บก.ปากร้ายกับนักเขียนปีศาจ YAOI

'คนที่ฉันชอบทำไมแม่งไม่รู้สึกตัวสักทีวะ...ตามจีบมาเกือบปีแม่งยังไม่รู้ตัวอีก...โว้ย!พอกันที'
 เสียงของรุ่นพี่ยังก้องอยู่ในหัวของผมมาตลอดตั้งแต่วันนั้นที่เขาตะโกนใสหน้าผม...ผม...ผมเพิ่งรู้สึกตัวได้ว่า...ตลอดเวลาที่ผ่านมารุ่นพี่นั่นแหละที่คอยเข้ามาป้วนเปี้ยนผมตลอดตามจีบผมตลอด...พอคิดมันก็รู้สึกใจเต้นปนกับเสียใจที่ตัวเองรู้สึกช้าเกินไป
"รุ่นพี่"
"ไปกินข้าวกันเถอะสาวน้อย"
ตั้งแต่วันนั้นรุ่นพี่ก็เอาแต่หลบหน้าผมตลอดพอผมทักก็ทำเป็นไม่เห็น...รู้สึกปวดใจจัง.....แล้วภาพวันนี้ที่ผมเห็นคือรุ่นพี่ที่เดินจูงมือผู้หญิงน่ารักๆคนนึงที่มีข่าวลือว่าตอนนี้กำลังคบกับรุ่นพี่อยู่ผ่านหน้าผมไปโดยไม่สนใจผมเลยด้วยซ้ำ
"เจ็บสินะ"
"อ๊ะ!!"
ผมตกใจเมื่อรุ่นพี่ไรองเพื่อนของรุ่นพี่ซารุเอามือมาแตะบ่าของผม..เธอมองหน้าผมแล้วก็ถอนหายใจ
"นายมันโครตจะซื่อบื้อเลยวะ"ไรองถอนหายใจใส่หน้าอุซางิอีกครั้ง
"ผม..."
"นายรู้มั้ยว่าตั้งแต่มันอกหักจากนายมันคบผู้หญิงแล้วเลิกไปสามคนแล้ว...คบนานสุดแค่สามวัน"
"ผมมันแย่"
"เฮอะ!รู้ตัวนี่"
"แล้วผมควรจะทำยังไงดี"ผมมองหน้ารุ่นพี่ไรองด้วยความรู้สึกเศร้าหมอง
"นายชอบซารุบ้างหรือเปล่า"
ชะชอบหรอ....ชอบอย่างนั้นหรอ...พอผมนึกถึงรุ่นพี่ซารุภาพต่างๆก็ลอยเข้าหัวมา...ผมชอบเวลาเขายิ้มหัวเราะหรือว่าเดินจูงมือผมข้ามถนนใจดีกับผมคนเดียว...แค่คิดก็หน้าแดงแล้ว
"ชะ..ชอบ...แต่ว่าตอนนี้มันก็สายไปแล้วละครับ...รุ่นพี่ไปชอบผู้หญิงแล้ว"
"นายก็พยายามให้เขามาชอบนายอีกครั้งสิ"
"ยังไงละครับ"
"คิดเอาเองสิ"รุ่นพี่ไรองยักไหล่อย่างกวนประสาท"ใกล้ถึงวันวาเลนไทน์แล้วนายก็เอาของไปให้มันแล้วบอกความรู้สึกของนายซะ"
ผมได้แต่ยืนมองรุ่นพี่ไรองที่เดินไปจากผม...เอาวะ!ผมจะทำทุกอย่างให้เขากลับมาสนใจผมอีกครั้งให้ได้...ถึงจะยากก็เถอะ
"นั่นมัน..."
ผมเห็นเงารุ่นพี่ยืนทะเลาะกับแฟนตรงใต้ต้นซากุระผมจึงแอบมองอยู่ฝั่งตรงข้าม...เมื่อเห็นเขาทะเลาะกันจนผู้หญิงเสียน้ำตาทำไมผมถึงรู้สึกมีหวังขึ้นมานะ...ได้โปรดทิ้งเขาเเล้วเดินมาหาผมเถอะ...
"ทำไมถึงบอกเลิกกันละ"
"ฉัน..เบื่อเธอแล้ว"
เพี๊ยะ!!
และรุ่นพี่ซารุก็โดนผู้หญิงคนนั้นตบหน้าอย่างแรง...รุ่นพี่เงียบไปสักพักก่อนที่ผู้หญิงขออะไรสักอย่างด้วยน้ำตา...รุ่นพี่พยักหน้าก่อนที่จะก้มหน้าลงไปใกล้ผู้หญิงคนนั้น
ได้โปรด...วอนให้เธออย่าจูบเขา
และสิ่งที่ผมขอก็ไม่เป็นจริง...รุ่นพี่จูบกับผู้หญิงคนนั้นและผู้หญิงก็ได้วิ่งไปจากรุ่นพี่...เขาถอนหายใจก่อนที่จะยืนพิงใต้ต้นซากุระ
"รุ่นพี่ซารุ"
ผมตัดสินใจเดินเข้าไปหาเขา...เขามองหน้าผมด้วยสายตาที่เย็นชาแล้วก็ไม่พูดอะไรออกมา
"รุ่นพี่...ผม...ผมเพิ่งรู้ตัวว่ารุ่นพี่ชอบผม...ผมก็ชอบ"
"ไม่ต้องพูด"
ซารุพูดแค่นั้นก็จะเดินผ่านหน้าอุซางิไปอย่างเย็นชา...อุซางิก็ได้แต่มองแผ่นหลังนั้นเดินจากไปด้วยความรู้สึก...เจ็บปวด
ผมว่าผมจะตัดสินใจเลิกชอบรุ่นพี่แล้ว...แต่ว่าก็ไม่สามารถทำได้...รุ่นพี่ชอบผมมากมายขนาดนั้นผมก็จะไม่ยอมแพ้เหมือนกัน
วันนี้วันวาเลนไทด์...ผมทำชอกโกแลตรูปหัวใจมาให้รุ่นพี่ซารุ...ผมก็แค่อยากให้รุ่นพี่รับมันก็แค่นั้น...แต่ถ้ารุ่นพี่ไม่รับ...ผมก็คงต้องตัดใจจริงๆแล้วละมั้ง
                      ไม่รู้ทำไมมองออกไปเห็นแต่ใครๆเดินจับมือฉันไม่เข้าใจ
                      ทำอะไรก็ดูสดใสช่างต่างกับฉันเหลือเกิน
                      ก็ไม่ต้องการเห็นคนไหนเขาเดินจับมือเดินรักกัน
                      เพราะฉันไม่เคยมีใครตรงนี้
                      โอ้ ฉันอยากลองรักสักที
                      (not spring love or cherry brossom-k will)
ผมมาที่คณะของรุ่นพี่ซารุเพราะว่ารุ่นพี่ไรองบอกว่าให้ผมมาดักรอรุ่นพี่ซารุที่นี่...สักพักรุ่นพี่ไรองก็เดินมาหาผมพร้อมกับเคี้ยวชอกโกแลตในปาก
"น้องสาวคนนั้นน่ารักจัง"
"ขาขาวจังเลยน้อง"
แน่นอนว่าคนที่โดนผู้ชายแซวไม่ใช่รุ่นพี่ไรองแต่เป็นผมเนี่ยแหละ...ก็รุ่นพี่ไรองแนะนำให้ผมแต่งหญิงมาสารภาพรักรุ่นพี่ซารุแถมรุ่นพี่ไรองยังเอาวิกผมยาวสีน้ำตาลกับชุดกระโปรงลายกระต่ายสั้นแค่เข่าให้ผมใส่ด้วย =///=
"ยัยนั่นลงมาแล้วๆ"
"ตะ...แต่ว่า"
"วันนี้นายน่ารักกว่าพวกผู้หญิงอีกเพราะฉะนั้น...มั่นใจซะ"ไรองยิ้มแล้วผลักอุซางิ
"รุ่นพี่วันนี้ไปเดตกันนะคะ"
"ไรองไปกินเค้กกันเถอะ"
"รุ่นพี่รับชอกโกแลตของฉันนะคะ"
ทำไมรุ่นพี่ถึงโดนผู้หญิงยืนล้อมเยอะขนาดนั้นละ...วันนี้รุ่นพี่แต่งตัวหล่อกว่าผู้ชายคนไหนอีก ผมซอยระต้นคอสีดำ ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงขายาวสีชมพู ตัดกับใบหน้าหล่อจัด...ยิ่งทำให้ผมใจเต้น
"เอ่อ..."
"....."
พอรุ่นพี่ซารุเห็นผมเดินเข้ามาหา..เขาก็ตกใจไปพักนึงก่อนที่จะไล่มองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า
"รุ่นพี่ซารุผ..ฉันชอบรุ่นพี่มาก!!"ผมตัดสินใจแหกปากตะโกนออกไปดังลั่น
"...."ซารุตาโตอย่างตกใจก่อนที่จะเอามือมาปิดปากตัวเอง
"ยัยนี่มันใคร"
"น่ารักตายละ"
"อะแฮ่ม...ขอบคุณสำหรับของขวัญพวกนี้ที่พวกเธอให้มานะแล้วก็..โทษทีนะฉันเลือกใครเป็นแฟนไม่ได้หรอก"
"เอ๋!!!ทำไมละ"
"ฉันว่า...บางที...ฉันควรจะคบใครอย่างจริงจังสักทีแล้วละ"
ซารุยิ้มให้ผู้หญิงพวกนั้นก่อนจะจับมือผมวิ่งออกไปพร้อมกับของขวัญวาเลนไทด์ที่ล้นเต็มมือ
"ทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้"
ตอนนี้รุ่นพี่ซารุพาผมมาที่ห้องศิลปะที่ไร้ผู้คน....เขามองผมแล้วก็หน้าแดงจัดก่อนที่จะเอามือมาจับหน้า...หน้าอกผม=///=
"แบนอะ''
"กะ..ก็ผมไม่ใช่ผู้หญิง"
"นายยังไม่ตอบฉันเลยว่าทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้"
"กะก็...รุ่นพี่ชอบผู้หญิงไม่ใช่หรอ"
"นั่นมันก็ส่วนนึง...นายชอบฉันแล้วจริงๆใช่มั้ย"
"อะอื้อ...ชอบสิ...ตอนนี้ชอบมากๆด้วย .////."
"ที่ฉันคบกับพวกนั้นก็เพื่อที่จะลืมนาย...แต่ก็ลืมไม่ได้สักทีวะ"
"ผมชอบรุ่นพี่นะ"
"พูดอีกสิ"
"ผมชอบรุ่นพี่ครับ"
"พูดอีก"
"ผมชอบรุ่นพี่ครั----อื้อ"
และเสียงผมก็หายเข้าไปในลำคอ...รุ่นพี่ดึงผมเข้าไปจูบอย่างอ่อนโยนจนผมเคลิ้มไปเลย .////.
"ฉันก็ชอบนาย..."ซารุยิ้มแล้วจูบหน้าผากของอุซางิ"ต่อไปนี้เรียกฉันว่า...ซารุเฉยๆก็พอ"
"ทะทำไมรุ่นพี่แย่งบทผมอ้ะ"
"ก็นายน่ารัก...เป็นแฟนกันนะ"
"ได้ครับ"ผมยิ้มอย่างเขินๆแล้วหอมแก้มคนตรงหน้า
"....อยากปล้ำนายวะ"
"เห!!"
และตั้งแต่วันนั้นที่ผมเป็นแฟนกับซารุซังก็มีสายตาของพวกผู้หญิงมองจิกกันให้พรึ่บก็ซารุซังหน้าตาหล่อนี่นา...แต่เขาก็ไม่สนใจแถมยังชอบเดินจับมือผมตลอดเวลาด้วยถึงผมจะไม่แมนเท่าไหร่แต่ผมก็รักซารุซังและจะปกป้องเขาเท่าที่ทำได้ด้วย>///<
(จบบันทึกพิเศษ:อุซางิ)