EXO Sehun x You สาวจอมเวทย์กับนายไอดอลตัวแสบ

ตอนที่ 8 ท่าบริหารปาก

  #บาบาร่า

               ฉันตื่นขึ้นมาบนเตียงที่มีที่นอนสีขาวสะอาดมันนุ่มและสบายมากฉันบิดตัวสองสามที ก่อนจะคิดเรื่องอะไรบางอย่างออก เมื่อคืนฉันโดนเซฮุนสั่งให้อยู่ในห้องแต่งตัวแต่เพราะมันนานเกินไปฉันเลย (แอบ) ใช้เวทย์มนต์มองทะลุปุโปร่ง แต่ฉันก็ต้องเห็นเขากับผู้หญิงคนเมื่อเช้าฉันจึงเลิกสนใจพวกเขาแล้วก็เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ แล้วนี้มานอนบนเตียงได้ไงนะเรา ห้ะ ฉันรีบสำรวจดูร่างกายและเสื้อผ้าของตัวเอง เฮ้อ...โล่งอกไปที ฉันบิดตัวไปอีกฝังก็เตียงก็ต้องตกใจกับร่างสูงที่ยื่นมองฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

          "ถ้าตื่นแล้วก็ควรลุกสักทีนะ เธอควรจะเกรงใจเจ้าของเตียงอย่างฉันด้วย" ร่างสูงนั้นเอาแต่บ่นว่าฉัน เชอะเดี๋ยวแม่นอนต่อจะถึงเย็นเลย (ถ้าไม่เกรงใจนะ)

          "โทดที แล้วทำไมนายไม่เอาฉันไปนอนที่โซฟาล่ะ ฉันจะได้ไม่เกรงใจนาย"

          "ตัวหนักขนาดนี้ใครจะอุ้มไปถึงโซฟาไหวล่ะ"

          "ฉันว่าฉันตัวเล็กกว่าผู้หญิงคนเมื่อนคืนของนายอีกนะ" ฉันบ่นอุบอิบเบาๆ

          "เธอว่าไงนะ ฉันไม่ได้ยิน"

          "ฉันไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย" ฉันพูดก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงของเขาแล้วเอามือไปจัดให้มันเขาที่เข้าทาง...

          "วันนี้เธออยู่นี้แหละฉันจะออกไปทำงานตอนเย็นเดี๋ยวฉันพาเธอไปตามหาของของเธอเอง ฉันขอสั่งให้เธออยู่ห้อง ห้ามออกไปไหน เข้าใจไหม" เขาสั่งฉัน แต่ฉันก็คงทำอะไรไม่ได้ตามเขามาแล้วนี้น่า

          "ก็ได้ แต่ตอนเย็นนายต้องทำตามที่พูดไว้นะ พาฉันตามหาของของฉัน"

          "ฉันจะมาบอกเธอแค่นี้แหละ" เขาพูดจบแล้วจะเดินออกไปจากห้องนอน ฉันก็ได้แต่ทำหน้าบึงๆ กำหมัดเหมือนจะต่อยและยกเท้าอยากจะเตะใส่ข้างหลังเขา แล้วเขาก็หันกลับมา ฉันเลยยิ้มและเขาทำหน้าสงสัย "อาหารเช้าอยู่บนโต๊ะนะ ส่วนข้าวเที่ยงฉันจะสั่งให้คนเอามาส่ง แล้วไอ้ท่าเมื่อกี้มันอะไร"

          "หือ...อ้อ ฉันแค่เห็นแมลงในห้องนายนะเลย มันมาร้องอี๊ดๆ ข้างหูฉันแต่เช้านเลยกะจะจับมันมากระทืบสักหน่อย"

          "แมลงงั้นเหรอ ไหน..." เขาพูดแล้วมองหาแต่ขาก็เดินตรงมาที่ฉัน จนตอนนี้อีกก้าวหนึ่งก็จะชนฉันแล้วนะ ฉันก้าวถอยหลังเรื่อยๆ

          "ฉะ...ฉันว่าแมลงตัวนั้นคงรู้ว่าจะโดนกระทืบเลยหนีไปแล้วแน่ๆเลย" เซฮุนไม่ฟังที่ฉันพูดเลยสินะเขาจึงเดินเข้ามาเรื่องๆ จนตอนนี้หลังติดกับผนังห้องแล้ว

          "นี้ไงแมลงตัวนั้น" เขาพูดก่อนจะก้มลงมามองหน้าฉันอย่างผู้ชนะ ฉันได้แต่หลบสายตาคู่นั้นที่มีอิทธิพลมากกว่าเวทย์มนต์ของฉันซะอีกเพราะเวลาเขามองที่ฉันทีไรฉันฉันมันเต้นแรงและยอมสยบแทบจะทันที "เธอนี้...น่ารักเนอะ.." เซฮุนพูดจบแล้วยื้นหน้าเข้ามาใกล้ๆฉันเลื่อยๆ ตาฉันหลับตามสัญชาตญาณบ้าๆ ทำไมฉันเป็นแบบนี้ตลอดเลยนะ ตอนนี้ลมหายใจเซฮุนได้เข้ามาใกล้ๆ ใบหน้าของฉันเลื่อยๆ จนฉันต้องกลั้นหายใจแล้วยื้นปากจู๋ให้เขา...

          "ฉันว่าฉันไปทำงานดีกว่า" พอเขาพูดจบฉันก็รีบลืมตาทันที "เมื่อกี้เธอทำปากจู๋ทำไม.." ทำไมต้องถามด้วยนะตาบ้านี้ 

          "ฉัน...ก็แค่ ทำท่าบริหารปากน่ะ มันดีมากๆเลยนะปากนายจะเป็นสีชมพูทั้งวันเลย ทำแบบนี้ตอนตื่นขึ้นมา 10 ครั่งไง ว่างๆนายก็ทำดูนะ ฉันไปอาบน้ำแล้ว ไปดีทำงานดีๆล่ะ" ฉันพูดแล้วรีบเดินเข้ามาในห้องตัวตัวทันที ไม่นานนักฉันก็ได้ยินเสียงปิดประตูห้องนอน "ไปแล้วสินะ ทำไมใจฉันต้องเต้นแรงขนาดนี้เนี่ย มันคืออะไรกันแน่ หรือหัวใจมนุษย์มันเต้นแบบนี้เป็นปกติ ฉันต้องทำตัวให้ชินสินะ"

  #เซฮุน...

               ผมเดินออกมาจากคอนโดพร้อมกับผิวปากอย่างอารมณ์ดี แปลกแฮะผมจะอารมณ์ดีทำไม แค่ตอนเช้าผมได้ไปนั่งดูยัยบาบาร่านอนหลับแล้วเผลอไปหอมแก้มแล้วบอกมอร์นิ่ง แปลกแฮะทำไมผมต้องทำแบบนั้นด้วย ยิ่งเมื่อกี้ที่เธอแกล้งผมแล้วโดนผมแกล้งคืน อีกทั้งท่าบริหารปากของเธอ มันวนเวียนในหัวผมตลอดเวลาทำให้ผมหัวเหราะออกมาได้เหมือนคนบ้า แปลกแปลกจังเลย 

          ปี้กๆๆๆ.....

               เสียงบีบเตรรถจากเมเนเจอร์ทำให้ฉันถึงกับสดุ้งตื่นจากภวัง ผมเสยะยิ้มและส่ายหัวเดินตรงไปยังรถของ EXO-K ก่อนจะเปิดประตูแล้วเข้าไปในรถทุกคนมาครบแล้วเหลือแต่ผม 55555 คงเพราะเมื่อคืนทุกคนเลิกงานดึกเลยอยู่หอสินะ

          "อันยองฮาเซโยฮยองทุกคน" ผมกล่าวทักทายทุกคนอย่างร่าเริง

          "นี้เซฮุน นายป่วยหรือไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า"

          "ทำไมพูดงั้นล่ะจงอิน ฉันสบายดีนะ ว่าแต่ฝัง M ไปไหนอ่าไม่เห็นรถตามาเลย" ผมพูดแล้วยิ้มให้กันจงอิน แล้วก้หันไปถามเมเนเจอร์ฮยอง

          "อ้อฝัง M มีถ่ายแบบแถวๆนี้น่ะ พวกนายต้องไปถ่ายที่สตูก่อน.."

          "ครับผมเข้าใจแล้ว พร้อมทำงานแบบสุดๆแล้วด้วย" ผมพูดแล้วอมยิ้มนิดๆเมื่อนึกถึงท่าบริหารปากของยัยบาบาร่า

          "เมเนเจอร์ฮยองผมว่าเซฮุนแปลกๆไปนะครับ" ชายยอนที่นั่งอยู่ข้างหลังกับแบคฉยอนและดีโอตะโกนบอกเมเนเจอร์ว่าผมป่วย บ้าแล้วผมสบายดี

          "นั้นสิเซฮุน นายไปโดนอะไรมาหรือเปล่าเห็นยิ้มตั้งแต่เดินออกมาจากคอนโดแล้ว"

          "ผมป่าวน้าเมเนเจอฮยอง ผมสบายดี"

          "แล้วผู้หญิงเมื่อวานเป็นยังไงบ้าง ได้ถามอะไรเธอหรือเปล่า ฉันได้ยินสไตล์ลิสบอกเธออยู่คอนโดกับนายนิ"

          "หา ผู้หญิงคนนั้นอยู่กับเซฮุนที่คอนโด" เม้มเบอร์ K ทุกคนตะโกนออกมาพร้อมกัน ขนาดดีโอที่ใส่หูฟังอยู่ยังตะโกนกับเขาเนะ ว่าแต่ทำไมเหรอทุกคนถึงตกใจขนาดนั้น

          "เสียดายอ่า สวยขนาดนั้นคงเสร็จนายแล้วสิ" จงอินพูดขึ้นมาทำให้ดีโอที่มองโทรศัพท์อยู่เงยหน้าขึ้นแล้วส่งจิตสังหารมาที่เขา จงอินเลยเงียแล้วแกล้งหลับทันที อิอิ สมน้ำหน้า

          "นั้นสิฉันก็เสียดายนะ" คร่าวนี้ตาชานยอนพูดแฮะ แต่ถือว่ากล้วนะเพราแบคฮยอนก็อยู่ใกล้ๆเขา แล้วตอนนี้แบคก็สลัดแขนชานยอนออกประมาณว่างอนสองคนนี้ช่างน่ารักซะจริงๆ

          "ป่าว ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอเลย เราแยกกันนอนเธอนอนในห้องนอนผมนอนที่โซฟา"

          "หา!!!" และอีกครั่งที่ทุกคนแหกปากอย่างไม่เชื่อผม คร่าวนี้เมเนเจอร์โอป้าก็เอากับเขาด้วย

          "จริง ผมจะกล้าไปทำอะไรเธอถ้าพวกฮยองรู้แล้วจะหนาว" ผมพูดแค่นั้นก็ใส่หูฟังแล้วแกล้งหลับไปทันที ผมจะพูดเรื่องเวทย์มนต์ของยัยบาบาร่าให้พวกฮยองรู้ไม่ได้

  #ว้าววว ฮุนดูท่าทางอารมณ์ดีแฮะแถมยังช่วยปกปิดเรื่องนางเอกด้วย  ตอนต่อไปจะมีคนที่คาดไม่ถึงมาช่วยนางเอกด้วย พบกับตอนตอไปตอนที่ 9 ผู้ช่วยเมเนเจอร์สาวคนใหม่ที่น่าดูแล วิ้งๆ (นิยายเรื่องนี้แต่งจากจิตนาการต่างกับโลกความจริงนะค่ะ) ผิดพลาดยังไงก็อภัยด้วยนะค่ะ