บก.ปากร้ายกับนักเขียนปีศาจ YAOI

9.1

เขียนโดย pingpongnaraku

วันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.42 น.

  23 ตอน
  0 วิจารณ์
  30.57K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 20.49 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

10) just one day

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ที่ผมตกหลุมรักก็เป็นเพราะคุณยังไงล่ะจับจ้องคุณซะขนาดนั้น....ความรักมันเปี่ยมล้นแค่ช่วงที่กระพริบตา

    จะว่ายังไงดีล่ะ...ตอนนี้ผมเริ่มรุกไอ้บ้าใจยักษ์แล้วครับถึงหมอนั่นจะยังไม่รู้สึกตัวก็เหอะ

"โองามิซังเดี๊ยวผมช่วยนะครับ"

เมื่อผมตรวจและแก้ไขเนมของไรองเสร็จผมก็ทำการรุกต่อครับ...พอเห็นโองามิซังล้างรถมอเตอร์ไซค์อยู่ผมก็วิ่งตรงไปหาเขาเลยครับ

"อยากช่วยงั้นหรอ"เขาชูสายยางมาทางผมแล้วยิ้มมุมปากเล็กน้อย

"อื้ม ^^"ผมพยักหน้ารัวๆ

"ถ้างั้น"เขาทำท่าครุ่นคิดก่อนที่จะกระตุกยิ้มบางๆ"รับนี่ไปซะ"

"เฮ้ยยยย!!"

ที่เขายิ้มแปลกๆก็อย่างนี้นี่เอง...เขาเอาน้ำจากสายยางมาฉีดใส่หน้าผม ย้ำ ใส่หน้าผม

"ฮ่าๆลูกหมาตกน้ำ"

"คุณ!!"

ผมมองเค้าแล้วก็หยิบถังน้ำที่เต็มไปด้วยฟองสบู่สาดใส่ตัวของเขาและเขาก็ทำหน้าเหวอทันที

"เล่นอย่างนี้สินะ...หึๆ"

เขาหัวเราะอย่างชั่วร้ายแล้วก็เดินมาล็อคคอผมไว้ก่อนที่จะเอามือมาจักจี้ที่เอวของผม

"อะ...อย่าสิ..ฮ่าๆหยุดนะ ฮ่าๆ...หวา!"

ผมหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังแล้วก็ดันตัวเขาออก...และหลังจากที่คิดจะแก้แค้นกลับผมก็สะดุดน้ำสบู่ลื่นๆบนพื้นจนเซและเขาที่ยืนอยู่หน้าผมก็โดนผมผลักเขาให้นอนลงบนพื้นอย่างสงบ...อาเมน

"อึ้ก...ลุกไม่ขึ้น"

ผมกัดริมฝีปากตัวเองแน่น...เสื้อเชิ้ตสีขาวที่เปียกแนบเนื้อแบบนั้นมันอะไรกัน ผมเปียกๆผิวขาวๆและ...หน้าตาที่หล่อจนผมหมันไส้...มันทำให้ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ

"อะฮิหรุ..."เขาเรียกชื่อผมเบาๆ

"คะครับ =///="

ตอนนี้หน้าผมกับเขาห่างกันแค่นิดเดียวเองอ่า...ริมฝีปากแดงๆนั่นมันน่า

"ลุกออกไปได้ยัง...หนักเว้ย!"

ไอ้บ้าใจยักษ์!!ผมอุตส่าห์อ่อยขนาดนี้ยัง...มันยังไม่รู้ตัวอีก!!

ผมบ่นในใจแล้วลุกขึ้นมาอย่างเก้ๆกังๆ

"ดึงฉันขึ้นหน่อยสิ"

อ้ากกก!!ผมอยากกรีดร้องหลายครั้งตลบ...หน้ายั่วยวนแบบนั้นมันคืออะร๊ายยยย!!

พอผมดึงมือเขาให้ยืนขึ้นเขาก็เซมาข้างหน้าจนปากเราเกือบแตะกันแล้วโว้ยยยยย =//{}//=

"อะแฮ่ม!ทำอะไรกันเอ่ย^^"

"เฮ้ย!"ผมผลักหมอนี่ออกทันทีเมื่อไรองเดินมา

"เปล่านี่...ไม่ได้ทำอะไร"โองามิทำหน้านิ่งๆ

"งะงั้นเดี๊ยวฉันกลับเลยนะ"ผมมองไรอง"จะเอาเอกสารไปส่งที่โรงพิมพ์"

"เดี๊ยวฉันไปส่ง"โองามิยืนล้วงกระเป๋ากางเกงตัวเองเงียบๆ

"ฮะ?"ผมมองหน้าเขา

"เดี๊ยวฉันไปส่ง...แต่ว่า"

"แต่ว่าอะไรครับ =///="

"แกนี่เซ็กซี่ดีว่ะ"เขาใช้สายตามองมาที่เสื้อผมเหมือนหมาป่าที่จะกระโจนใส่เหยื่อ

"อะอะไอ้บ้า!!"

"เขินทำไมผู้ชายเหมือนกัน"โองามิยิ้มแล้วถอดเสื้อเปียกๆของตัวเองออก

"O///[]///O"ซะซิกแพก

"เดี๊ยวฉันไปเอาเสื้อมาให้เปลี่ยนอย่าไปไหนล่ะ"

"อื้ม..."

ผมมองเขาที่เดินเข้าบ้านไปอย่างไม่ละสายตา...ทำไมไอ้บ้านั่นมันเท่ห์แบบนั้นว่ะ...โอย...หัวใจ

"อาการแบบนี้เค้าเรียกว่า..."ไรองเดินมากระซิบข้างหูผม"ตกหลุมรัก"

"O//[]//O"

"จับกดเลยสิ ฮ่าๆ"ไรองยิ้มแล้วเดินจากไป

พอเราเปลี่ยนชุดเสร็จเขาก็พาผมไปส่งต้นฉบับที่โรงพิมพ์และขับรถมาจอดที่คอนโดของผม...อยากอยู่กับเขานานๆกว่านี้จัง

"โองามิซัง!!"

"ว่าไง"

"ปะ..ไปกินข้าวกันมั้ยครับ"

ผมตัดสินใจชวนเขาไป...อยากให้เขาตอบตกลงจัง..แต่ถ้าเขาปฎิเสธล่ะ...ไม่หรอก

"อืม...เอาไงดีนะ"เขาทำหน้าครุ่นคิด

อย่าปฎิเสธนะ อย่าปฎิเสธนะ ขอร้องล่ะ ><

"ตกลง"

เยส!ขอบคุณสวรรค์ T^T

"จะกินร้านไหนดีล่ะอะฮิหรุ"

น้ำเสียงของคุณที่เรียกชื่อผมผมอยากถูกขังอยู่กับคุณจัง....ผมอยากที่จะรู้จักเขาให้มากขึ้นอยากเข้าไปสำรวจโลกทีลึกลับของเขา

"แล้วแต่โองามิซังเลย"

                    เพียงแค่วันเดียว ถ้าผมและคุณจะได้อยู่ด้วยกัน

                    เพียงแค่วันเดียว ถ้าผมสามารถกุมมือคุณได้

                    เพียงแค่วันเดียว ถ้าผมและคุณจะได้อยู่ด้วยกัน

                    เพียงแค่วันเดียว ถ้าจะมีเราสองที่ได้อยู่ด้วยกัน

                                                      (just one day-bts)

 

และพอกินข้าวกันเสร็จเขาก็ลงจากรถไปส่งผมที่หน้าคอนโด...ดวงอาทิตย์ที่ตกตอนเย็นแบบนี้มันน่าสารภาพรักมากเลย...ขอลองอีกสักครั้งแล้วกัน!!

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้นฉันกลับก่อนล่ะ"

"เดี๊ยว!โองามิซัง"ผมเอามือคว้าแขนของเขาไว้

"มีอะไร"

"ผมชอบ...."

ครืดดดด!!//เสียงโทรศัพท์ของโองามิสั่นจนเขาต้องหยิบขึ้นมาจากกางเกงเพื่อรับสาย

"โทษทีๆพ่อฉันโทรตามให้กลับนะ...เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ"

"ไม่มีอะไรหรอกครับ"T^Tร้องไห้แปป

"ฉันกลับล่ะ"

"อื้ม"

เขาเดินไปสักสองก้าวแล้วก็หันหลังกลับเดินมาหาผมแล้วเขาก็ก้มลงมาใกล้หูผมแล้วพูดว่า

"ฝันดีนะ...วันนี้สนุกมากเลย"

=///////= ผมขอระเบิดตัวเองตายตอนนี้เลยได้มั้ยครับ....ความสุขมันล้นออกมามากเกินไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา