เกมส์แค้น บำเรอรัก

ตอน 9

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ ฟางขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ” ฟางบอกป๊อปปี้และให้เฟย์ไปห้องน้ำกับเธอด้วย

 

 

 

 

 

เมื่อฟางและเฟย์ออกไปแล้ว การสนทนาของเขื่อนและป๊อปปี้ก้เริ่มขึ้น

 

 

 

 

 

 

“นี่นายรู้จักกับน้องสาวของฟางด้วยหรอ” ป๊อปปี้ถามเขื่อนที่นั่งอยู่ข้างเขา เพราะป๊อปปี้ฟางและเขื่อนเฟย์มาเจอกันที่ร้านอาหารโดยบังเอิญจึงไปนั่งด้วยกัน

 

 

 

 

 

“อ่อ พอดีมีเหตุนิดหน่อย เลยทำให้รู้จักกันหน่ะ แล้วนี่ทำไมพี่กับคุณฟางถึงได้มาทานข้าวด้วยกันได้หล่ะ” เขื่อนตอบและถามกลับบ้าง

 

 

 

 

 

 

“ก็ฟางเป็นเลขาฉัน จะมาทานข้าวด้วยกันก็ไม่แปลก” ป๊อปปี้ตอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางมาทานข้าวกับเจ้านายคนนี้หรอ มีอะไรรึเปล่าเนี่ยยย” เฟย์ถามฟางที่ลากเธอให้ออกมาจากร้านอาหารด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรอเฟย์ ไม่มีอะไรหรอก พี่เป็นเลขานะ จะไปคิดอะไรได้” ฟางตอบ

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่เป็นเลขาก้คิดสินะ วันนั้นก็ไปส่งที่บ้าน วันนี้ยังมากินข้าวด้วยกันอีก” เฟย์แซวว

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรอเฟย์ แล้วเราหล่ะรู้กับคุณภัทรดนัยได้ยังไง?” ฟางถามกลับ

 

 

 

 

 

 

“นายนั่นหน่ะหรอ บังเอิญเจอกันแล้วมีเรื่องนิดหน่อยเลยรู้จักกันหน่ะค่ะ “ เฟย์ตอบ

 

 

 

 

 

 

แล้วสักพักเฟย์และฟางก้กลับเข้าไปในร้านอาหารตามเดิมและทานข้าวกันตามปกติ มีพูดคุยกันบ้างเล็กน้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

นี่เฮีย แก้วบอกให้มาเช้าๆตั้งแต่แรกก้ไม่เชื่อ กว่าจะถึงดูสิรถติดจะแย่” แก้วบ่นพี่ของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“ก้เฮียไม่ว่างหนิ มีคนไข้ตั้งเยอะ เนี่ยอยากได้อะไรก้ไปเลือกเลย” เคนตะบอกแก้ว

 

 

 

 

 

 

“ได้ไงหล่ะ ม๊าบอกให้เรา 2 คนมาช่วยกันเลือกต้นไม้ไปจัดที่โรงแรมนะ ไปช่วยเลือกเลย” แก้วบอก

 

 

 

 

 

 

“ก็ได้ๆ งั้นเราไปทางซ้าย เดี๋ยวเฮียไปทางขวา ช่วยๆกันเลือกจะได้เสร็จไวๆดีมั้ยน้องสาว” เคนตะบอกแก้ว

 

 

 

 

 

“ดีมากพี่ชายย” แก้วบอก แล้วทั้ง 2 ก้แยกย้ายกันไปคนละทาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย ขอโทษค่ะ” แก้วที่กำลังจดรายชื่อต้นไม้อยู่ เดินไม่ดูทาง ทำให้เดินชนกับใครคนหนึ่งเข้า”

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะครับ นี่เธอยัยชนแล้วหนี” โทโมะพูดเมื่อเห็นหน้าคนที่เดินชนเค้า

 

 

 

 

 

 

“นี่นายฉันไม่ได้ชนนะ อย่ามามั่ว” แก้วโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“ก้ได้ๆ แต่ยังไงเธอก้เกือบชนอยู่ดี” โทโมะว่า

 

 

 

 

 

 

“นี่พอๆ เราต่างคนต่างอยู่ นายจะไปทำอะไรก้ไป ฉันก้มีธุระของฉันที่ต้องทำ อย่าได้พบเจอกันอีกเลย เห้ยยยยยย ” แก้วพูดแล้วจะเดินไปแต่เกิดลื่น เพราะบริเวณนั้นมีคนรดน้ำต้นไม้อยู่ ทำให้ไปโดนกับโทโมะ ทำให้ทั้วคู่ล้มไปทับกัน โดยที่แก้วอยู่ข้างบนทับโทโมะอยู่ และที่สำคัญปากของแก้วและโทโมะสัมผัสกัน ทั้ง 2 สบตากันสักครู่หนึ่งสักพักก้ได้สติ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย ปล่อยฉันนะ อย่ามาลวนลามฉัน ไอบ้า” แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอนั่นแหละ ที่ต้องลุกไปก่อน ดูสิเธอทับฉันอยู่นะ หนักจะแย่แล้ววว” โทโมะพูดแล้วทั้ง2ก็ลุกออกจากกัน

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อขอโทษ เธอโอเครนะ” โทโมะถาม เพราะเมื่อลุกออกจากกันแก้วก้เงียบไปเลยยย

 

 

 

 

 

 

 

“อื้ม” แก้วตอบ แล้วรีบเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ต้น forget me not” แก้วเดินเลือกไปเรื่อยๆก้ไปเจอต้น forget me not ที่เธอชอบ

 

 

 

 

 

 

 

“พี่คะ/ครับ เอาต้นนี้” แก้วกับโทโมะบอกพนักงานคนหนึ่งที่อยู่แถวนั้นพร้อมกัน

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ขอโทษด้วยนะคะคุณลูกค้าทั้ง 2 คือทางเราเหลือต้น forget me not อยู่ต้นสุดท้ายหน่ะค่ะ” พนักงานคนนั้นบอก

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นนายเอาไปละกัน ฉันไม่เอาแล้ว” เมื่อหันไปเจอกันโทโมะอีกครั้ง แก้วก้หน้าแดงสุดๆ เมื่อนึกถึงเรื่องมะกี้ระหว่างเธอกับเขา จึงรีบพูดแล้วเดินออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวเย็นนี้ผมไปส่งคุณที่บ้านนะครับ” ป๊อปปี้บอกฟางหลังจากที่ทั้งคู่กลับเข้ามาในบริษัท

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ลำบากคุณป่าวๆ” ฟางบอก

 

 

 

 

 

 

 

“ผมไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนั้นอีก อีกอย่างก้ทางผ่านบ้านผมพอดี ไม่ลำบากหรอกครับ” ป๊อปี้บอก

 

 

 

 

 

 

 

“ก้ได้ค่ะ” ฟางบอก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านฉันนี่” เฟย์ว่า เมื่อเขื่อนขับรถไปทางอื่นที่ไม่ใช่ทางกลับบ้านเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วใครว่าฉันจะพาเธอกลับบ้านหล่ะ” เขื่อนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ยากจะคาดเดา

 

 

 

 

 

 

“นายจะพาฉันไปไหนหน่ะ จอดเดี๋ยวนี้นะ” เฟย์ว่า เพราะเขื่อนทำให้เธอเริ่มกลัวแล้ว

 

 

 

 

 

 

“ฉันไม่พาเธอไปทำอะไรอย่างที่คิดหรอกหน่า” เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

“แล้วจะพาฉันไปไหนหล่ะ” เฟย์ถาม

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวถึงก้รู้เองแหละ” เขื่อนตอบ