บก.ปากร้ายกับนักเขียนปีศาจ YAOI

ที่ผมตกหลุมรักก็เป็นเพราะคุณยังไงล่ะจับจ้องคุณซะขนาดนั้น....ความรักมันเปี่ยมล้นแค่ช่วงที่กระพริบตา
    จะว่ายังไงดีล่ะ...ตอนนี้ผมเริ่มรุกไอ้บ้าใจยักษ์แล้วครับถึงหมอนั่นจะยังไม่รู้สึกตัวก็เหอะ
"โองามิซังเดี๊ยวผมช่วยนะครับ"
เมื่อผมตรวจและแก้ไขเนมของไรองเสร็จผมก็ทำการรุกต่อครับ...พอเห็นโองามิซังล้างรถมอเตอร์ไซค์อยู่ผมก็วิ่งตรงไปหาเขาเลยครับ
"อยากช่วยงั้นหรอ"เขาชูสายยางมาทางผมแล้วยิ้มมุมปากเล็กน้อย
"อื้ม ^^"ผมพยักหน้ารัวๆ
"ถ้างั้น"เขาทำท่าครุ่นคิดก่อนที่จะกระตุกยิ้มบางๆ"รับนี่ไปซะ"
"เฮ้ยยยย!!"
ที่เขายิ้มแปลกๆก็อย่างนี้นี่เอง...เขาเอาน้ำจากสายยางมาฉีดใส่หน้าผม ย้ำ ใส่หน้าผม
"ฮ่าๆลูกหมาตกน้ำ"
"คุณ!!"
ผมมองเค้าแล้วก็หยิบถังน้ำที่เต็มไปด้วยฟองสบู่สาดใส่ตัวของเขาและเขาก็ทำหน้าเหวอทันที
"เล่นอย่างนี้สินะ...หึๆ"
เขาหัวเราะอย่างชั่วร้ายแล้วก็เดินมาล็อคคอผมไว้ก่อนที่จะเอามือมาจักจี้ที่เอวของผม
"อะ...อย่าสิ..ฮ่าๆหยุดนะ ฮ่าๆ...หวา!"
ผมหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังแล้วก็ดันตัวเขาออก...และหลังจากที่คิดจะแก้แค้นกลับผมก็สะดุดน้ำสบู่ลื่นๆบนพื้นจนเซและเขาที่ยืนอยู่หน้าผมก็โดนผมผลักเขาให้นอนลงบนพื้นอย่างสงบ...อาเมน
"อึ้ก...ลุกไม่ขึ้น"
ผมกัดริมฝีปากตัวเองแน่น...เสื้อเชิ้ตสีขาวที่เปียกแนบเนื้อแบบนั้นมันอะไรกัน ผมเปียกๆผิวขาวๆและ...หน้าตาที่หล่อจนผมหมันไส้...มันทำให้ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ
"อะฮิหรุ..."เขาเรียกชื่อผมเบาๆ
"คะครับ =///="
ตอนนี้หน้าผมกับเขาห่างกันแค่นิดเดียวเองอ่า...ริมฝีปากแดงๆนั่นมันน่า
"ลุกออกไปได้ยัง...หนักเว้ย!"
ไอ้บ้าใจยักษ์!!ผมอุตส่าห์อ่อยขนาดนี้ยัง...มันยังไม่รู้ตัวอีก!!
ผมบ่นในใจแล้วลุกขึ้นมาอย่างเก้ๆกังๆ
"ดึงฉันขึ้นหน่อยสิ"
อ้ากกก!!ผมอยากกรีดร้องหลายครั้งตลบ...หน้ายั่วยวนแบบนั้นมันคืออะร๊ายยยย!!
พอผมดึงมือเขาให้ยืนขึ้นเขาก็เซมาข้างหน้าจนปากเราเกือบแตะกันแล้วโว้ยยยยย =//{}//=
"อะแฮ่ม!ทำอะไรกันเอ่ย^^"
"เฮ้ย!"ผมผลักหมอนี่ออกทันทีเมื่อไรองเดินมา
"เปล่านี่...ไม่ได้ทำอะไร"โองามิทำหน้านิ่งๆ
"งะงั้นเดี๊ยวฉันกลับเลยนะ"ผมมองไรอง"จะเอาเอกสารไปส่งที่โรงพิมพ์"
"เดี๊ยวฉันไปส่ง"โองามิยืนล้วงกระเป๋ากางเกงตัวเองเงียบๆ
"ฮะ?"ผมมองหน้าเขา
"เดี๊ยวฉันไปส่ง...แต่ว่า"
"แต่ว่าอะไรครับ =///="
"แกนี่เซ็กซี่ดีว่ะ"เขาใช้สายตามองมาที่เสื้อผมเหมือนหมาป่าที่จะกระโจนใส่เหยื่อ
"อะอะไอ้บ้า!!"
"เขินทำไมผู้ชายเหมือนกัน"โองามิยิ้มแล้วถอดเสื้อเปียกๆของตัวเองออก
"O///[]///O"ซะซิกแพก
"เดี๊ยวฉันไปเอาเสื้อมาให้เปลี่ยนอย่าไปไหนล่ะ"
"อื้ม..."
ผมมองเขาที่เดินเข้าบ้านไปอย่างไม่ละสายตา...ทำไมไอ้บ้านั่นมันเท่ห์แบบนั้นว่ะ...โอย...หัวใจ
"อาการแบบนี้เค้าเรียกว่า..."ไรองเดินมากระซิบข้างหูผม"ตกหลุมรัก"
"O//[]//O"
"จับกดเลยสิ ฮ่าๆ"ไรองยิ้มแล้วเดินจากไป
พอเราเปลี่ยนชุดเสร็จเขาก็พาผมไปส่งต้นฉบับที่โรงพิมพ์และขับรถมาจอดที่คอนโดของผม...อยากอยู่กับเขานานๆกว่านี้จัง
"โองามิซัง!!"
"ว่าไง"
"ปะ..ไปกินข้าวกันมั้ยครับ"
ผมตัดสินใจชวนเขาไป...อยากให้เขาตอบตกลงจัง..แต่ถ้าเขาปฎิเสธล่ะ...ไม่หรอก
"อืม...เอาไงดีนะ"เขาทำหน้าครุ่นคิด
อย่าปฎิเสธนะ อย่าปฎิเสธนะ ขอร้องล่ะ ><
"ตกลง"
เยส!ขอบคุณสวรรค์ T^T
"จะกินร้านไหนดีล่ะอะฮิหรุ"
น้ำเสียงของคุณที่เรียกชื่อผมผมอยากถูกขังอยู่กับคุณจัง....ผมอยากที่จะรู้จักเขาให้มากขึ้นอยากเข้าไปสำรวจโลกทีลึกลับของเขา
"แล้วแต่โองามิซังเลย"
                    เพียงแค่วันเดียว ถ้าผมและคุณจะได้อยู่ด้วยกัน
                    เพียงแค่วันเดียว ถ้าผมสามารถกุมมือคุณได้
                    เพียงแค่วันเดียว ถ้าผมและคุณจะได้อยู่ด้วยกัน
                    เพียงแค่วันเดียว ถ้าจะมีเราสองที่ได้อยู่ด้วยกัน
                                                      (just one day-bts)
 
และพอกินข้าวกันเสร็จเขาก็ลงจากรถไปส่งผมที่หน้าคอนโด...ดวงอาทิตย์ที่ตกตอนเย็นแบบนี้มันน่าสารภาพรักมากเลย...ขอลองอีกสักครั้งแล้วกัน!!
"ถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้นฉันกลับก่อนล่ะ"
"เดี๊ยว!โองามิซัง"ผมเอามือคว้าแขนของเขาไว้
"มีอะไร"
"ผมชอบ...."
ครืดดดด!!//เสียงโทรศัพท์ของโองามิสั่นจนเขาต้องหยิบขึ้นมาจากกางเกงเพื่อรับสาย
"โทษทีๆพ่อฉันโทรตามให้กลับนะ...เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ"
"ไม่มีอะไรหรอกครับ"T^Tร้องไห้แปป
"ฉันกลับล่ะ"
"อื้ม"
เขาเดินไปสักสองก้าวแล้วก็หันหลังกลับเดินมาหาผมแล้วเขาก็ก้มลงมาใกล้หูผมแล้วพูดว่า
"ฝันดีนะ...วันนี้สนุกมากเลย"
=///////= ผมขอระเบิดตัวเองตายตอนนี้เลยได้มั้ยครับ....ความสุขมันล้นออกมามากเกินไปแล้ว