บก.ปากร้ายกับนักเขียนปีศาจ YAOI

วันนี้ผมมารับต้นฉบับของไรองที่บ้านของยัยนั่นตามกำหนดส่งให้สำนักพิมพ์ผมคิดว่าแค่จะมารับต้นฉบับและไปซื้อกันพลาซะหน่อยแต่ผมว่าผมคงไม่ได้กลับง่ายๆซะแล้วสิ
"พี่ชายฉันต้องรีบไปสวนสนุกนะ"
"ไรองเธอไปไม่ได้นะเธอต้องไปช่วยงานพี่ รร.พี่คนมันขาด"
"อ่า"
ผมยืนมองสองพี่น้องที่กำลังยืนเถียงกันอยู่หน้าบ้าน...พวกนี้ไม่สนใจผมเลยเฮะ = =
"อ๊ะ!พี่นี่ไง...พี่ก็บังคับให้อะฮิหรุไปกับพี่สิ''
"หืม?ไม่ได้ๆผมจะมารับต้นฉบับและเเวะไปซื้อกันพลาที่สั่งจองไว้"ผมยกมือปฎิเสธทันที
"นายต้องไปกับฉัน!!"
"ห้ะ?"
"เอ้า!ต้นฉบับ"ไรองยัดต้นฉบับใส่มือผม"ฉันไปก่อนนะสายแล้ว...ถึงปฎิเสธแต่สุดท้ายนายก็ต้องไปกับพี่ชายด้วยมอเตอร์ไซค์อยู่ดี"
อย่าทิ้งกันไปแบบนี้เซ่!!ผมไม่อยากไปกับปีศาจนะ
"ขึ้นมา''โองามิซังตบเบาะมอไซค์สีดำเป็นเชิงว่า 'ขึ้นมาเดี๊ยวนี้'
"จะพาผมไปไหน o o"หรือว่าเขาไม่พอใจเลยจะพาไปฆ่าทิ้ง....ม่ายยยย
"เลิกคิดว่าฉันจะพานายไปฆ่าได้แล้วฉันไม่ทำแบบนั้นหรอก = ="
"ผมยังไม่ได้พูดออกมาเลยนะคุณรู้ได้ไง"
"ก็ความคิดในใจของนายมันเสียงดังออกขนาดนั้นนี่ = ="
เขาอ่านใจผมออกหรอ...ส่วนน้องสาวก็รู้เหตุการณ์ล่วงหน้า
"มันเป็นพลังที่สืบทอดมาทางสายเลือดนะ"
"คุณจะไปส่งผมที่สำนักพิมพ์แล้วจะลากผมไป รร.อนุบาลสินะครับ - -"
"ฉลาดนี่...เกาะแน่นๆล่ะ''
และแล้วเขาก็พาผมไปส่งที่โรงพิมพ์และตอนนี้ผมก็มายืนมองเขาอยู่ที่ รร.อนุบาล...ทั้งๆที่ไม่ได้อยากมาแท้ๆแต่ต้องมาจนได้//ขยี้หัวตัวเอง
"โองามิคุงคนนั้นหรอค่ะคือคนที่จะมาช่วยวันนี้หน่ะ''
"ใช่ครับ..บะระซัง"โองามิยิ้มบางๆให้เธอ"หมอนี่ชื่ออะฮิหรุครับ ^^"
"ขอฝากตัวด้วยนะครับ^^"ผมโค้งหัวให้อย่างมีมารยาท
ฮึๆคนอย่างหมอนี่เนี่ยนะจะเป็นครูอนุบาล...ฮ่าๆเด็กๆคงหนีกันกระเจิงแน่
"คุณครูมาเล่นกันเถอะ"
"คุณครูมาสู้กัน"
"o[]0"เห้ย!ไม่จริงน่าทำไมพวกเด็กๆถึงวิ่งกันมาหาหมอนี่เต็มไปหมดเลยล่ะ
"เทอมนี้คุณครูโองามิซังก็ป๊อปเหมือนเดิมเลยนะค่ะ"
คุณครูบะระยิ้มให้ผม....อ่า...หมอนี่ต้องทำเสน่ห์ใส่เด็กๆแน่ๆ
''พี่ชายๆพี่ชายเป็นเพื่อนกับคุณครูโองามิหรอฮะ''
ผมมองเด็กผู้ชายตัวเล็กๆสองคนที่มาดึงชายผ้ากันเปื้อนลายหมีของโรงเรียนแบบอยากได้คำตอบ
"ผมเป็นรุ่นน้อ..."
"เบ๋นะหมอนี่เป็นเบ๋ของน้องสาวครู"
"เห!!เบ๋หล่ะ"
"เป็นเบ๋ของพี่สาวไรองหล่ะ"
ไอ้บ้าาาา!!ใครเป็นเบ๋กันว่ะ!!ฉันเป็น บก.โว้ยยยย
"ฮ่าๆพี่ชายหน้าแดงใหญ่เลย...เบ๋"
"เด็กบ้าาา!!"
"เบ๋ ฮ่าๆ"
ตอนนี้ผมกำลังวิ่งไล่ลูกสมุนของโองามิอย่างบ้าคลั่ง แฮ่ก...วิ่งจนเหนื่อยแล้วเนี่ย...พวกเด็กๆนี่พลังเยอะจริงๆ//นั่งหอบตรงลานสนามเด็กเล่น
"คุณครูสูงๆ"
"สูงกว่านี้หรอ ฮ่าๆ"
ทำไมผมเหมือนเห็นแววตาของปีศาจกำลังสเยะยิ้มให้เด็กอย่างนั้นหล่ะ = {}=
และแล้วผมก็เล่นกับพวกเด็กๆจนตะวันลับขอบฟ้าจนได้...ทั้งๆที่ไม่ได้ชอบเด็กแท้ๆ =///=
"เฮ้!กลับบ้านกันเหอะ"โองามิซังเอามือมาขยี้หัวผม
เจ็บใจนัก...ปากเสีย ชอบบังคับ บางทีก็อ่อนโยนจนน่าตกใจ...ผมไม่มีทางหลงเขาเด็ดขาดเลย!
"อะอืม"ผมพยักหน้า
ตอนแรกผมนึกว่าเขาจะขี่รถมอไซค์ไปส่งผมแต่ไม่ใช่เลย....เขาพาผมกลับมาที่บ้านเค้าอีกรอบ..เพื่อ =,,=
"'โองามิซังพาผมกลับมาที่นี่อีกรอบทำไมครับ = =''ผมจะกลับไปเอากันพลา//ร่ำไห้
"ถ้าหมายถึงกันพลาล่ะก็อยู่นี่ ^^"
ผมมองไรองที่วิ่งมาทางผมที่ยืนอยู่กับพี่ชายตัวเองแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พร้อมกับหน้าแดงนิดๆ
"หลงพี่ชายฉันแล้วใช่มั้ย ^^"ไรองพูดแล้วยื่นกล่องกันพลาให้ผม
"เฮ้!โองามิเอาอาหารไปไหว้เทพที่ศาลด้วย''
ผมมองผู้ชายวัยกลางคนที่ใส่ชุดเหมือนนักบวชของศาลเจ้านี้ท่าทางน่าจะเป็นพ่อของสองคนนี้นะผมเลยไหว้ไปเขาก็ยิ้มกลับมา
"ทำไมต้องเป็นผมล่ะ...ยัยนั่นก็ว่างอ้ะ"
"แล้วน้องแกจะท่องบทสวดถูกมั้ยล่ะ"
"จะไปด้วยกันมั้ย"
"ไปก็ได้ครับ...อ่า ผมช่วยถือ"
ผมพูดแล้วช่วยหมอนี่ถือกล่องข้าวเบนโตะสองชุดพร้อมกระติกน้ำชา...ท่านเทพนี่กินดีจริงๆ
ตอนนี้ผมมองหมอนี่กำลังท่องบทสวดอะไรสักอย่างหน้าศาลเจ้า
"บางวันท่านเทพก็แปลงกายเป็นจิ้งจอกขาวแล้วมาเล่นกับพวกเด็กๆนะ"
"จริงดิ"ผมทำหน้าตกใจ
"ฉันไปช่วยพ่อทำกับข้าวก่อนนะนายเดินเล่นแถวนี้ก่อนก็ได้"
"อืม"
ผมยืนมองต้นซากุระที่พริ้วไหวไปตามสายลมยามเย็น....บรรยากาศดีจัง
แซ่กๆ!!//เสียงบางอย่างตรงพุ่มไม้กำลังเคลื่อนไหวออกมา
"อ๊ะ!!"
เฮ้ๆผมไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย....ตอนนี้ผมกำลังยืนจ้องลูกจิ้งจอกสีขาวตัวเล็กๆตรงหน้าอยู่ 'บางวันท่านเทพก็แปลกายมาเล่นกับพวกเด็กๆนะ'
"ว่าไงท่านเทพ"
"เฮ้ย!คุณลุง"
พอพ่อของพี่น้องสุดแสบเดินมาลูกจิ้งจอกสีขาวก็เดินมาใกล้คุณลุงทันที
"อ่า..ท่านอยากได้อะไรงั้นหรอ"คุณลุงนั่งยองๆบนพื้นแล้วลูกจิ้งจอกสีขาวก็เอามือมาแตะบนหลังมือของคุณลุง"ผมจะบอกเขาให้นะ"
ซ่าาาาา!!
สายลมที่พัดมาพร้อมกับกลีบซากุระทำให้ผมต้องหลับตาลงพอผมลืมตาขึ้นลูกจิ้งจอกตัวนั้นก็ไม่อยู่แล้ว
"ท่านเทพฝากบอกนายว่า...ชอบนาย"
"เห!"
และผมที่ทำหน้างงๆก็โดนคุณลุงลากเข้าไปกินข้าวในบ้าน...พอทุกคนรู้เรื่อง...ไรองก็หัวเราะใหญ่เลยแถมยังอวดอีกว่าท่านเทพชอบเธอมากกว่า ส่วนคุณพี่ชายก็ถมทับอีกว่า เขาสื่อสารกับเทพบ่อย....ถมจนผมไม่น่าสนใจเลย
"อาหารอร่อยมั้ยอะฮิหรุซัง"คุณลุงถามผม
"อร่อยมากเลยครับ"
"โองามิทำหน่ะ^^"
"ฟู่ดด!!"อาหารพุ่งจากปากเลยครับ
"ถ้ากินไม่หมดฉันจะเอาเข็มกับด้ายเย็บปากนาย"โองามิยิ้มมุมปาก
ฮือออ....ผมเลยต้องจำใจกินแกงกระหรี่กุ้งทอดจนหมดเลยครับ
"แล้วแม่ของทั้งสองคนล่ะครับคุณลุง"
เพราะว่าทั้งสองคนไปล้างจานผมเลยถามคุณพ่อแทน...คงไม่โดนด่าว่า เผือก หรอกนะ
"นางฟ้าของบ้านนะหรอตอนนี้เธอไปช่วยงานท่านเทพบนสวรรค์แล้วล่ะ"
"พ่อ อย่าดราม่า = ="โองามิทำหน้าเอือมๆ"แม่ของพวกเราเสียชีวิตไปตั้งแต่พวกเรายังอนุบาลหน่ะแม่เป็นโรคมะเร็งเต้านมหน่ะ"
"ผมขอโทษ"
"ไม่ต้องขอโทษหรอก...ถึงแม่ตายไปแต่แม่ก็ยังอยู่ในใจของพวกเราเสมอ"ไรองดึงแก้มพี่ชาย
"คืนนี้นายต้องนอนที่นี่แล้วล่ะอะฮิหรุคุงงง"
"ทำไมล่ะ?"ผมมองไรองอย่างงงๆ
"คืนนี้พายุจะเข้าฝนจะตกหนักดินถล่มพี่ชายเลยไม่ไปส่งนายที่บ้านไง"
"จริงดิ!พยากรณ์อากาศตอนเช้าไม่เห็นบอกเลย"
"เชื่อลูกสาวฉันเหอะท่านเทพคุคุโนจิ(เทพแห่งต้นไม้)ก็บอกมา"คุณพ่อยิ้มให้กับใบไม้ที่ปลิวมา
"แล้วเสื้อผ้า"
"ใส่ของพี่ชายฉันสิ"ไรอง
"พรุ่งนี้ไม่มีเรียนอยู่ไปเหอะ"โองามิขมวดคิ้ว
"แล้วห้องนอนล่ะ"
"นอนกับพี่ชายฉันก็ได้"
"ถึงลูกสาวของฉันจะเป็นแบบนี้แต่เธอก็เป็นมิโกะของศาลเจ้าน่ะ"คุณลุงยืนกอดอก
"จริงหรอครับ...ผมยังเห็นเธอเสพโดจินวายอยู่เลย"ผมหัวเราะ
"เดี๊ยวก็เรียกให้ฮานาโกะจังมาลากลงไปในชักโครกเลยนี่"
ตอนนี้หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็มานั่งบนเตียงแล้วมองคุณพี่ชายเล่นเกมส์ต่อสู้แข่งกับไรองอย่างเมามันส์...อ่า...ไหนบอกให้ผมนอนกับพี่ชายไง
----1ชม.ผ่านไป----
ตอนนี้ผมนอนตรงกลางด้านซ้ายเป็นไรองด้านขวาเป็นโองามิซัง....ตอนนี้ทั้งสองคนหลับแล้ว
ปึ้กก!!//ไรองถีบหลังผมจนผมกลิ้งไปหาโองามิซัง
ฟึ่บบ!!//โองามิเอามือมากอดคอผม
ตอนแรกเหมือนจะโรแมนติกนะครับแต่มันไม่ใช่เลย....โองามิซังกอดคอผมแน่นขึ้นแล้วโวยวาย
"ตาย!ฮ่าๆเธอเล่นเกมส์แพ้พี่แล้วยัยน้องบ้า"ละเมอครับ...ละเมอได้น่ากลัวมาก
และแล้วผมเลยลงไปนอนบนพื้นเพราะว่ากลัวตายครับ...ส่วนบนเตียงตอนนี้ทางไรองเอาเท้าถีบกลางตัวพี่ชายส่วนพี่ชายก็บีบคอไรองและสักพักทั้งสองคนก็นอนหลับคาท่านั้น
พระเจ้าครับ...นี่ท่านจงใจส่งปีศาจสองตนมาแกล้งผมใช่มั้ยครับ