ครั้งแรกที่สบตาเธอ MYBOY

  หญิงสาวลุกขึ้นมาท่ามกลางอากาศที่หนาวเหน็บของเดือนธันวาคม

    "เกิดอะไรขึ้นเนี่ย" หญิงสาวหันไปมองรอบๆ ตัว ร่างบางเดินออกมาจากห้องนอนอย่างงุนงง

    "เออ วันนี้มึงไม่แดกข้าวเหรอวะ" เสียงแหบๆ ฟังดูเซ็กซี่อย่างน่าประหลาดพูดขึ้น

   ร่างบางที่มีนามว่า'พีบี'  

   "เหอะ  เปลี่ยนสรรพนามเลยนะ!" เสียงพีบีพูดประชดประชัน

   "เออ ทำไมวะ มีปัญหา" เสียง'สาดเลือด'พูดพลางจิ้มที่หน้าผากหญิงสาวอย่างท้าทาย

 พลางจ้องหน้าหญิงสาวอย่างกวนๆ 

   "เธอไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว" 

  เสียงสาดเลือดพูดดวงตาเต็มไปด้วยความเย็นชาและว่างเปล่า

  ร่างบางของพีบีทรุดลงกับพื้น  ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนมีน้ำใสๆ คลอที่เบ้า

   สาดเลือดสงสารหญิงสาวจับใจ

  จากนั้น....พีบีก็เดินจากไป...

   2  วันผ่านไป..

   "อืม ดีมาก นายน่ะ..."  หญิงสาวผู้มีเสื้อกันหนาวผืนโตปิดหน้าอยู่พูดด้วยเสียงกระด้าง

   "เออ  คราวนี้อย่ามายุ่งกับชีวิตผมอีก!!!" สาดเลือดพูดพลางจ้องหน้าหญิงสาว

  ไม่นานเมื่อชายหนุ่มเดินจากไปหญิงสาวก็ลอบพูดกับตัวเองเงียบๆ

    "ฉันคงปล่อยนายไม่ได้เพราะฉัน.....รักนายแล้วล่ะ"  หญิงสาวพูดด้วยเสียงเศร้าๆ

   สาดเลือดเดินเข้าไปในห้องที่ว่างเปล่า

  พีบี..

  ในใจของสาดเลือดคิดถึงเพียงแค่เธอคนนี้เท่านั้น

  เค้ากลั้นใจไล่เธอออกไปเพราะมีเหตุผลบางอย่างจากคำต่อรองของผู้หญิงคนหนึ่ง

   ที่มาบังคับให้เค้าบอกกับพีบีอย่างนั้น...

  มันเจ็บดีว่ะ..............