เพลิงแค้นยั่วสวาท

 

 

 

      "อืม"  ร่างบางที่พึ่งตื่นมาได้สติ

 

 

 

 

     "พี่ชาย ทำไมถึง "   แล้วภาพที่เธอติดอยู่ในห้องน้ำพร้อมควันไฟก็โผล่เข้ามา

 

 

 

 

     "ขอบคุณนะคะ ที่รัก"   พูดจบร่างบางหอมแก้มสามีของเธอที่หลับอยู่ตรงหน้าแล้วเดินไปเพื่อทำบางสิ่งบางอย่างกับอีกคน

 

 

 

 

                                                                                                                

 

 

 

 

 

     "คุณมด เรื่องเมื่อคืนฝีมือคุณมดหรอคะ"   ร่างบางถามอย่างเอาจริง

 

 

 

 

     "เรื่องอะไรหรรอคะคุณน้องฟางพี่มดไม่่เห็นรู้เรื่องเลยอ้ะค้ะ"  มดตอบพร้อมสีหน้าที่กวน

 

 

 

 

     "ก็คนที่ใจดำอำมหิตในบ้านหลังนี้ที่ทำเรื่องต่ำๆได้จะมีใครล่ะคะ"   ฟางเถียงต่ออย่างไม่ยอมกัน

 

 

 

 

     "นี่! นังฟางแกกล้าดียังไงมาว่าฉัน นังเด็กโดนพ่อทิ้ง 55555"   มดพูดยิ้มเยาะอย่างสะใจ แต่จะรู้ไหมทำให้ร่างบางอีกคนกัดฟันกรอดๆ

 

 

 

 

     "ไม่จริงพ่อฉันไม่ทำอย่างนั้นหรอก !"  

 

 

 

 

     "ล่ะทำไมเค้าไม่มาเยี่ยมแกเลยล่ะห้ะ นังเด็กโง่! "  มดพูดพลางผลักหัวร่างบาง

 

 

 

 

 

     "แล้วคุณมดสะเออะอะไรด้วยไม่ทราบคะ"   ร่างบางเริ่มสู้

 

 

 

 

 

    "กรี๊ดดดดด!! อีฟางงง!!!"   มดทำท่าจะตบร่างบางจึงแกล้งวิ่งขึ้นไปที่บรรได

 

 

 

 

    "แก อย่าหนีนะ!"   ในขณะนั้นชายหนุ่มที่หลับไหลก็ตื่นเพราะเสียงโวยวายของมด

 

 

 

 

    "ฉันหยุดล่ะ คุณมดชอบเล่นละครใช่ไหมคะ งั้นเจอกันหน่อยนังมด!"   ฟางพูดแล้วทำหน้าเยาะ

 

 

 

 

 

     "กรี๊ด!!! อีฟาง! "   

 

 

 

 

     เพี๊ยะะ

 

 

 

 

 

     "กรี๊ดดดดดดดดด พี่ชายขาช่วยน้องฟางด้วยคะ"  

 

 

           

 

     "เห้ย มดทำไรอ่ะ !"  ชายหนุ่มออกมาก็เจอภาพมดตบฟางตกบรรได

 

 

 

 

     "ชายคะชาย คือมะมด มดเอ่อ"  

 

 

 

    "เงียบไปเลยนะมด !!!"

 

 

 

 

     "น้องฟางเจ็บไหมคะ พี่พาไปที่ห้องนะคะ"   พูดเค้าก็อุ้มเธอขึ้นไปร่างบางทำเป็นออเซาะและเยาะเย้ยมดเหมือนกับที่มดเคยทำให้เธอ

 

 

 

 

     "กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!! ทำไมไม ฮือๆ"   มดที่เป็นฝ่ายแพ้ในคราวนี้ร้องกรี๊ดเพราะเจ็บใจ

 

 

 

 

                                                                                                               

 

 

 

 

    "คุณชายเรียกพี่ปิ่นให้หน่อยได้ไหมคะ"   

 

 

 

 

 

     "ได้คะ แต่ต้องเรียกพี่ชายก่อนะคะ"

 

 

 

   

    "ค่ะะพี่ชาย"   ร่างบางพูดพร้อมอมยิ้ม

 

 

 

 

    "คุณน้องฟางเป็นยังไงบ้างคะ"  ปิ่นถามอย่างห่วงใย

 

 

 

 

     "น้องฟางไม่เป็นไรคะ ต่อไปนี้น้องฟางจะสู้เพื่อปกป้องตัวเองคะพี่ปิ่น"   ร่างบางพูดแล้วยิ้มอย่างมั่นใจ

 

 

 

 

     "ดีมากคะคุณน้องฟาง เราต้องสู้เพื่อตัวเองนะคะ"

 

 

 

 

    "คะ ต่อไปนี้น้องฟางจะไม่ยอมให้ใครมารังแกง่ายๆอีก"  ร่างบางพูดแล้วโผกอดปิ่นอย่างมีความสุข

 

 

 

 

 

 

 

       หึ ได้เวลาที่ฟางจะออกโรงมั่งแล้ว มดเป็นไงนี่แค่น้ำจิ้มนะ มีอีกเยอะ งานนี้น้องฟางเราจะสู้ล้ะน้าาาา ><  เม้นและโหวตให้เค้าด้วยน้าาาา