EXO Sehun x You สาวจอมเวทย์กับนายไอดอลตัวแสบ

9.7

เขียนโดย nameiam

วันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 14.37 น.

  11 ตอน
  6 วิจารณ์
  30.24K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2557 01.25 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) เธอ...มาอยู่กับฉันเถอะ!!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 6 เธอ...มาอยู่กับฉันเถอะ!!!

 

 

  #บาบาร่า...

          "เธอต้องเป็นผีแน่ๆ " พูดจบเขาก็วิ้งหนีฉัน ฉันถอนหน้าใจก่อนจะหายตัวไปดักหน้าเขาไว้

          "นายจะไปไหน.."

          "เฮ้ย อย่าตามมาสิ ผี...ผีหลอก.."

          "บ้าเหรอ ฉันไม่ใช่ผีนะ ฉันคือผู้ใช้เวทย์.." ฉันพูดและในขณะเดียวกันก็หายตัวไปดักเขาอีกทาง ไม่รู้จะวิ่งหนีทำไม นั้นหนีอีกแล้ว งั้นใช้เวทย์มนต์นี้ดีกว่า "เซฮุนจงหยุดแล้วมานั่งตรงนี้" ฉันใช้เวทย์มนต์ให้เขาหยุดแล้วมานั่งที่ริมแม่น้ำฮันข้างๆฉัน

          "นี้ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันขอร้องล่ะ ฉันไม่อยู่กับผีนะ" 

          "ถ้านายว่าฉันเป็นผีอีกฉันจะเสกนายให้เป็นหมา.."

          "..." เงียบ...เงียบเลยแฮะ คงกลัวฉันจริงๆสินะ กริ้งๆๆ กริ้งๆๆ หนังสือเวทย์ดัง ศาสตร์ตราจารย์แบล็กต้องติดต่อมาแน่ๆเลย

          "หนังสือเวทย์จงมา" ฉันเรียกหนังสือและเปิดทันที "ศาสตร์ตราจารย์แบล็ก..."

          (ฉันรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นฉันดูมันในลูกแก้ววิเศษอยู่กับด๊อกเตอร์แจ๊คสัน)

          (ใช่พวกเราเห็นทุกอย่าง และตอนนี้เมริซ่ากำลังโดนลงโทษอยู่ ที่จริงเราจะเปิดประตูมิติให้เธอกลับมาตอนนี้ก็ได้นะ แต่พอดีมันมีเหตุเกิดขึ้นทำให้ฉันไม่สามารถเปิดประตูได้)

          "เกิดอะไรขึ้นค่ะ ด๊อกเตอร์ ศาสตร์ตราจารย์..."

          (พวกเมืองแม่มดได้ปล่อยปีศาจเงาดำมาที่เมืองเราฉันเลยยังไม่อยากเปิดประตูมิติเพราะกลัวว่าพวกมันจะไปป่วนโลกมนุษย์แน่ๆ)

          "แล้วฉันจะกลับยังไงค่ะ"

          (ฟังนะ บาบาร่า เธอต้องมีไม้กวาด สร้อยคอพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวที่ติดตัวเธอ และ ผู้ชายที่ยอมสละเลือด 1 แก้วเพื่อเธอ ถ้าเอาสามอย่างนี้มาทำพิธีในคืนพระจันทร์เต็มดวง เธอจะกลับมาทีนี้ได้โดยไม่ต้องใช้ประตูมิติ)

          "จริงเหรอค่ะ ด๊อกเตอร์...แต่ตอนนี้ของทุกอย่างหายไปหมดเลย.."

          (เพราะฉะนั้นเธอต้องรีบตามหามันให้เจอ ฟังนะบาบาร่าถ้าเธอไม่กลับมาทีนี้ภายในหนึ่งเดือนพลังเวทย์ของเธอจะแผ่ว และเธออาจจะกลายเป็นมนุษย์ตลอดไป)

          "หนึ่งเดือนเองเหรอ ไม่นะ ฉันต้องตามหามันให้เจอ ฉันจะต้องกลับไปที่โลกเวทย์มนต์ให้ได้ค่ะด๊อกเตอร์ ศาสตร์ตราจารย์"

          (งั้นถ้าเธอมีอะไรให้ฉันช่วยก็ติดต่อมานะ...เดี๋ยวพวกฉันต้องไปแล้วแค่นี้นะ) หลังจากนั้นฉันก็นั่งเงียบสักพัก คิดไม่ออกว่าจะทำยังไงต่อไป ฉันเลยหันไปมองคนข้างๆ แต่เวทย์มนต์คลายแล้วเขาคงหนีแล้วสินะ เอ๋ยังอยู่เขาไม่่ได้หนี...

          "เวทย์มนต์คลายนานแล้วทำไมนายยังอยู่อีกเหรอ ฉันนึกว่านายหนีไปแล้วซะอีก"

          "ตอนแรกฉันก็กำลังจะหนี แต่...ฉันคิดว่าเธอต้องการความช่วยเหลือ" ฉันมองหน้าเซฮุนด้วยคาถาอ่านใจว่าเขาคิดอะไรกันแน่แต่ในใจของเขาบอก ต้องให้ความช่วยเหลือฉัน

          "ฉันว่าฉันช่วยเธอได้นะ" ฉันมองหน้า เขาอย่างไม่เชื่อ คนอย่างเขา ผู้ชายที่ฉันเห็นครั่งแรกก็จูบกับผู้หญิงที่มุมตึก คนที่ฉันไม่อยากเจออีก แต่กลับ...

          "เธอ...มาอยู่กับฉันเถอะ!!! ฉันจะช่วยเธอเอง" 

               ใจฉัน เต้นแรง แรงมาก นี้คืออะไร ทำไมมันถึงเต้นแรงขนาดนี้ ฉันรู้สึกอะไรหรือเป็นอะไรตอนนี้ฉันสับสนไปหมดแล้วถ้าฉันให้เขาช่วย เขาจะช่วยฉันจริงเหรอ เอาว่ะลองดูสักตั้งฉันจะลองเชื่อใจมนุษย์ดู

          "อืม ก็ได้ ฉันจะเชื่อใจนายดูสักครั่ง ฉันจะไปอยู่กับนาย แต่...นายห้ามทำอะไรฉัน แบบที่ทำกับผู้หญิงคนเมื่อเช้านะ ฉันไม่ชอบ..."

          "เมื่อเช้า.." เขาพูดแล้วขมวดคิ้ว แล้วหน้าเหมือนคิด "อ้อ นี้เธอแอบดูฉันเหรอ" เซฮุนไม่ได้พูดอย่างเดียวแตายังยื้นกน้าเข้ามาใกล้ๆฉันอีก 

          "เห้ย นี้นาย จะเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆ ฉันทำไมเนี่ย.."

          "จะว่าไปเธอก็สวยดีนะ ยิ่งมองใกล้ๆ แบบนี้ยิ่งหน้ารัก..." ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าหน้าเราจะใกล้กันเกินไปแล้ว ไม่นะกดของเมืองฉันต้องอายุ หมื่นปีถึงจะจูบได้ ฉันหลับตาโดยสัญชาตญาณหรือเปล่า "เสียอย่างเดี๋ยว...เธอเป็นแม่มด เอ้ย เป็นผู้มีเวทย์มนต์" นี้ฉันหลับตาไปทำไมกัน

          "ก็ใช่นะสิเพราะฉะนั้น นายห้ามทำแบบนั้นกับฉันเด็ดขาด" 

          "แต่เมื่อกี้เธอหลับตานะ.." เขาถามด้วยน้ำเสียงขำๆ

          "อา..เอ่อ ก็ไฟตรงนั้นมันส่งตาน่ะฉันเลยหลับ ทำไมหลับตาแค่นี้ไม่ได้หรือไง.."

          "ป่าว ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเธอสักหน่อย" ฉันอยากจะเสกให้นายนี้เป็นหมูเป็นหมาซะเลยเชียว แต่ไม่ได้ต้องใจเย็นไว้นะ บาบาร่า เขาจะช่วยเรา ใจเย็น... "ถ้าเธอจะอยู่ที่โลกมนุษย์ก่อนอื่นเธอต้องเปลี่ยนการแต่งตัวก่อน"

          "ทำไมต้องเปลี่ยนด้วย ฉันชอบใส่แบบนี้ด้วย แล้วก็ที่โลกเวทย์มนต์ก็ใส่แบบนี้กันทั้งนั้น"

          "ถ้าเธอใส่แบบนี้มีหวังทุกคนต้องจับตามองแต่เธอแน่ๆ เอาเป็นว่าเรื่องชุดเดี๋ยวฉันจัดการเอง ป่ะ ไปกัน"

          "นะ...นี้นายจะพาฉันไปไหน??"

          "ไปคอนโดฉันไง"

          "คอนโด คอนโดคืออะไร??"

          "เถอะน่าตามมาเดี๋ยวก็รู้เองแหละ..."

 

 

   #เอาแล้วไงไปคอนโดพระเอกกันแล้ว เขาจะไปทำอะไรกัน อุ๊บ แหะๆ พวกเขาสองคนจะเป็นยังไงต่อไปติดตามชมต่อตอนต่อไปนะค่ะ คริๆๆ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา