เกมส์แค้น บำเรอรัก

ตอน 12







“เธอสายไป15นาทีนะ” โทโมะลดกระจกลงพูดกับแก้วเมื่อแก้วเดินออกมาจากบ้าน







“แล้วไง” แก้วตอบกลับแบบกวนๆ







“ฉันบอกเธอว่าห้ามเลทไม่ใช่รึไง แล้วทำไมไม่มานั่งข้างหน้า ฉันไม่ใช่คนขับรถเธอนะ” โทโมะบอกเมื่อเห็นว่าแก้วเปิดประตูไปนั่งข้างหลัง







“ฉันจะนั่งข้างหลัง จะทำไม” แก้วตอบ







“ฉันบอกให้มานั่งข้างหน้า จะมาหรือไม่มา” โทโมะตอบกลับไป







“ไม่” แก้วตอบแล้วหันไปมองทางอื่นไม่สนใจโทโมะ







โทโมะจึงจัดการปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วเดินลงจากรถ







“นี่นาย จะทำอะไร” แก้วถามเมื่อโทโมะเปิดประตูรถหลังคนขับ







“จะลงมาดีๆหรือจะให้ฉันอุ้มลงมา” โทโมะถาม แต่แก้วยังคงนั่งนิ่งไม่ตอบอะไร โทโมะจึงทำทีจะอุ้มแก้วขึ้นมา







“เห้ย หยุดเลยนะ ฉันเดินเองได้ ถอยออกไปเลย”แก้วรีบพูดแล้วเดินออกมาจากเบาะข้างหลังคนขับมานั่งข้างหน้าแทน







“ก็แค่นี้ ชอบให้ใช้โหมดโหดอยู่เรื่อย” โทโมะพูดเบาๆแล้วยิ้ม เมื่อแก้วขึ้นไปนั่งเบาะข้างคนขับเรียบร้อยแล้ว เขาจึงเดินกลับขึ้นรถแล้วขับออกไป
































“สวัสดีค่ะคุณภาณุ คุณธนันต์ธรญ์เชิญทางนี้เลยค่ะ” เมื่อป๊อปปี้และฟางเดินทางมาถึงโรงแรมที่ภูเก็ตก็มีพนักงานมาต้อนรับและเชิญไปที่ห้องประชุมเพื่อพูดคุยและปรึกษาหารือกันกับผู้ร่วมลงทุนคนอื่น





เวลาผ่านล่วงเลยไปจนถึงเวลาบ่ายโมง




“งั้นเราจบการประชุมเพียงเท่านี้นะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะเข้าไปดูด้วยตัวเองอีกที เตรียมเรือไว้ด้วยละกันนะครับ” ป๊อปปี้พูดปิดการประชุมหลังจากประชุมกันมาเนิ่นนาน







“ฟาง หิวรึยังครับ” ป๊อปปี้หันไปถามฟางที่นั่งยืนอยู่ข้างๆเขาหลังจากเดินออกมาจากห้องประชุม







“นิดหน่อยค่ะ” ฟางตอบ







“งั้นเราไปหาอะไรทานแล้วไปเข้าที่พักละกันนะครับ” ป๊อปปี้บอกฟาง







หลังจากนั้นทั้ง2ก็ไปทานอาหารกันที่ห้องอาหารของโรงแรมและเข้าพักในห้องของโรงแรมที่พนักงานจัดเตรียมไว้ให้






“เชิญเข้าพักตามสบายค่ะ ขอให้มีความสุขกับการพักผ่อนที่โรงแรมของเรานะคะ”พนักงานพาป๊อปปี้และฟางมาที่ห้องก็พูดขึ้นและเดินออกไปหลังจากนำกระเป๋าเข้าไปไว้ในห้องให้แล้ว







“อยู่ห้องเดียวกันคงไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ พอดีผมมีเรื่องงานจะคุยกับคุณหน่ะ ถ้าอยู่คนละห้องกันคงจะคุยกันไม่สะดวก” ป๊อปปี้พูดกับฟางหลังจากที่พนักงานเดินออกไปแล้ว ซึ่งถึงแม้จะเป็นห้องพักห้องเดียวกัน แต่ในห้องก็ยังมีแยกเป็น2ห้องนอน







“เอ่อ….ไม่เป็นไรค่ะ” ฟางตอบ







“ผมอยากคุยกับคุณเรื่องไอเดียที่คุณเสนอตอนทานข้าวเมื่อกี้ ผมว่าน่าสนใจดีเดี๋ยวผมจะนำไปพิจารณาแล้วนำไปเสนอในที่ประชุม” ป๊อปปี้บอกฟางเพราะสาเหตุที่เค้าต้องมาภูเก็ตก็เพราะว่าโรงแรมมีปัญหาซึ่งตอนประชุมกันมีการลงความเห็นในการแก้ปัญหาแต่ยังไม่เป็นที่พอใจนัก ในระหว่างรับประทานอาหารกันเมื่อกี้ฟางก็ได้เสนอไอเดียขึ้นมาพอดี







“ค่ะ คุณป๊อป งั้นเดี๋ยวฟางจะเล่าไอเดียโดยละเอียดให้ฟังเลยนะคะ”ฟางบอกแล้วทั้ง2ก็นั่งคุยงานกันจนเสร็จก่อนจะแยกย้ายกันไปอาบน้ำเข้าห้องนอน







“เดี๋ยวครับฟาง ฝันดีนะครับ” ป๊อปปี้จับมือเรียกฟางเมื่อเธอเดินออกมาจากห้องน้ำผ่านเขาไป







“ฝันดีค่ะ คุณป๊อป” ฟางตอบกลับไป แล้วป๊อปปี้จึงปล่อยมือเธอให้เดินไปเข้าห้องนอน

































“ฮัลโหล นี่ฉันอยู่หน้าคอนโดแกแล้วเนี่ย กำลังจะขึ้นไป” เฟย์รับสายจากเพื่อนสนิทของเธอในขณะที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่หน้าคอนโดของเพื่อนที่นัดมาทำงานกัน







“โอเค ได้ๆ เดี๋ยวฉันไปซื้อให้” เฟย์ตอบกลับปลายสายที่เพื่อนของเธอวานให้ไปซื้อของที่ต้องใช้ในการทำงานที่เซเว่นข้างๆคอนโด







“เขื่อนขา เดี๋ยวมินนี่ไปซื้อของที่ร้านข้างๆแปบนึงนะคะ”







เอ๊ะเดี๋ยวนะ เธอได้ยินชื่อคุ้นๆ เฟย์จึงหันหลังกลับไปดูก็พบกับเขื่อนที่กำลังจ่ายเงินที่หน้าเคาน์เตอร์และควักกระเป๋าเงินเพื่อจ่ายเงิน







“นั่นมันนายนั่นนี่นา” เฟย์พูดออกมาเบาๆเมื่อเห็นเขื่อน







“ยัยเฟย์ อยู่นี่เอง” เพื่อนของเฟย์เดินเข้ามาในเซเว่นพอดีและเอ่ยทักแม้จะเสียงไม่ดังมาก แต่ในบริเวณนั้นก็ไม่ได้เสียงดังมากนัก เขื่อนจึงได้ยินเช่นกันและหันไปตามเสียงซึ่งเป็นชื่อของคนที่เขารู้จัก







“อ้าว แล้วแกลงมาทำอะไรเนี่ย” เฟย์ทักเพื่อนของเธอกกลับ







“ก็ฉันหิวอะ เลยลงมาหาอะไรกิน แล้วนี่แกซื้อของเสร็จรึยัง” เพื่อนของเฟย์อธิบายแล้วถามกลับ







“อ๋อ จะเสร็จแล้ว” เฟย์บอกเพื่อน







“งั้นแกรอฉันด้วยนะ จะได้ขึ้นไปพร้อมกัน” เพื่อนเฟย์บอก







“ได้ งั้นเดี๋ยวฉันไปรอแกข้างหน้าร้านละกัน” เฟย์บอกแล้วเดินไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์แล้วเดินออกไปหน้าร้านก็เจอกับเขื่อน







“นี่เธอมาทำอะไรแถวนี้เนี่ย ดึกๆแบบนี้” เขื่อนเอ่ยถามเมื่อเจอเฟย์ที่ยืนอยู่หน้าเซเว่นด้วยกัน







“มาทำงาน แล้วนายหล่ะ” เฟย์ตอบกลับไป







“เอ่อ…. มาหาเพื่อนหน่ะ” เขื่อนตอบอึกอักเพราะเขาก็ไม่รู้จะตอบยังไงดีว่าจะมาทำเรื่องอย่างว่า จึงโกหกออกไป







“เขื่อนขา มินนี่มาแล้วค่ะ เราไปกันเถอะ” มินนี่สาวสวยอกบึ้มเดินเข้ามาคล้องแขนเขื่อน







“อ๋อ ไปกันครับ” เขื่อนพูดแล้วเดินออกไปตามแรงลากของมินนี่โดยแอบหันมามองเฟย์นิดนึง










“ยัยเฟย์ ฉันซื้อของเสร็จแล้วไปกันเถอะ” เมื่อมินนี่และเขื่อนเดินออกไปได้สักพัก เพื่อนของเฟย์ก็เดินออกมาจากเซเว่นพอดี ทั้ง2จึงเดินขึ้นคอนโดไปยังห้องของเพื่อนอีกคนหนึ่งที่นัดทำงานกันไว้ โดยที่ใจของเฟย์นั่นไม่ได้อยู่กับการทำงานเลย