เพลิงแค้นยั่วสวาท
เขียนโดย 
เชอร์เบท
วันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 19.36 น.
แก้ไขเมื่อ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2557 11.33 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11) จะปกป้องเธอ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"ฮือๆๆ พี่ปิ่นคะ น้องฟางจะทำยังไงดีคะฮือๆ น้องฟางไม่ได้ทำคุณมดนะคะ คุณชายคิดว่านะน้องฟางทำฮือๆ ก็ยิ่งเกลียดน้องฟางอะฮือๆๆ" ร่างบางระบายความรู้สึกออกมาอย่างเจ็บปวด
"พี่ปิ่นว่าคุณน้องฟางควรที่จะสู้บ้างนะคะ"
"ยะยังไงหรอคะพี่ปิ่น ฮือ"
"ก็ทีพวกคุณๆยังเล่นละครตบตาคุณชาย คุณน้องฟางก็ทำบ้างสิคะ"
"น้องฟางไม่กล้าหรอกคะ ไม่เป็นไรหรอกคะน้องฟางจะอดทนค่ะ " ร่างบางคลี่ยิ้มออกมาอย่างภูมิใจ
"โถคุณน้องฟางของพี่ปิ่น จิตใจดีขนาดนี้ ทำไมนะทำไมถึงมีแต่คนคิดไม่ดีด้วย" เธอพูดพร้อมลูบผมร่างบางตรงหน้าอย่างเห็นใจ
"พี่ปิ่นฮ์ือๆๆๆ น้องฟางรักพี่ปิ่นนะคะฮือๆ เรามีกันสองคนพี่ปิ่นอย่าทิ้งน้องฟางนะคะฮือๆ" ร่า
บางโผเข้ากอดเธอทันที
"พี่ปิ่นก็รักคุณน้องฟางค่ะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพี่ปิ่นจะไม่ให้ใครมาทำร้ายคุณน้องฟางค่ะ"
"น้องฟางขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ"
"ค่ะ"
"อุ้ย คุณแม่คะนั่นนังน้องฟางคะ" มดเห็นฟางกำลังเข้าไปอาบน้ำก็คิดแผนการชั่วๆของเธอได้
"เอ๊ะ ทำไมวันนี้มาใช้ห้องน้ำที่ห้องคนใช้นะ" คุณหญิงพูดอย่างสงสัย
"มันก็ทะเลาะกับชายน่ะสิคะแล้วหนีลงมานอนกับนังปิ่น"
"อ๋อเหรอ งั้นเดี๋ยวแม่ไปนอนก่อนน้ะจ้ะ"
"กู๊ดไนท์ค่ะคุณแม่ ;)" เมื่อคุณหญิงไปแล้วมดจึงจัดการตามมแผนของเธอด้วยการเอาไม้มาขัดประตูแล้วจุดไฟใส่กระดาษแล้วหย่อนเข้าไปในห้องน้ำ
"แกเสร็จแน่นังฟาง!" มดยิ้มเยาะก่อนจะเดินไปล็อคห้องของปิ่นจากข้างนอก
"อะแฮกๆ นี่มันอะไรเนี้ย แคกๆๆ" ร่างบางเริ่มได้กลิ่นควันแล้วไอออกมา
"ไฟไหม้ กรี๊ดดดดดดดดดดด ซ่า ซ่า " เธอพยายามดับไฟอยู่สักพักไฟก็ดับแต่ควันนั่นยังคงลอยอบอวนไปทั่วห้อง
"อะแฮกๆ ช่วยด้วยคะช่วยด้วยยยยยย!!" ร่างบางร้องสุดเสียง
"ว๊าย เสียงคุณน้องฟาง คุณน้องฟาง โอ๊ยทำไมเปิดไม่ออก ใครอยู่ข้างนอกอ่ะ เปิดประตูให้หน่อย ใครอยู่ข้างนอกเปิด!" เธอพยายามจะไปช่วยแต่เธอออกจากห้องไม่ได้ แต่เธอมีเบอร์คุณชายนิ
"ฮะฮัลโหลคุณชาายคะ่ ช่วยคุณน้องฟางด้วยนะคะ ช่วยคุณน้องฟางด้วยค่ะฮือๆ เธออยู่ในห้องน้ำนะคะ"
"ว่าไงนะ แล้วทำไมเธอ"
"ฉันโดนขังอยู่ในห้องคะ ได้โปรดนะคะช่วยคุณน้องฟางด้วย"
"โอเคๆฉันจะลงไปเดี๋ยวนี้" พูดจบร่างสูงกดสายทิ้งแล้วรีบวิ่งลงไปหาร่างบางทันที
"ขออย่าให้คุณน้องฟางเป็นอะไรเลยนะคะ"
"ชายคุณจะไปไหนคะ ไปไม่ได้นะคะ" มดเห็นเค้ากำลังจะไปยังห้องน้ำก็ห้ามไว้
"ไม่ได้อ่ะมดค่อยคุยกันนะ " พูดจบก็สะบัดมมือออกจากร่างบางทันที
"กรี๊ดดดดดดดด! ฉันต้องหาทางกำจัดแกอีกแน่!" มดพูดอย่างอาฆาตแค้น
"ชะช่วยด้วย แคกๆ ชะช่วยนะน้องฟางด้วย" เสียงร้องขอความช่วยเหลือจากร่างบางค่อยๆเบาลงเบาลง
"น้องฟาง น้องฟางอยู่ในนั้นหรอคะ" ร่างสูงถามอย่างแตกตื่น
"พะพี่ชะชาย ชะช่วยน้องฟะฟาง ดะด้ว " ยังไม่สุดคำร่างบางที่สำลักควันข้างในก็หมดสติทันที
"ไม่นะน้องฟางอย่าเป็ยอะไรนะพี่จะช่วยน้องฟางเอง อื้อ " พูดจบเค้าก็ดึงไม้ที่ขัดประตูออกแล้วพังมันเข้าไป
"นะน้องฟาง " ร่างสูงเห็นว่าเธออยู่ในสภาพเปลือยกายก็รีบเอาผ้ามาคลุมเธอไว้แล้วอุ้มขึ้นไปข้างบนทันที
ร่างสูงค่อยๆวางร่างบางลงอย่างทะนุถนอม
"น้องฟาง พี่ขอโทษนะคะที่ดูแลน้องฟางไม่ดี จากนี้ต่อไปพี่จะไม่ให้ใครมาทำร้ายน้องฟางของพี่อีกแล้วนะคะ" พูดจบเค้าก็ค่อยๆๆเกลี่ยผมเธอเบาๆจูบซับคราบน้ำตาให้กับเธอและหลับไปพร้อมกับเธอ
มาแว้วขอโตดน้าที่ไม่ได้มาอัพ เค้าปวดตานิดหน่อย ตอนนี้มาอัพแล้วรีดอย่าพึ่งหายน้าาาา เม้นใหเค้าด้วยนะ แล้วจะมาอัพบ่อยๆนะงับ ตอนหน้าก่อนเถอะ เดะเจอฟางบ้าง 55555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
