EXO Sehun x You สาวจอมเวทย์กับนายไอดอลตัวแสบ

ตอนที่ 9 ผู้ช่วยเมเนเจอร์สาวตยใหม่ที่น่าดูแล...

  #บาบาร่า

               ฉันกินอาหารเช้าที่เซฮุนเตร๊ยมไว้ให้ที่ข้างถ้วยมีโน๊ตเขียนไว้ว่า 'อาหารนี้คนเรียกว่าโจ๊กนะ มันทำง่ายฉันเลยทำให้เธอ หวังว่าเธอคงชอบ เอ่อ...แค่ขี้เกียจไปซื้อน่ะเลยทำนี้ดีกว่า...' ฉันแล้วไม่เข้าใจเซฮุนจริงๆ บางที่ก็ทะลึ่งลามกเกินจะบรรยาย บางครั่งก็ดีและน่าเชื่อถือ เฮ้อ ฉันคิดถูกคิดผิดนะที่มาอยู่กับคนอย่างเขา ฉันเดินมาจากอีกห้องแล้วเดินไปในห้องที่มีโซฟา เสียงดังออกมาจากจองสี่เหลี่ยมสีดำนี้คงเป็นโทรทัศน์สินะ ฉันนั่งที่โซฟานั่งดูทีวีที่เซฮุนคงเปิดไว้ อยู่แบบนี้เบื่อจังเวทย์มนต์ก็โดนห้ามใช้ 

          "วันนี้เวลา 6 นาฬิกามีคนพบไม่กวาดที่มีรูปร่างลักษณะประหลาดคล้ายๆของแม่มดที่ใช้ในหนัง" ฉันได้ยินแบบนั้นเลยตั้งใจดูทันที " ตอนแรกทุกคนคิดเป็นเรื่องตลกแต่เนื่องจากเมื่อคืนเด็กที่เก็บได้บอกว่าไม้กวาดได้พูดจึงมีการค้นหาความจริงกันในไวๆนี้คงได้รู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ขอบคุณค่ะ"

          "นั้นมันมาเรีย ไม้กวาดของฉันนี้ ฉันจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้มาเรียน" ฉันรีบเปิดประตูวิ่งออกมาจากคอนโดของเซฮุน โดยลืมสัญญาที่ให้ไว้กับเขาทั้งหมด เพราะมาเรียคือสิ่งที่จะพาฉันกลับบ้านได้ ฉันต้องไปหามาเรียนเดี๋ยวนี้ ฉันวิ่งมาถึงหน้าคอนโด "ฉันจะไปหามาเรียได้ยังไงกัน" ฉันพำพึงอยู่คนเดียวเบาๆ

          "ย่าห์ เธอน่ะ" มีเสียงคนดังมาจากข้างหลังฉันเลยหันไปดูแล้วทำหน้างงๆ แล้วเอานิ้วชี้มาที่ตัวเอง (ขีเกียจเรียกมนุษย์แระขอเรียกว่าคนนะ)

          "ใช่เธอนั้นแหละ มาด้วยกันหน่อยสิ" อยู่ดีๆฉันก็ถูกยัย มนุษย์ถึกๆ 5 คนลากมาที่มุมตึก ทำไมฉันชอบมาโมเม้นหลายๆอย่างกับมุมตึกนะ

          "มีอะไรพาถึงพาฉันมาที่นี้" ฉันถามยัย 5 ถึกนั้นคือตอนนี้คือฉันรีบไปตามมาเรียนะยะ

          "ยังจะมาถามอีกว่ามีอะไร เมื่อวานเธอตกลงไปบนเวทีที่โอป้าของฉันแสดงอยู่แล้ววันนี้เธอก็ออกมาจากคอนโดของเซฮุนโอป้าอีก" ยัยถึกผมสีแดงเปิดประเด็น

          "ใช่ สวยก็ไม่สวยยังจะมาอ๋อยโอป้าของเราอีก" ยัยถึกผมเขียว 555 อยากขำให้ตายที่บ้านพวกหลอนมีกระจกไหมนะ

          "เธอเลิกยุ่งกับโอป้าพวกเราเลยนะ ไม่งั้นเจอดีแน่" ยัยผมชมพูบอกฉัน

          "ฉันไปยุ่งกับโอป้าของพวกเธอตอนไหนกัน พวกเธอนั้นแหละเลิกยุ่งกับฉัน" ฉันพูดจบแล้วแหวกยัย 5 ถึกนี้เพื่อจะรีบไปตามหามาเรียแต่ก็ต้องโดนยังผมเหลืองกระชากกลับเข้ามาที่กำแพงตรงเดิม "นี้มันจะมากไปแล้วนะ ทนไม่ไหวแล้ว โอมจง..." เฮ้ย ไม่ได้จะใช้เวทย์มนต์ไม่ได้ 

          "อะไรๆ เพี้ยนหรือเปล่าโอมจงเจิง อะไรล่ะ ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลย งั้นเดี๋ยวฉันทำให้เกิดขึ้นเอง" ยัยผมฟ้าและยัยถึกคนอื่นๆ หยิบลูกกลมๆสีน้ำตาลอ่อนๆ (ใข่ไก่) ไว้ก่อนจะปามาที่ฉันฉันเลยหลับตาทันที

          ตุบ ตุบ ตุบ เอ๋ เสียงขว้างของไม่ใช่เหรอทำไมฉันไม่รู้สึกอะไรเลยนะ ฉันลืมตาขึ้น ตรงหน้าฉันเป็นไหล่กว้างๆ คร่อมฉันไว้กับผนังฉันไล่สายตาขึ้นไปมองที่ใบหน้าเขา ใบหน้าแบบนี้ คนในห้องซ้อมที่โดนเรียกว่า "คิริส"่

          "เธอ เป็นอะไรมากหรือเปล่า" ฉันส่ายหัวไปมาเพื่อบอกว่าไม่เป็นไร "พวกเธอน่ะ"

          "โอ...โอป้า พวกเราไม่ได้ตั้งใจนะค่ะ" พวกยัยถึก 5 คนพูดพร้อมกันประโยคเดียวกันแป๊ะไม่ขาดตกบกพร่องสักตัว

          "ฉันน่ะไม่เป็นไรหรอกแต่เธอคนนี้" เขาจับมือฉันแล้วดึงออกมายืนข้างๆเขา "พวกเธอรู้ไหมเขาเป็นใคร..." ยัย 5 ถึกนั้นส่ายหัวไปมา หรือว่าเขาจะรู้ว่าผแันเป็นผู้มีเวทย์มนต์นะ "เขาคือ...ผู้ช่วยเมเนเจอร์ฝัง M ของฉัน" 

          "ฉันเหรอ??" ไม่ใช่แค่ยัย 5 ถึกนั้นหรอกนะที่งง ขนาดฉันยังงงเลย

          "ใช่นะสิเนี่ยเห็นเธอหายออกมานาน เมเนเจอร์ใหญ่เลยให้ตามหา" คริสพูดพร้อมกับขยิบตา

          "อ่า...ใช่แล้วล่ะ เผอิญฉัน.."

          "เธอหลงทางไปสตูดิโอสินะงั้นไปด้วยกัน ส่วนพวกเธอกลับบ้านไปเปลี่ยนสีผมให้เขากับหน้ากันด้วยนะ แล้วก็อย่าทำแบบนี้กันอีก พวกเรา 12 คนไม่ชอบ"

          "โอป้าน่ะ แง่ๆๆๆๆ"

               เสีงร้องไห้ของยัย 5 ถึกดังห่างออกจากฉันกับคริส ตอนนี้เขาจับมือฉันแล้วเดินออกจากซอกตึกไปทะลุอีกด้วนว่าแต่เขาเข้ามาในมุมตึกทำไมนะ อยากรู้จัง เฮ้ย ไม้กวาดฉัน แต่ตอนนี้ฉันคงไปไหนไม่ได้เพราะคริสต้องรับเคาะห์แทนฉันเพราะฉะนั้นฉันต้องรับผิดชอบ

          "เอ่อ...คริส นายเข้ามาที่มุมตึกทำไม" 

          "อ้อแค่บังเอิญผ่านไปน่ะ ทำไมเหรอ ว่าแต่เธอรู้จักฉันด้วยเหรอ"

          "เอ๋ นายเป็นคนดังไม่ใช่เหรอใครก็ต้องรู้จักสิฉันก็เป็นคนธรรมดานะ" 

          "อ่า ว่าแต่เมื่อวานเป็นไงบ้างที่ตกลงมากลางเวทีอ่ะ"

          "ไม่เป็นไรแล้วล่ะ ของคุณที่พวกนายช่วยฉันนะ"

          "5555 ที่จริงฉันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเธอหรอกนะ คนที่ช่วยน่ะเมเนเจอร์กับเซฮุนต่างหากเผอิญเมื่อวานฉันติดงานน่ะ"

          "อ้อ ฉันชื่อ บาบาร่านะ" ฉันพูดแล้วยิ้มๆให้เขา

          "อืม เธอรู้จักชื่อฉันแล้วนิ ถึงสตูดิโอแล้วเข้าไปข้างในกันเถอะ"

          "คือฉัน..."

          "เรื่องที่ฉันบอกว่าเธอเป็นผู้ช่วยเมเนเจอร์คนใหม่น่ะ ฉันจะให้เธอเป็นจริงๆนะ"

          "อะไรนะ!! ฉันทำไม่ได้หรอก"

          "แต่ถ้าเธอไม่ทำพวกแฟนคลับของพวกฉันทั้ง 12 คนได้รุมทำร้ายเธอแบบนี้ทุกคนแน่ๆ" 

          "ฉันต้องเป็นผู้ช่วยเมเนเจอร์จริงๆเหรอ"

          "ใช่..." เราเข้ามาถึงในสตูดิโอแล้วแต่ไม่มีใครอยู่สักคน หรือว่าตานี้หลอกฉันมาที่นี้เนี่ย พวกคนหล่อนี้ไว้ใจได้สักคนไหมเนี่ย

          "นี้นาย ทำไมไม่มีใครอยู่ในสตูดิโอสักคน หรือว่านายหลอกฉัน"

          "จะบ้าเหรอ ฉันจะหลอกเธอไปทำไม ฉันขับรถมาก่อนครึ่งชั่วโมงอีกสักพักเมมเบอร์ก็คงมาแล้ว..." คริสพูดจบก็ถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวออกฉันรีบหันหน้าหนีทันที

          "นะ...นี้นายจะทำอะไร ถอดเสื้อทำไม"

          "เธอจะให้ฉันใส้เสื้อผ้าที่ติดใข่เน่าพวกนี้น่ะเหรอ ไม่ไหวหรอกฉันจะอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ อ้อ อีกอย่าง เธอไม่เห็นต้องหันหน้าหนีเลยนิ เดี๋ยวหลังจากนี้ไปเธอก็ได้เห็นบ่อยๆ ล่ะ"

          "บ้าเหรอ!!"

          "เออ เธอคงเอาติดตัวมาด้วยสินะบัตรประชาชนนะ เดี๋ยวเราต้องใช้นะ"

          "อะไรคือบัตรประชาชนเหรอ"

          "ห้ะ...นี้ไงบัตรแบบนี้ อย่าบอกนะว่าเธอไม่มี"

          "มีสิ มี..."

          "งั้นเหรอ งั้นฉันไปอาบน้ำดีกว่า..." เขาพูดแล้วเก็บบัตรประชาชนตัวเองใส่กระเป๋าสีดำเล็กไว้ก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำโดยมียีนตัวเดี๋ยวเปลือยท่อนบนหันหลังให้ฉัน ฉันมองคริสที่ไหล่กว้างแขนมีกล้ามอ่อนแบบผู้ชาย กรี๊ด นี้ฉันนั่งดูผู้ชายเปลือยหรือไง ฉันหันหน้าหนีก่อนจะคิดเรื่องบัตรประชาชน ทำไงดีทำไงดี....

  #คริส

               ผมหันไปมองคนตัวเล็กอีกทีก่อนเข้าไปอาบน้ำ เธอคงหาทางหาบัตรประชาชนสินะ ผมรู้ว่าเธอเป็นใครถ้าเธอรู้ว่าผมรู้เธอจะว่ายังไงนะ 5555 และอีกอย่างผมรู้สึกดีใจมากที่ยัยตัวเล็นนี้จะได้มาเป็นผู้ช่วยเมเนเจอร์ฝัง M ด้วย ถ้าคุยกับเมเนเจอร์แล้วเขาไม่ยอมผมก็จะคัดค้านและหาทางให้เธอมาเป็นผู้ช่วยเมเนเจอร์ให้ได้ เป็นเมเนเจอร์สาวคนใหม่ที่ผมอยากดูแลและอยากใกล้ชิด...

    #ว้ายยย ตอน 9 เฮียคริสปรากฎตัวมาแบบนี้ แสดงว่าต้องมีอะไรสนุกๆแน่ๆเลย แต่ตอน 9 ไม่มีฉากให้พระเอกเราปรากฎตัวเลย ยังไงติดตามตอนที่ 10 ได้เร็วๆนี้นะค่ะ กับตอน "น้ำเวทย์มากมายหลายสีในคลับยามคำคืนที่แสนอลเวง..."