผืนโตปิดหน้าอยู่พูดด้วยเสียงกระด้าง
 
 
 
   "เออ  คราวนี้อย่ามายุ่งกับชีวิตผมอีก!!!" สาดเลือดพูดพลางจ้องหน้าหญิงสาว
 
 
  ไม่นานเมื่อชายหนุ่มเดินจากไปหญิงสาวก็ลอบพูดกับตัวเองเงียบๆ
 
 
    "ฉันคงปล่อยนายไม่ได้เพราะฉัน.....รักนายแล้วล่ะ"  หญิงสาวพูดด้วยเสียงเศร้าๆ
 
 
 
   สาดเลือดเดินเข้าไปในห้องที่ว่างเปล่า
 
 
  พีบี..
 
 
  ในใจของสาดเลือดคิดถึงเพียงแค่เธอคนนี้เท่านั้น
 
 
  เค้ากลั้นใจไล่เธอออกไปเพราะมีเหตุผลบางอย่างจากคำต่อรองของผู้หญิงคนหนึ่ง
 
 
 
   ที่มาบังคับให้เค้าบอกกับพีบีอย่างนั้น...
 
 
 
  มันเจ็บดีว่ะ..............