เกมส์แค้น บำเรอรัก

ตอน 10

 

 

 

 

“ถึงแล้ว เธอตื่นได้แล้ว ” เมื่อเขื่อนจอดรถก็ปลุกเฟย์ที่หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ นี่ก้ผ่านมาหลายชั่วโมงที่เค้าขับรถพาเธอมาที่นี่ ไม่แปลกที่เธอจะหลับ

 

 

 

 

 

 

“สวยจังเลย” เฟย์พูดขึ้น เพราะที่ๆเขื่อนพาเธอมาค่อนข้างออกห่างจากตัวเมือง ที่นี่เป็นเหมือนสวนแห่งหนึ่ง แต่ดูสวยงาม มีต้นไม้รอบๆ มีแม่น้ำไหลผ่าน มีม้านั่ง มีศาลาเล็กๆอยู่ริมน้ำ มีสวนดอกไม้อยู่เป็นหย่อมๆ และมีบ้านเล็กๆอยู่หลังหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

“วันนั้นหมอบอกฉันว่าเธอร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงนะ ฉันเลยพาเธอมาสูดอากาศบริสุทธ์ที่นี่หน่ะ ชอบมั้ย” เขื่อนพูดกับเฟย์ที่ตอนนี้กำลังสนใจกับสิ่งแวดล้อมโดยรอบ

 

 

 

 

 

 

“ชอบสิ สวยมากเลย ฉันไม่คิดเลยนะว่าในกรุงเทพจะมีที่แบบนี้อยู่” เฟย์ตอบ

 

 

 

 

 

 

 

“ฉันว่าเราไปนั่งที่ศาลาตรงนั้นกันเถอะ” เขื่อนพูดแล้วจูงมือเฟย์ไปที่ศาลา

 

 

 

 

 

 

 

 

"ที่นี่ที่ไหนหรอ" เฟย์ถามเขื่อน เมื่อมานั่งที่ศาลาด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ที่นี่หน่ะหรอ คุณพ่อคุณแม่เคยพาฉันกับพี่ชายมาตอนเด็กๆหน่ะ” เขื่อนบอก

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ฉันว่าเรากลับบ้านกันเถอะ นี่ก้เย็นมากแล้วเดี๋ยวพี่สาวกับพ่อฉันจะเป็นห่วง” เฟย์บอก

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ เดี๋ยวสิ” เขื่อนตอบ แต่ก้ต้องรีบเรียกเฟย์และจับมือเธอไว้เมื่อเธอกำลังจะเดินไป

 

 

 

 

 

 

 

“รอดูพระอาทิตย์ตกก่อน ที่นี่สวยมากเลยนะ” เขื่อนบอกเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

แล้วทั้ง2ก้นั่งดูพระอาทิตย์ตกด้วยกันก่อนจะกลับบ้าน โดยที่เขื่อนยังจับมือเฟย์ไว้ไม่ปล่อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะคะคุณป๊อปปี้ที่มาส่งฟาง” ฟางพูดกับป๊อปปี้ที่มาส่งเธอในตอนเย็น

 

 

 

 

 

 

“ครับ ฝันดีนะครับ” ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ ฝันดีค่ะ” ฟางตอบแล้วยิ้มให้ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว โทโมะ มาหาเคนตะหรอลูก” คุณพิมลดา แม่ของเคนตะและแก้วทักโทโมะที่มาที่บ้านของเธอ

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีครับคุณน้า พอดีผมเอาของมาให้เคนตะหน่ะครับ” เมื่อเห็นบุคคลที่ทักเขาว่าคือใคร โทโมะก้ยืนขึ้นแล้วทำความเคารพและพูดคุยด้วย

 

 

 

 

 

 

“อ้าวโทโมะ มาพอดีเลย ฉันว่ากำลังจะโทรไปหานายอยู่ ” เคนตะทักเพื่อนของเขาที่มาหาที่บ้าน หลังจากที่เขาออกมาจากห้องทำงาน

 

 

 

 

 

 

“ฉันมาได้สักพักแล้วหล่ะ คิดว่านายคงกำลังยุ่งอยู่ เลยยังไม่ได้ให้เด็กไปตามหน่ะ” โทโมะบอก

 

 

 

 

 

 

 

“คุณแม่คะ แก้วทำมาการองสูตรใหม่มาให้คุณแม่ชิมค่ะ” แก้วเดินออกมาห้องครัว แล้วถือจานมาการองมาเตรียมให้แม่ของเธอชิม

 

 

 

 

 

 

“นาย!!!!” แก้วตกใจทำจานมาการองตก แต่โชคดีที่โทโมะรับไว้ได้

 

 

 

 

 

“นี่พี่โทโมะ เป็นเพื่อนกับเคนตะตั้งแต่เด็ก ส่วนนี่แก้ว ตอนนั้นน้องยังเด็กเลยจำได้มั้ยโทโมะ ที่เรามาเล่นกับน้องบ่อยๆตอนเด็ก ยัยแก้วคงจำพี่เค้าไม่ได้สินะเพราะตอนนั้นเรายังเด็ก อีกอย่างโทโมะก้ไปญี่ปุ่นซะหลายปี เลยจำกันไม่ได้ สวัสดีพี่โทโมะเค้าสิลูก” คุณพิมลดาพูดแนะนำแก้วและโทโมะให้รู้จักกัน และบอกให้แก้วสวัสดีโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“สวัสดี……ค่ะ” แก้วพูดด้วยนน้ำเสียงห้วนๆ ไม่มีหางเสียง จนคุณพิมลดาทำหน้าดุ แก้วจึงต้องพูดค่ะต่อท้ายประโยค

 

 

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีครับ น้องแก้ว” โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ โดยเน้นคำว่าน้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปนั่งคุยกันก่อนเถอะลูก” คุณพิมลดาบอก เมื่อเห็นทั้ง3ยังยืนกันอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ขนมฝีมือน้องแก้วหรอครับ พี่ขอชิมได้มั้ย” โทโมะพยายามพูดจากวนๆแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ลองชิมสิจ้ะโทโมะ น้องหน่ะทำขนมอร่อยนะ” คุณพิมลดาบอกโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อร่อยจริงๆด้วยครับ คุณน้า น้องแก้วเนี่ยดูเป็นแม่บ้านแม่เรือนดีนะครับ” โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วขอตัวไปเดินเล่นข้างนอกก่อนนะคะคุณแม่” แก้วที่ทนโทโมะพูดจากวนๆใส่ไม่ได้ ก้ขอตัวออกไปเดินเล่นบริเวณสวนหลังบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ผมขอตัวสักครู่นะครับคุณน้า” โทโมะบอกคุณพิมลดาแล้วเดินตามแก้วไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวสิครับ น้องแก้ว เป็นอะไรหรอครับ ทำไมออกมาเดินเล่นดึกๆอย่างนี้หล่ะ” โทโมะยังพูดจากวนแก้วต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายหยุดเรียกฉันว่าน้องแก้วได้แล้ว น่าสยิวจะอ้วก” แก้วหันพูดกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรหรอครับ แค่จูบเดียวก้ท้องแล้วหรอ” โทโมะพูดต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย ไอบ้า หยุดพูดเรื่องนั้นเลยนะ” แก้วพูด แล้วหันหน้าหนีไปอีกทางแล้วหน้าแดง

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม เขิลหรอครับ น้องแก้วววว” โทโมะพูดแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ นะ” แก้วหันไปจะว่าโทโมะที่ยังกวนเธอไม่เลิก แต่แล้วหน้าของโทโมะที่เข้ามาใกล้แก้ว ทำให้ปากของทั้ง2ประกบติดกันอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะจับหน้าแก้วไว้แล้วบดจูบอย่างร้อนแรง สูบอากาศของเธอไป แล้วสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากสวยของเธอเพื่อหยอกล้อกับลิ้นที่ไม่ประสีประสา จนแก้วเคลิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ผลักก แก้วได้สติก่อนจึงรีบผลักโทโมะออก แล้วรีบวิ่งหนีไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอบ้า มาขโมยจูบแรกฉันไป ยังจะมาทำอย่างนี้อีก” แก้วรีบวิ่งขึ้นห้องตัวเองไป แล้วจับปากของเธอที่ถูกโทโมะจูบเมื่อกี้ก้พูดขึ้นเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เป็นไงบ้างตอนนี้ ตอนนี้ขอยกให้สาวกKF และ TK ฟินๆกันไปก่อนเนอะ ส่วนป๊อปฟางPF มีฟินกว่านี้ แต่ว่าต้องรอหน่อยนะ ยังไม่ถึงเวลาจ้าา 5555

 

 

ช่วยเม้นติชมกันด้วยนะคะ อันนี้เราจำรหัสได้แล้วเลยเข้ามาอัพต่อ ขอโทษที่หายไปนานตอนนะ กลับมาแล้วจ้า ช่วงนี้ว่างๆจะอัพบ่อยๆเลย ติดตามกันด้วยนะคะ